Przewlekła choroba skóry, charakteryzująca się pojawieniem się gęstych guzków, które tworzą pierścień z lekko obwisłą lub normalną skórą w środku, nazywa się ziarniniakiem w kształcie pierścienia.
Choroba w większości przypadków przebiega bezobjawowo i nie wymaga specjalnego leczenia, jednak w celu przyspieszenia gojenia się guzków lekarz może przepisać kremy kortykosteroidowe lub podskórne podanie kortykosteroidów. Według statystyk ziarniniak pierścieniowy występuje u 0,4% pacjentów z chorobami dermatologicznymi.
Przyczyna ziarniniaka pozostaje nieznana, jednak zakłada się patologie układu odpornościowego, przeciwko którym rozwijają się reakcje alergiczne typu opóźnionego i upośledzona jest odporność komórkowa. Czynnikami predysponującymi do ziarniniaka pierścieniowego są:
- Sarkoidoza i gruźlica;
- Przeprowadzanie próbek tuberkulinowych;
- Predyspozycje genetyczne;
- Autoimmunologiczne zapalenie tarczycy;
- Reumatyzm i zapalenie naczyń;
- Długotrwałe spożywanie witaminy D;
- Urazy skóry, oparzenia słoneczne i ukąszenia owadów;
- Cukrzyca
Wyróżnia się następujące formy ziarniniaka pierścieniowego:
- Rozpowszechniane;
- Podskórnie
- Perforacja;
- Zlokalizowane.
W praktyce medycznej często zdarza się, że ziarniniak pierścieniowy rozwijał się zamiast blizn i tatuaży, po półpaścu i brodawkach.
Objawy ziarniniaka pierścieniowego
Głównym objawem ziarniniaka w kształcie pierścienia jest pojawienie się na skórze pacjenta guzków o żółtawym kolorze lub odcieniu skóry otaczającej dotknięty obszar. Te guzki mogą tworzyć jeden lub więcej pierścieni, często pojawiają się na stopach, rękach, rękach i nogach dorosłych i dzieci. Ziarniniak pierścieniowy zwykle nie powoduje swędzenia ani bólu w miejscu wystąpienia.
Ziarniniak pierścieniowy u dzieci
Najczęstszą postacią ziarniniaka u dzieci jest zlokalizowana, występuje w 90% przypadków. Na powierzchniach prostowników rąk, rąk, stóp i nóg, rzadziej w okolicy okołooczodołowej, pojawia się jedno lub więcej ognisk z gęstymi grudkami skóry. Kolor formacji zwykle pokrywa się z odcieniem otaczającej skóry lub nieco czerwonawych grudek w kształcie łuku lub pierścienia o wielkości 2-5 cm lub więcej, centralna część ogniska i naskórka zwykle pozostają niezmienione.
Miejscowy ziarniniak pierścieniowy jest rozprowadzany u dzieci wzdłuż obwodu, częściowo nawracając lub ustępując w tym samym miejscu. W praktyce medycznej zgłaszano przypadki, w których u dzieci pojawiały się pierścienie zagnieżdżone w sobie, przypominające wysięk wielopostaciowy.
Podskórna postać ziarniniaka pierścieniowego występuje wyłącznie u dzieci w wieku poniżej 6 lat; ma postać pojedynczych lub wielokrotnych głębokich, klinicznie niewyrażonych, podskórnych lub skórnych guzków na łokciach, strefie okołooczodołowej, przedramion, nóg, palców, tylnej części dłoni i skóry głowy. Cechą tego rodzaju ziarniniaka jest to, że węzły, które tworzą się na skórze głowy, są we wszystkich przypadkach ściśle połączone z okostną, podczas gdy węzły na kończynach są ruchliwe, a tylko w rzadkich przypadkach są związane z powięź.
Rozproszony ziarniniak pierścieniowy u dzieci jest niezwykle rzadki, głównie dorośli w wieku 50 lat i starsi. Manifestacje choroby są powszechne w całym ciele, a częściej w dystalnych częściach kończyn i tułowia, grudki o fioletowym odcieniu lub kolorze skóry. W takich formacjach skórnych nie ma tendencji do tworzenia pierścieni, odnotowuje się polimorfizm wysypki.
Perforujące ziarniniak pierścieniowy występuje głównie u dzieci i dorosłych w wieku poniżej 30 lat. Grudki z zatyczkami pośrodku pojawiają się na dłoniach lub palcach pacjentów, które emitują galaretowatą zawartość, po czym tworzą się ogniska i skorupy z depresją pępkową w środku. Formacje te ostatecznie przekształcają się w duże płytki, z zanikowymi hiper- lub hipopigmentowanymi bliznami.
Rozpoznanie ziarniniaka pierścieniowego
Jeśli pojawią się guzki, pacjent musi zwrócić się o pomoc do dermatologa lub dermatologa, który zgodnie z obrazem klinicznym może postawić dokładną diagnozę. Tylko w najbardziej wątpliwych przypadkach pacjent może pobrać próbkę skóry w dotkniętym miejscu ziarniniaka.
Leczenie ziarniniaka pierścienia
Zwykle choroba nie wymaga specjalnego leczenia i sama ustępuje. W celu szybszego gojenia się skóry lekarz może przepisać kremy, które obejmują kortykosteroidy lub śródskórne podawanie preparatów kortykosteroidowych. Ważne jest, aby po nałożeniu maści nałożyć okluzyjny opatrunek na skórę.
Środki należy stosować codziennie przez dwa tygodnie, a następnie przez 2-3 tygodnie, aby aplikować raz na dwa dni.
Ponadto leczenie ziarniniaka pierścieniowego można przeprowadzić za pomocą skaryfikacji powierzchni, czasami biopsja prowadzi do ustąpienia zmiany.
Fototerapia, terapia Puva, promieniowanie ultrafioletowe, stosowanie retinoidów i leków przeciwmalarycznych znajdują się na liście możliwych działań ogólnoustrojowych na ziarniniak, jednak żaden z nich nie jest niezawodnie skuteczny i nie jest zalecany do leczenia dzieci.
Klinicznie potwierdzono, że kriodestrukcja, która jest stosowana w leczeniu ziarniniaków pierścieniowych w kosmetologii, prowadzi do postępu choroby i proliferacji ognisk na obwodzie.
Maść kortykosteroidowa czwartej generacji Psoriderm, której skuteczność potwierdzają badania kliniczne, jest bezpiecznym narzędziem w leczeniu zlokalizowanej postaci ziarniniaka pierścieniowego u dzieci. Ze względu na fakt, że produkt jest stosowany w małej dawce i jest nakładany na miejscowy obszar skóry, prawdopodobieństwo wystąpienia działań niepożądanych jest bardzo niskie, nie było takich przypadków.
Ziarniniak pierścieniowy to łagodne tworzenie się guzków na skórze, które tworzą pierścień, który nie powoduje bólu ani swędzenia. Zwykle formacje przechodzą same po pewnym czasie, jednak jeśli pacjent wykazuje nietypowe objawy ziarniniaków, należy skonsultować się z dermatologiem.
