Krótki opis choroby
Zapalenie kości i szpiku szczęki jest jedną z najniebezpieczniejszych chorób tkanki kostnej. Wpływa na wszystkie elementy kości, towarzyszy mu rozwój procesów zapalnych i zakaźnych, ma wiele poważnych powikłań. Wystarczy powiedzieć, że zapalenie kości i szpiku szczęki często prowadzi do uogólnienia - zjawiska, w którym wpływa to nie tylko na pewien obszar szpiku kostnego, ale także na cały układ kostny osoby jako całości.
Zmiany tkanki kostnej znane są lekarzom od czasów starożytnych. Pierwsza wzmianka o zapaleniu kości i szpiku szczęki znajduje się w pismach Awicenny, Galena, Hipokratesa i Paracelsusa, jednak przyczyny i metody leczenia stanów zapalnych odkryto dopiero pod koniec XIX wieku. Właśnie wtedy naukowcy doszli do wniosku, że zapalenie kości i szpiku dolnej szczęki jest spowodowane przez Staphylococcus aureus. Obecnie bakterie Gram-ujemne, Pseudomonas aeruginosa, Klebsiella i Escherichia coli są dodawane do liczby patogenów. Ponadto, z rozpoznaniem zapalenia kości i szpiku szczęki, leczenie obejmuje leczenie przeciwwirusowe, ponieważ w ponad 50% zgłoszonych przypadków zapalenie rozwija się na tle infekcji wirusowych.
Jeśli chodzi o drogi bakterii i wirusów do organizmu, z reguły przeciekają one przez zły ząb lub przez krew w wyniku urazu aparatu szczękowego.
Rodzaje zapalenia kości i szpiku szczęki
Odontogenna postać choroby jest konsekwencją zaawansowanej próchnicy. Dlatego tak ważne jest szybkie wypełnianie kanałów zębów. Z jamy infekcja przenika do miazgi, a następnie do tkanki kostnej bezpośrednio przez korzeń zęba. Ponadto mikroorganizmy mogą rozprzestrzeniać się przez naczynia limfatyczne. W 70% przypadków u pacjenta rozwija się odontogenne zapalenie kości i szpiku żuchwy. Pozostałe zmiany znajdują się w górnej szczęce.
Hematogenne zapalenie kości i szpiku szczęki obserwuje się, gdy infekcja zostaje przeniesiona z pierwotnego ogniska zapalnego do zdrowych miejsc tkanek. Źródłami infekcji są: zapalenie migdałków i inne choroby przewlekłe, ostre infekcje, procesy zapalne.
Ostre zapalenie kości i szpiku szczęki jest konsekwencją reakcji organizmu na penetrację infekcji. Pacjent odczuwa ból głowy, złe samopoczucie, osłabienie, brak apetytu, problemy ze snem. Ludzie mają również gorączkę do 38 stopni. Po zdiagnozowaniu ostrego zapalenia kości i szpiku szczęki leczenie należy rozpocząć jak najszybciej, ponieważ pacjent nie może normalnie jeść z powodu ciągłego bólu i dyskomfortu podczas żucia jedzenia. Ponadto, w miarę rozwoju procesu infekcji, osoba ma zaczerwienienie błony śluzowej jamy ustnej, wzrost węzłów chłonnych i silną ruchliwość zębów sąsiadujących z ogniskiem zapalenia. W niektórych przypadkach ostre zapalenie kości i szpiku szczęki prowadzi do uszkodzenia śledziony i wątroby.
Podostre zapalenie kości i szpiku szczęki rozwija się, jeśli odpowiednie leczenie ostrej postaci nie było dostępne. Pacjent rozwija przetoki i sekwestry - martwe obszary skóry. Jednocześnie typowe objawy zapalenia mogą stać się nudne z powodu odpływu płynu i ropy, ale to nic nie znaczy, ponieważ proces zapalny w tkance kostnej trwa i każdego dnia staje się coraz bardziej niebezpieczny.
Przewlekłe zapalenie kości i szpiku szczęki - trwa przez długi czas i przez pewien czas pacjent ma wszystkie zewnętrzne oznaki całkowitego wyzdrowienia. Oczywiście jest to tylko pozór, ponieważ proces zapalny nadal się rozwija i prędzej czy później prowadzi do nowych zaostrzeń, tworzenia przetok, odrzucania martwej tkanki i tworzenia sekwestrów.
Objawy zapalenia kości i szpiku szczęki
Podsumowując wszystkie powyższe, możemy podkreślić kilka głównych objawów choroby:
- obecność oznak zatrucia (ból głowy, słaby sen, osłabienie, gorączka);
- ból w obszarze zakażonego zęba, który zwykle nasila się przy badaniu dotykowym lub stukaniu;
- ruchliwość zębów w obszarze infekcji;
- obrzęk błony śluzowej;
- obrzęk węzłów chłonnych.
Zapalenie kości i szpiku szczęki - leczenie choroby
Przede wszystkim proces leczenia obejmuje usunięcie zakażonego zęba. Należy pamiętać, że zapalenie kości i szpiku żuchwy odnosi się dokładnie do przypadków, w których usunięcie zęba jest absolutnie konieczne, w przeciwnym razie proces zapalny rozprzestrzeni się na zdrowe tkanki, a zatrzymanie go będzie znacznie trudniejsze. Ponadto pacjentom przepisuje się wczesną periostotomię - procedurę, w której wykonuje się cięcia okostnej w celu swobodnego usunięcia wysięku (płyn, który powstaje, gdy rozwija się infekcja i umiera tkanka). Pacjentom pokazano przyjmowanie antybiotyków, mycie jamy kostnej środkami antyseptycznymi i leczenie objawowe. W szczególnie ciężkich przypadkach lekarze decydują o chirurgicznym usunięciu sekwestracji.
