Miażdżyca mózgowa

Miażdżyca mózgowa jest rodzajem miażdżycy, w której blaszki miażdżycowe tworzą się w naczyniach mózgu, co prowadzi do upośledzenia mózgowego przepływu krwi.

Mózgowa miażdżyca mózgowa stanowi około 20% struktury ogólnej patologii neurologicznej, a także około 50% wszystkich przypadków chorób sercowo-naczyniowych. Miażdżycowe zmiany naczyń mózgowych można zauważyć już w 20-30 lat, jednak ciężkie objawy kliniczne choroby zwykle występują u pacjentów w wieku powyżej 50 lat. Mężczyźni są bardziej podatni na tę chorobę, jednak wraz z wiekiem stwierdza się miażdżycę mózgu u mężczyzn i kobiet z mniej więcej taką samą częstością. Wynika to z faktu, że po wystąpieniu menopauzy w ciele kobiety zmniejsza się poziom estrogenu, co hamuje rozwój zmian miażdżycowych naczyń krwionośnych.

Główne objawy kliniczne choroby są spowodowane niewydolnością naczyń mózgowych, która rozwija się na tle choroby naczyń mózgowych, prowadząc do niedokrwienia tkanek. Tworzenie blaszki miażdżycowej zachodzi w kilku etapach (od miejsca lipidowego do miażdżycy naczyń lub zwapnienia). Utworzona płytka powiększa się i stopniowo blokuje światło zaatakowanego naczynia krwionośnego, przyczyniając się do jego zablokowania przez skrzepy krwi. Zmniejszenie światła naczynia krwionośnego i, odpowiednio, pogorszenie dopływu krwi do obszaru mózgu prowadzi do rozwoju niedotlenienia i niedoboru żywieniowego. Postęp procesu patologicznego powoduje zmiany zwyrodnieniowe i śmierć poszczególnych neuronów. Część blaszki miażdżycowej można oderwać i przenieść strumieniem krwi do mniejszych naczyń, co prowadzi do nagłego zamknięcia naczynia krwionośnego. Naruszenie elastyczności ściany naczyniowej w miejscu tworzenia blaszki miażdżycowej, szczególnie na tle współistniejącego nadciśnienia tętniczego, może prowadzić do pęknięcia ściany naczyń i rozwoju powikłań krwotocznych.

Ze wszystkich naczyń mózgowych zmiany miażdżycowe są bardziej podatne na tętnice móżdżku, wzgórza i węzły podkorowe.

Rozwój poważnych powikłań miażdżycy mózgu może prowadzić do niepełnosprawności pacjenta, a także śmierci.

Przyczyny i czynniki ryzyka

Miażdżyca mózgu jest klasyfikowana jako choroba polietiologiczna. Przede wszystkim ryzyko miażdżycy naczyń mózgowych wzrasta z wiekiem. Występuje we wcześniejszym wieku zwykle na tle niedożywienia, zaburzeń metabolicznych, nadwagi, braku aktywności fizycznej, palenia tytoniu, a także nadużywania alkoholu. Ponadto nadciśnienie tętnicze przyczynia się do rozwoju patologii. Często u pacjentów obserwuje się połączenie miażdżycy naczyń mózgowych i wysokiego ciśnienia krwi, podczas gdy oba stany nasilają się nawzajem.

Ryzyko rozwoju miażdżycy mózgu wzrasta wraz z niewłaściwym stylem życia

Czynniki ryzyka obejmują również przewlekłe procesy zakaźne i zatrucie organizmu, które mają niekorzystny wpływ na ścianę naczyń. Pewną rolę odgrywają niekorzystny stan psychoemocjonalny, przeciążenie psychiczne, a także częste stresujące sytuacje. Istotne są również predyspozycje genetyczne. W praktyce klinicznej często rejestruje się rodzinne przypadki rozwoju powikłań miażdżycy mózgu, takich jak udar.

Formy choroby

Miażdżyca mózgu jest klasyfikowana według lokalizacji i przebiegu klinicznego.

W zależności od lokalizacji zmiany tylna tętnica mózgowa, przednia tętnica mózgowa, wewnętrzna lub wspólna tętnica szyjna, tułów ramienno-głowowy i mniejsze naczynia krwionośne mogą być zaangażowane w proces patologiczny.

Zgodnie z przebiegiem klinicznym miażdżyca mózgu dzieli się na przerywane, powoli postępujące, ostre i złośliwe.

Etapy choroby

W obrazie klinicznym miażdżycy mózgu występują trzy etapy:

1. Rozwój funkcjonalnych zaburzeń naczynioruchowych, objawy pojawiają się tylko sporadycznie, niestabilne.
2. Rozwój funkcjonalnych zaburzeń morfologicznych, objawy stają się bardziej stabilne.
3. Organiczne uszkodzenie naczyń krwionośnych, objawy są stale obecne, często rozwijają się powikłania.

Rozwój miażdżycy mózgu

Objawy

Objawy miażdżycy mózgu występują na tle niedokrwienia tkanek, które rozwija się, gdy mózgowy przepływ krwi jest blokowany przez blaszkę miażdżycową.

W początkowej fazie choroby objawy miażdżycy mózgu mają charakter przejściowy, zwykle występują ze stresem fizycznym i / lub psychicznym i zanikają w spoczynku. Pacjenci skarżą się na osłabienie, letarg, zmęczenie, zwiększoną drażliwość, zaburzenia koncentracji, zaburzenia pamięci. Odnotowuje się okresowe zaburzenia snu w nocy, bezsenność, senność w ciągu dnia, zawroty głowy (szczególnie przy zmianie pozycji ciała z poziomej na pionową). Dominującym objawem na tym etapie choroby może być ból głowy, który łączy się z hałasem w głowie, uszach lub w jednym uchu. Ponadto pacjenci mogą narzekać na drętwienie kończyn dolnych, mrowienie w twarzy, uczucie gorąca w okolicy potylicznej, niewyraźną mowę, zmniejszoną ostrość wzroku, utratę słuchu (do całkowitej utraty), upośledzenie smaku.

W przypadku miażdżycy mózgu pacjenci skarżą się na zawroty głowy ze zmianą pozycji ciała

Wraz z dalszym rozwojem patologii nasilają się zaburzenia intelektualno-mnestyczne, może rozwinąć się depresja. Pacjent pojawia się lęk, podejrzliwość, szybkie zmiany nastroju. Hałas w głowie może ciągle przeszkadzać. Na tym etapie chodzenie i koordynacja ruchów mogą być zaburzone, można zauważyć drżenie głowy i / lub palców. Stopniowo traci wydajność.

Wraz z dalszym postępem choroby u pacjentów z miażdżycą naczyń mózgowych, zanikiem pamięci, apatią, utratą zdolności poruszania się w czasie i środowisku, tracą się umiejętności samoopieki.

Ważnym objawem, na który należy zwrócić uwagę w przypadku miażdżycy mózgu, jest rozwój mózgu lub kryzys nadciśnieniowy. Stanowi temu towarzyszą silne bóle głowy, osłabienie jednej z kończyn górnych i / lub dolnych, zaburzenia mowy i zaburzenia widzenia. Zazwyczaj kryzys trwa nie dłużej niż dwa dni, po których stan pacjenta się stabilizuje. Utrzymywanie się objawów przez ponad dwa dni może wskazywać na powikłanie miażdżycy mózgu z udarem.

Mózgowa miażdżyca mózgowa stanowi około 20% struktury ogólnej patologii neurologicznej, a także około 50% wszystkich przypadków chorób sercowo-naczyniowych.

Diagnostyka

Aby postawić diagnozę miażdżycy mózgu, konieczne jest badanie pacjenta przez neurologa. Rozpoznanie choroby opiera się na danych z wywiadu, objawach klinicznych, a także danych z szeregu dodatkowych badań. Skanowanie dwustronne umożliwia ocenę stanu tętnic zewnątrzczaszkowych zasilających mózg. Ta metoda diagnostyczna w połączeniu z badaniem ultrasonograficznym tętnic czaszkowych dostarcza informacji na temat lokalizacji zmian miażdżycowych, stopnia zwężenia naczynia krwionośnego oraz charakteru płytki miażdżycowej. Stan naczyń krwionośnych mózgu można ocenić, przeprowadzając badania angiograficzne. Tomografia komputerowa jest zwykle stosowana u pacjentów z miażdżycą mózgu, którzy doznali udaru mózgu, w celu wyjaśnienia lokalizacji zmiany i wyboru taktyki do dalszego leczenia. Aby ocenić stan naczyń mózgowych, stosuje się również rezonans magnetyczny. Można ocenić stan funkcjonalny mózgu za pomocą elektroencefalografii. Zmiany patologiczne w naczyniach siatkówki można wykryć podczas oftalmoskopii. W przypadku upośledzenia słuchu wymagane jest badanie otorynolaryngologa z audiometrią. Aby określić poziom cholesterolu i lipoprotein (profil lipidowy), może być wymagane badanie immunologiczne, a także biochemiczne badanie krwi.

Potwierdź, że rozpoznanie miażdżycy mózgu pozwala na rezonans magnetyczny naczyń mózgowych

Leczenie miażdżycy mózgu

Miażdżyca mózgowa jest nieuleczalna, jednak przy odpowiednim odpowiednim leczeniu można spowolnić jej postęp. W leczeniu miażdżycy mózgu konieczne jest przede wszystkim wyeliminowanie niekorzystnych czynników, które spowodowały rozwój procesu patologicznego.

Zachowawcze leczenie miażdżycy mózgu ma na celu przede wszystkim poprawę krążenia mózgowego, a także zapobieganie zakrzepicy.

Jeśli pacjent z miażdżycą mózgu ma nadciśnienie tętnicze, terapia przeciwnadciśnieniowa jest starannie dobierana. Aby skorygować zawartość cholesterolu i / lub lipoprotein we krwi, stosuje się leki obniżające poziom lipidów. Przyjmowanie leków nootropowych poprawia zdolności poznawcze. W razie potrzeby pacjentom z miażdżycą naczyń mózgowych przepisuje się leki przeciwpłytkowe, leki rozszerzające naczynia krwionośne i leki, które zmniejszają proces zapalny w naczyniach krwionośnych. Aby zapobiec rozwojowi zaburzeń krążenia, przepisywane są leki koronarolityczne. Ponadto w niektórych przypadkach stosują kaskadowe filtrowanie osocza krwi i krioferezę.

Miażdżycowe zmiany naczyń mózgowych można zauważyć już w 20-30 lat, jednak ciężkie objawy kliniczne choroby zwykle występują u pacjentów w wieku powyżej 50 lat.

Pacjentom pokazano dietę wykluczającą pokarmy o wysokiej zawartości cholesterolu (margaryna, tłuste mięso, jajka, kiełbaski, konserwy rybne itp.), A przy zwiększonej masie ciała zmniejszają dzienne spożycie kalorii.

W przypadku miażdżycy mózgu wskazana jest dieta antycholesterolowa

Powtarzające się przejściowe ataki niedokrwienne, niedrożność tętnicy szyjnej ze zmniejszeniem jej klirensu o ponad 70%, niewielka historia udaru mózgu stają się wskazaniami do chirurgicznego leczenia miażdżycy mózgu. Głównymi metodami chirurgicznymi tej choroby jest usunięcie płytki miażdżycowej z odcinkiem błony wewnętrznej naczynia krwionośnego (endarterektomia), a także utworzenie zastawki naczyniowej otaczającej dotknięty obszar tętnicy.

Endarterektomia w przypadku miażdżycy mózgu jest wykonywana w sposób zamknięty, tj. Endoskopowy przy użyciu balonów i stentów. W tym celu do szerokiego naczynia krwionośnego wprowadza się endoskop ze stentem, a następnie pod kontrolą rentgenowską przenosi się do miejsca zatkania tętnicy za pomocą płytki miażdżycowej, gdzie instalowany jest stent, który zwiększa światło naczynia krwionośnego i odpowiednio przywraca przepływ krwi. Zgodnie ze wskazaniami można wykonać protetykę tułowia ramienno-głowowego i powstanie zespolenia pozanaczyniowego.

Operacja obejścia naczyń mózgowych to operacja polegająca na utworzeniu innej ścieżki przepływu krwi, z pominięciem naczynia dotkniętego miażdżycą. Zastawka tworzona jest z żyły pacjenta lub pobierana jest sztuczna. Jest zszywany do dotkniętej tętnicy przed i po miejscu zablokowania, bez usuwania uszkodzonego obszaru.

Możliwe komplikacje i konsekwencje

W przypadku braku terminowej diagnozy i właściwego leczenia na tle miażdżycy mózgu, otępienia, przewlekłego niedokrwienia mózgu, udaru mózgu, zawału mięśnia sercowego, porażenia itp.

Prognoza

Rokowanie w przypadku miażdżycy mózgu zależy w dużej mierze od wieku pacjenta, terminowości rozpoczęcia leczenia, a także od zdolności do wyeliminowania czynników ryzyka, które spowodowały chorobę.

Rozwój poważnych powikłań miażdżycy mózgu może prowadzić do niepełnosprawności pacjenta, a także śmierci.

Zapobieganie

Aby zapobiec miażdżycy mózgu, zaleca się:

• terminowe leczenie chorób, które mogą powodować pojawienie się miażdżycy mózgu;
• korekta nadwagi;
• unikanie stresu i stresu psychicznego;
• pełny sen;
• wystarczająca aktywność fizyczna;
• zrównoważone odżywianie;
• porzucenie złych nawyków.