Glejak jest najczęstszym i jednym z najbardziej podstępnych nowotworów mózgu.
Glejak mózgu: cechy, etiologia, klasyfikacja, diagnoza.
Podstępność glejaka mózgu polega na tym, że jego kiełkowanie w tkance mózgowej następuje szybko. Najczęściej jest zlokalizowany na czole i skroniach; jego przemieszczenie zawsze znajduje się w mózgu.
Etiologia (przyczyna) rozwoju glejaka mózgu nie została dotychczas wiarygodnie ustalona. Hipoteza o negatywnym wpływie komunikacji mobilnej na jej wygląd nie została potwierdzona. Jednocześnie odnotowano następujące czynniki ryzyka rozwoju glejaka:
- mężczyźni chorują częściej niż kobiety;
- najczęściej choroba jest charakterystyczna dla osób w wieku od 40 do 60 lat;
- regularna ekspozycja na promieniowanie jonizowane lub niektóre chemikalia (np. polichlorek winylu).
Zgodnie z klasyfikacją Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) glejakowi przypisuje się 4. stopień złośliwości.
Istnieją trzy odmiany glejaków:
- gigantyczna komórka
- wielopostaciowy
- glejak mięsakowy.
Aby potwierdzić diagnozę glejaka mózgu, stosuje się nowoczesne informacyjne i precyzyjne metody badawcze - rezonans magnetyczny (MRI) z wprowadzeniem środka kontrastowego, a także skany SPEKT i PET.
Zauważono, że w niektórych przypadkach charakter obrazu może nie odpowiadać ciężkości choroby. Ostateczna analiza diagnozy glejaka to stereotaktyczna biopsja komórek nowotworowych i ich badanie patologiczne.
Objawy glejaka
Oczywiście rozwojowi glejaka mózgu towarzyszy silny ból głowy. Pacjenci skarżą się na niewyraźne widzenie, drętwienie kończyn, senność. Zaobserwowano wzrost ciśnienia śródczaszkowego, zawroty głowy. U wielu pacjentów odnotowano napady padaczkowe. Krewni osoby z glejakiem zauważają zaburzenie pamięci i zmianę osobowości. Tragedia polega na tym, że przed wystąpieniem pierwszych objawów glejak rośnie do rozmiarów przerośniętych.
Nowoczesne podejście do leczenia glejaka
Leczenie glejaka składa się z trzech etapów:
- interwencja chirurgiczna w celu całkowitego usunięcia nowotworu;
- połączenie radioterapii i leczenia farmakologicznego;
- chemioterapia w celu utrzymania efektu.
Tylko całkowite usunięcie glejaka może zapewnić czas trwania i jakość życia pacjenta. Trudność tego etapu wynika z braku wyraźnych widocznych granic glejaka mózgu na tle stanu zapalnego i obrzęku otaczających tkanek.
W niedawnej przeszłości radykalne usunięcie było niemożliwe, ponieważ ryzyko interwencji w obszarze mózgu podczas interwencji neurochirurgicznej było bardzo wysokie, powodując porażenie itp Dziś do całkowitego wycięcia glejaka stosuje się środek kontrastowy - kwas 5-aminolewulinowy. Operację wykonuje się za pomocą specjalnego mikroskopu ze źródłem niebieskiego blasku. Komórki guza są wizualizowane - zaczynają świecić, co pozwala chirurgowi usunąć je bez pozostałości.
Kolejne połączone leczenie glejaka trwa około 1,5 miesiąca. Przez pięć dni w tygodniu przez cały ten okres pacjent otrzymuje napromieniowane dawki, a Temodal codziennie otrzymuje lek bez przerwy.
Miesiąc po zakończeniu radioterapii wznawia się podawanie leku Temodal. Kurs wspierający składa się z 6 etapów, z których każdy trwa 5 dni. Przerwa między etapami wynosi 23 dni.
W około 10% przypadków obserwuje się nawracający przebieg glejaka mózgu. Od 2005 roku Avastin jest z powodzeniem stosowany w leczeniu takich pacjentów.
