Tamaryndowiec to roślina z rodziny roślin strączkowych i rodzaju Indian. Owoce tamaryndowca rosną na tropikalnym drzewie.
Cechy biologiczne i dystrybucja
Tamaryndowiec był najpierw uprawiany w Afryce Wschodniej, a następnie rozprzestrzenił się w całej Afryce w lasach deszczowych i został wprowadzony do Azji. W XVI wieku roślina zaczęła być uprawiana w Ameryce Południowej i Środkowej. Drzewo osiąga wysokość 20 metrów, jest wiecznie zielone i ma ciemnoczerwone drewno. Liście tamaryndowca są złożone, kwiaty mają małe kwiatostany, a owoce to fasola w kształcie strąków z wieloma nasionami.
W Ameryce Południowej ten owoc jest popularny i popularny jako składnik różnych potraw. Owoce tamaryndowca mają brązowy kolor, słodkawy smak z charakterystycznym posmakiem, soczystym miąższem i jędrnymi zmianami. Proces dojrzewania trwa od połowy wiosny do wczesnego lata.
Dzikie gatunki tamaryndowca są powszechne na Karaibach, w Azji Wschodniej i Sudanie. W tropikalnych krajach Afryki i Azji drzewo jest uprawiane.
Tamaryndowiec to roślina kochająca wodę, która wymaga regularnego podlewania i drenażu gleby. Rozmnażanie rośliny odbywa się metodą nasion, kiełkowanie trwa 10 dni, a pierwsze kwiatostany pojawiają się po 6-7 latach.
Przydatne właściwości tamaryndowca i jego zastosowanie
Korzystne właściwości tamaryndowca wynikają z jego składu, bogatego w witaminy i minerały. Owoc ten służy do przygotowania herbaty leczniczej, która jest skuteczna w leczeniu chorób układu oddechowego, gorączki i biegunki. Odwar z owoców ma działanie przeciwzapalne i przeczyszczające.
Przy regularnym jedzeniu tamaryndowca apetyt poprawia się, a ciśnienie krwi normalizuje się. Ze względu na wysokie korzystne właściwości tamaryndowca stosuje się go w chorobach układu pokarmowego, zaburzeniach jelitowych i problemach z trawieniem pokarmu.
Skład tamaryndowca zawiera witaminy A i C, kwasy organiczne, które mają właściwości przeciwrobacze, ściągające i zmniejszające przekrwienie.
Miąższ owocowy jest soczysty i jadalny, jest stosowany jako składnik potraw warzywnych, deserów i sosów, a także jako przyprawa w kuchni azjatyckiej i amerykańskiej. Miąższ niedojrzałych owoców służy do gotowania pikantnych potraw i napojów, a dojrzałe owoce są dodawane do sałatek i przekąsek.
Drewno tamaryndowca służy do wyrobu mebli, wyposażenia domu i podłóg.
Do celów medycznych stosuje się miazgę, kora i liście rośliny. Z liści przygotowuje się ziołową herbatę, wywary i napary.
W Indiach owoce wytwarzają potrawy płynne, zapiekanki z ryżem i różne napoje. W krajach Ameryki Południowej tamaryndowiec jest popularnym składnikiem różnych słodyczy, a także spożywany w postaci suszonej, solonej i kandyzowanej.
W Europie owoc ten był używany jako dodatkowy składnik do drugich dań i deserów (mus, galaretka, sałatka owocowa, koktajle itp.).
Mus z tamaryndowca działa regenerująco i tonizująco. Przygotowuje się go z miąższu fasoli, zalewając wrzącą wodą i gotując do gęstej konsystencji. Następnie dodaj cukier do bulionu i ubij aż do musu. Takie danie normalizuje trawienie, wzmacnia ściany naczyń krwionośnych i poprawia funkcjonowanie układu sercowo-naczyniowego.
Przeciwwskazania tamaryndowca
Przeciwwskazaniami do stosowania tamaryndowca są indywidualna nietolerancja i predyspozycje do reakcji alergicznych na ten owoc.
Tamaryndowca nie należy jeść w przypadku ciężkich chorób układu pokarmowego, zaburzeń jelitowych, zaburzeń hormonalnych i poważnych procesów zapalnych w narządach wewnętrznych.
Ten owoc nie powinien być spożywany w dużych ilościach, ponieważ może powodować niestrawność i biegunkę.
