Gruźlica jest poważną chorobą zakaźną, której rozwój jest spowodowany przez prątki (pałeczki Kocha). Choroba znana jest od czasów starożytnych. Przez długi czas walka z nim była nieskuteczna. Często choroba dotyczyła całych rodzin, śmiertelność z tego powodu była bardzo wysoka. Doprowadziło to do wielu nieporozumień na temat zakaźności i możliwości leczenia gruźlicy.
Metody infekcji i specyficzny przebieg gruźlicy
Obecnie około jedna trzecia światowej populacji jest zarażona pałeczkami Kocha - co nie znaczy, że wszyscy ci ludzie są chorzy. W rzeczywistości procesy patologiczne rozwijają się tylko u 5-7% zarażonych. Powodem jest to, że normalnie funkcjonujący układ odpornościowy jest w stanie utrzymać patogen pod kontrolą i nie pozwolić mu zaszkodzić ciału. Ale jeśli układ odpornościowy osłabnie, Bacillus ma możliwość namnażania się, niszczenia tkanek i zatrucia organizmu odpadami. Następujące czynniki przyczyniają się do rozwoju aktywnego procesu patologicznego:
- niedożywienie, niezrównoważona dieta o niskiej zawartości białka i witamin;
- przepracowanie fizyczne i emocjonalne;
- stres
- stały pobyt w pomieszczeniu o słabym mikroklimacie (niewentylowany, niedostępny dla światła słonecznego);
- obecność przewlekłych dolegliwości (wrzód trawienny żołądka i dwunastnicy, cukrzyca itp.);
- częste przeziębienia;
- złe nawyki (uzależnienie od nikotyny, alkoholu lub narkotyków).
Ryzyko zachorowania na gruźlicę jest bardzo wysokie u osób mieszkających w źle utrzymanych pokojach, w zatłoczonych i niehigienicznych warunkach.
Niebezpieczeństwo zakażenia Bacillus Kocha polega również na tym, że ten mikroorganizm rozmnaża się raczej powoli, nie ujawniając się przez długi czas. Ponadto prątki są wyjątkowo odporne na negatywne wpływy środowiska (ciepło, zimno, wilgotność). W zwykłym kurzu domowym może pozostawać opłacalny przez kilka lat. Po przejściu do organizmu, który ma prawidłowo funkcjonujący układ odpornościowy, patogen często nie umiera, ale przechodzi w stan uśpienia i może wznowić aktywne życie, gdy pojawią się odpowiednie warunki.
Nie mniej niebezpieczny jest fakt, że oznaki początku choroby tak naprawdę nie przeszkadzają osobom zarażonym gruźlicą. Kiedy proces patologiczny jest już w toku, osoba obserwuje:
- nocne poty;
- zmniejszona wydajność;
- słabość
- stały wzrost temperatury ciała (nie wyższy niż 37,5 ° C);
- utrata apetytu, utrata masy ciała;
- łagodny, ale natarczywy kaszel.
Takie odczucia łatwo pomylić z przepracowaniem lub łagodnym przeziębieniem. Pacjenci często opóźniają wizytę u lekarza i rozpoczynają dolegliwość. W przyszłości pojawiają się bóle w klatce piersiowej i objawy reakcji alergicznej na toksyny wydzielane przez prątki. W tym momencie tkanka płuc jest już niszczona i pacjent potrzebuje poważnego leczenia.
Najczęstsze mity na temat gruźlicy
Powszechne nieporozumienia są związane ze stopniem zaraźliwości choroby i perspektywami jej wyleczenia. Najczęstsze stwierdzenia to:
- „Gruźlica jest chorobą biednych i bezdomnych”. Tak jest, a nie tak. Oczywiste jest, że dla osób, które źle się odżywiają, żyją w niehigienicznych warunkach i prowadzą społeczny styl życia, możliwość zakażenia jest bardzo wysoka. Ale nie wynika z tego, że każdy z nich zachoruje lub stanie się nosicielem prątków. Z drugiej strony osoba odnosząca sukcesy, która ciężko i ciężko pracuje, jest podatna na stres i często przebywa w miejscach publicznych, nie ma również zagwarantowanego zdrowia, ponieważ jego układ odpornościowy niekoniecznie jest w idealnym stanie. Nie jest z góry ani chroniony przed infekcją, ani przed rozwojem choroby;
- „Każda osoba, która była narażona na Koch Bacillus, jest chora”. To nie jest prawda. Proces patologiczny rozwija się u 5-7 osób na 100 nosicieli;
- „Wszyscy ludzie z gruźlicą są zaraźliwi”. To oświadczenie jest nie tylko niesprawiedliwe, ale także okrutne. W rzeczywistości tylko osoby cierpiące na otwartą postać gruźlicy płuc są bardzo zaraźliwe. Ale nawet przy stałej bliskości takiego pacjenta dla osoby o wysokim statusie odpornościowym istnieje szansa na zachowanie zdrowia;
- „Gruźlica jest wyłącznie chorobą płuc.” W 95% przypadków Bacillus Koch wpływa na układ oddechowy. Istnieją jednak pozapłucne formy choroby. W tych przypadkach dotyczy to układu moczowo-płciowego, przewodu pokarmowego, stawów i kości, węzłów chłonnych, oczu, skóry lub ośrodkowego układu nerwowego (gruźlicze zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych);
- „Gruźlica jest nieuleczalna”. W pewnym sensie jest to prawda. Pomimo faktu, że obecnie około 40% osób cierpiących na tę chorobę, w wyniku leczenia, ich zdolność do pracy jest w pełni przywrócona, śmiertelność z powodu gruźlicy jest nadal wysoka. Ponadto nawet wyleczeni pacjenci powinni być obserwowani przez lekarza na gruźlicę przez kilka lat, ponieważ niemożliwe jest usunięcie wszystkich prątków Kocha z organizmu, a prawdopodobieństwo nawrotu nie jest wykluczone.
Wielu uważa, że rozprzestrzenianie się gruźlicy jest obecnie możliwe tylko w krajach rozwijających się, aw najbardziej cywilizowanych krajach jest prawie pokonane. W rzeczywistości jakikolwiek spadek poziomu życia i zwrócenie uwagi na środki przeciw epidemiologii prowadzi do wzrostu zachorowalności i wzrostu śmiertelności z powodu tej choroby. Stało się to na przykład na Ukrainie, gdzie gruźlica rozprzestrzeniła się tak bardzo, że w 1995 r. WHO została zmuszona uznać ten kraj za strefę epidemii.
Leczenie gruźlicy: sukcesy i wyzwania
Podobnie jak w przypadku wielu innych chorób, powodzenie leczenia gruźlicy zależy od terminowej diagnozy i nie jest to wcale proste. Na początku choroby obecność patogenu w ciele może objawiać się w postaci pozytywnej reakcji na test Mantoux. Niestety dzieje się tak przy braku procesu gruźlicy i odwrotnie, w niektórych przypadkach u pacjentów obserwuje się reakcję negatywną. Najbardziej pouczające metody diagnostyczne (fluorografia, prześwietlenie płuc, badanie plwociny) dają wiarygodne wyniki tylko na późniejszych etapach. Pozapłucne formy gruźlicy są jeszcze trudniejsze do zdiagnozowania. W rezultacie odpowiednie leczenie często rozpoczyna się późno.
Leczenie gruźlicy odbywa się przy użyciu szeregu leków działających przeciwko Bacillus Kocha, ale leczenie nie zawsze kończy się powodzeniem. Faktem jest, że prątki są w stanie rozwinąć oporność na antybiotyki. Obecnie przypadki infekcji takimi „niezniszczalnymi” szczepami są coraz częstsze. Ponadto przyjmowanie leków przeciwgruźliczych nie jest przyjemnym zajęciem. Wiele z tych leków jest bardzo toksycznych. Z reguły są one przyjmowane równolegle z hepatoprotektorami i środkami, które chronią żołądek i jelita, ale często występują działania niepożądane.
Zwykle leczenie farmakologiczne gruźlicy płuc daje wynik nie wcześniej niż sześć miesięcy później, a pacjenci z pozapłucnymi postaciami choroby mogą odczuć ulgę dopiero po 9-12 miesiącach. Choroby takie jak gruźlica kostno-stawowa w znacznym odsetku przypadków wymagają interwencji chirurgicznej.
Aby przywrócić wydajność, bardzo ważne jest, aby pacjent otrzymał lepsze odżywianie. Jego dieta powinna zawierać wystarczającą ilość białka zwierzęcego, witamin i minerałów. Po głównym cyklu leczenia pacjentów z gruźlicą wskazane jest długie leczenie spa.
Znaczenie zapobiegania gruźlicy
Głównym środkiem zapobiegającym gruźlicy jest szczepienie szczepionką BCG. Przeprowadzają go noworodki w wieku 3-7 dni, a następnie (w przypadku braku przeciwwskazań) dzieci w wieku 7 i 14 lat. Jednak ta procedura może mieć negatywny wpływ. Niektórzy eksperci uważają, że to wszechobecne rozprzestrzenianie się szczepionki BCG doprowadziło do pojawienia się odmian prątków opornych na leki. Należy zauważyć, że osoby zaszczepione chorują również na gruźlicę. Oznacza to, że takie zapobieganie nie tworzy niezawodnej obrony immunologicznej przed chorobą.
Gruźlica odnosi się do chorób, których rozprzestrzenianie się jest związane z czynnikami społecznymi. Dlatego bardzo ważne jest, aby państwo brało czynny udział w walce z chorobą. W latach 90. XX wieku osłabiła się kontrola władz nad pracą służb przeciw epidemiologicznych. W połączeniu ze wzrostem liczby migrantów znajdujących się w niekorzystnej sytuacji społecznej z sąsiednich krajów dało to Rosji namacalny wzrost zachorowań na gruźlicę i wzrost śmiertelności. Teraz sytuacja nieco się poprawiła, ale ta dolegliwość w naszym kraju w żadnym wypadku nie została pokonana.
W zapobieganiu gruźlicy zasadnicze znaczenie ma wzrost dobrobytu całego państwa i każdego jego obywatela. Ponadto od dzieciństwa konieczne jest zaszczepienie ludziom kultury bezpieczeństwa osobistego. Ta koncepcja obejmuje przestrzeganie norm sanitarnych i higienicznych, nawyk prawidłowego odżywiania i zdrowego stylu życia oraz uważne podejście do własnego zdrowia. Jeśli każdy z nas regularnie przechodzi diagnostykę (przynajmniej w celu wykonania fluorografii), skonsultuj się z lekarzem na czas i umów się na wizytę, ryzyko rozprzestrzeniania się chorób, takich jak gruźlica, znacznie się zmniejszy.
