Dysbakterioza jest naruszeniem normalnego składu korzystnej mikroflory.
Wiadomo, że zwykle duża liczba bakterii zamieszkuje jelita dorosłego - około dwa kilogramy, w sumie ponad 400 gatunków. Skład bakterii jest inny, zależy od wielu czynników, wśród których głównymi czynnikami są odżywianie i warunki życia danej osoby, nie jest przesadą stwierdzenie, że flora bakteryjna jelit każdej osoby jest wyjątkowa. Bakterie jelitowe są zwykle saprofitami, czyli przydatnymi współżyjącymi, które pełnią ważną funkcję: pomagają wchłonąć substancje, które nie są wchłaniane w górnym odcinku przewodu pokarmowego, bez nich organizm traci najważniejsze elementy prawidłowego metabolizmu, produkuje witaminy, enzymy i czynniki obrony immunologicznej.
Równowaga mikroflory jest bardzo ważna, ponieważ każda grupa mikroorganizmów zapewnia własny wykres użytecznej aktywności. Mówią o równowadze, ponieważ nie można wyobrazić sobie dokładnej liczby niezbędnych mikroorganizmów tego czy innego rodzaju, nawet dla jednej osoby, ponieważ skład bakterii zmienia się w zależności od rodzaju pożywienia, pory roku, dobrego samopoczucia i wielu innych powodów.
Brak równowagi w mikroflorze jelitowej nazywa się dysbiozą jelitową.
Oprócz dysbiozy jelitowej występuje dysbioza pochwy i dysbioza jamy ustnej, ponieważ zarówno pochwa, jak i usta mają również własną mikroflorę. Jego rola w ciele jest nieco mniejsza niż rola mikroflory jelitowej, jednak jest nie mniej ważna dla zdrowia. Najbardziej uderzającym przykładem dysbakteriozy pochwy lub jamy ustnej jest pleśniawka lub kandydoza - choroba spowodowana nadmiernym rozmnażaniem się grzybów z rodzaju Candida, które są zwykle tłumione przez bakteryjny składnik flory.
Dysbiozie jelitowej często towarzyszy inna dysbioza, ponieważ czynniki chorobotwórcze z reguły wpływają na ciało jako całość.
Przyczyny dysbiozy
Przyczyną dysbiozy jest śmierć jednego lub więcej składników normalnej mikroflory jelitowej. Najczęstsze przyczyny dysbiozy to:
- Choroby przewodu żołądkowo-jelitowego (zapalenie pęcherzyka żółciowego, zapalenie żołądka, zapalenie jelit, zapalenie wątroby, zapalenie trzustki itp.);
- Zatrucie pokarmowe i nieżywnościowe;
- Antybiotykoterapia jest jedną z najczęstszych przyczyn dysbiozy. Nieuzasadnione, nieuzasadnione stosowanie antybiotyków, samoleczenie antybiotykami doprowadziło do bezprecedensowego wzrostu liczby przypadków dysbiozy. Jeśli lekarz przepisuje antybiotyki, zawsze bierze pod uwagę dysbiozę i podejmie środki terapeutyczne, aby jej uniknąć;
- Długotrwałe stosowanie leków hormonalnych;
- Niezrównoważona dieta, czyli dieta, która nie może zapewnić podstawowych funkcji grup bakterii niezbędnych dla zdrowia.
Objawy dysbiozy
Dysbakterioza jelitowa może być maskowana przez wiele chorób, ponieważ sama jest często wynikiem chorób, a także wywołuje ich początek i rozwój.
Głównymi objawami dysbiozy jelitowej są objawy niestrawności, przede wszystkim zaburzenia stolca. Zazwyczaj występuje tendencja do biegunki lub zaparć lub naprzemienna biegunka z zaparciami. Zjawiskom tym towarzyszy wzdęcia, które są uparte, stałe w naturze, niezależnie od spożycia pokarmu.
Jednym z najważniejszych objawów dysbiozy jelitowej jest utrzymujący się spadek odporności, który wyraża się podatnością na choroby zakaźne. Pogarsza się także stan ogólny, pojawia się chroniczne zmęczenie, zmęczenie, osłabienie, zmniejszona koncentracja i uwaga. Wraz ze wzrostem dysbiozy mogą pojawić się objawy niedokrwistości.
Objawami dysbiozy pochwy są swędzenie, obrzęk, płynne wydzielanie piany, ból i pieczenie podczas stosunku płciowego i po nim.
Dysbakterioza jamy ustnej objawia się pojawieniem się zacięcia w kącikach ust, zapalenia jamy ustnej.
Diagnoza dysbiozy
Główną analizą dysbiozy jest badanie bakteryjne zawartości jelita, pochwy i jamy ustnej.
Analiza dysbiozy jelit to bakteryjne badanie kału. Kał wysiewa się na specjalnych pożywkach, a następnie ocenia się stosunek jakościowy i ilościowy kolonii bakteryjnych.
Analiza dysbiozy pochwy - rozmaz z pochwy, po której następuje badanie bakteryjne, analiza dysbiozy jamy ustnej - zeskrobanie z błony śluzowej, również z wysiewem bakteryjnym.
Jednak to badanie nie jest w pełni pouczające, szczególnie w przypadku dysbiozy jelitowej, ponieważ pozwala ocenić tylko skład mikroflory końcowych odcinków jelita grubego. Dlatego diagnoza uwzględnia wywiad, objawy dysbiozy, ogólny stan zdrowia i inne objawy.
Leczenie dysbiozy
Leczenie dysbiozy jest zwykle trudne i długotrwałe. Przede wszystkim należy wyeliminować przyczynę dysbiozy i wyleczyć choroby, które do niej doprowadziły (jeśli tak jest).
Po drugie, prawidłowe odżywianie jest niezwykle ważne, i to nie tylko w przypadku leczenia dysbiozy jelit, ale także wszystkich innych dysbiozy. Odżywianie powinno być kompletne i zrównoważone, pamiętaj o włączeniu prebiotyków - substancji niezbędnych do odżywiania korzystnej mikroflory. Prebiotyki obejmują sfermentowane produkty mleczne, a także żywność bogatą w złożone węglowodany i błonnik - warzywa, zboża, wypieki z mąki razowej. Pod zakazem znajduje się żywność, która promuje procesy gnilne w jelitach: ciężkie dania z czerwonego mięsa, smażone, tłuste, wędzone potrawy. Wyroby cukiernicze i cukier (proste węglowodany) są również zabronione.
Leczenie farmakologiczne dysbiozy to powołanie probiotyków. Probiotyki - liofilizowane (wysuszone w specjalny sposób) kolonie pożytecznych bakterii. Dieta powinna być długa, jeśli nie do końca życia, a probiotyki są również przepisywane w długim okresie. Należy rozumieć, że bez zmiany zwykłej diety, jedno leczenie farmakologiczne dysbiozy jest nieskuteczne, doprowadzi to tylko do krótkotrwałej poprawy.
Dysbakterioza u dzieci
Dysbakterioza u dzieci jest nie mniej częsta niż dysbioza u dorosłych. Dziecko rodzi się bezpłodne, nie licząc bakterii, które „zbiera”, przechodząc przez kanał rodny matki. Od pierwszych godzin porodu jego przewód pokarmowy zaczyna być zasiedlany przez bakterie. Karmienie piersią zapewnia dziecku wszystko, co jest do tego niezbędne: zarówno same bakterie, jak i produkty, które zapewnią ich wzrost. Jednym z zadań sztucznego karmienia jest zapewnienie żywienia w taki sposób, aby uniknąć dysbiozy u dzieci nieotrzymujących mleka z piersi.
Dysbakterioza u niemowląt objawia się naruszeniem stolca: stolec staje się niejednorodny, zawiera niestrawione płatki mleczne, przybiera zielony kolor i niezwykły zapach. Dziecko staje się nastrojowe, drażliwe, zaburzenia snu, brzuch jest napompowany z powodu gazów.
Ponieważ bifidobakterie dominują w składzie flory u dzieci, preparaty zawierające bifid są przepisywane w celu korekcji dysbiozy u dzieci zgodnie z zaleceniami pediatry.
