Zespół chronicznego zmęczenia

Zespół przewlekłego zmęczenia, zwany także „zespołem yuppie”, „zespołem menedżera” i „plagą leżanki”, jest chorobą, która została wyizolowana w odrębnej formie dopiero w 1988 r., Ale jak dotąd przybrała skalę epidemii, która objęła znaczną część populacji dużych miast. Niektórzy lekarze zwykle uważają syndrom chronicznego zmęczenia nie za niezależną chorobę, ale za granicę między zdrowiem a chorobą. Większość ludzi zgadza się, że ponieważ zespół chronicznego zmęczenia może trwać kilka lat, objawiając się jako ciągły znak, nadal nie jest stanem granicznym, a mianowicie chorobą wymagającą odpowiedniej terapii. Nie umierają z powodu zespołu chronicznego zmęczenia i nie stają się niepełnosprawni, ale ludzie mają znacznie obniżoną jakość życia, aw zaawansowanych przypadkach może dojść do całkowitej niepełnosprawności. Najbardziej aktywna i produktywna część populacji cierpi na tę chorobę; kobiety częściej niż mężczyźni.

Przyczyny zespołu chronicznego zmęczenia

Obecnie uważa się, że główną przyczyną syndromu chronicznego zmęczenia jest nowoczesny styl życia, który jest wyjątkowo niezdrowy dla osoby, szczególnie daleki od naturalnego w przypadku mieszkańców megamiast. Mieszkańcy miast cierpią na zespół chronicznego zmęczenia dziesiątki razy częściej niż mieszkańcy wsi, u których taka choroba występuje niezwykle rzadko, dosłownie w pojedynczych przypadkach. Osoby zajmujące się pracą fizyczną znacznie rzadziej doświadczają zespołu chronicznego zmęczenia niż osoby, których praca nie jest związana z aktywnością fizyczną. Analizując styl życia pacjentów, oddalenie lekarzy podkreśla następujące przyczyny zespołu chronicznego zmęczenia:

  • Brak ćwiczeń. W wyniku zmniejszonej aktywności fizycznej czasami, w porównaniu do normalnej, cierpi nie tylko układ mięśniowo-szkieletowy. Negatywny wpływ wywierany jest na układ sercowo-naczyniowy, oddechowy, trawienny oraz na metabolizm jako całość.
  • Niezrównoważona dieta i hiperfagia. W naturalnych warunkach wszystkie żywe stworzenia mają trudności z pożywieniem oraz w ilościach niezbędnych do utrzymania życia. Współcześni ludzie mają nieograniczony dostęp do żywności, a produkty spożywcze są dalekie od zdrowego składu. Jest wyrafinowany, ubogi w składniki odżywcze, ale bogaty w kalorie i sztuczne związki chemiczne, żywność. Nawet duże ilości takiego jedzenia nie są w stanie nasycić organizmu, a często objawy głodu ukryte są za objawami hiperfagii (obżarstwa), ponieważ nie ma wystarczającej ilości niezbędnych substancji.
  • Zwiększony stres emocjonalny i psychiczny. Współcześni mieszkańcy megalopoli, zwłaszcza ich zamożnej części, spędzają większość czasu w stanie stresu, nie odpoczywając ani nie relaksując się przez długi czas, czasem nawet tygodnie, a nawet miesiące. Stopniowo prowadzi to do wyczerpania mechanizmów kompensacyjnych.

Objawy zespołu przewlekłego zmęczenia

Zespół przewlekłego zmęczenia ma wiele objawów. Choroba ta może być maskowana przez migreny, zapalenie gardła, zapalenie stawów i wiele innych, więc diagnoza może być trudna. Wyróżnia się główne (duże) i wtórne (małe) objawy przewlekłego zmęczenia.

Głównymi objawami chronicznego zmęczenia są dwa: zmęczenie, które przez długi czas nie ma określonej przyczyny i nie przechodzi nawet po długim odpoczynku; i spadek aktywności ruchowej o ponad połowę.

Niewielkie objawy obejmują:

  • Dolegliwości o niejasnej etiologii, podobne do grypy, uczucie osłabienia,
  • niezdolność do koncentracji
  • ogólny dyskomfort
  • bóle głowy
  • zawroty głowy
  • ból gardła
  • uczucie lęku
  • ból w klatce piersiowej niezwiązany z chorobami serca,
  • zaburzenia trawienia (zespół jelita drażliwego lub przewlekłe zaparcia),
  • zaburzenia rytmu serca
  • zakłócenia ciśnienia krwi,
  • podatność na choroby zakaźne
  • drażliwość
  • depresja
  • zaburzenia snu.

Często od pacjentów można usłyszeć opis syndromu chronicznego zmęczenia: „Nic mnie nie boli, a wszystko boli jednocześnie. Jestem zmęczona i źle się czuję ”. Charakterystycznym objawem zespołu chronicznego zmęczenia jest to, że nawet po śnie osoba nie odzyskuje siły i czuje się zmęczona już na początku dnia. Wakacje nie pomagają, podczas których objawy mogą nieco złagodzić, ale nie całkowicie zniknąć.

Rozpoznanie zespołu chronicznego zmęczenia

Rozpoznanie zespołu przewlekłego zmęczenia chorobą jest niezwykle skomplikowane ze względu na mnogość objawów i brak ostrego nasilenia jakiejkolwiek grupy. Choroba jest diagnozowana na podstawie istniejącego obrazu klinicznego, w obecności jednego z dużych i ponad sześciu małych objawów zespołu przewlekłego zmęczenia.

Leczenie zespołu przewlekłego zmęczenia

Najważniejsze w leczeniu zespołu przewlekłego zmęczenia nie jest leczenie farmakologiczne, chociaż jest ono również stosowane, ale zmiana stylu życia. Bez tego każdy lek będzie miał tylko tymczasowy efekt, a wcześniej czy później objawy zespołu przewlekłego zmęczenia powrócą ponownie.

Zalecenia dotyczące zmiany stylu życia pacjentów z zespołem przewlekłego zmęczenia są następujące:

  • normalizacja reżimu dnia, z wystarczającą ilością odpoczynku, co najmniej 8 godzin snu;
  • indywidualnie dobrana aktywność fizyczna, najlepiej codziennie, ale nie nadmierna. Na przykład długie spacery;
  • normalizacja żywienia. Dieta uwzględniająca koszty energii, z przewagą świeżych warzyw i owoców, węglowodanów złożonych i produktów mlecznych. Odmowa tłustego, smażonego, wędzonego jedzenia, fast foodów i słodyczy;
  • szkolenie z technik relaksacyjnych i ich zastosowania w życiu codziennym.

Dobry efekt w leczeniu zespołu chronicznego zmęczenia daje kurs akupunktury, który pomaga złagodzić napięcie nerwowo-mięśniowe, w tym samym celu, fizjoterapia, zwłaszcza hydroterapia, terapia ozonowa, a także masaż terapeutyczny z jednym lub kilkoma kursami. W razie potrzeby pacjentowi zostaje przydzielona konsultacja z psychoterapeutą.

Immunokorekty są stosowane z leków, ponieważ w zespole chronicznego zmęczenia utrzymuje się spadek odporności i terapia witaminowa jako ogólny środek wzmacniający. Stosuje się również leczenie objawowe, w zależności od objawów choroby: środek przeciwbólowy na bóle głowy i bóle mięśni, leki na przeziębienie, łagodny środek przeczyszczający itp. Możliwe jest stosowanie środków uspokajających (uspokajających), ale przez krótki czas, ponieważ mogą one uzależniać, dodatkowo zmniejszają zdolność koncentracji już zmniejszonej w zespole chronicznego zmęczenia. Powołanie tabletek nasennych nie jest zalecane, ale jest również dozwolone przez krótki czas, ponieważ szybko stają się uzależniające i nie przyczyniają się do rozwoju normalnego reżimu aktywności i odpoczynku.