Sacharyna ma wygląd krystalicznych kryształów o słodkim smaku, które są słabo rozpuszczalne w wodzie. Syntetyczna sacharyna to krystaliczny hydrat soli sodowej, który jest kilkakrotnie słodszy niż cukier.
Historia produkcji i właściwości sacharyny
W 1879 r. Naukowcy A. Remsen i K. Falberg przeprowadzili badania 2-toluenosulfonamidu, w wyniku których sacharynę wykryto losowo. Kilka lat później chemik K. Falberg opatentował proces otrzymywania tej substancji i zaczął wprowadzać jej produkcję. Ale metoda sulfonowania, w której otrzymano sacharynę, nie była skuteczna.
W 1950 r. W Toledo grupa naukowców opracowała specjalną metodę produkcji sacharyny, która pozwoliła na rozpoczęcie masowej produkcji przemysłowej. Metoda ta opiera się na reakcji kwasu azotawego, dwutlenku siarki, chloru, kwasu antranilowego i amoniaku. Później w 1967 r. Wprowadzono jeszcze bardziej skuteczną metodę produkcji sacharyny, opartą na reakcji chlorku benzylu.
Sacharyna to bezbarwny i bezwonny suplement diety, który topi się w temperaturze około 225 stopni i jest słabo rozpuszczalny w alkoholu. Substancja jest przepisywana jako środek słodzący dla pacjentów z cukrzycą.
Sacharyna ma kilka podstawowych właściwości, do których należą:
- poprawa smaku i zapachu żywności;
- poprawa smaku produktu lub dania;
- substytut cukru jako środek słodzący.
Stosowanie sacharyny
Sacharyna jest aktywnie stosowana w przemyśle spożywczym jako dodatek E 954. Jako środek aromatyzujący i słodzący dodaje się ją do wyrobów cukierniczych, gum do żucia, napojów gazowanych, soków i produktów piekarniczych.
W farmaceutykach substancja ta jest częścią leków przeciwbakteryjnych i przeciwzapalnych, aw przemyśle jest używana do produkcji maszyn kopiujących, kleju maszynowego i gumy.
Sacharyna nie ma kalorii i nie wpływa na apetyt, więc może być częścią menu dietetycznego.
Szkodliwa sacharyna
Niektóre międzynarodowe badania medyczne ujawniły szkodliwość sacharyny, która opiera się na indukcji złośliwych guzów układu moczowo-płciowego.
Obecnie, pomimo faktu, że sacharyna została zatwierdzona do użytku przez Wspólną Komisję Ekspertów, należy ją spożywać w ściśle ograniczonych ilościach i zgodnie z zaleceniami lekarskimi. Zalecana norma substancji wynosi 4 mg na 1 kg masy ciała (1 raz dziennie).
Pacjenci z cukrzycą nie powinni codziennie spożywać sacharyny, aby nie wywoływać skutków ubocznych.
Dzieci nie powinny pić napojów i słodyczy zawierających tę substancję.
