Torbiel zatoki nerkowej

Torbiel nerki przynosowej lub zatokowej jest różnorodnością prostych torbieli iz tego powodu jest reprezentowana przez pojedynczą formację. Jeśli występują oznaki kilku formacji torbielowatych, konieczne jest przeprowadzenie diagnostyki różnicowej z multystystozą lub policystozą.

Rodzaje torbieli nerek

Formacje torbielowate są podzielone w zależności od lokalizacji w tkankach nerki:

• zatok - znajduje się w obszarze bramek narządów;
• miąższ - zlokalizowany w grubości tkanek (niezwiązany z przewodami wydalniczymi);
• podtorebkowy - znajduje się w torebce nerkowej.

Co to jest torbiel zatokowa

Nowotwór znajduje się w miednicy i wpływa na zatoki (lokalizacja wewnątrz zatok).

Charakterystyka choroby:

• sinusoidalna lokalizacja może prowadzić do naruszenia układu kolektora nerki (naruszenie normalnego odpływu moczu i rozwój niewydolności nerek);
• nie ma korelacji z wiekiem (populacje dorosłych i dzieci chorują z prawie taką samą częstotliwością);
• rzadko dotyczy to obu nerek;
• objawy występują rzadko, tylko przy dużych rozmiarach (ponad 5 cm);
• Klasyczną metodą diagnostyczną jest ultradźwięki.

Patologia ma korzystne rokowanie w 80% przypadków.

Klasyfikacja

Torbiele zatok nerkowych w praktyce urologicznej są zwykle oceniane zgodnie z klasyfikacją Bosniaka w celu ustalenia dalszych metod leczenia. Ta klasyfikacja ocenia wszelkie powstawanie torbieli za pomocą znaków zewnętrznych zgodnie ze zdjęciem uzyskanym za pomocą tomografii komputerowej.

Rodzaj	Charakter				Kryteria
Bosniak I	Klasyczny prosty (łagodny z 0% złośliwością)	1. Częściej singiel. 2. Okrągły kształt. 3. Miękka gumka bez dodatkowych wtrąceń. 4. Gęsta włóknista membrana. 5. Poważna zawartość. 6. Nie kumuluje kontrastu podczas badania (brak oznak niedrożności). 7. Kontury są równe. Wymagana jest tylko obserwacja.
Bosniak II	Struktura staje się bardziej złożona (0% złośliwości)	1. Istnieją partycje (jedna lub dwie). 2. Cienkościenne (do 1 mm). 3. Istnieją pojedyncze inkluzje (zwapnienia). 4. Nie kumuluje kontrastu w badaniu czynności nerek (nie ma oznak niedrożności i nie ma naruszenia funkcji wydalniczej). 5. Poważna zawartość zmieszana z krwią lub białkiem. 6. Rozmiar nie większy niż 3 cm. Wymagają tylko monitorowania i kontroli ultradźwięków raz w roku.
Bosniak II F.	Specjalna podkategoria z 5% złośliwością (objawy wyprzedzają grupy I i II, ale nie osiągają III)	1. Duża liczba partycji, które są równomiernie pogrubione. 2. Ściany torbieli i przegrody mogą mieć zwapnienia. 3. Praktycznie nie kumuluje kontrastu podczas badania (niewielkie oznaki niedrożności). Wymagają tylko monitorowania i kontroli ultradźwięków raz na sześć miesięcy.
Bośniak III	Formacje o wątpliwej naturze ze złośliwością do 50% (przedrak)	1. Ściana jest gęsta. 2. Zwapnienie jest nierównomierne w całym obszarze edukacji. 3. Wielokomorowy. 4. Wiele partycji. 5. Wyraźnie wypełniony środkiem kontrastowym podczas badania. 6. Zawartość białka lub krwotoku. Wymagają zaplanowanego leczenia chirurgicznego.
Bosniak IV	Powstawanie złośliwe (złośliwość 90-100%).	1. Zwyrodnienie zawartości (składnik tkanki we wnęce). 2. Ściany o różnych grubościach. 3. Kontrast narasta nierównomiernie. Wymagana jest operacja nagła (ze względu na ryzyko wystąpienia ostrej niewydolności nerek).

Torbiel parapijkowa rzadko rozciąga się poza grupę Bośniaka I.

Powody

Patogeneza opiera się na ucisku tkanek z wiązki nerwowo-naczyniowej, aw rezultacie ich stopniowej atrofii z zaburzeniami normalnej funkcji wydalniczej nerki.

Torbiel zatokowa prawej nerki występuje częściej niż torbiel zatokowa lewej nerki (stosunek około 52% do 48%).

Powody predysponujące:

1. Zapalna choroba nerek (odmiedniczkowe zapalenie nerek). Ta grupa ma szczególne znaczenie w przedłużających się formach procesów zakaźnych, ponieważ ostra patologia nie prowadzi do zmian morfologicznych w tkance nerkowej.
2. Choroby obturacyjne układu moczowego (kamica moczowa). W tym przypadku tworzenie torbieli prowadzi do trudności w odpływie moczu, aw konsekwencji do rozszerzenia miednicy i kielicha (torbieli rzekomej). Zablokowanie przewodów wydalniczych może wystąpić na dowolnym poziomie (moczowody, pęcherz).
3. Przewlekła choroba nerek (kamica nerkowa). Oprócz obturacji kamienie mogą mechanicznie uszkadzać tkankę nerkową podczas ruchu. Przyczynia się to do powstawania „kieszeni” i powstawania torbielowatych formacji w przyszłości. W takim przypadku objawy (ostry ból, kolka nerkowa) będą związane z chorobą podstawową.
4. Predyspozycje genetyczne . Obecność torbieli u płodu można zobaczyć na badaniu ultrasonograficznym podczas ciąży (trymestr II-III). Proste torbiele nie są wskazaniem do aborcji. W tym przypadku torbiel będzie należeć do wrodzonych wad rozwojowych (pokazano obserwację urologa i pediatry raz w roku z monitorowaniem ultrasonograficznym). U dzieci operację wykonuje się w skrajnych przypadkach i dopiero po 6 miesiącach zgodnie ze wskazaniami (dane dotyczące wzrostu, kliniki, laboratorium i narzędzia).
5. Choroby układu krążenia . W szczególności przy wzroście ciśnienia krwi do wysokich wartości (200/160 i wyższych) następuje gwałtowne naruszenie krążenia krwi w nerkach wraz ze wzrostem ciśnienia w tętnicach nerkowych i żyłach. Ten stan może prowadzić do zwiększonej filtracji i rozszerzenia układu pyelocaliceal wraz z tworzeniem torbielowatych jam.
6. Nadwaga prowadzi do zwiększonego obciążenia układu wydalniczego i znacznie zwiększa aktywność filtracyjną nerek.
7. Urazowe obrażenia . Pośrednio przyczynia się do rozwoju prawdziwej torbieli. W ostrym urazie częściej powstają formacje pourazowe lub łzy (inne formy nosologiczne).

Podano tylko ogólne fakty, które określają występowanie formacji torbielowatych, ponieważ prawdziwa przyczyna nie została ustalona.

Leczenie

Taktyka leczenia nowotworów torbielowatych zależy od grupy w skali bośniackiej.

Leczenie uzależnień

Leczenie zachowawcze stosuje się tylko objawowo:

• antybiotykoterapia (jeśli wystąpią objawy zakażenia) - furazydyna, fosfomycyna, cefepim, siarczan gentamycyny;
• leki przeciwnadciśnieniowe (obniżenie ciśnienia) - kaptopryl, enalapryl, weropamil;
• środki przeciwbólowe (w celu uśmierzenia bólu) - Drotaverin, Analgin;
• niesteroidowe leki przeciwzapalne - Ibuprofen;
• leki moczopędne (tylko w przypadku objawów klinicznych i na receptę) - Furosemid.

Leczenie chirurgiczne

Wskazania do interwencji chirurgicznej:

• duże rozmiary (ponad 5 cm);
• luka;
• przystąpienie do wtórnej infekcji i ropienia;
• zmiany w ogólnej analizie moczu, które nie przechodzą po leczeniu zachowawczym (duża liczba czerwonych krwinek);
• nie zatrzymując nadciśnienia tętniczego, ale tylko wtedy, gdy jego przyczyną jest tworzenie torbielowate;
• oznaki złośliwego procesu.

Niektóre torbiele nerek wymagają chirurgicznego usunięcia

Stosowane są następujące opcje chirurgiczne (wybór zależy od charakterystyki torbieli):

Zobacz	Funkcja
Przezskórne nakłucie z aspiracją treści i skleroterapią	Odbywa się to ściśle pod kontrolą USG. Sclerosant wprowadza się do jamy, aby zapobiec nawrotowi. Przebicie jest dopuszczalne tylko w przypadku formacji o niewielkich rozmiarach. W przypadku zatok torbiele są rzadko stosowane ze względu na specyfikę lokalizacji (wysokie prawdopodobieństwo urazu zdrowych tkanek).
Otwarta resekcja (usunięcie)	Technika dotyczy operacji brzucha. Optymalne jest stosowanie, gdy torbiel znajduje się w pobliżu naczyń i przy wyraźnym naruszeniu odpływu moczu. Wykonuje się częściową resekcję nerki (delikatne wycięcie otaczającej tkanki). Nefroektomia (całkowite usunięcie nerki) jest wykonywana tylko w przypadku policystycznych lub multystystycznych.
Usunięcie laparoskopowe	Technika jest identyczna z otwartą (łuskanie), ale w tym przykładzie wykonania stosowane są zaawansowane technologicznie urządzenia (monitory wideo, laparoskop, trokary). Instrumenty wkłada się w specjalnych punktach na przedniej ścianie brzucha i bocznej powierzchni brzucha. Ma krótszy okres pooperacyjny i niższe ryzyko.

Wszystkie interwencje chirurgiczne wiążą się z ryzykiem:

1. Na etapie śródoperacyjnym. Podczas łuskania formacji możliwe jest uszkodzenie układu odmiedniczkowego, co prowadzi do upośledzenia czynności nerek. Przy niewystarczającej hemostazie i podwiązaniu naczyniowym może wystąpić ciężkie krwawienie (szczególnie z uszkodzeniem tętnicy nerkowej lub aorty brzusznej). Ponadto sole kwasu moczowego z tworzeniem się kamieni można osadzać na materiale zszywającym (materiał zszywkowy rozpuszcza się po 30-60-90 dniach).
2. W okresie pooperacyjnym możliwe jest krwawienie (zwykle niewyraźne). Krwawienie występuje z tkanek nerki, a nie z dużych naczyń. Możliwe jest również wystąpienie krwiaków zaotrzewnowych. W niezwykle rzadkich przypadkach odnotowuje się nawroty torbieli.

Powikłania podczas operacji są stosunkowo rzadkie (odpowiedni dostęp do narządu, a najnowsza technologia minimalizuje ryzyko).