Ropień Płuc

Ropień płuc jest ograniczonym ogniskiem ropnego zapalenia miąższu płucnego. Choroba rozwija się, gdy bakterie ropne przedostają się do tkanki płucnej przez oskrzela wraz z przepływem krwi lub limfy. Ropień prawego lub lewego płuca może powstać u każdego, ale najczęściej dotyczy to mężczyzn w średnim wieku z towarzyszącymi chorobami (cukrzyca, alkoholizm). Konieczne jest leczenie choroby w warunkach szpitalnych, przepisywane są środki przeciwbakteryjne, mukolityczne i wzmacniające.

Opis i etiologia choroby

Ropień to ograniczona wnęka wypełniona ropą (widoczna na zdjęciu). Ściana ropnia pełni funkcję ochronną - ogranicza rozprzestrzenianie się infekcji do otaczającej tkanki.

Powodem jego powstawania jest wnikanie bakterii do tkanki płucnej, co prowadzi do jej ropnej fuzji.

Istnieje kilka sposobów rozprzestrzeniania się infekcji: kontaktowa, bronchogenna, krwiotwórcza i limfogenna.

W większości przypadków ostry ropień rozwija się jako powikłanie zapalenia płuc. Czynnikami sprawczymi są drobnoustroje niespecyficzne: paciorkowce, pneumokoki, Staphylococcus aureus.

Kilka czynników przyczynia się do rozwoju infekcji:

  1. Powikłania zawału płucnego (wtórne zakażenie).
  2. Pacjent ma przewlekłe choroby, które zmniejszają odporność lokalną i ogólną: cukrzyca, alkoholizm, choroby płuc, choroby oskrzeli, zakażenie wirusem HIV.
  3. Aspiracja zainfekowanej zawartości jamy nosowej, zatok przynosowych, migdałków.
  4. Aspiracja wymiotów.
  5. Wnikanie bakterii do tkanki płucnej drogą krwiotwórczą (ze strumieniem krwi) z ognisk zapalenia kości i szpiku.
  6. Spożycie bakterii drogą limfogenną (z przepływem limfatycznym) z furunculosis, ropowicą na twarzy.

Objawy ropnia płuc

Choroba zaczyna się ostro od pojawienia się objawów zatrucia:

  • wzrost temperatury ciała do 38–39 ° С;
  • ogólne osłabienie, letarg, zwiększone zmęczenie;
  • dreszcze;
  • utrata apetytu
  • ból głowy
  • depresja świadomości, senność.

Następnie dołączają się lokalne objawy: kaszel, ból w klatce piersiowej. Kaszel na początku choroby jest suchy, a następnie pojawia się produkcja plwociny. Ból w klatce piersiowej występuje miejscowo, nasila się przy głębokim oddychaniu i kaszlu. Kaszlu i bólowi w klatce piersiowej często towarzyszy duszność, która wzrasta wraz z wysiłkiem fizycznym. Im większy rozmiar ropnia, tym cięższa duszność. Objawy te utrzymują się przez 7-14 dni przed otwarciem ropnia w oskrzelach.

Po otwarciu ropnia obraz kliniczny ulega zmianie. Kaszel staje się mokry, występuje obfite wydzielanie ropnej plwociny (żółto-zielony kolor, nieprzyjemny zapach, do 1 litra). Następnie zazwyczaj poprawia się samopoczucie pacjenta - temperatura ciała spada, nasilenie duszności maleje, a apetyt normalizuje się. Jednak efekty resztkowe mogą utrzymywać się przez długi czas (1-2 miesiące).

Metody diagnostyczne

Wstępna diagnoza jest ustalana na podstawie kliniki (ostry przebieg, gorączka, kaszel z ropą, ból w klatce piersiowej) i danych z badania fizykalnego. Lekarz podczas badania fizykalnego ujawnia następujące objawy choroby:

  • uderzenie określa tępość dźwięku powyżej zmiany;
  • podczas osłuchiwania słychać osłabione oddychanie nad jamą ropnia;
  • jeśli pojawia się wiadomość o ropniu z oskrzeli, oddychanie oskrzeli.

Aby potwierdzić diagnozę i przeprowadzić diagnostykę różnicową, wymagane są dodatkowe testy - laboratoryjne i instrumentalne.

Metoda diagnostyczna

Wskazania, wyniki badań

Pełna morfologia krwi (KLA)

W KLA określa się oznaki aktywnego procesu zapalnego:

· Wzrost poziomu leukocytów z powodu neutrofili;

Przesunięcie wzoru leukocytów w lewo;

· Wzrost ESR.

Ogólna analiza plwociny

W ostrym ropniu określa się następujące zmiany:

Plwocina o ropnej naturze;

· Wiele elastycznych włókien (wskazuje na zapadnięcie się tkanki płucnej);

Białe krwinki, cylindryczny nabłonek (objawy stanu zapalnego);

Komórki pęcherzykowe (znak wskazuje na udział tkanki płucnej w procesie martwiczym).

Aby określić patogen, zaleca się badanie bakterioskopowe i bakteriologiczne plwociny.

RTG klatki piersiowej

Badanie radiograficzne jest jedną z głównych metod diagnozowania choroby.

W początkowej fazie ustala się jednorodne okrągłe ściemnienie, po przełomie ropnia - okrągłe ściemnianie z poziomem cieczy (w postaci koszyka).

Tomografia komputerowa (CT)

Jeśli radiografia ankiety była nieskuteczna, wyznacz tomografię komputerową. Jest to bardziej szczegółowa i konkretna metoda badawcza, ale jednocześnie droższa. Możesz określić rozmiar i dokładną lokalizację formacji, jej związek z oskrzeli.

Leczenie ropnia płuc

Leczenie choroby powinno odbywać się w szpitalu. Czas trwania terapii może wynosić 6-8 tygodni, zależy to od wielkości jamy, ciężkości stanu, obecności współistniejących chorób. Leczenie może być zachowawcze lub chirurgiczne. Dodatkowo przepisywany jest odpoczynek w łóżku, dieta, intensywne picie.

Podstawowe zasady

Aby przyspieszyć proces gojenia i zmniejszyć prawdopodobieństwo powikłań, pomogą następujące zalecenia:

  1. W ciągu dnia pij 1,5 litra czystej wody, ciepłej herbaty, wywarów z ziół, napojów owocowych i rozcieńczonych soków. Obfity schemat picia zmniejsza nasilenie zatrucia, upłynnia plwocinę.
  2. W ostrym okresie choroby obserwuj leżenie w łóżku.
  3. Aby poprawić funkcję drenażową oskrzeli, należy przyjąć pozycję z nogami podniesionymi o 10–20 cm (pozycja drenażowa). Konieczne jest przebywanie w tej pozycji kilka razy dziennie przez 30 minut.
  4. Przestrzegaj wysokokalorycznej diety z wysoką zawartością białek i witamin. W okresie choroby i powrotu do zdrowia zaleca się jeść więcej mięsa, ryb, twarogu, warzyw i owoców.
Ropień płuca leczony w warunkach stacjonarnych

Leczenie zachowawcze

Leczenie zachowawcze polega na stosowaniu leków - antybiotyków, środków mukolitycznych, środków naprawczych. Czas leczenia zachowawczego wynosi 6-8 tygodni, przy jego nieskuteczności stosuje się metody chirurgiczne.

Grupa leków

Wskazania, mechanizm działania

Środki przeciwbakteryjne

Stosowanie antybiotyków odnosi się do leczenia etiotropowego (mającego na celu wyeliminowanie przyczyny). Na początku choroby środki przeciwbakteryjne są przepisywane empirycznie, po otrzymaniu wyników badania bakteriologicznego lek zmienia się, jeśli to konieczne.

Jakie grupy antybiotyków są najczęściej przepisywane:

1. Chronione penicyliny: Amoxiclav, Sulbacim.

2. Linkozamidy w połączeniu z aminoglikozydami: klindamycyna i streptomycyna.

3. W ciężkich przypadkach można przepisać leki z grupy karbapenemów.

Leki wykrztuśne

Środki wykrztuśne są przepisywane w celu poprawy funkcji drenażu. Rozrzedzają plwocinę, poprawiają funkcjonowanie rzęsek błony śluzowej, co ułatwia wydzielanie plwociny.

Można przepisać acetylocysteinę, bromheksynę, ambroksol.

Leczenie chirurgiczne

Jeśli stosowanie leków jest nieskuteczne, przejdź do leczenia chirurgicznego. Jakie metody chirurgiczne można zastosować:

  1. Płukanie oskrzelowo-pęcherzykowe. Procedura polega na odessaniu zawartości ropnia, a następnie wprowadzeniu roztworów antyseptycznych.
  2. Wprowadzenie do jamy ropnia środków przeciwbakteryjnych.
  3. Nakłucie przezklatkowe - ropna zawartość jest zasysana przez nakłucie skóry.

Zapobieganie

Zapobieganie polega na zapobieganiu wnikaniu mikroorganizmów do tkanki płucnej i wzmacnianiu odporności. Jakie niespecyficzne środki zapobiegawcze są stosowane:

  1. Przywrócenie funkcji drenażu oskrzeli z zapaleniem płuc, zapaleniem oskrzeli i innymi chorobami układu oddechowego.
  2. Rekompensata chorób przewlekłych, które obniżają odporność ogólną i lokalną.
  3. Wczesny dostęp do lekarza, gdy pojawią się objawy choroby.
  4. Remediacja ognisk infekcji (przewlekłe zapalenie migdałków, nieżyt nosa, zapalenie zatok).

Rokowanie i powikłania

W większości przypadków rokowanie jest korzystne - całkowite wyleczenie, rzadziej ostry proces staje się przewlekły. Być może rozwój powikłań, najbardziej niebezpieczne obejmują pyopneumothorax (połknięcie ropy do jamy opłucnej), ropień opłucnej, krwotok płucny. Śmiertelny wynik występuje w 5–10% przypadków. Ryzyko powikłań wzrasta wraz z późnym rozpoczęciem leczenia, nieprzestrzeganiem zaleceń lekarskich, obecnością współistniejących chorób.