Azotemia (azotaeimia; grecki a - część ujemna + zoe - życie + grecka haima - krew; synonim: hiperazotemia) - nadmierna zawartość produktów metabolicznych zawierających białko we krwi.
Przydziel:
- Obturacyjna azotemia (azotaeimia obturativa) - zatrzymanie azotemii wynikające z naruszenia odpływu moczu przez drogi moczowe, gdy są ściśnięte lub zablokowane;
- Azotemia dodatnia (azotaeimia extrarenalis; synonim: azotemia dodatnia) - azotemia, która rozwija się przy braku choroby nerek, na przykład z niewydolnością krążenia lub zwiększonym rozpadem białka w ciele;
- Retencja azotemii - azotemia, która jest spowodowana niepełnym wydalaniem metabolitów zawierających azot z moczem. Zatrzymanie azotemii może wystąpić z niedrożnością dróg moczowych, chorobą nerek, zaburzeniem krążenia nerkowego;
- Produkcja azotemii - azotemia, która jest spowodowana zwiększonym rozpadem białek tkankowych w ciele podczas oparzeń i ran, rozległych stanów zapalnych, chorób krwi, kacheksji i obserwowana nawet przy wystarczająco zachowanej funkcji wydalniczej nerek;
- Azotemia nerkowa (azotaeimia renalis; synonim: nerkowa azotemia) - azotemia związana z zaburzeniami czynności nerek;
- Chloripriva azotemia (azotaeimia chloripriva) - azotemia związana z obfitą utratą chloru przez organizm, na przykład z niezmiennymi wymiotami.
