10 mitów na temat depresji i leków przeciwdepresyjnych

Zdarza się, że depresja staje się motorem sukcesu. Na przykład depresja liryczna, podczas której pracowali Goethe i Puszkin. Lub dysforia (gniewna depresja z ostrymi wahaniami nastroju), w której osoba stara się udowodnić wszystkim, do czego jest zdolna.

Co to jest depresja?

Depresja to nastrój, gdy człowiek odczuwa rozpacz, nieadekwatność. Ten nastrój charakteryzuje się spadkiem aktywności i wydajności, smutkiem i pesymizmem.

W naszym kraju niewiele wiadomo na temat depresji, a istniejące idee na jej temat są raczej zniekształcone. W rzeczywistości wszystko, co wiemy o depresji, można przypisać kategorii mitów. Oto najczęstsze:

Mit 1: jesienna depresja to dużo narzekania

Jeśli warunkowo podzielimy ludzi na osoby podatne na depresję, a nie podatne, to około 5-7% ludzi z całego świata znajdzie się w drugiej kategorii. W psychiatrii ludzie ci nazywani są „naturami słonecznymi”. Niestety, przynajmniej raz w życiu blues dociera do wszystkich pozostałych. Kto jesienią czuje się niewygodnie psychicznie?

  • Ludzie ze słabą roślinnością. Przede wszystkim mają skoki ciśnienia i ataki dystonii, w wyniku czego nastrój depresyjny. Około 15% osób należy do tej kategorii.
  • Osobowości cyklotów. Są to zwykli zdrowi ludzie, którzy są jednak podatni na częste zmiany nastroju. Tacy ludzie nazywani są zbyt wrażliwymi. Jesienią ludzie ci odczuwają gwałtowny upadek, wszystko wypada im z rąk, pojawiają się bóle głowy, łzy i drażliwość. Istnieje około 20% takich osób.
  • Jest jeszcze jedna specjalna grupa ludzi, do której często dochodzi do jesiennej depresji - zależna od hormonów. Ta kategoria obejmuje na przykład kobiety w ciąży lub kobiety doświadczające menopauzy, a także osoby z chorobą tarczycy.

Mit 2: Depresja jest zawsze doświadczana przez stres lub szok.

W rzeczywistości wiele zależy od psychotypu danej osoby. Zdarza się, że doświadczony stres wprawia osobę w stan pourazowej depresji. Jednak często zdarza się, że szok może spowodować, że osoba opuści stan depresji.

Najczęściej depresja jest wynikiem kumulacji negatywnych emocji. Czasami, aby zidentyfikować przyczynę choroby, trzeba „odprężyć” życie pacjenta kilka lat temu.

Stres objawia się na różne sposoby. U kogoś skutkuje to czysto psychologicznymi objawami - pojawieniem się fobii, jawnej depresji. A u innych osób doświadczony stres wywołuje choroby narządów wewnętrznych. Psychiatrzy nazywają to zjawisko depresją somatyczną lub zamaskowaną.

U pacjentów tolerujących stres stres najczęściej wywołuje choroby układu sercowo-naczyniowego (zawał serca, choroba wieńcowa, nadciśnienie), a także problemy urologiczne i wrzody dwunastnicy.

Melancholia po stresie doświadczyła ryzyka zarażenia się wrzodem żołądka, neurodermitem, stanami astmy.

Ale ludzie flegmatyczni i optymistyczni są mniej podatni na choroby z powodu układu nerwowego.

Mit 3: depresja nie jest chorobą i nie wymaga leczenia

W rzeczywistości depresja jest dość poważną chorobą, której głównym niebezpieczeństwem jest zwiększona tendencja samobójcza. Niewątpliwie osoba może samodzielnie poradzić sobie z łagodną depresją, ale w ciężkich przypadkach może trwać latami, stale nasilając się i rozwijając w cięższą postać, na przykład psychozę maniakalno-depresyjną.

Mit 4: depresja na całe życie

To stwierdzenie jest zasadniczo błędne. Osoba potrzebuje odpowiedniego leczenia, podczas którego na zawsze może zapomnieć o depresji.

Jeśli depresja jest łagodna, wystarczy ją otrząsnąć, aby ją pokonać. Ale jeśli następujące objawy są dla ciebie zauważalne, nie powinieneś zwlekać z oddaniem się do gabinetu lekarskiego:

  • Przeludnienie i zły nastrój, niezdolność do koncentracji dłużej niż tydzień;
  • Rano budzisz się ze złymi myślami i uczuciem tęsknoty;
  • Stan depresyjny występuje na tle ogólnego samopoczucia, to znaczy wcale nie odpowiada środowisku;
  • Sen jest zaburzony - przestajesz dobrze spać w nocy lub wręcz przeciwnie, śpisz dużo w ciągu dnia;
  • Masz obsesyjne myśli na temat samobójstwa.

Mit 5: jeśli poprosisz o pomoc, będą one karmione lekami przeciwdepresyjnymi

Zintegrowane podejście jest bardzo ważne w leczeniu depresji: psychoterapii i leków. Ponadto nie ma uniwersalnego schematu leczenia. Depresje asteniczne będą leczone stymulantami, a depresje lękowe będą przepisywane. W każdym razie wszystko jest indywidualne i zależy od stanu pacjenta.

Mit 6: leki przeciwdepresyjne są niebezpieczne dla zdrowia.

W rzeczywistości w tym stwierdzeniu jest trochę prawdy. Leki przeciwdepresyjne, nawet te współczesne, mają dość imponującą liczbę skutków ubocznych, chociaż profesjonalni eksperci starają się znaleźć dokładną dawkę dla swoich pacjentów: jak najbardziej pomóc i zminimalizować szkody.

Najczęściej leki przeciwdepresyjne powodują zawroty głowy i bóle głowy, światłowstręt, kołatanie serca, pocenie się, zmniejszone libido, utratę lub zwiększenie apetytu.

W każdym razie musisz pamiętać: depresja może trwać latami, stale pogarszając, a działania niepożądane znikną natychmiast po odstawieniu leku.

Mit 7: leki przeciwdepresyjne uzależniają

Leki przeciwdepresyjne nigdy nie uzależniają fizycznie. Jedyną rzeczą jest to, że może pojawić się uzależnienie psychiczne, ale może również wynikać z kwasu askorbinowego. Wystarczy spojrzeć na dzieci, które cały czas proszone są o kupowanie w aptece „wielkich, smacznych tabletek”. Prawdziwe uzależnienie psychiczne!

Mit 8: dlaczego potrzebuję lekarza, sam mogę przepisać leki przeciwdepresyjne

Po takim przyjęciu należy spodziewać się różnorodnych konsekwencji. Szanse, że te losowo wybrane leki pomogą, są minimalne. Lekarz wybiera leki przeciwdepresyjne, a zwłaszcza ich dawki, ściśle indywidualnie.

Mit 9: Możesz przestać brać leki przeciwdepresyjne w dowolnym momencie.

Podczas przyjmowania leków przeciwdepresyjnych pacjent powinien pozostawać pod ścisłym nadzorem lekarza. W żadnym wypadku pacjent nie powinien samodzielnie przerywać picia leku, tłumacząc to faktem, że czuł się lepiej.

Mit 10: depresja to po prostu brak pozytywnego nastawienia

Oto najczęstsze rodzaje depresji, które przejawiają się na różne sposoby:

  • Niepokój - osoba odczuwa bezprzyczynowy niepokój i ogólny niepokój.
  • Zły - osoba jest zła i zła.
  • Asteniczny - Depresja wyczerpania. Osoba zawsze czuje się zmęczona.
  • Narzekanie - osoba ciągle narzeka i boli, jest niezadowolona ze wszystkiego.
  • Apatyczny - całkowita obojętność na otaczający świat.
  • Zamaskowany - objawia się w postaci chorób narządów wewnętrznych.
  • Uśmiechnięty - na zewnątrz osoba jest przyjazna, ale pod tą maską jest zraniona, udręka i depresja.
  • Anhedonic - nasycenie emocjami, niezdolność do odczuwania radości.
  • Depresja bez depresji - niezadowolenie z siebie i całego świata, śledziona, niezdolność do określenia własnych pragnień.