Ospa wietrzna bez temperatury

Ospa wietrzna to ostra infekcja wirusowa przenoszona przez unoszące się w powietrzu kropelki. Typowy przebieg choroby charakteryzuje się wzrostem temperatury ciała, umiarkowanie ciężkim ogólnym zatruciem, swędzeniem, wysypką na skórze i błonach śluzowych. Ale to nie jedyna kliniczna postać choroby. Możliwa ospa wietrzna bez temperatury, ze względu na stan odporności, wprowadzenie specyficznej immunoglobuliny, szczepienie. Taki przebieg choroby występuje zarówno u dzieci, jak i dorosłych.

Kliniczne formy ospy wietrznej

Ospa wietrzna może występować w różnych postaciach klinicznych:

  • zużyte lub szczątkowe;
  • rozpowszechniane lub uogólnione;
  • torbielowaty lub pęcherzowy;
  • krwotoczny;
  • krostkowy;
  • nekrotyczny lub zgorzelowy.

Czy może istnieć ospa wietrzna bez temperatury? Podstawowy wariant choroby charakteryzuje się łagodnym przebiegiem i często brakiem temperatury. Wszystkie inne wymienione powyżej formy są nietypowe, ale trudne dla pacjenta.

Niewyraźna postać ospy wietrznej

U dziecka ospa wietrzna bez gorączki jest możliwa w każdym wieku, ale częściej - od 1 roku do 6-7 lat lub w wieku szkoły podstawowej. To w tym okresie występuje większość przypadków tej choroby zakaźnej. Wymazana postać ospy wietrznej zwykle znajduje się u dzieci, które otrzymały określoną immunoglobulinę po ekspozycji na infekcję, ale przed pojawieniem się wysypki.

Immunoglobulina zawiera gotowe przeciwciała przeciwko wirusowi ospy wietrznej i pomaga organizmowi poradzić sobie z infekcją. Czasami nie można zapobiec chorobie, ale okazuje się, że zmniejsza ona nasilenie objawów i znacznie ułatwia przebieg choroby. Porównawcze cechy typowych i wymazanych postaci są następujące.

Znak kliniczny

Typowa postać choroby

Usunięta forma choroby

Gorączka

W dzieciństwie temperatura często wzrasta tylko do liczby podgorączkowej, u nastolatków - do 38–38,5 ° С, u dorosłych - do 39 ° С.

Temperatura nie rośnie lub nieznacznie wzrasta przez krótki czas do 37,1–37,3 ° С.

Zatrucie

U niemowląt na 1–5 dni przed wysypką pojawia się senność, niepokój, zmniejszenie apetytu i często częstsze stolce. U starszych dzieci objawy te są zwykle bardziej wyraźne, u dorosłych mogą dodatkowo wystąpić wymioty, silny ból głowy, ból lędźwiowy i swędzenie skóry.

Ogólny status dzieci nie jest naruszony, u dorosłych pacjentów występuje niewielkie osłabienie, ból głowy.

Wysypka skórna

Typowe wysypki pojawiają się równolegle ze wzrostem temperatury lub kilka godzin później. Wysypka występuje falami i ulega zmianom: różowe plamki o średnicy od 2 do 4 mm zmieniają się w trądzik lub guzki, które z kolei stają się pęcherzykami lub pęcherzykami. Te ostatnie są reprezentowane przez formacje jednokomorowe otoczone czerwoną zapalną obwódką, a po 1-3 dniach wysychają wraz z tworzeniem się skorup. Wreszcie, skóra jest oczyszczana ze skórki po 2-3 tygodniach choroby.

Jest kilka wysypek. Najpierw pojawiają się małe różowe plamki, które szybko przekształcają się w grudki. Bąbelki są słabo rozwinięte, czasami słabo zauważalne, powstają w niewielkiej ilości, nie istnieją długo.

Enanthema (wysypki na błonach śluzowych)

Wysypki na błonie śluzowej jamy ustnej, rzadko spojówek, narządów płciowych, pojawiają się jednocześnie z wysypką skórną. Jest to kilka pęcherzyków, które otwierają się z powstawaniem wrzodów i goją się w ciągu 1-2 dni.

Wysypki na błonach śluzowych nie występują, a jeśli tak, to istnieją przez krótki czas i nie powodują owrzodzeń.

Specyficzna immunoglobulina jest podawana kobietom podczas ciąży. Jeśli kobieta w ciąży zetknęła się z chorą na ospę wietrzną, wówczas leczenie immunoglobulinami w ciągu pierwszych trzech dni po kontakcie zapobiega chorobie lub przyczynia się do jej łagodnego przebiegu. Taka taktyka może zmniejszyć ryzyko powikłań dla płodu.

Odporność i przebieg ospy wietrznej

Ospa wietrzna bez temperatury u dorosłych i dzieci jest możliwa przy wysokim poziomie ogólnej odporności organizmu. Dobry stan odporności pozwala przenieść infekcję w łagodnej formie. W takich przypadkach nie ma gorączki, a wysypki skórne są niezwykle rzadkie. Często nawet nie osiągają stadium pęcherzyków i skorup, ale są ograniczone do etapu pierwotnego elementu morfologicznego - plamki.

Przy tak skasowanych objawach klinicznych pacjenci mogą nie podejrzewać, że mieli ospę wietrzną. Diagnozę można postawić laboratoryjną metodą serologiczną. Krew pod kątem immunoglobulin M i G wirusa ospy wietrznej i półpaśca, czynnika wywołującego ospę wietrzną, można zbadać na początku choroby i po 2-3 tygodniach. Istotne z punktu widzenia potwierdzenia diagnozy jest 4-krotne zwiększenie miana swoistych przeciwciał. Metoda ma zastosowanie do diagnozy retrospektywnej.

Szczepienia i przebieg ospy wietrznej

Konkretne zapobieganie chorobom przeprowadza się za pomocą żywej atenuowanej (atenuowanej) szczepionki. W niektórych krajach szczepienia są objęte obowiązkowym kalendarzem szczepień. Istnieje kilka szczepionek: oryginalny japoński Okavax oraz Varivax i Varilrix opracowane na jego podstawie. Schematy dla osób zdrowych i grup wysokiego ryzyka przedstawiono w tabeli.

Nazwa szczepionki

Zasady szczepień

Okavax

Dzieci w wieku poniżej 12 miesięcy: 0,5 ml, co stanowi 1 dawkę, podskórnie raz.

Varilrix

Dzieci w wieku od 1 roku do 13 lat: 0,5 ml, co odpowiada 1 dawce, podwójne podanie podskórne w odstępie 1,5–2,5 miesiąca. Młodzież w wieku powyżej 13 lat i dorośli: 1 dawkę podaje się dwukrotnie, z przerwą między wstrzyknięciami 1,5–2,5 miesiąca.

Okavax, Varivax, Varilrix

Schemat szczepień interwencyjnych: 1 dawka, co odpowiada 0,5 ml, podskórnie przez pierwsze 72 godziny (optymalne) lub 96 godzin (dopuszczalne) po ekspozycji na ospę wietrzną.

Szczepienia stanowią trwałą odporność przez wiele lat. Ale bardzo rzadko, szczególnie jeśli wszystkie zasady nie są przestrzegane, zaszczepione dzieci i dorośli nadal chorują na ospę wietrzną. W tym przypadku występuje łagodna postać choroby, która charakteryzuje się brakiem temperatury, słabym nasileniem zjawisk ogólnego zatrucia, niewielką liczbą wysypek.

U dzieci, które zostały zaszczepione, ospa wietrzna, jeśli się rozwinie, postępuje w łagodnej postaci

Taktyki terapeutyczne

Środki terapeutyczne w przypadku ospy wietrznej przebiegającej bez temperatury mają na celu:

  • eliminacja objawów choroby;
  • zapobieganie wtórnym infekcjom bakteryjnym.

Pacjenci z łagodną postacią choroby nie potrzebują hospitalizacji. Leczenie powinno być kompleksowe.

Kierunek medyczny

Rekomendacje

Tryb

Reszta łóżka przy braku gorączki jest opcjonalna.

Odżywianie

Dieta pacjenta powinna być zrównoważona i kompletna, z obowiązkowym włączeniem produktów mlecznych i warzywnych. Naczynia powinny być lekkie i pożywne, należy unikać pikantnych, słonych, mącznych i słodkich potraw. Produkty powinny być gotowane, pieczone lub gotowane na parze.

Tryb picia

Konieczne jest, nawet przy usuniętej infekcji, picie do 1,5–2 litrów płynu dziennie, preferowana jest woda mineralna bez gazu, zielona herbata, owoce, najlepiej świeżo przygotowane, bezkwasowe soki.

Leczenie uzależnień

W łagodnej postaci choroby leczenie farmakologiczne zwykle ogranicza się do terapii zewnętrznej. Leczenie elementów wysypki środkami dezynfekującymi odbywa się w celu zapobiegania przywiązaniu wtórnej infekcji bakteryjnej. Najczęściej do tych celów stosuje się 1% alkoholowy roztwór brylantowej zieleni lub stężony roztwór nadmanganianu potasu (nadmanganianu potasu). Aby zmiękczyć i wyleczyć skórę, możesz użyć alantoiny i deksapantenolu. Aby usunąć swędzenie skóry, użyj balsamów (Kalamin itp.).

Napowietrzanie

Konieczne jest regularne wietrzenie pomieszczenia, zapewniając dopływ świeżego powietrza. Dezynfekcja z powodu niestabilności wirusa nie jest przeprowadzana, regularne regularne czyszczenie na mokro.

Procedury higieniczne

Kiedy ospa wietrzna się zużyje, możesz i powinieneś wziąć kąpiel lub prysznic. Po zabiegach wodnych skóry nie należy wcierać ręcznikiem, ale ostrożnie osuszyć. Pościel i bielizna powinny być regularnie zmieniane.

Przestrzeganie tych środków zapobiegnie komplikacjom.