Zjawisko Barlowa (angielski lekarz Th. Barlow, 1845–1945) - szczególna kolejność przekształcania dźwięku uderzenia obserwowana z przodu z uderzeniem klatki piersiowej w kierunku od góry do dołu (gdy pacjent znajduje się w pozycji siedzącej); otępienie, odgłos płuc, całkowita otępienie, zapalenie błony bębenkowej; znak ropnia podfrenicznego, który obejmuje gaz.
