Hipoplazja macicy

Hipoplazja macicy (infantylizm, macica, hipoplastyczna macica) jest patologią rozwojową, w której wielkość narządu nie odpowiada normie fizjologicznej i wiekowej. Ta patologia jest szeroko rozpowszechniona i może prowadzić do bezpłodności, nawykowego poronienia.

U noworodków macica znajduje się w jamie brzusznej, jej długość wynosi 3 cm W tym przypadku długości szyi i ciała macicy są skorelowane jako 3 do 1, a kąt między nimi praktycznie nie jest wyrażony. Waga macicy nie przekracza 4 g. Po osiągnięciu 4-5 lat macica schodzi do jamy miednicy. Jego rozmiar i waga stopniowo rosną. Po okresie dojrzewania długość macicy osiąga 4,5 cm, szerokość - 4,6 cm, a grubość (rozmiar przednio-tylny) - 3,4 cm. Podczas ciąży włókna mięśniowe narządu rozciągają się i przerost, co prowadzi do znacznego wzrostu zarówno objętości, jak i i rozmiary płodu. W okresie poporodowym macica zaczyna być atakowana, w wyniku czego jej rozmiar i waga zmniejszają się, ale nadal pozostają nieco większe niż przed ciążą.

Nastolatkom nie wolno pozwalać na stosowanie diety niskokalorycznej, znacznego zmęczenia fizycznego i psychicznego.

Mówi się, że niedorozwój macicy występuje w tych przypadkach, gdy pod koniec okresu dojrzewania rozmiar macicy pozostaje w tyle za normą, ale sam narząd jest prawidłowo uformowany. Patologię tę często obserwuje się jednocześnie z niedorozwój pochwy, jajników, zewnętrznych narządów płciowych, to znaczy jest to przejaw ogólnego infantylizmu narządów płciowych.

Przyczyny i czynniki ryzyka

Hipoplazja macicy może wystąpić zarówno na etapie rozwoju wewnątrzmacicznego, więc powstaje po urodzeniu dziewczynki. Przyczyny wrodzonej patologii to:

• choroby genetyczne i nieprawidłowości chromosomalne;
• infekcje wewnątrzmaciczne (grypa, opryszczka, wirus cytomegalii, toksoplazmoza, różyczka);
• narażenie kobiety w ciąży na zagrożenia zawodowe, promieniowanie;
• mieszkający na obszarach o niekorzystnych warunkach środowiskowych;
• złe nawyki (palenie, nadużywanie alkoholu, używanie narkotyków);
• niewydolność płodu i łożyska, prowadząca do wewnątrzmacicznego opóźnienia wzrostu.

O możliwości zajścia w ciążę i ciąży decyduje stopień niedorozwoju płodu.

Następujące czynniki wpływające na dzieciństwo i okres dojrzewania mogą prowadzić do nabytej formy niedorozwoju macicy:

• uszkodzenia podwzgórza lub przysadki mózgowej pochodzenia toksycznego, zakaźnego, urazowego lub nowotworowego;
• przewlekłe ciężkie choroby płuc, wątroby, nerek, serca;
• patologie endokrynologiczne (choroba tarczycy, cukrzyca);
• choroby autoimmunologiczne;
• zaburzenia nietypowe spowodowane guzami jajnika, ciężkimi chorobami zakaźnymi (różyczka, świnka);
• niedorozwój jajników;
• warunki hipowitaminowe;
• niedobór masy ciała (irracjonalne mono-diety na odchudzanie, niedożywienie, głód);
• chroniczny stres;
• zaburzenia psychiczne (nerwica, depresja, psychoza);
• chirurgiczne usunięcie jajników lub ich znacznej części;
• dziedziczna predyspozycja;
• przeciążenie psychiczne;
• sport zawodowy;
• palenie, alkoholizm, nadużywanie narkotyków i substancji.

Stopnie choroby

W zależności od długości macicy dorosła kobieta ma trzy stopnie hipoplazji macicy:

1. Nastoletnia lub hipoplastyczna macica. Długość jamy macicy mierzona sondą wynosi 5,5–7 cm, a stosunek długości szyjki macicy do trzonu macicy jest normalny.
2. Macica niemowlęca lub niemowlęca. Długość macicy mierzona sondą wynosi od 3,5 do 5,5 cm, a długość szyi jest związana z długością ciała 3: 1.

• Zarazek lub podstawowa macica. Jego długość nie przekracza 3,5 cm, w tym przypadku długość szyi znacznie przekracza długość macicy.

Objawy

Głównym objawem klinicznym hipoplazji macicy są nieregularne miesiączki. W przypadku podstawowej macicy dziewczęta w wieku 15-16 lat nie mają miesiączki (pierwotny brak miesiączki) lub przechodzą w postaci rzadko występującego rzadkiego plamienia plamistego.

W przypadku hipoplazji macicy III stopnia początek ciąży jest wykluczony.

U pacjentów z hipoplazją macicy II i III stopień menarche występuje w wieku powyżej 16 lat lub w ogóle nie występuje. Cykl miesiączkowy jest nieregularny. Krwawienie miesiączkowe może być skąpe lub, przeciwnie, obfite, któremu towarzyszą nudności, ból głowy, omdlenie, silny ból w podbrzuszu. Występowanie algomenorrhea na tle hipoplazji macicy tłumaczy się następującymi czynnikami:

• zmniejszenie elastyczności tkanek na tle zwiększonego przypływu krwi do ciała macicy w przeddzień krwawienia miesiączkowego;
• trudny odpływ menstruacyjny z jamy macicy przez długi i wąski kanał szyjny;
• słabo rozwinięte myometrium jest zmniejszone nieskoordynowane, co powoduje znaczne podrażnienie zakończeń nerwowych.

Pacjenci z hipoplazją macicy zwykle pozostają w tyle pod względem rozwoju fizycznego. Charakteryzują się następującymi cechami zewnętrznymi:

• niski wzrost;
• chudość;
• niewystarczający rozwój gruczołów mlecznych;
• lekki owłosienie łonowe i pachy;
• wąska umywalka.

Podczas badania ginekologicznego ujawniono:

• cofnięcie krocza;
• krótka i wąska pochwa;
• długa szyjka macicy jest stożkowa;
• łechtaczka, odkryte wargi sromowe;
• hiperantefleksja (przednie przegięcie macicy);
• gęste ciało macicy o rozmiarze, który nie odpowiada normie wiekowej.

U kobiet w wieku rozrodczym objawami niedorozwoju macicy są:

• anorgazja;
• zmniejszone libido aż do jego całkowitej nieobecności (chłód seksualny, oziębłość);
• nawykowe poronienie;
• niepłodność

Diagnostyka

Rozpoznanie niedorozwoju macicy rozpoczyna się od wywiadu lekarskiego, ogólnego i ginekologicznego badania pacjenta. Aby potwierdzić diagnozę, w razie potrzeby stosuje się dodatkowe metody badawcze:

• funkcjonalne testy diagnostyczne w celu wykrycia braku owulacji (objaw źrenicy, pomiar temperatury podstawowej, napięcie śluzu szyjnego);
• badanie ultrasonograficzne - pozwala określić pozycję i rozmiar macicy, stan jajników i jajowodów;
• oznaczanie poziomu hormonów we krwi (kortykosteroidy, hormony tarczycy, hormon luteinizujący i hormon folikulotropowy, progesteron, prolaktyna, estradiol, testosteron);
• określenie wieku kostnego na podstawie badania rentgenowskiego pędzla;
• pomiar wielkości miednicy;
• histerosalpingografia;
• Prześwietlenie czaszki;
• rezonans magnetyczny mózgu;
• laparoskopia diagnostyczna;
• oznaczanie kariotypu i chromatyny płciowej (wykonywane w skomplikowanych przypadkach diagnostycznych).

Mówi się, że niedorozwój macicy występuje w tych przypadkach, gdy pod koniec okresu dojrzewania rozmiar macicy pozostaje w tyle za normą, ale sam narząd jest prawidłowo uformowany.

Leczenie hipoplazji macicy

Leczenie hipoplazji macicy należy rozpocząć od zdrowego stylu życia, tj. Stworzenia warunków do normalnego funkcjonowania narządów: korekty diety, normalizacji codziennego schematu, eliminacji niepokojących sytuacji i eliminacji nadmiernego wysiłku fizycznego (na przykład u dziewcząt uprawiających sport zawodowy).

Główną metodą leczenia hipoplazji macicy jest stymulująca lub hormonalna terapia zastępcza, podawana w cyklicznym schemacie przez estrogeny i progestyny. Kurs trwa zwykle 3-4 miesiące, w razie potrzeby można go powtórzyć. Ponadto zalecany jest kurs terapii witaminowej.

Również w leczeniu hipoplazji macicy szeroko stosuje się metody fizjoterapeutyczne, aby zwiększyć przepływ krwi do macicy, a tym samym stymulować jej rozwój:

• akupunktura (elektropunktura);
• kołnierz galwaniczny według Shcherbak;
• elektroforeza śródnazowa z witaminą B1;
• zastosowania parafiny lub ozokerytu w okolicy miednicy;
• elektryczna stymulacja zakończeń nerwowych szyjki macicy;
• Terapia UHF;
• dekompresja brzucha;
• induktotermia;
• magnetoterapia;
• laseroterapia;
• zajęcia z fizykoterapii;
• masaż ginekologiczny.

Pokazano sanatoryjno-uzdrowiskowe i balneologiczne leczenie hipoplazji macicy (kąpiele morskie, kąpiele z wodą morską, leczenie błotem).

Możliwe komplikacje i konsekwencje

Hipoplazja macicy może prowadzić do rozwoju licznych powikłań:

• niepłodność
• nawykowe poronienie;
• przewlekłe zapalenie błony śluzowej macicy;
• przewlekłe zapalenie szyjki macicy;
• słabość i brak koordynacji pracy;
• spontaniczne poronienia i przedwczesne porody;
• ciężka wczesna toksyczność;
• niedrożność jajowodów;
• ciąża pozamaciczna;
• krwawienie we wczesnym okresie poporodowym.

Prognoza

Prognozy na całe życie są korzystne. O możliwości zajścia w ciążę i ciąży decyduje stopień niedorozwoju płodu. Przy łagodnym stopniu choroby na tle terapii hormonalnej rozmiar macicy szybko wraca do normy, dlatego ciąża zwykle przebiega normalnie i kończy się sukcesem po porodzie.

Hipoplazja macicy może wystąpić zarówno na etapie rozwoju wewnątrzmacicznego, więc powstaje po urodzeniu dziewczynki.

W przypadku hipoplazji macicy II stopnia konieczne jest długotrwałe leczenie. Pozwala przywrócić cykl menstruacyjny, zmniejszyć nasilenie algomenorrhea. Jednak prognozy dotyczące ciąży i jej pomyślnego ukończenia są mniej korzystne.

W przypadku hipoplazji macicy III stopnia początek ciąży jest wykluczony. Jeśli pacjent zachował funkcję jajników, w niektórych przypadkach możliwe jest zapłodnienie in vitro z wszczepieniem zastępczych zarodków matecznych, ale nie jest gwarantowane pomyślne zakończenie takiej ciąży.

Zapobieganie

Nie ma szczególnych środków zapobiegania hipoplazji macicy. W czasie ciąży zaleca się kobietom unikanie narażenia na czynniki, które mogłyby mieć negatywny wpływ na jej zdrowie i płód (zagrożenia zawodowe, palenie tytoniu, alkohol, niektóre leki itp.).

Dla prawidłowego tworzenia macicy dla dziewcząt, szczególnie w okresie dojrzewania, konieczne jest zapewnienie właściwego odżywiania. Nastolatkom nie wolno pozwalać na stosowanie diety niskokalorycznej, znacznego zmęczenia fizycznego i psychicznego. Jeśli wykryją jakiekolwiek choroby zakaźne lub somatyczne, należy przeprowadzić ich terminową i odpowiednią terapię.