Extrasystole

Dodatkowymi skurczami są przedwczesne skurcze mięśnia sercowego pod wpływem impulsu, który występuje w układzie przewodzenia serca.

Kilka odcinków serca odpowiada za generowanie impulsów i zapewnienie skurczu serca z określoną częstotliwością, głównym generatorem takich impulsów jest węzeł zatokowy. Podczas gdy działa normalnie, impulsy generowane przez inne ogniska są tłumione. Jeśli jedno z pozostałych ognisk jest aktywne, dochodzi do niezwykłego, wczesnego skurczu serca, gdy wciąż nie ma wystarczającej ilości krwi do uwolnienia do naczyń - estrasystolu. Po ekstrasystolu następuje przerwa wyrównawcza, która może być pełna i niepełna.

W przypadku braku zmian strukturalnych i poważnych patologii serca, dodatni skok nie wpływa znacząco na rokowanie.

Extrasystole jest stosunkowo częstym rodzajem arytmii, niewydolność rytmu serca może okresowo występować u zdrowych ludzi w wyniku stresu psychoemocjonalnego i wegetatywnego. Z wiekiem dochodzi do dodatkowej skurczu, po pięćdziesięciu latach takie zaburzenia występują od czasu do czasu u większości osób. Dopuszczalny jest pojawienie się 200 odcinków dodatkowych skurczów na dobę.

Przyczyny extrasystole

Dodatkowy skurcz może wystąpić zarówno w przypadku zmian mięśnia sercowego, jak i pod wpływem efektów pozasercowych. Czynniki ryzyka obejmują:

Choroby serca

• wypadnięcie zastawki mitralnej;
• zapalenie osierdzia;
• choroba niedokrwienna serca;
• niewydolność serca;
• reumatyczne choroby serca;
• ostry zespół wieńcowy;
• kardiomiopatie;
• komorowy przerost mięśnia sercowego.

Choroby pozasercowe:

• choroby układu oddechowego;
• choroba tarczycy;
• przewlekła niewydolność nerek;
• układowe reakcje alergiczne;
• choroby układu nerwowego;
• nadciśnienie tętnicze;
• choroby onkologiczne;
• zaburzenia metabolizmu elektrolitów w organizmie;
• choroby kręgosłupa;
• choroby przewodu żołądkowo-jelitowego.

Toksyczne działanie następujących substancji:

• leki (glikokortykosteroidy, glikozydy nasercowe, leki sympatykolityczne, diuretyki, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne);
• alkohol
• nikotyna;
• kofeina
• zakaźne zatrucie.

Przyczyny extrasystole mogą również służyć jako przewlekłe przeciążenie nerwowe i fizyczne, utrata siły.

Formy choroby

Na określenie formy dodatkowej czynności wpływa wiele różnych czynników. Skurcze dodatkowe są klasyfikowane zgodnie z lokalizacją generatora impulsów, rodzajem pozasystolicznego rytmu serca i wzorami występowania pulsów, częstotliwości, liczby ognisk, czasu występowania w rozkurczu, etiologii, współczynnika wieku i prognozy życia.

Funkcjonalne dodatki z reguły nie zagrażają zdrowiu, ale mogą wywoływać inne, bardziej znaczące zaburzenia rytmu serca.

Klasyfikacja według lokalizacji generatora impulsów:

• dodatkowe skurcze przedsionków - impulsy powstają w przedsionku, są przekazywane do węzła zatokowego i do komór;
• dodatkowe skurcze komorowe - impulsy są wytwarzane w dowolnej części komór serca, na przemian z przerwami kompensacyjnymi, nieprzekazywanymi do przedsionków. Może mieć prawą i lewą komorę;
• dodatkowe skurcze przedsionkowo-komorowe (przedsionkowo-komorowe) - impulsy są wytwarzane na granicy komór i przedsionków, rozłożone w dół i do góry, mogą prowadzić do odwrotnego przepływu krwi do serca. W zależności od lokalizacji ognisk w węźle są one podzielone na górną, środkową i dolną;
• dodatkowe skurcze trzonu - ognisko pulsów znajduje się w pniu wiązki przedsionkowo-komorowej (wiązka His), takie impulsy są przekazywane do komór;
• Dodatki skurczowo-stawowe - są generowane w połączeniu sinusartialnym.

Ogólna nazwa dodatków, charakteryzujących się regularnością występowania, naprzemiennym rytmem głównym i dodatkowym - alorhythmia. Istnieje kilka rodzajów arytmii:

• bigeminia - dodatkowe skurcze po każdym zwykłym skurczu serca;
• trigeminia - skurcze dodatkowe występujące po co drugim zwykłym skurczu serca;
• quadrigeminia - skurcze dodatkowe występujące po co trzecim zwykłym skurczu serca.

Wyróżnia się częstotliwość występowania dodatków skurczowych:

• singiel;
• wielokrotność
• grupa (lub siatkówka) - istnieje kilka dodatków w rzędzie [sparowane, kuplety (dwa z rzędu), trojaczki itp.].

Według liczby ognisk:

• monotopowy - wszystkie dodatkowe skurcze występują w jednym ognisku w sercu;
• politopowy - dodatkowe skurcze występują w dwóch lub więcej ogniskach.

Złośliwy przebieg dodatnich skurczów komorowych może prowadzić do uporczywego częstoskurczu komorowego i migotania komór, dodatnich skurczów nadkomorowych - do rozwoju migotania przedsionków i nagłej śmierci.

Do czasu pojawienia się w rozkurczu:

• wczesne - dodatkowe skurcze występują na początku rozkurczu (przerwa, stan mięśnia sercowego podczas odpoczynku);
• późno - występują w środku lub na końcu rozkurczu.

Z przyczyn i warunków wystąpienia:

• funkcjonalny (neurogenny);
• organiczne - występują u osób z historią chorób serca, które przeszły operację serca;
• idiopatyczny - występuje bez widocznych obiektywnych przyczyn, często są procesami dziedzicznymi;
• psychogenny.

Według czynnika wieku rozróżnia się wrodzone i nabyte dodatkowe skurcze; według prognozy życia - bezpieczne, potencjalnie niebezpieczne i zagrażające życiu.

Istnieje również osobny rodzaj dodatkowej skurczu - parasystole, w którym generowane są przedwcześnie impulsy niezależnie od głównych, powstają dwa równoległe rytmy (zatokowy i pozasystoliczny).

Objawy extrasystole

Bardzo często extrasystole jest bezobjawowy, nie ma wyraźnych odczuć subiektywnych i nie występuje zespół bólu. Jeśli pacjenci mają subiektywne dolegliwości, opisują wadę rytmu serca jako zatrzymanie, tonące serce, a następnie uczucie silnego wstrząsu od wewnątrz i niepowodzenia. Objawami dodatniej skurczu są również zawroty głowy, uczucie „salto i odwrócenia” serca, pełnia klatki piersiowej, brak powietrza, uderzenia gorąca, osłabienie, bladość, zwiększone pocenie się, niepokój, strach, panika. Podczas określania impulsu można wykryć utratę poszczególnych fal impulsu.

W ciężkich przypadkach, przy nieskuteczności zachowawczego leczenia dodatniego skurczu, można zastosować ablację częstotliwości radiowej (RFA) serca.

Tolerancja ekstrasystolu u osób cierpiących na dystonię wegetatywno-naczyniową jest trudniejsza, pacjenci z organicznymi uszkodzeniami serca łatwiej ją tolerują. U pacjentów z chorobą niedokrwienną serca może rozwinąć się atak dławicy piersiowej, u pacjentów z objawami miażdżycy naczyń mózgowych - wypadkiem naczyniowo-mózgowym (niedowład, niedowład, afazja). W przypadku uszkodzeń organicznych pacjent jest lepiej w pozycji poziomej, a funkcjonalny - w pozycji pionowej.

Funkcje extrasystole u dzieci

Dodatkowy skurcz u dzieci jest często związany z rozwojem i wzrostem narządów, ale jego wrodzone wady serca lub inne choroby mogą być również jego przyczyną. Wszystkie rodzaje arytmii serca obserwowane u dzieci są uważane za dodatkowe skurcze; mogą być pojedyncze i sparowane. Częściej pojawienie się dodatków jest ustalone u chłopców.

U niemowląt dodatnie skurcze (przy braku organicznej patologii serca) są zwykle wynikiem niedotlenienia. Takie dzieci mogą wykazywać zwiększoną drażliwość, ból serca, zaburzenia snu. W takich przypadkach szczególnie ważne jest zrekompensowanie braku pierwiastków śladowych (magnezu, wapnia, potasu) i utrzymanie karmienia piersią. Jeśli nie można utrzymać karmienia piersią, stosuje się wysoce dostosowane mieszanki odżywcze.

U małych dzieci z reguły diagnozowana jest postać dodatkowej skurczu, w której w ciągu minuty pojawia się nie więcej niż 5 dodatnich skurczów. Ale czasami znajdują ciężkie formy dodatniej skurczu - nadciśnienie tętnicze lub tetralogia Fallota (tak zwana „choroba niebieskiego serca”).

Przy aktywnym i szybkim wzroście organizmu wzrasta zapotrzebowanie na narządy we krwi, mięsień sercowy zaczyna doświadczać trudności z krążeniem krwi, pojawiają się zmiany, które mogą powodować dodatkowe skurcze.

W przypadku funkcjonalnej dodatkowej terapii farmakoterapia nie jest konieczna.

W leczeniu extrasystolu u dzieci stosują leki nootropowe i nootropowe, środki stabilizujące błonę i leki metaboliczne, które mają działanie adaptacyjno-troficzne i przyczyniają się do wzrostu aktywności metabolicznej komórek.

Jeśli zostanie zdiagnozowane stabilne, rzadkie dodatkowe lub skurczowe dodatkowe wypoczynku, aktywność fizyczna nie jest zabroniona dla dziecka.

Diagnostyka

Podczas zbierania wywiadu bierze się pod uwagę częstotliwość występowania dodatnich skurczów i okoliczności, w których się pojawiają (stres fizyczny lub psycho-emocjonalny, w spokojnym stanie, podczas czuwania lub snu itp.), Wpływ przyjmowania leków, obecność chorób serca lub choroby pozakardowej.

Podczas pomiaru pulsu dodatkowe skurcze definiuje się jako epizody utraty impulsu lub naruszenie synchronizacji jego częstotliwości, co wskazuje na niewystarczające rozkurczowe wypełnienie komór.
Metody instrumentalnej diagnostyki extrasystole:

• elektrokardiografia (EKG) - ujawnia obecność dodatnich skurczów, ich kształt i skupienie, ale może nie rejestrować wszystkich zaburzeń rytmu serca, które występują przez długi czas;
• codzienne monitorowanie EKG (monitorowanie EKG według Holtera) - dokonywanie odczytów przez kilka dni; pozwala naprawić wszystkie możliwe dodatkowe skurcze, które występują zarówno w dzień, jak iw nocy. Jednocześnie badacz odnotowuje wszystkie czynniki wpływające na pracę serca (okresy aktywności fizycznej, przyjmowanie leków itp.);
• Kardiogram ECHO (USG serca) - wizualizuje zmiany w funkcjonowaniu mięśnia sercowego i zastawek serca;
• ergometria rowerowa - przeprowadzenie EKG natychmiast w momencie aktywności fizycznej; pozwala wyjaśnić obecność dodatnich skurczów i zidentyfikować oznaki procesów niedokrwiennych;
• przezprzełykowe badanie elektrofizjologiczne serca - pomiar odpowiedzi mięśnia sercowego na impulsy za pomocą czujnika włożonego przez przełyk;
• rezonans magnetyczny (MRI) serca i naczyń krwionośnych.

Niepowodzenia rytmu serca mogą okresowo występować u zdrowych ludzi w wyniku stresu psychoemocjonalnego i autonomicznego.

Leczenie

W przypadku funkcjonalnej dodatkowej terapii farmakoterapia nie jest konieczna. Pojedyncze dodatkowe skurcze, niewywoływane niewydolnością serca, również nie wymagają leczenia. Zalecenia kardiologa w takich przypadkach to wykluczenie intensywnego stresu fizycznego i psychoemocjonalnego, skorygowanie schematu dnia i diety oraz porzucenie złych nawyków.

Wskazaniami do przepisania leczenia pozasystolowego jest zwiększenie dziennej liczby dodatków do 200, obecność patologii serca i subiektywne dolegliwości u pacjentów. Jeśli rozwój choroby jest spowodowany chorobami układu hormonalnego, układu trawiennego, leczenie extrasystole rozpoczyna się od choroby podstawowej. Jeśli osteochondroza jest przyczyną pojawienia się ekstrasystolu, konieczne jest poddanie się leczeniu przez neurologa, kręgowca. Dodatkowy skurcz spowodowany przez leki wymaga ich zniesienia. W przypadku extrasystole pochodzenia neurogennego zaleca się leczenie w celu złagodzenia stresu i lęku. Leki uspokajające, uspokajające (motherwort, waleriana, nalewka z piwonii, głóg, melisa), przepisywane są leki przeciwdepresyjne. W niektórych przypadkach sesje psychoterapii.

Wybór leku zależy od dodatkowej skurczu i wskaźnika częstości akcji serca. Najbardziej skuteczną terapią pozasystolową jest zastosowanie β-blokerów, które mogą zmniejszyć liczbę epizodów dodatniego skurczu i siłę skurczów patologicznych. Należy pamiętać, że przyjmowanie leków z tej serii może wiązać się z poważnymi skutkami ubocznymi i powikłaniami.

Dopuszczalny jest pojawienie się 200 odcinków dodatkowych skurczów na dobę.

W wyraźnym procesie stosuje się leki przeciwarytmiczne (AAP). Decyzja o stosowności ich podawania i doboru dawki podejmowana jest ściśle indywidualnie pod nadzorem monitorowania EKG Holtera ze względu na ich ewentualne szkodliwe działanie na choroby organiczne układu sercowego. Leczenie rozpoczyna się od małych dawek, przyjmuj AAP przez długi okres (kilka miesięcy) pod stałym nadzorem lekarza. Jeśli extrasystole zniknie, lek delikatnie anuluje się, stopniowo zmniejszając dawkę leku. W przypadku złośliwej formy komorowej leki przeciwarytmiczne są przyjmowane na całe życie.

W ciężkich przypadkach, z nieskutecznością zachowawczej terapii dodatkowej skurczu, można zastosować ablację częstotliwości radiowej (RFA) serca, polegającą na kauteryzacji regionu arytmogennego mięśnia sercowego i wszczepieniu kardiowertera-defibrylatora. Metoda ma wydajność ponad 80%.

Możliwe komplikacje

Najniebezpieczniejsze komplikacje związane z extrasystole to:

• migotanie przedsionków;
• migotanie komór;
• migotanie przedsionków;
• napadowy częstoskurcz nadkomorowy, któremu towarzyszy skok tętna;
• organiczne zmiany mięśnia sercowego;
• wstrząs kardiogenny;
• zwężenie aorty, które zmniejsza pojemność minutową serca i zmniejsza dopływ krwi wieńcowej, mózgowej i nerkowej;
• nagła śmierć sercowa.

Prognoza

Rokowanie zależy od obecności chorób kardiologicznych i organicznych zmian w sercu oraz stopnia mięśnia sercowego. Rokowanie w przypadku współistniejących chorób pogarsza się: migotanie przedsionków, miażdżyca po zawale, migotanie komór, uporczywy tachykardia, przewlekła niewydolność serca, zapalenie mięśnia sercowego.

Przyczyny extrasystole mogą służyć jako przewlekłe przeciążenie nerwowe i fizyczne, utrata siły.

Złośliwy przebieg dodatnich skurczów komorowych może prowadzić do uporczywego częstoskurczu komorowego i migotania komór, dodatnich skurczów nadkomorowych - do rozwoju migotania przedsionków i nagłej śmierci.

W przypadku braku zmian strukturalnych i poważnych patologii serca, dodatni skok nie wpływa znacząco na rokowanie. Funkcjonalne dodatkowe skurcze z reguły nie zagrażają zdrowiu, jednak mogą wywoływać inne, bardziej znaczące zaburzenia rytmu, dlatego w razie ich wystąpienia konieczny jest stały nadzór medyczny.

Zapobieganie

Zapobieganie zaburzeniom rytmu wywołanym przez dodatkowe skurcze polega na następujących środkach:

• zapobieganie chorobom układu sercowo-naczyniowego lub ich terminowe leczenie;
• terminowe leczenie chorób przewlekłych i trwających;
• wyjątek zatrucia narkotykami, chemikaliami i żywnością;
• redukcja stresu psychoemocjonalnego, sedacja według wskazań;
• rzucenie palenia i picie alkoholu;
• zgodność z właściwym reżimem dnia;
• regularna, ale umiarkowana aktywność fizyczna;
• wprowadzenie do diety produktów wzbogaconych selenem, solami magnezu i potasu.