Brodawki prącia lub brodawki narządów płciowych są łagodnymi nowotworami na łodydze miąższu lub różowym, o miękkiej teksturze, nierównej wielkości, podatnej na fuzję. Ich występowanie wiąże się z zakażeniem wirusem brodawczaka ludzkiego (HPV) i obniżeniem odporności u mężczyzn. W ponad połowie przypadków infekcja następuje przez kontakt seksualny. Leczenie łączy metody chirurgiczne i leczenie zachowawcze, które ma charakter objawowy i regenerujący.
Zdjęcie daje wyobrażenie brodawek narządów płciowych.
Przyczyny wystąpienia
Brodawki są wywoływane przez wirusa brodawczaka ludzkiego i występują w kilku postaciach:
- zwykłe lub wulgarne są często zlokalizowane na rękach;
- płaski lub młodzieńczy, umieszczony na skórze twarzy i dłoni;
- brodawki narządów płciowych występują na narządach płciowych, wokół odbytu, w fałdach pachwinowych.
Istnieją również starcze brodawki lub związane z wiekiem rogówki, które nie są związane z infekcją wirusową, zwykle zlokalizowaną na szyi, twarzy, tułowiu. Wyglądają jak ciemne narośla, pokryte luźnymi napalonymi masami.
Brodawki prącia to brodawki narządów płciowych pochodzenia wirusowego. Istnieje wiele szczepów wirusa, z których ponad 40 powoduje pojawienie się typowych formacji w okolicy narządów płciowych u mężczyzn. Najczęściej są to wirusy typu 6 i 11.
Sposoby i prawdopodobieństwo infekcji
Główną drogą infekcji jest seks. Prawdopodobieństwo infekcji wzrasta, jeśli wystąpią następujące czynniki predysponujące:
- wczesna aktywność seksualna;
- duża liczba partnerów seksualnych;
- seks bez zabezpieczenia.
Kiedy HPV dostaje się do organizmu, nie zawsze prowadzi to do objawów klinicznych. Być może samoleczenie w ciągu 6-12 miesięcy lub przedłużony bezobjawowy przewóz. Brodawki narządów płciowych pojawiają się, gdy wirus brodawczaka jest aktywowany, co występuje, gdy odporność jest zmniejszona, a ułatwia to:
- przedłużona hipotermia;
- nadmierny stres fizyczny i emocjonalny;
- nadużywanie alkoholu, palenie;
- infekcje wirusowe, bakteryjne, grzybicze;
- obrażenia
- choroby onkologiczne;
- zaburzenia hormonalne;
- przyjmowanie niektórych leków.
U ponad połowy pacjentów charakterystyczny wzrost penisa występuje w ciągu 3 miesięcy od momentu kontaktu seksualnego z partnerem zakażonym wirusem brodawczaka ludzkiego.
Objawy
Brodawki narządów płciowych mogą być pojedyncze i wielokrotne, małe i znacznej wielkości. Zwykle najpierw pojawiają się małe różowe guzki, które wraz z postępem choroby tworzą narośla w postaci brodawek, przypominających kształt grzbietu koguta lub kalafiora (patrz zdjęcie). Są miękkie w dotyku i mają podstawę lub stopę. Czasami osiągają kilka centymetrów. Typowe lokalizacje dla mężczyzn:
- rowek koronalny;
- głowa penisa;
- wewnętrzny liść napletka;
- błona śluzowa cewki moczowej;
- skóra moszny;
- obszar wokół odbytu.
Często nie ma skarg na swędzenie i ból. Krwawienie i płacz są niepokojące, gdy traumatyzują nowotwory. Dyskomfort podczas oddawania moczu jest możliwy, jeśli brodawki znajdują się w cewce moczowej, a podczas wypróżnień, jeśli w okolicy odbytu.
Diagnoza brodawek na penisie
Kiedy na penisie pojawiają się brodawki, pacjenci zwykle zwracają się do dermatologa. Aby postawić diagnozę, lekarz:
- przesłuchuje pacjenta;
- ustala historię rozwoju choroby;
- przeprowadza badanie zewnętrzne;
- pobiera skrobanie lub odcisk rozmazu do badania cytologicznego;
- pobiera próbki materiału do biopsji do badania histologicznego w przypadkach podejrzenia złośliwego charakteru formacji;
- zaleca pobieranie próbek krwi w celu określenia rodzaju wirusa brodawczaka na drodze reakcji łańcuchowej polimerazy (PCR);
- bada infekcje przenoszone drogą płciową.
Aby skutecznie leczyć, konieczne jest zbadanie partnera seksualnego pod kątem obecności HPV i chorób, które mają ścieżkę transmisji seksualnej. Jeśli brodawki narządów płciowych zostaną znalezione w cewce moczowej, skonsultuj się z urologiem i cewką moczową - konieczne może być badanie kanału za pomocą specjalnego urządzenia optycznego.
Jak leczyć brodawki narządów płciowych
Terapia brodawek narządów płciowych ma na celu rozwiązanie następujących głównych zadań:
- zwiększyć odporność;
- usuń istniejące brodawki;
- zapobiegać pojawianiu się nowych brodawek narządów płciowych.
Wirus istnieje w ludzkim ciele w dwóch postaciach: episomalnej, gdy znajduje się poza chromosomem komórki, i wewnątrzosomowej, gdy jest osadzony w genomie komórkowym. Pierwszy jest uważany za nieaktywny i łagodny, drugi to agresywna forma pasożytowania wirusa, prowadząca do pojawienia się klinicznych objawów choroby. Celem leczenia jest wprowadzenie wirusa w stan nieaktywny.
Zadanie lecznicze | Funkcja |
Wzrost odporności | Aktywność wirusa w ludzkim ciele zależy bezpośrednio od stanu odporności, co oznacza obecność lub brak objawów klinicznych. Zmniejszenie ogólnej odporności organizmu jest warunkiem pojawienia się brodawek narządów płciowych. Udowodniono, że naturalna odporność przez dwa lata jest w stanie samodzielnie poradzić sobie z ludzkim wirusem brodawczaka, który dostał się do organizmu w dziewięciu na dziesięć przypadków. W celu zwiększenia skuteczności lokalnej odpowiedzi immunologicznej stosuje się leki przeciwwirusowe i immunomodulujące: Allokin-alfa, Interferon, Groprinosin, Isoprinosin, Cycloferon, Viferon, Epigen Intim, Immunomax, Likopid, Aldara itp. Forma ich uwalniania jest inna: zastrzyk, tabletki, czopki doodbytnicze, krem, spray. Dawka leku, częstotliwość stosowania, czas trwania leczenia określa specjalista. Aby zwiększyć skuteczność terapii, często przepisuje się jednocześnie kilka leków w różnych postaciach dawkowania. |
Usuwanie brodawek narządów płciowych | Istniejące formacje można usunąć na różne sposoby: chirurgiczne, elektrokoagulację, za pomocą lasera, poprzez kriodestrukcję ciekłym azotem, za pomocą kauteryzacji chemikaliami. Leczenie nie powinno ograniczać się wyłącznie do usuwania istniejących guzków kłykcinowych. Konieczne jest kompleksowe traktowanie. Immunomodulująca terapia przeciwwirusowa często prowadzi do regresji małych brodawek i zmniejszenia ich wielkości. Ponadto niszczenie brodawek bez leczenia systemowego przyczynia się do rozprzestrzeniania się infekcji na sąsiednie obszary skóry i błony śluzowej prącia, zwiększając prawdopodobieństwo nawrotu. |
Zapobieganie | Aby zapobiegać chorobom wywoływanym przez HPV, konieczne jest prowadzenie zdrowego stylu życia, co pomaga zwiększyć odporność niespecyficzną. Wirus przenosi się drogą płciową, dlatego ważne jest sformułowanie prawidłowego stereotypu zachowań seksualnych: wybranie jednego partnera seksualnego, niedopuszczalność przypadkowych związków, stosowanie barierowych środków antykoncepcyjnych. W celu prewencji pierwotnej opracowano czteroskładnikową szczepionkę, która jest skuteczna przeciwko onkogennym szczepom HPV typu 6, 11, 16 i 18 (Gardasil). W niektórych krajach szczepionka objęta jest obowiązkowym harmonogramem szczepień dla dziewcząt w wieku powyżej 9 lat jako ochrona przed rakiem szyjki macicy, pochwy i sromu. Światowa Organizacja Zdrowia zaleca szczepienie nie tylko dziewcząt, ale także chłopców w wieku od 9 do 17 lat. Szczepienia są przeznaczone wyłącznie do celów profilaktycznych i nie są stosowane w leczeniu istniejącej choroby. Największy efekt osiąga się, jeśli stosowanie szczepionki rozpocznie się przed rozpoczęciem aktywności seksualnej. Kurs składa się z 3 szczepień, zastrzyki wykonuje się w mięsień naramienny barku. Drugie i trzecie szczepienie podaje się dwa miesiące i sześć miesięcy po pierwszym wstrzyknięciu. Szczepienia chronią przed zakażeniem najbardziej niebezpiecznymi szczepami HPV: typy 16 i 18 u mężczyzn mogą powodować raka odbytu i raka prącia, typy 6 i 11 mogą powodować brodawki narządów płciowych i niektóre potencjalnie zmiany przedrakowe. Do 2018 roku wprowadzenie szczepionki było zalecane dla osób w wieku od 9 do 26 lat. W 2018 r. Dozwolone jest stosowanie dziewięciowartościowej szczepionki (Gardasil 9), skutecznej przeciwko 6, 11, 16, 18, 31, 33, 45, 52 i 58 szczepom wirusa, u pacjentów w wieku 27-45 lat. Szczepionka nie zawiera związków zawierających rtęć, żywych lub martwych wirusów, a jedynie cząsteczki wirusopodobne, które nie namnażają się w organizmie człowieka. Liczba działań niepożądanych podczas jego używania jest znikoma. |
Metody usuwania brodawek narządów płciowych
Metody usuwania brodawek narządów płciowych są różnorodne, każda ma swoje zalety i wady.
Metoda | Charakterystyka, zastosowanie |
Wycięcie chirurgiczne | Usuwanie odbywa się za pomocą skalpela w znieczuleniu miejscowym lub rdzeniowym. Wybór znieczulenia zależy od wielkości brodawek i ich lokalizacji. Zastosowanie elektrokoagulatora Surgitron lub aparatu fal radiowych do wycinania chirurgicznego pozwala zmniejszyć uraz tkanek i szybko spalić naczynia: brodawki narządów płciowych są dobrze ukrwione, a po ich usunięciu powstaje krwawiąca powierzchnia rany. |
Elektrokoagulacja | Zniszczenie brodawek przemiennym prądem elektrycznym. Główną zasadą tej metody jest zamiana prądu wysokiej częstotliwości na energię cieplną. Procedura jest przeprowadzana za pomocą elektrochirurgicznego aparatu wysokiej częstotliwości. Wpływ na naczynia, których integralność jest naruszona podczas usuwania guzów, prowadzi do ich zmarszczek i zatrzymania krwawienia. |
Narażenie na falę radiową | Bezkontaktowa metoda usuwania nowotworów za pomocą fal radiowych wysokiej częstotliwości. Niezbędny efekt powstaje z powodu ciepła wytwarzanego w tkance, gdy styka się ona ze specjalną elektrodą, która przesyła fale radiowe o wysokiej częstotliwości. Zalety metody: sterylność, bezkrwawość, minimalna inwazyjność, dobry efekt kosmetyczny podczas gojenia. |
Kriodestrukcja | Metoda oparta jest na wykorzystaniu niszczycielskiej mocy niskiej temperatury, która powoduje zamarzanie cieczy w żywych komórkach. Najczęstszym sposobem zamrażania brodawek narządów płciowych jest użycie ciekłego azotu jako roztworu chłodzącego. Jest podawany przez cienką rurkę - krioprobinę. Metoda zapewnia możliwość całkowitego i dokładnego zniszczenia formacji, podczas gdy otaczająca tkanka jest minimalnie uszkodzona, krwawienie nie rozwija się. Ogniska po zabiegu goją się szybko, bez tworzenia szorstkich blizn. |
Waporyzacja laserowa (odparowanie) | Aby usunąć nowotwory, stosuje się laser dwutlenku węgla lub neodymowy: następuje bardzo szybkie odparowanie tkanki i płynu wewnątrzkomórkowego, a następnie stała pozostałość zostaje całkowicie spalona. Negatywne aspekty procedury obejmują brak materiału do badania histologicznego. |
Kauteryzacja chemiczna | Do niszczenia stosuje się specjalne preparaty keratolityczne zawierające mieszaninę kwasów organicznych i nieorganicznych (Solcoderm, Kollomak itp.) Nie zaleca się niezależnego usuwania brodawek narządów płciowych. Zastosowanie środków na kłykciny powinien przeprowadzić dermatowenerolog w sali zabiegowej kliniki. Odbywa się to za pomocą aplikatora lub szklanej kapilary, bez wpływu na zdrową otaczającą tkankę. Obecność licznych lub znaczących formacji nie jest przeprowadzana jednocześnie, ale w kilku etapach z określonym odstępem czasu (2-3 tygodnie). |
Zniszczenie cytotoksyczne | Leki (Podofilina, Condilina, 5-fluorouracyl) hamują syntezę DNA i reprodukcję komórek. Condilinum (substancja czynna - podofilotoksyna) może być stosowana samodzielnie przez pacjenta, ale przy zachowaniu wszelkich środków ostrożności: wacikiem lub plastikowym wacikiem stosować dokładnie na formację, nie wpływając na otaczającą tkankę. Być może rozwój lokalnych reakcji zapalnych. |
Wyboru metody dokonuje specjalista. Uwzględnia charakter i lokalizację brodawek narządów płciowych, stan układu odpornościowego pacjenta, obecność współistniejącej patologii.
Możliwość nawrotu
Istnieje ryzyko nawrotu po usunięciu brodawek narządów płciowych dowolną metodą. Aby to zminimalizować, musisz:
- kompleksowe leczenie;
- obserwacja dyspensacyjna po usunięciu formacji;
- badanie i leczenie partnera seksualnego;
- zgodność ze środkami zapobiegawczymi.
Tylko spełnienie wszystkich wymagań pozwoli osiągnąć trwały pozytywny wynik.
