Jednym z najważniejszych gruczołów dokrewnych jest przysadka mózgowa. Wraz z całkowitą lub częściową utratą funkcji płata przedniego rozwija się choroba zwana niedoczynnością przysadki. Jego objawy kliniczne zależą od tego, które hormony zaczęły być wytwarzane przez przednią przysadkę mózgową w niewystarczających ilościach. Objawy niedoczynności przysadki zwykle rozwijają się dość długo, ale choroba może czasami rozpocząć się nagle i nagle.
Przyczyny niedoczynności przysadki:
- Urazy głowy;
- Wcześniejsze choroby zapalne mózgu (zapalenie opon mózgowych, zapalenie mózgu);
- Kiła, sarkoidoza, gruźlica;
- Zaburzenia naczyniowe (masywne krwawienia porodowe, krwotok w przysadce, zapalenie tętnic, tętniaki);
- Guzy mózgu
Niedoczynność przysadki: objawy
Przy niewystarczającej funkcji przedniego płata przysadki występuje niedobór jednego lub wszystkich zsyntetyzowanych przez nią hormonów.
W przypadku niedoboru gonadotropin u kobiet występuje brak miesiączki (brak miesiączki, niezwiązany z ciążą lub menopauzą), niepłodność, suchość pochwy, aż do rozwoju objawów zanikowego zapalenia pochwy. W szczególnie ciężkich przypadkach zanikają wtórne cechy płciowe.
Niedobór gonadotropiny u mężczyzn powoduje następujące objawy niedoczynności przysadki: zanik jąder, impotencja, zmniejszone wytwarzanie nasienia, bezpłodność, utrata wtórnych cech płciowych.
Brak produkcji gonadotropin tłumaczy także rozwój zespołu Kallmana - niezdolność do odróżnienia zapachów, ślepoty barw i braku podniebienia i / lub warg.
U dorosłych niedobór hormonu wzrostu zwykle nie prowadzi do żadnych klinicznych objawów niedoczynności przysadki. Ale brak tego hormonu u dzieci powoduje opóźnienie wzrostu aż do karłowatości.
Niedobór hormonu stymulującego tarczycę prowadzi do zmniejszenia funkcji tarczycy i rozwoju niedoczynności tarczycy. Przejawia się to takimi objawami niedoczynności przysadki, jak nietolerancja zimna, letarg, zaparcia, przyrost masy ciała, suchość skóry.
Dość rzadko stwierdza się izolowaną niewydolność hormonu adrenokortykotropowego, stymulującego aktywność nadnerczy. W takim przypadku pacjenci skarżą się na zwiększone zmęczenie, poważne ogólne osłabienie i niskie ciśnienie krwi. Często doświadczają hipoglikemii (obniżenia stężenia glukozy w surowicy krwi). Ciało tych pacjentów z trudem przystosowuje się do stresujących sytuacji, w tym infekcji, urazów, interwencji chirurgicznych.
Bardzo rzadko występuje izolowany niedobór prolaktyny. Niedobór tego hormonu może tłumaczyć brak mleka matki u niektórych kobiet w okresie poporodowym.
W przypadku masywnego krwawienia podczas porodu lub wczesnego okresu poporodowego z rozwojem wstrząsu krwotocznego kobiety mogą rozwinąć zespół Sheehana, który występuje z powodu śmierci komórek przedniej przysadki mózgowej w wyniku naruszenia ich dopływu krwi. W takim przypadku objawami niedoczynności przysadki będzie brak mleka matki, zwiększone zmęczenie, poważne ogólne osłabienie, wypadanie włosów w pachach i okolicy łonowej.
Diagnoza niedoczynności przysadki
Kiedy pojawiają się objawy niedoczynności przysadki, konieczne jest pełne badanie laboratoryjne i instrumentalne pacjenta. Aby wyjaśnić strukturę przysadki mózgowej, wykonuje się rezonans magnetyczny lub tomografię komputerową. Za pomocą angiografii wykonuje się badanie naczyń krwionośnych zasilających przysadkę mózgową. Ponadto określa się zawartość niektórych hormonów we krwi. W ostatnich latach, z podejrzeniem niedoczynności przysadki, lekarze coraz częściej przepisują swoim pacjentom pozytronową tomografię emisyjną, co pozwala na uzyskanie szczegółowych danych na temat budowy przysadki mózgowej, jej wielkości i częściowo funkcjonowania tego gruczołu wydzielania wewnętrznego.
Leczenie niedoczynności przysadki
Jeśli przyczyną niedoczynności przysadki jest guz, konieczne jest leczenie chirurgiczne i / lub radioterapia.
Wszystkim pacjentom cierpiącym na niedoczynność przysadki zawsze zaleca się dożywotnią hormonalną terapię zastępczą, która pozwala przywrócić normalną równowagę hormonalną w organizmie. Do jego stosowania stosuje się męskie i żeńskie hormony płciowe, tarczycę, kortyzol. U dzieci z opóźnieniem wzrostu wynikającym z niedoczynności przysadki stosuje się hormon wzrostu (hormon wzrostu). Ponadto są przepisywane inne leki niezbędne do prawidłowego rozwoju kości szkieletowych i układu mięśniowego.
Właściwie dobrana hormonalna terapia zastępcza może wyeliminować wszystkie objawy niedoczynności przysadki, a także przywrócić normalną aktywność wszystkich narządów wewnętrznych.
