Dławica Lacunar u dzieci: leczenie, diagnoza, przyczyny, objawy

Dławica Lacunar u dzieci, podobnie jak postać pęcherzykowa choroby, diagnozowana jest częściej niż u dorosłych. Oba rodzaje patologii są zaliczane do grupy wulgarnych (zwykłych) zapalenia migdałków i mają podobne objawy, ale przebieg pierwszego jest cięższy. U dzieci przebiega tworzenie liniowej żółtawej ropnej płytki między płatami migdałków. W tym samym czasie powierzchnia gruczołów staje się obrzękliwa i jaskrawo przekrwiona, a wysepki płytki nazębnej w ujściach szczelin często się łączą, tworząc szerokie ropne ogniska drenażowe.

Międzynarodowa klasyfikacja chorób 10. rewizji (ICD-10) klasyfikuje patologię do klasy X (choroby układu oddechowego), pozycja J00-J06 - ostre infekcje dróg oddechowych górnych dróg oddechowych. Dławica Lacunar jest przypisywana ostremu zapaleniu migdałków, więc jej kod dla ICD-10 to J03.

Średnio czas trwania choroby u dorosłych waha się od 5 do 7 dni, podczas gdy u dzieci trwa dłużej - 10-14 dni. Zwykle ostry proces zapalny jest wywoływany przez bakterie, dlatego w celu ustalenia patogenu konieczna jest analiza bakteriologiczna rozmazu z gardła.

W ostrym okresie otolaryngolodzy zalecają przyjmowanie leków przeciwbakteryjnych i przeciwzapalnych, płukanie roztworami antyseptycznymi i przestrzeganie przez pacjenta warunków leżenia w łóżku.

Przyczyny ostrego zapalenia migdałków podniebiennych

W zależności od wieku pacjenta najczęstszymi patogenami są:

• małe dzieci: wirus odry, Coxsackie, adenowirusy;
• młodzież, dorośli: hemophilus Bacillus, gronkowce, paciorkowce i inne czynniki bakteryjne.

Jednym z możliwych czynników wywołujących dusznicę bolesną u małych dzieci jest wirus odry

Zakażenie występuje na tle zmniejszenia układu odpornościowego - aktywowane są drobnoustroje chorobotwórcze, dostające się do jamy ustnej i gardła, a ich nagromadzenie w szczelinach prowadzi do rozwoju procesu zapalnego w formacjach limfatycznych pierścienia gardła. Często bakterie dostają się do górnych dróg oddechowych przez wdychane powietrze, rzadziej - podczas używania przedmiotów gospodarstwa domowego, na których się znajdują.

Należy pamiętać, że paciorkowce i inne bakterie mogą przenosić się do stawów, nerek i serca wraz z ruchem krwi. Dlatego brak terapii antybiotykowej na tle obniżenia odporności jest obarczony rozwojem powikłań w postaci kłębuszkowego zapalenia nerek, zapalenia wielostawowego, zapalenia wsierdzia i zapalenia mięśnia sercowego.

Objawy dusznicy bolesnej u dzieci

U większości pacjentów objawy kliniczne choroby charakteryzują się połączeniem pogarszającego się stanu ogólnego z miejscowymi zmianami w tkankach limfatycznych i gardle. Podczas badania fizykalnego ujawniono ropny wysięk w szczelinach, żółtawo-białą zawartość w postaci oddzielnych wysp na powierzchni gardła, a także przekrwienie, obrzęk i powiększenie migdałków. Podczas dotykania węzłów szczękowo-twarzowych i szyjnych obserwuje się ich obrzęk, a także ból, szczególnie podczas obracania głowy i otwierania jamy ustnej.

Jeśli zapalenie migdałków powtarza się kilka razy w ciągu roku, następuje stałe zapalenie limfy i tkanek otaczających gardło - rozwija się przewlekłe zapalenie migdałków.

Patologia rozwija się szybko i ostro, dziecko ma oznaki ogólnego zatrucia organizmu, a mianowicie:

• silny ból głowy;
• bóle ciała;
• przekrwienie;
• dreszcze;
• gorączka
• powtarzające się wymioty;
• zmniejszenie lub brak apetytu;
• warunki omdlenia (omdlenia);
• drażliwość;
• słabość
• zaburzenia snu.

W 2-3 dniu może pojawić się ból gardła, którego intensywność wzrasta wraz ze spożyciem pokarmu i wody. Obrzęk i infiltracja migdałków i miękkiego podniebienia prowadzi do tego, że dziecku trudno jest otworzyć usta, podczas gdy jego głos staje się nosowy, a mowa przestaje być zrozumiała. Częstymi objawami patologii są zaburzenia przewodu żołądkowo-jelitowego (biegunka, nudności, ból brzucha) i nieprzyjemny posmak w jamie ustnej.

Brak lub niewłaściwe leczenie ropnego stanu zapalnego może prowadzić do jego rozprzestrzenienia się do ucha środkowego i zatok przynosowych, a także do pojawienia się ropnia gardła lub okolicy przynosowej.

Innym objawem charakterystycznym dla wulgarnego bólu gardła jest wzrost temperatury ciała do 39–40 ° C. Zaleca się skonsultowanie z lekarzem na temat tego, ile temperatury utrzymuje się na takim poziomie w normie i przy pomocy jakich leków najskuteczniej obniżyć.

Diagnoza choroby

Dokładna diagnoza, prawidłowa interpretacja objawów klinicznych charakterystycznych dla ostrego zapalenia migdałków podniebiennych, a także rozróżnienie pierwotnego stanu zapalnego od wtórnego, wymaga dokładnego zbadania dziecka przez lekarzy różnych specjalności - otolaryngologa, lekarza ogólnego, pediatrę, reumatologa, nefrologa i specjalistę chorób zakaźnych.

Aby przepisać odpowiednie leczenie, skonsultuj się z lekarzem

Rozpoznanie rozpoczyna się od badania gardła pacjenta. To pozwala nam zidentyfikować znaki charakterystyczne dla lakunarnej postaci zapalenia migdałków - gromadzenie się ropnego wysięku w lukach żółtych wysp, filmów na powierzchni migdałków, obrzęku i infiltracji migdałków. Podczas usuwania filmów za pomocą szpatułki nie obserwuje się uszkodzenia pobliskich tkanek i krwawienia. W większości przypadków zalecana jest faryngoskopia, która pozwala wykryć rozlane przekrwienie, obrzęk i wzrost wielkości gruczołów i krawędzi łuków, ból i przerost regionalnych węzłów chłonnych. Podczas przeprowadzania tego lekarz może zrobić zdjęcie gardła.

Następnie musisz ustalić charakter patogenu, który służył jako pojawienie się stanu zapalnego. Aby to zrobić, wykonaj badanie zawartości rozmazu z gardła i migdałków, analizy bakteriologiczne lub wirusologiczne.

W celu potwierdzenia diagnozy można przepisać ogólne i biochemiczne badanie krwi.

Oprócz tego dziecko jest przepisywane:

• ogólne kliniczne badanie krwi, dzięki któremu określa się aktywność procesu;
• ogólne badanie kliniczne moczu, pokazuje, czy występują komplikacje z układu moczowego;
• wykonuje się biochemiczne badanie krwi w celu wykluczenia powikłań, w tym reumatyzmu.

W przypadku dusznicy bolesnej konieczna jest diagnostyka różnicowa z innymi chorobami narządów laryngologicznych i wtórne procesy zakaźne, ponieważ ich objawy są podobne.

Leczenie dusznicy bolesnej u dzieci

Leczenie patologii, szczególnie u dzieci, powinno odbywać się pod nadzorem i zgodnie z instrukcjami lekarza. Hospitalizacja dziecka jest wymagana tylko w ciężkich przypadkach choroby, w większości przypadków leczenie odbywa się w domu.

W przypadku braku powikłań leczenie odbywa się w domu

Stosowanie leków przeciwbakteryjnych jest główną metodą leczenia dusznicy bolesnej o etiologii bakteryjnej. Według dr Komarovsky'ego nie ma potrzeby ich natychmiastowego podawania (w ciągu pierwszych kilku godzin od pojawienia się pierwszych objawów choroby). Aby uformować naturalną odporność organizmu na patogeny i zapobiec powtarzającym się nawrotom patologii, zaleca się rozpoczęcie ich przyjmowania od trzeciego dnia.

U większości pacjentów objawy kliniczne choroby charakteryzują się połączeniem pogarszającego się stanu ogólnego z miejscowymi zmianami w tkankach limfatycznych i gardle.

Środki przeciwbakteryjne należy stosować w wystarczającej dawce i biorąc pod uwagę wrażliwość patogenu. Zazwyczaj przepisywane są antybiotyki penicylinowe, cefalosporynowe lub makrolidowe.

Oprócz antybiotykoterapii zaleca się stosowanie produktów lokalnych - sprayów, roztworów do płukania, pastylek do ssania. Do leczenia objawowego stosuje się niesteroidowe leki przeciwzapalne, immunomodulatory, kompleksy witaminowe, a także leki, których działanie polega na normalizacji funkcji układu nerwowego i sercowo-naczyniowego, przewodu pokarmowego i dróg moczowych. Po ustąpieniu ostrych objawów pacjenci są kierowani na fizjoterapię.

Zanim objawy choroby ustąpią, zaleca się spożywanie ciepłego, startego jedzenia

Oprócz leczenia ogólnego i lokalnego zaleca się przestrzeganie schematu oszczędzania, a mianowicie:

• ograniczenie aktywności fizycznej przez cały okres terapii;
• przestrzeganie leżenia w łóżku pierwszego dnia od wystąpienia stanu zapalnego;
• korzystanie z oddzielnych przyborów i produktów higieny osobistej;
• ograniczenie komunikacji z osobami mieszkającymi z dzieckiem;
• spożywanie ciepłego, ale nie gorącego płynu (galaretka, duszone owoce, sok żurawinowy) i puree (w przypadku apetytu odmowa jedzenia jest normalną reakcją ochronną organizmu);
• wykluczenie świeżego mleka z diety, której bakterie są zatrzymywane w błonie śluzowej jamy ustnej i przyczyniają się do rozprzestrzeniania patogennej mikroflory.

Jako uzupełnienie leczenia zachowawczego zgodnie z zaleceniami lekarza można zastosować tradycyjne metody medycyny. Nie zaleca się samodzielnego wybierania takich funduszy, zwłaszcza na bazie ziół, ponieważ możliwe jest rozwijanie ich interakcji z substancjami czynnymi przyjmowanych leków, aw rezultacie działania niepożądane, w tym reakcje alergiczne.

Pod warunkiem odpowiedniej terminowej terapii całkowite ustąpienie objawów zapalenia migdałków podniebiennych u dzieci występuje średnio w ciągu 10-15 dni. W przypadku powikłań schemat leczenia ulega zmianie. Tak więc wraz z pojawieniem się kłębuszkowego zapalenia nerek lub reumatycznej choroby serca w specjalistycznym szpitalu pacjent otrzymuje antybiotyki, glikokortykosteroidy i inne leki pod nadzorem lekarza, a wraz z rozwojem lokalnych powikłań (na przykład ropnia przynosowego) wskazana jest interwencja chirurgiczna z otwarciem ropnego ogniska infekcji.

Możliwe komplikacje

Brak lub niewłaściwe leczenie ropnego stanu zapalnego może prowadzić do jego rozprzestrzenienia się do ucha środkowego i zatok przynosowych, a także do pojawienia się ropnia gardła lub okolicy przynosowej. Na tle tych procesów pacjent zachowuje hipertermię, a ból gardła nabiera pulsującego charakteru i może promieniować do ucha. Otwieranie ust, a także połykanie jedzenia, pozostaje trudne.

Przy nieskuteczności leczenia zapalenia migdałków możliwy jest rozwój ropnia przynosowego

Jeśli zapalenie migdałków powtarza się kilka razy w ciągu roku, następuje stałe zapalenie limfy i tkanek otaczających gardło - rozwija się przewlekłe zapalenie migdałków. Wpływa to również na odległe narządy i tkanki - stawy, nerki, mięsień sercowy.

Zapobieganie

Jako środki zapobiegające pierwotnej lub ponownej infekcji zaleca się:

• terminowa rehabilitacja jamy ustnej;
• regularne wychowanie fizyczne i sport;
• hartowanie ciała;
• ograniczenie kontaktów z osobami cierpiącymi na zapalenie migdałków lub przeziębienia, stosowanie środków ochrony indywidualnej;
• wietrzenie i czyszczenie na mokro pomieszczeń, w których dziecko spędza najwięcej czasu;
• przestrzeganie czuwania i snu;
• zapewnienie wysokiej jakości wzbogaconego żywienia;
• wykluczenie wizyt w zatłoczonych miejscach w okresie epidemii grypy i ostrych infekcji wirusowych układu oddechowego.

Należy pamiętać, że w przypadku samoleczenia prawdopodobieństwo przejścia ostrego zapalenia migdałków lakunarnych do postaci przewlekłej, o wiele trudniejszej do leczenia, jest wysokie. Ponieważ kłębuszkowe zapalenie nerek, reumatyzm i inne patologie są powikłaniami choroby, zaleca się, aby szukać pomocy medycznej, gdy pojawią się pierwsze objawy.