Krótki opis choroby
Egzema jest chorobą alergiczną charakteryzującą się nawracającym przebiegiem i znacznym obszarem uszkodzenia skóry. Choroba jest odpowiedzią organizmu na podrażnienia i opiera się na zjawisku gąbczastym (zapalenie naskórka z późniejszym gromadzeniem się płynu w przestrzeni międzykomórkowej skóry).
W przypadku zdiagnozowania u pacjenta egzemy wybór metody leczenia będzie zależał od rodzaju choroby i intensywności procesu alergicznego. Lekarze rozróżniają prawdziwe, łojotokowe, dyshidrotyczne, suche, płaczące i zawodowe formy choroby. Pojawiają się na różne sposoby. Niektórzy ludzie doświadczają wyprysku na rękach, inni na stopach lub w klatce piersiowej i brzuchu. Tak czy inaczej, ale wyprysk może wystąpić w każdym wieku i na dowolnej części skóry, co powoduje u pacjenta dyskomfort fizyczny i psychiczny.
Wyprysk - objawy choroby
Objawy kliniczne choroby zależą od formy reakcji alergicznej. Istnieje jednak kilka typowych objawów. Przede wszystkim muszą obejmować zaczerwienienie skóry i jej obrzęk. Początkowo osoba rozwija małe guzki, które postępują szybko, wyrastają w pęcherzyki wypełnione płynem lub ropą, a następnie pękają z tworzeniem się erozji i zrogowaciałej skorupy na powierzchni skóry. Bez względu na to, gdzie odnotowano wyprysk - na nogach, rękach lub głowie - powoduje wiele niedogodności, ponieważ proces tworzenia się pęcherzyków jest dość nieprzyjemny i towarzyszy mu silne swędzenie i pieczenie.
Rodzaje wyprysku
Prawdziwy wyprysk - ma postać ostrą, przewlekłą i pośrednią, należy do kategorii dermatoz. Prawdziwy wyprysk, którego objawy charakteryzują się tworzeniem wielu małych pęcherzyków i swędzącą erozją, może trwać od 1,5 do 2 miesięcy, aw niektórych przypadkach nawet do sześciu miesięcy. Ostra postać jest dobrze zdefiniowana, charakteryzuje się silnym obrzękiem i płaczem, pojawieniem się swędzenia i pieczenia w obszarze uszkodzonych obszarów. Proces przewlekły przebiega prawie bezobjawowo. Jedynym wiarygodnym objawem prawidłowej diagnozy jest silne swędzenie.
Wyprysk dyshidrotyczny jest rodzajem prawdziwej postaci. Najczęściej lokalizowany na podeszwach i dłoniach. Charakteryzuje się obfitym, łączącym się w jedną ciągłą strefę zniszczenia pęcherzykami, które są pokryte gęstym strupem. Bardzo często ta postać choroby ma charakter przewlekły z regularnymi okresami zaostrzeń i jest trudna do leczenia. Wyprysk dyshidrotyczny może wystąpić u osób w każdym wieku i często powoduje wtórne infekcje.
Suchy wyprysk - najczęściej obserwowany u osób starszych i pogarszający się w sezonie zimowym. Objawy są podobne do zapalenia skóry, dlatego konieczne jest kompleksowe badanie pacjenta, aby postawić dokładną diagnozę. Suchy wyprysk na nogach jest zlokalizowany, czemu towarzyszą pęknięcia i złuszczanie.
Wyprysk mokry - dotyczy górnej części klatki piersiowej, ramion, skóry głowy, okolicy między torebkami i zgięć kończyn. Początkowo na skórze pacjenta pojawiają się liczne łuski, które szybko rosną w jasnoczerwone guzki, a następnie w pęcherzyki wypełnione ropną zawartością lub przezroczystą cieczą. Mokry wyprysk na dłoniach, którego leczenie jest zalecane po ustaleniu przyczyny choroby, powoduje silne swędzenie i pieczenie. Podczas czesania pęcherzyki pękają wraz z uwolnieniem dużej ilości płynu i powstaniem obszarów erozji. Pęknięcie pęcherzyków może również nastąpić spontanicznie - pod naciskiem substancji zawartych w środku. Często wyprysk płaczu obejmuje znaczny obszar skóry i znacznie wpływa na jakość życia ludzi.
Wyprysk - leczenie choroby
Najlepsze wyniki wykazuje kompleksowe leczenie, biorąc pod uwagę indywidualne cechy ciała pacjenta. Wybór konkretnej techniki zależy od przyczyny, rodzaju i intensywności reakcji alergicznej. W większości przypadków wyprysk, którego objawy są podobne do zapalenia skóry, znika po wyeliminowaniu alergenu, więc główne wysiłki lekarzy powinny być ukierunkowane na znalezienie źródła infekcji. Jednocześnie konieczne jest złagodzenie swędzenia, normalizacja stanu ośrodkowego układu nerwowego, poprawa krążenia krwi i procesów metabolicznych, zmniejszenie poziomu pobudliwości kory mózgowej.
Jeśli u pacjenta zdiagnozowano wyprysk, leczenie obejmuje zintegrowane podejście i zastosowanie różnych technik, w tym:
- eliminacja zaburzeń endokrynologicznych i nerwowych;
- sanacja ognisk infekcji;
- dieta antyalergiczna (porozmawiamy o tym trochę później);
- przyjmowanie środków uspokajających;
- stosowanie środków uspokajających, przeciwpsychotycznych i przeciwdepresyjnych;
- zastrzyki z leków przeciwhistaminowych;
- przebieg leczenia środkami przeciw bradykininom - ropiryną lub pirrabutolem;
- w ciężkich postaciach choroby zaleca się stosowanie hormonów kortykosteroidowych;
- leki immunokorekcyjne - tymalina, taktyna, dekaris, pentoksyl, diucifon i niektóre inne również wykazują wysoką skuteczność.
Wspomnieliśmy powyżej, że po zdiagnozowaniu egzemy leczenie wymaga ścisłej diety. Konieczne jest zaplanowanie harmonogramu odżywiania i składu produktów, aby ciało nadal otrzymywało wszystkie potrzebne substancje, ale jednocześnie oszczędzono obecności składników, które podrażniają uszkodzone obszary skóry. Aby to zrobić, unikaj ciągłej neutralizacji kwasu w żołądku, wyklucz z diety pikantne potrawy, czekoladę, wędzone mięso, owoce cytrusowe, jajka i alkohol.
W przypadku, gdy dana osoba ma wyprysk na dłoniach, stopach lub ciele - zaleca się mleko, gotowane warzywa, owoce, masło i inne naturalne produkty.
Wyprysk u dzieci
Pierwsze objawy wyprysku mogą wystąpić u niemowląt. Ogniska zmiany z reguły są rozmyte, nie mają wyraźnych granic. Egzema na dłoniach, policzkach, w uszach, na skórze głowy i pośladkach jest charakterystyczna dla dzieci. Dziecko zaczyna czesać swędzące obszary, a tym samym powoduje jeszcze większy ból. Chodzi o to, że dziecko nie może spać z powodu stale swędzącej skóry.
Leczenie wyprysku u dzieci jest skomplikowane ze względu na budowę i wiek dziecka, a także cechy jego układu nerwowego. Powinieneś przestrzegać diety, ograniczać ilość płynów, węglowodanów i soli, wykluczać buliony mięsne, kakao, mleko, czekoladę, semolinę ze składu produktów. Egzema u dzieci jest leczona za pomocą niespecyficznych środków odczulających, preparatów wapnia i żelaza. Zalecane są również czynniki nadwrażliwe niespecyficzne - ryboflawina, pirydoksyna, kwas askorbinowy, kobalamina.
Z pewnością należy stosować środki uspokajające i uspokajające - mezapam, nozepam, trioksazyna, waleriana. Spośród leków przeciwhistaminowych zaleca się diazolin, fencarol, suprastynę i diprazynę. Dokładna dawka wszystkich powyższych funduszy poinformuje pediatrę.
