Złamania kości - różne uszkodzenia ich integralności w wyniku urazów. Podczas urazu siła uderzenia przekracza opór tkanki kostnej i kość pęka. Ze względu na pochodzenie wszystkie złamania kości są podzielone na dwie główne grupy: wynikające z silnego działania mechanicznego zdrowej kości i złamań patologicznych.
Urazowe złamania kości występują w wyniku wypadków drogowych, upadków, silnych uderzeń i innych mechanicznych skutków dla kości.
W przypadku patologicznych złamań kości siła fizyczna efektu może być bardzo nieznaczna, prawdziwy powód leży w obecności dowolnego procesu patologicznego zachodzącego w tkance kostnej.
Częstą przyczyną patologicznego złamania kości jest osteoporoza choroby (rzadkie pękanie tkanki kostnej), w wyniku której tkanka kostna staje się wyjątkowo delikatna i rozpada się prawie bez żadnej siły zewnętrznej działającej na nią, na przykład podczas niezręcznych ruchów, nagłego wzrostu itp.
Rodzaje złamań kości
Klasyfikacja złamań kości według rodzaju jest niezwykle zróżnicowana. Ta okoliczność wynika z faktu, że każdy konkretny przypadek złamania łączy dużą liczbę czynników związanych z jego wystąpieniem - przyczyny złamania, lokalizację urazu, charakter uszkodzenia tkanek miękkich itp. W przypadku złamań kości z przemieszczeniem każdy przypadek przypisuje się jednemu lub innemu typowi. przemieszczenie fragmentów kości, charakter złamania i inne parametry.
Jednak w przypadku wszystkich różnych rodzajów złamań kości istnieje pilna potrzeba dokładnego ustalenia miejsca tkanki kostnej, która jest centrum złamania.
Najczęstsza klasyfikacja złamań kości:
- prosty;
- złożone (inaczej zwane klinowymi złamaniami kości, w których powstaje wiele rozdrobnionych fragmentów kości);
- złamania pozastawowe;
- złamania śródstawowe.
Istnieje również następująca klasyfikacja złamań:
- zamknięte złamania kości, w których nie dochodzi do uszkodzenia skóry zewnętrznej;
- otwarte złamania kości, w których dochodzi do naruszenia integralności skóry w obszarze urazu i istnieje ryzyko infekcji.
Objawy złamań kości
Obligatoryjnymi objawami złamania kości są traumatolodzy, w tym zewnętrzne zasinienie i obrzęk w obszarze urazu. Z reguły jeśli chodzi o kończyny, jego funkcjonalna mobilność jest znacznie ograniczona. Kiedy próbujesz poruszać ostro wyrażony ból. W rzadkich przypadkach (na przykład ze złamaniem ścięgna ścięgna szyjki kości udowej) niektóre ofiary mogą nadal poruszać się niezależnie, ale fakt ten prowadzi do dalszego urazu i przemieszczenia fragmentów kości. W przypadku wstrzyknięć, złamań podokostnowych, okołostawowych, dostawowych i pęknięć kości niektóre z powyższych objawów mogą być całkowicie nieobecne lub niezbyt wyraźne.
Diagnoza złamań kości
Przed podjęciem działań w celu zastosowania gipsu (lub innych opcji mocowania fragmentów kości) konieczne jest przeprowadzenie badania rentgenowskiego ofiary złamania kości w ścianach placówki medycznej. Obrazy rentgenowskie są zawsze wykonywane w kilku rzutach w celu szczegółowego zbadania miejsca złamania kości pod różnymi kątami.
Badanie rentgenowskie jest najdokładniejszym narzędziem, które pozwala traumatologom na stworzenie pełnego obrazu złamania kości - jej wyglądu, lokalizacji, kierunku i charakteru przemieszczenia fragmentów.
Następnie kontrolne zdjęcia rentgenowskie są zabierane pacjentowi po zachowawczym lub chirurgicznym unieruchomieniu złamanej kości. W przyszłości po około 14 dniach przepisuje się badanie rentgenowskie (w każdym przypadku - inaczej) w celu monitorowania postępu fuzji złamanej kości i tworzenia kalusa kostnego w miejscu złamania.
Leczenie złamań kości
Działania w leczeniu złamań kości powinny rozpocząć się bezpośrednio na miejscu zdarzenia. Najbardziej awaryjną pomocą w pierwszych minutach po urazie powinny być środki mające na celu wyeliminowanie szoku bólowego, szczególnie w przypadku złamań kości u dzieci.
Następnie musisz podjąć działania, aby zatrzymać krwawienie (jeśli występuje). Bezpośrednio po powyższych środkach pierwszej pomocy konieczne jest zapewnienie unieruchomienia (stworzenie warunków do całkowitego unieruchomienia) miejsca złamania kości za pomocą specjalnych środków lub improwizowanych materiałów.
W przypadku otwartego złamania kości na powierzchnię rany należy nałożyć sterylną serwetkę z gazy i opatrunek uciskowy, aby zapobiec możliwości dalszego krwawienia i zakażenia rany. W żadnym wypadku nie powinieneś próbować samodzielnie naprawiać fragmentów kości wystających z otwartej rany, powodując w ten sposób tylko silny ból ofiary, ale także powodując znaczną szkodę dla jego zdrowia.
Pierwsza pomoc przy zamkniętym złamaniu kości polega przede wszystkim na unieruchomieniu uszkodzonej części ciała, aby zapobiec możliwości przemieszczenia się fragmentów i wystąpienia krwawienia wewnętrznego.
Terminowa i kompetentna pierwsza pomoc medyczna udzielona ofierze znacznie skraca okres rehabilitacji po złamaniach kości i zapewnia pełne przywrócenie funkcji motorycznych uszkodzonej części ciała.
W szpitalu główne medyczne metody leczenia złamań kości obejmują:
- zastosowanie gipsu;
- przyczepność szkieletu;
- artroplastyka;
- zewnętrzna osteosynteza kompresji i rozproszenia sprzętu;
- osteosynteza wewnętrzna itp.
Aby ofiara nie straciła zdolności do pracy w przyszłości i mogła jak najszybciej powrócić do normalnego trybu życia, należy zwrócić szczególną uwagę na okres rehabilitacji po złamaniu kości. Lista środków rehabilitacyjnych po złamaniu kości (a zwłaszcza po długotrwałym unieruchomieniu) musi oczywiście obejmować ćwiczenia terapeutyczne i procedury fizjoterapii.
