Anyż

Lecznicze właściwości anyżu są znane od czasów Awicenny i Hipokratesa, a jako przyprawa uprawiana jest od ponad tysiąca lat.

Opis

Anyż jest jednoroczną rośliną zielną z rodziny Umbrella. Wysokość osiąga 50 cm, rośnie na wolności w Grecji, ale uprawiana jest w prawie wszystkich krajach świata. Do celów leczniczych stosuje się korzenie, nasiona i mieloną część rośliny.

Łodygi są zbierane podczas kwitnienia z wciąż niedojrzałymi owocami. Są cięte i suszone w suchym, ciemnym miejscu. Owoce (nasiona) są zbierane już dojrzałe, a także suszone w ciemnym miejscu, rozprzestrzeniając się cienką warstwą. Korzenie rośliny wykopano po zbiorach jesienią.

W anyżu żyją regiony Bliskiego Wschodu i Morza Śródziemnego. Roślina zaczęła rosnąć kilka tysięcy lat temu. Prawdopodobnie wiadomo, że w I wieku pne uprawiano go w starożytnej Grecji, Egipcie i na Krecie. W średniowieczu roślina rozprzestrzeniła się w całym basenie Morza Śródziemnego, gdzie była uprawiana nie tylko jako przyprawa, ale także jako roślina lecznicza. Dzisiaj anyż jest uprawiany na całym świecie, ale ta przyprawa jest najbardziej popularna w Egipcie, Azji Południowo-Wschodniej, Europie Południowej i na Bliskim Wschodzie.

Zastosowanie anyżu w gotowaniu

Owoce anyżu w gotowaniu są używane jako przyprawa. Są dodawane do wypieków, wyrobów cukierniczych i piekarniczych jako niezależny składnik lub w połączeniu z innymi przyprawami. Dodaj je do konserwowanych owoców i przetworów, wszelkiego rodzaju sosu i sosów do potraw warzywnych i mięsnych.

Na podstawie anyżu przygotowują arak, sambuca, absynt, mastyks i inne napoje alkoholowe. W kuchni orientalnej anyż jest często dodawany do herbaty, zup owocowych i naparów w celu nadania smaku i namoczenia.

Anyż jest stosowany do produkcji oleju, który jest szeroko stosowany w przemyśle cukierniczym, piekarskim, mięsnym, rybnym i alkoholowym, a także w produkcji mydła.

Skład i zawartość kalorii anyżu

100 g anyżu zawiera 9,5 g wody, 17,6 g białka, 15,9 g tłuszczu, 14,6 g błonnika, 35,4 g węglowodanów, 7 g popiołu; witaminy: tiamina (B1), ryboflawina (B2), niacyna (PP), kwas pantotenowy (B5), pirydoksyna (B6), kwas foliowy (B9), kwas askorbinowy (C); makroskładniki: fosfor, sód, magnez, potas, wapń; pierwiastki śladowe: cynk, selen, miedź, mangan, żelazo.

Kaloryczność anyżu wynosi 337 kcal na 100 g produktu.

Korzyści z anyżu

W medycynie ludowej anyż stosuje się jako środek znieczulający, wykrztuśny, napotny, dezynfekujący, przeciwgorączkowy. Przydatne właściwości anyżu obejmują poprawę motoryki jelit, funkcję wydzielniczą dróg oddechowych i przewodu pokarmowego.

Nasiona anyżu są bardzo cenne i stanowią integralną część kolekcji środków przeczyszczających, piersi, napotnych i żołądkowych. Ze względu na zalety anyżu jest z powodzeniem stosowany w przemyśle perfumeryjnym, gorzelni i spożywczym.

Odwar z nasion anyżu stosuje się w leczeniu skurczów jelit, procesów zapalnych w przewodzie pokarmowym, z wzdęciami, zaparciami, krwawieniem z żołądka, bolesnymi miesiączkami i nieregularnymi miesiączkami, a także jako środek poprawiający trawienie. U matek karmiących wywar z nasion anyżu poprawia laktację.

Napar z łodyg i nasion rośliny poprawia funkcjonowanie wątroby i trzustki. Jest stosowany w kaszlu, zapaleniu oskrzeli, astmie, zapaleniu płuc, duszności, zapaleniu tchawicy, zapaleniu krtani. Wiadomo, że lecznicze właściwości anyżu sprzyjają przerzedzaniu plwociny, dlatego często stosuje się je w krztuścach u dzieci.

Wywar z nasion anyżu z miodem ma dobry wpływ na chrypkę. W przypadku oparzeń stosuje się wywar z nasion zmieszanych z białkiem jaja.

Znane zastosowanie anyżu jako leku moczopędnego w kamicy moczowej, chorobach nerek i pęcherza moczowego.

Zgodnie z jego właściwościami leczniczymi zwykły anyż jest gorszy od kminku i kopru włoskiego, ale ma znacznie przyjemniejszy smak. Dlatego anyż wytwarza smaczną i zdrową herbatę.

Anyż służy do wytwarzania oleju, który jest żółtawym płynem o przyjemnym korzenno-słodkim aromacie. Olejek anyżowy jest zawarty w kompozycji eliksirów piersi, kropli na kaszel. Użyj go jako środek wykrztuśny i antyseptyczny w leczeniu przeziębienia i zapalenia górnych dróg oddechowych (zapalenie oskrzeli, zapalenie migdałków, zapalenie krtani, katar, grypa).

Olejek anyżowy stosuje się w przypadku szkorbutu, utraty głosu, oparzeń i procesów zapalnych migdałków i dziąseł.

Inną zaletą anyżu jest to, że jego zapach nie jest tolerowany przez owady, dlatego często stosuje się go w walce z robakami, muchami, komarami i wszy.

Korzenie anyżu są uwzględniane w różnych opłatach w celu poprawy czynności serca. Aby pozbyć się nieświeżego oddechu, żują palaczy.

Przeciwwskazania

Anyż i preparaty na jego bazie mają przeciwwskazania. Tak więc nie można ich stosować w przypadku wrzodów żołądka i dwunastnicy, ciąży, wrzodziejącego zapalenia jelita grubego, ze zwiększoną kwasowością soku żołądkowego, a także dzieci poniżej 12. roku życia.

Czas trwania leczenia olejem anyżowym nie powinien przekraczać siedmiu dni. Ponadto, przy długotrwałym lub nadmiernym stosowaniu wywar i napar anyżu mogą powodować reakcję alergiczną.