Antybiotyki na zapalenie zatok: leczenie u dorosłych i dzieci

Zapalenie zatok jest rodzajem zapalenia zatok - zapalenie zatok przynosowych, które najczęściej rozwija się w wyniku infekcji w nich.

W zależności od dotkniętego obszaru istnieją:

  • zapalenie zatok (inna nazwa - zapalenie szczęki, zapalenie zatok szczękowych): zapalenie rozwija się w zatokach szczękowych;
  • zapalenie czołowe: najcięższa postać patologii, proces zapalny występuje w zatoce czołowej;
  • zapalenie etoidalne: infekcja rozwija się we wnękach kości sitowej;
  • zapalenie sferoidalne : zapalenie zatoki sferoidalnej, zwykle występuje w połączeniu z zapaleniem pochwy i jest najtrudniejszą do zdiagnozowania postacią choroby.

W przypadku braku szybkiego leczenia zapalenia zatok możliwe są różne powikłania, w tym zapalenie opon mózgowych, zapalenie ucha środkowego, zapalenie migdałków, zapalenie migdałków, zapalenie oskrzeli, nefropatia i inne.

Głównymi przyczynami rozwoju choroby są infekcje bakteryjne i wirusowe, które dostają się do zatoki szczękowej przez krew lub jamę nosową, w wyniku procesów patologicznych zachodzących w okolicach okołowierzchołkowych zębów górnych. Zapalenie zatok może być również powikłaniem grypy lub SARS (ostrej infekcji wirusowej dróg oddechowych).

Zapalenie zatok charakteryzuje się typowymi objawami - ból głowy, obfite wydzielanie z nosa, gorączka

Typowymi objawami zapalenia zatok szczękowych są: obfite wydzielanie z nosa, ból w oczodołach i czole, zwiększona wrażliwość twarzy, podwyższona temperatura ciała i ból głowy. Zapalenie powoduje naruszenie odpływu wydzieliny wydzielanej przez błonę śluzową zatoki szczękowej. To z kolei prowadzi do rozwoju patologii. Śluz pod wpływem drobnoustrojów chorobotwórczych zamienia się w ropę. W przypadku braku szybkiego leczenia zapalenie zatok staje się przewlekłe.

Na początkowych etapach leczenia zaleca się inhalacje, płukanie i wkraplanie jamy nosowej. Aby właściwie przeprowadzić te procedury w domu, lepiej skonsultować się z lekarzem, zapoznać się ze zdjęciami tematycznymi lub filmami. Jeśli zapalenie zatok nie minęło w ciągu 7-10 dni, stosuje się leki przeciwbakteryjne, które pozwalają pozbyć się infekcji i oczyścić zatoki szczękowe z nagromadzonej ropy.

Jak wybrać najskuteczniejszy antybiotyk na zapalenie zatok

Antybiotykoterapia powinna być przepisana przez otolaryngologa (ENT), ponieważ będzie on w stanie ustalić, czy należy ją przeprowadzić i wybrać najskuteczniejszy lek. W tym celu lekarz zbiera informacje o historii choroby, bierze pod uwagę wyniki badań, wiek pacjenta, obecność alergii, bierze pod uwagę informacje o wcześniej podjętych środkach przeciwbakteryjnych.

Nie używaj antybiotyków bez recepty.

Na podstawie uzyskanych danych ENT przepisuje pacjentowi antybiotyk, na który nie ma przeciwwskazań ani alergii, a patogen jest najbardziej wrażliwy. Większość antybiotyków nowej generacji ma szerokie spektrum działania i działa przeciwko prawie wszystkim bakteriom wywołującym choroby laryngologiczne. W związku z tym potrzeba zaszczepienia bakteriami w celu ustalenia konkretnego czynnika sprawczego choroby pojawia się tylko w przypadkach, gdy nie ma efektu przy trwającym leczeniu farmakologicznym.

Preparaty penicylinowe należą do najbezpieczniejszych antybiotyków w leczeniu zapalenia szczęki, jednak ze względu na ich długotrwałe stosowanie wiele bakterii rozwinęło na nie oporność.

Antybiotyki są dostępne w różnych postaciach dawkowania, w tym tabletki, roztwory do mycia nosa, spraye, krople, roztwory do wstrzykiwań. Niezależny wybór leku nie jest zalecany, ponieważ może być nieskuteczny, a nawet pogorszyć stan pacjenta.

Przeciwwskazania do antybiotykoterapii zapalenia zatok

Większość środków przeciwbakteryjnych o szerokim spektrum działania jest przeciwwskazana lub stosowana ze szczególną ostrożnością w następujących przypadkach:

  • patologia nerek i / lub wątroby;
  • choroba sercowo-naczyniowa;
  • alergiczne, grzybicze lub wirusowe zapalenie zatok;
  • dzieci poniżej 12 lat;
  • ciąża
  • okres karmienia piersią;
  • nadwrażliwość na składniki, z których składa się antybiotyk.

Szczegółowa lista bezwzględnych i względnych przeciwwskazań jest wskazana w instrukcjach dotyczących leku.

Możliwe skutki uboczne leczenia antybiotykami

Przy odpowiednim doborze środków przeciwbakteryjnych w krótkim czasie obserwuje się poprawę stanu pacjenta. Jednak nawet przy odpowiednim preparacie działania niepożądane, takie jak:

  • obrzęk gardła lub twarzy;
  • trudności w oddychaniu
  • wysypka, zaczerwienienie i inne objawy skórne;
  • omdlenie
  • zwiększone zawroty głowy;
  • zaburzenia przewodu żołądkowo-jelitowego.

Ważne jest, aby w przypadku wystąpienia działania niepożądanego skonsultować się z lekarzem w odpowiednim czasie. Sam wybór leków w takich przypadkach, bez uwzględnienia ich możliwej interakcji z przyjmowanym antybiotykiem, może prowadzić do rozwoju poważnych powikłań.

Szczegółowa lista możliwych działań niepożądanych jest wskazana w instrukcjach stosowania leku.

Grupy leków przeciwbakteryjnych

Antybiotyki to substancje pochodzenia syntetycznego, półsyntetycznego lub naturalnego, które hamują wzrost żywych komórek.

Ze względu na wpływ na komórkę bakteryjną dzieli się je na dwie grupy:

  • bakteriobójcze: po ich pobraniu bakterie umierają i są wydalane z organizmu;
  • bakteriostatyczny: bakterie po zastosowaniu takich środków pozostają żywe, ale ich rozmnażanie staje się niemożliwe.

Struktura chemiczna wyróżnia następujące środki przeciwbakteryjne:

  • a-laktam: grupa antybiotyków, które zawierają pierścień a-laktamowy w strukturze. Są one podzielone na penicyliny, cefalosporyny, karbapenemy i monobaktamy. Penicyliny wytwarzają kolonie pleśni Penicillium. Cefalosporyny mają podobną budowę i są stosowane w bakteriach opornych na penicylinę. Struktura karbapenemów jest bardziej odporna na a-laktamazy niż penicyliny i cefalosporyny, dzięki czemu mają one szersze spektrum działania;
  • makrolidy: mają działanie bakteriostatyczne, mają złożoną strukturę cykliczną;
  • tetracykliny: antybiotyki bakteriostatyczne stosowane w leczeniu zakażeń dróg moczowych i układu oddechowego, ciężkich zakażeń, takich jak bruceloza, tularemia i wąglik;
  • aminoglikozydy: mają działanie bakteriobójcze, mają wysoką toksyczność. Są stosowane w ciężkich zakażeniach (zatrucie krwi, zapalenie otrzewnej);
  • chloramfenikol: mają działanie bakteriostatyczne, ich stosowanie jest ograniczone, ponieważ na tle ich spożycia możliwe jest uszkodzenie szpiku kostnego, który wytwarza komórki krwi;
  • glikopeptydy: zakłócają syntezę bakteryjnej ściany komórkowej, mają działanie bakteriobójcze, ale działają bakteriostatycznie w odniesieniu do enterokoków, niektórych paciorkowców i gronkowców;
  • linkozamidy: poprzez hamowanie syntezy białek rybosomy mają działanie bakteriostatyczne. Przy przyjmowaniu w wysokich stężeniach może wystąpić działanie bakteriobójcze przeciwko bardzo wrażliwym mikroorganizmom;
  • leki przeciw gruźlicy: antybiotyki aktywne przeciwko pałeczce Kocha;
  • antybiotyki z różnych grup (heliomycyna, fusidyna sodowa, ryfamycyna i inne);
  • antybiotyki przeciwgrzybicze: mają działanie lityczne, niszczą błonę komórek grzybów i powodują ich śmierć;
  • środki przeciwtrądowe (Diutsifon, Solyusulfon, Diaphenylsulfon).
Cefalosporyny są przepisywane tylko w przypadku ciężkiego zapalenia zatok, gdy stosowanie innych antybiotyków było nieskuteczne.

W leczeniu zapalenia zatok antybiotykami u dorosłych i dzieci stosuje się makrolidy, penicyliny, fluorochinolony i cefalosporyny.

Antybiotyki na zapalenie zatok

Leczenie przeciwbakteryjne jest zalecane w ostrym przebiegu zapalenia szczęki i rozwoju poważnych powikłań na tle przewlekłej postaci zapalenia. Można to zrobić w domu lub, w ciężkich przypadkach, w szpitalu. W większości przypadków terapia lekowa daje pozytywne wyniki, a pacjent szybko wraca do zdrowia. Jeśli w ciągu trzech dni od przyjęcia leku nie nastąpi poprawa, zaleca się skonsultowanie z lekarzem. Zdecyduje, jak dalej leczyć chorobę i jakie antybiotyki będą skuteczne w tym przypadku.

Antybiotyki są przepisywane tylko w ostrym zapaleniu zatok

Ważne jest, aby ukończyć kurs przyjmowania antybiotyków, nawet jeśli nie ma objawów temperatury i innych objawów zapalenia zatok, a ogólny stan się poprawił. Wynika to z faktu, że nawroty choroby są znacznie trudniejsze do leczenia.

Jeśli pacjentowi przepisano miejscowe antybiotyki (krople, aerozole), przed użyciem należy obowiązkowo oczyścić zatoki. Aby zapobiec zwiększonemu zapaleniu, ważne jest, aby ropa opuściła stan zapalny. Przed użyciem jakichkolwiek antybiotyków należy sprawdzić stan przewodu pokarmowego i nerek, aby uniknąć zaostrzenia istniejących przewlekłych patologii lub rozwoju niebezpiecznych powikłań.

Przed podaniem antybiotyków w postaci kropli lub sprayu konieczne jest oczyszczenie zatok

O sposobie aplikacji, dawce, a także o tym, ile dni należy przyjmować lek, decyduje indywidualnie otolaryngolog.

Antybiotyki penicylinowe

  • Hikontsil : uwalnianie w postaci proszku, kapsułek i kropli do podawania doustnego. Bezpośrednio przed podaniem proszek i krople rozcieńcza się w wodzie. Czas trwania kursu wynosi od 5 do 12 dni;
  • Amosin : preparat w postaci proszku do przygotowania zawiesiny do podawania doustnego. Jego dawka zależy bezpośrednio od ciężkości patologii. Zazwyczaj leczenie rozpoczyna się od minimalnych dawek, a te same odstępy obserwuje się między dawkami gotowej zawiesiny przez cały dzień. Picie leku jest zalecane nie dłużej niż 12 dni;
  • Amoksikar : jest antybiotykiem ostatniej generacji, który ma szybki efekt terapeutyczny, gdy jest stosowany nawet w małych dawkach. Przebieg przyjmowania leku wynosi do 14 dni.
Penicyliny działają przeciwko większości mikroorganizmów Gram-dodatnich, a także przeciwko niektórym Gram-ujemnym mikroorganizmom

Preparaty penicylinowe należą do najbezpieczniejszych antybiotyków w leczeniu zapalenia szczęki, jednak ze względu na ich długotrwałe stosowanie wiele bakterii rozwinęło na nie oporność.

Makrolidy

  • Klarytromycyna : uwalniana w postaci kapsułek i tabletek, które są przyjmowane doustnie. Substancja czynna, klarytromycyna, szybko zatrzymuje negatywne działanie bakterii chorobotwórczych, ale często powoduje działania niepożądane ze strony wątroby i żołądka. Przy łagodnym przebiegu stanu zapalnego przyjmuje się go przez 7 dni (nie więcej), w ciężkich przypadkach czas trwania kursu można wydłużyć do 14 dni;
  • Clarbact : nowoczesny antybiotyk wytwarzany w Indiach. Jest dostępny w postaci tabletek powlekanych, które należy przyjmować doustnie 1 godzinę po posiłku rano i wieczorem. Dawka leku jest określana w zależności od ciężkości stanu. Skład Clarbact jest taki sam jak Clarithromycin, ale często prowadzi do rozwoju działań niepożądanych. Przebieg leczenia nie powinien przekraczać 14 dni, w niektórych przypadkach przyjęcie przez 6 dni może być wystarczające;
  • Ekozytryna : silniejszy antybiotyk makrolidowy w postaci tabletek. Jego podawanie w łagodnym przebiegu choroby wynosi od 7 do 14 dni, w ostrej postaci - 14 dni.
Makrolidy są często antybiotykiem z wyboru w leczeniu zapalenia zatok.

Te antybiotyki w tabletkach przeciw zapaleniu zatok u dorosłych są zalecane do stosowania z nietolerancją grupy penicylin lub z nieskutecznością wcześniejszej antybiotykoterapii.

Fluorochinolony

  • Ofloksacyna : nowoczesny lek, który tłumi wiele rodzajów bakterii. Jest dobrze tolerowany przez pacjentów, nie powoduje poważnych skutków ubocznych. Dostępne w tabletkach, które zaleca się przyjmować po godzinie po posiłku. Czas trwania leczenia określa lekarz;
  • Moksyfloksacyna : dostępna w postaci tabletek do podawania doustnego i roztworu do infuzji, który jest wstrzykiwany dożylnie. U pacjentów w podeszłym wieku korekta schematu dawkowania moksyfloksacyny nie jest wymagana. Leczenie odbywa się pod ścisłym nadzorem lekarza przez okres ustalony indywidualnie.

Zastosowanie tej nowoczesnej grupy środków przeciwbakteryjnych w leczeniu zapalenia zatok jest najskuteczniejsze, ponieważ bakterie nie rozwinęły jeszcze odporności na nie. Należy jednak pamiętać, że w niektórych przypadkach na tle ich stosowania mogą wystąpić wyraźne reakcje alergiczne, które wymagają natychmiastowej hospitalizacji pacjenta.

Cefalosporyny

  • Cefazolina : antybiotyk cefalosporyn pierwszej generacji. Dostępny w postaci proszku do sporządzania roztworu do wstrzykiwań. Jest przepisywany wyłącznie w obecności zatrucia organizmu. Dawkę i czas trwania leczenia ustala się indywidualnie dla każdego pacjenta. Przed podaniem antybiotyk rozcieńcza się w izotonicznym roztworze chlorku sodu lub sterylnej wodzie do wstrzykiwań. Lek jest szybko wchłaniany, jego stężenie we krwi utrzymuje się przez 12 godzin. Cefazolina jest przepisywana pacjentom ostrożnie, ponieważ na tle terapii mogą wystąpić działania niepożądane ze strony przewodu pokarmowego i alergie;
  • Ceftriakson : antybiotyk trzeciej generacji dostępny w postaci proszku do przygotowania roztworu do podawania dożylnego i domięśniowego. Lek stosuje się tylko wtedy, gdy występują oznaki poważnego uszkodzenia ciała przez bakterie wywołujące zatrucie. Dawka ceftriaksonu jest wybierana wyłącznie indywidualnie. Jego stosowanie jest możliwe tylko w ostrej fazie choroby. Na etapie remisji jego stosowanie nie jest zalecane. Wprowadzenie rozwiązania trwa do momentu całkowitego ustąpienia ostrych objawów zapalenia zatok.
Ważne jest, aby ukończyć kurs przyjmowania antybiotyków, nawet jeśli nie ma objawów temperatury i innych objawów zapalenia zatok, a ogólny stan się poprawił. Wynika to z faktu, że nawroty choroby są znacznie trudniejsze do leczenia.

Cefalosporyny są przepisywane tylko w przypadku ciężkiego zapalenia zatok, gdy stosowanie innych antybiotyków było nieskuteczne. Po zatrzymaniu ostrego okresu choroby są natychmiast anulowane.

Lokalne antybiotyki

  • Isofra : Dostępny w postaci aerozolu do nosa, wstrzykiwany do każdego kanału nosowego. Dawkowanie ustala się w zależności od nasilenia procesu zapalnego. Pomiędzy wstrzyknięciami zaleca się obserwować ten sam okres czasu. Bezpośrednio przed zastosowaniem aerozolu jamę nosową należy oczyścić z wydzieliny za pomocą specjalnych roztworów (na przykład Aqualor). Terapia izofroyem nie powinna przekraczać 7 dni;
  • Framinazyna : miejscowy preparat na choroby nosa zawierający antybiotyk. Dostępny w postaci aerozolu do nosa. W przypadkach uszkodzenia zatok nosowych framinazyna nie jest stosowana. Częstotliwość stosowania leku zależy od intensywności procesu zapalnego. Czas trwania leczenia określa lekarz, zwykle nie przekracza on 10 dni. Podczas stosowania sprayu można zaobserwować zwiększoną suchość nosogardzieli;
  • Polydex z fenylefryną : lek złożony, którego aktywnymi składnikami są antybiotyki (neomycyna i polimyksyna B), syntetyczny glikokortykosteroid (deksametazon) i a-adrenomimetyk (fenylefryna). Dzięki tej kompozycji lek działa szybko, a po pierwszym zastosowaniu stan pacjenta znacznie się poprawia. Lek jest dostępny w postaci aerozolu do nosa, zaleca się wstrzyknięcie w regularnych odstępach czasu. Czas trwania terapii wynosi od 5 do 10 dni.

Należy pamiętać, że przy równoczesnym podawaniu aerozoli i kropli zwężających naczynia ważne jest przestrzeganie jednej godziny między ich podaniem. Jeśli otolaryngolog przepisał również roztwory myjące, ich stosowanie jest możliwe w dowolnym momencie.