Krótki opis choroby
Paraproctitis to ropne zapalenie odbytnicy. Choroba zwykle dotyka mężczyzn w wieku 20-50 lat.
Nawiasem mówiąc, choroba rozróżnia się ostre zapalenie przyzębia i przewlekłe, a w zależności od lokalizacji ropnego zapalenia (przetoki) - podskórne, kulszowo-odbytnicze, podśluzówkowe, miednicowe odbytnicze (miedniczno-odbytnicze) zapalenie przyzębia.
Paraproctitis: przyczyny
Powoduje infekcję paraproctitis, która z kanału odbytu (z jego krypt) penetruje gruczoły odbytu, w których się rozwija. Czynnikami sprawczymi mogą być bakteroidy, clostridia, inni przedstawiciele flory beztlenowej (w tym przypadku zapalenie przyzębia jest ciężkie, śmiertelne w 15-40%) lub gronkowce, E. coli, paciorkowce (zapalenie przyzębia wywołane przez te i inne bakterie tlenowe, w większości przypadków można je skutecznie leczyć )
Upośledzenie odporności przyczynia się do rozwoju choroby (przypadki odnotowano, gdy wystąpiło ostre zapalenie przyzębia, nawet po ostrych infekcjach wirusowych dróg oddechowych), podnoszenie ciężarów, wysiłek fizyczny, niewłaściwa dieta, składająca się z tłustych, pikantnych pokarmów, nadmiernego spożycia alkoholu, częstej biegunki lub zaparć, hipotermii.
U kobiet może wystąpić zapalenie przyzębia z powodu bielizny, która uderza w krocze i uszkadza skórę odbytu.
Objawy choroby
Pierwotne ostre zapalenie przyzębia rozwija się szybko, w ciągu 3-5 dni.
Pierwszymi objawami podskórnego zapalenia przyzębia są zaczerwienienie skóry wokół odbytu, obrzęk, ból w odbycie, nasilający się z wypróżnieniem, opóźnionym stolcem i gorączką. Jeśli ropień znajduje się bliżej przedniej ściany odbytu, można zaobserwować bolesne oddawanie moczu.
Zapalenie kości udowo-odbytniczo-odbytniczej jest określane wizualnie już w późnych stadiach - w postaci wygładzenia fałdów odbytu, oczywista asymetria pośladkowa. Dlatego powodem badania lekarskiego powinien być stały tępy ból miednicy, odbytnicy, który podczas ruchów jelit staje się silniejszy, ogólne pogorszenie, dreszcze. Po bardziej szczegółowym badaniu tego typu zapalenia przyzębia stwierdzono zgrubienie odbytnicy wyższe niż kanał odbytu i gładkość fałdów błony śluzowej po dotkniętej stronie. Pod koniec pierwszego tygodnia choroby miejscowa temperatura rośnie, pieczęć przechodzi do światła jelita, może dotknąć cewki moczowej lub gruczołu krokowego.
W przypadku podśluzówkowego zapalenia przyzębia ropień znajduje się bliżej światła jelita, więc ropa może wyjść na zewnątrz. Pacjent odczuwa ból w jelicie, który jest silniej odczuwany podczas wypróżnień, ma umiarkowanie wysoką temperaturę ciała.
Zapalenie błony śluzowej odbytnicy miednicy jest najtrudniejsze, a jego objawy występują w postaci tępego bólu głęboko w miednicy i jelitach, opóźnienia stolca i gorączki pojawiają się nawet w późnych stadiach, kiedy pojawia się ropień (po 1-3 tygodniach). Na wczesnym etapie choroby podczas badania można znaleźć ból niektórych ścian środkowej i górnej części odbytnicy lub zagęszczenia. Pacjent nie odczuwa bólu we wczesnym stadium choroby, ale ma dreszcze, osłabienie, utratę apetytu.
Diagnoza choroby
Rozpoznanie podskórnego zapalenia przyzębia jest dość proste - z powodu ciężkich objawów choroby. W takim przypadku przeprowadza się tylko badanie palca, a palec ostrożnie wkłada się do odbytnicy i są one prowadzone wzdłuż ściany przeciwnej do tej, na której znajdował się ropień. Diagnoza w tym przypadku opiera się na skargach pacjentów, badaniach zewnętrznych i palcowych. Inne metody badania zapalenia przyzębia, w tym instrumentalne nie są stosowane ze względu na zwiększony ból odbytu.
Aby określić zapalenie przyzębno-odbytniczo-odbytnicze, często wykonują również badanie palca, które zwykle ujawnia pieczęć na linii wyrostka odbytu lub powyżej i zwiększa ból podczas badania gwałtownego charakteru krocza. W skrajnych przypadkach stosowane są instrumentalne metody diagnostyczne.
Badane jest również zapalenie przyzębia powstałe pod błoną śluzową odbytnicy.
Ropień powstały w wyniku choroby miednicy i odbytnicy można rozpoznać tylko po badaniu palca, ale biorąc pod uwagę nasilenie i głębokość stanu zapalnego, w niektórych przypadkach stosuje się ultrasonografię (ultradźwięki) lub sigmoidoskopię (badanie za pomocą specjalnego urządzenia wkładanego do odbytu).
Leczenie paraproctitis
Leczenie zapalenia przyzębia w większości przypadków jest wskazane tylko chirurgicznie.
Często operacja paraproctitis odbywa się wkrótce po zbadaniu pacjenta i postawieniu diagnozy - uważa się to za pilne.
Ostre lub przewlekłe zapalenie przyzębia bez leczenia może prowadzić do blizn na ściankach kanału odbytu i jego deformacji, awarii zwieracza odbytu.
Tylko w przypadkach, gdy proces ropny nie zostanie wykryty, operacja z zapaleniem przyzębia jest odroczona, zalecany jest przebieg antybiotyków, procedury fizjoterapii. Ale chirurgiczne leczenie zapalenia przyzębia jest konieczne, ponieważ nawrót i różne powikłania nie są wykluczone.
Ponadto operację z zapaleniem przyzębia można odłożyć, jeśli choroba jest w stabilnej remisji, a przetoki są zamknięte, ponieważ w takim przypadku trudno będzie określić obszar uszkodzenia.
Zdarzają się również przypadki, gdy ostre zapalenie paraproct wyleczono zachowawczymi metodami leczenia: pacjentowi przepisuje się kąpiele z nadmanganianem potasu (temperatura wody 37-38 g) przez 15-20 minut, wkłada świece z antybiotykami, nakłada kompres z maścią Vishnevsky'ego na odbyt. Ale jeśli leczenie zapalenia przyzębia nie przyniosło rezultatów, zwracają się do radykalnej operacji.
Podczas operacji, przy zapaleniu przyzębia, ropień jest koniecznie otwierany, czyszczony, dotknięte krypty, znalezione i wycięte fistyczne przejścia. Do znieczulenia stosuje się znieczulenie ogólne. Znieczulenie miejscowe uważa się za nieodpowiednie.
Po zapaleniu przyzębia, wyleczonym chirurgicznie, w przypadku ostrego procesu zapalnego okres rehabilitacji wynosi 2-5 tygodni. Ponadto po zapaleniu przyzębia pacjent powinien przestrzegać diety zaleconej przez lekarza i zachować szczególną higienę: rany pozostające po zapaleniu przyzębia 2 r / dzień i po każdym wypróżnieniu są myte ciepłą wodą z mydłem.
Zapobieganie chorobom
Aby zapobiec chorobie i po zapaleniu przyzębia (w celu zapobiegania nawrotom), należy unikać hipotermii, terapię choroby odbytnicy (szczeliny odbytu, hemoroidy) należy leczyć na czas, monitorować odżywianie, zapobiegać częstym zaparciom i zaburzeniom, okresowo wzmacniać odporność i nie podnosić nadmiernych obciążeń.
