Stan katalepsji lub tak zwanej elastyczności wosku charakteryzuje się zmniejszoną wrażliwością na bodźce zewnętrzne i wewnętrzne oraz zdolnością osoby do utrzymywania przez długi czas każdej pozy, która została mu podana, bez absolutnie żadnego wysiłku.
Katalepsja może wystąpić z niektórymi chorobami psychicznymi (schizofrenia, histeria itp.), A także podczas hipnotycznego snu.
Cechy i objawy katalepsji
Główne objawy katalepsji to:
- Twardość mięśni;
- Zmniejszona wrażliwość na ból i ciepło;
- Brak możliwości poruszania kończynami lub ruchu.
Interesujące jest to, że w tym stanie człowiek widzi i słyszy wszystko, ale wskaźniki jego pulsu, oddychania i niektórych innych funkcji są znacznie zmniejszone. Czas trwania katalepsji wynosi od jednej minuty do kilku dni, czasem może się nawet wydawać, że pacjent nie żyje. W niektórych przypadkach zaburzenie utrzymuje się przez bardzo długi czas - tygodnie, a czasem miesiące.
Rozwój kataleptycznego otępienia najczęściej występuje stopniowo: drętwienie rozprzestrzenia się z kończyn górnych i mięśni szyi na dolną część ciała i nogi. Wyjście ze stanu katalepsji ma przeciwny kierunek.
Podczas otępienia, któremu towarzyszą zjawiska negatywizmu, a także oporności pacjenta na próby zmiany jego obecnej pozycji, patologiczne zdrętwienie nie jest wykrywane. Ponadto objawy katalepsji nie występują w odrętwieniu z drętwieniem mięśni.
Przyczyny katalepsji
Obecnie istnieją dwie teorie, które znacznie się od siebie różnią, które rzucają światło na pochodzenie tego stanu. Nazywa się je przyczynami neurologicznymi i psychologicznymi.
Według pierwszego punktu widzenia pojawienie się i rozwój katalepsji wiąże się z powstawaniem mózgu. Zgodnie z drugą teorią zjawisko to ma czysto psychologiczne wyjaśnienie. Istnieje więc opinia, że początek objawów katalepsji wynika ze zwiększonej sugestywności.
Pojawienie się stanu patologicznego może być poprzedzone niepokojami i histerycznymi napadami. Zanikowi ataku towarzyszą gwałtowne przejawy emocjonalne.
Nagły histeryczny otępienie utrwala postawę pacjenta, bez względu na to, w jakiej pozycji się aktualnie znajduje. Na przykład zdarzają się przypadki, w których pacjent zawiesza się podczas rozmowy z lekarzem. Atak choroby wyprzedza osobę, która właśnie rozmawiała i towarzyszyła mowie aktywnymi gestami. W tym przypadku pojawiająca się elastyczność wosku pozwala nadać pacjentowi inną pozę. Czasami napięcie mięśni jest tak duże, że dwie osoby z łatwością podnoszą pacjenta, trzymając go tylko za tył głowy i pięty.
Leczenie katalepsji
W leczeniu katalepsji bierze się pod uwagę charakter choroby i cechy jej przebiegu. Warto zauważyć, że przy stanie histerycznego odrętwienia zaburzenia motoryczne są podobne, co obserwuje się w przypadku niektórych organicznych zmian w mózgu. Na przykład taką sytuację obserwuje się, gdy dana osoba cierpi na parkinsonizm spowodowany epidemicznym zapaleniem mózgu. W takim przypadku objawom choroby towarzyszą zaburzenia typowe dla choroby Parkinsona.
Interaktywne zdjęcia służą do leczenia katalepsji. Jest to praca z wewnętrznymi siłami ciała, zwana obrazem imago w psychoterapii. Dzięki tej technice pacjent może zobaczyć swój chory narząd. Następnie na podstawie uzyskanego obrazu tworzony jest pozytywny obraz, który ma działanie lecznicze.
W większości przypadków katalepsja jest procesem, który hamuje ruchy wolicjonalne i odnosi się do określonego bodźca. Choroba może być wskaźnikiem hipnozy powstającej pod wpływem formalnej indukcji lub spontanicznie.
Często hipnoza jest sugestywna, ponieważ ma cele terapeutyczne bezpośrednio związane z leczeniem. W postaci ukierunkowanej reakcji katalepsja jest stosowana, gdy konieczne jest ograniczenie zdolności pacjenta do poruszania się jak najwięcej, na przykład w celu szybszego przywrócenia mu zdrowia. Ponadto jest to podstawa do przyciągnięcia uwagi pacjenta, reprezentując w ten sposób cewkę indukcyjną.
Leczenie katalepsji musi być prowadzone w specjalistycznych ośrodkach psychologicznych i wyłącznie przy udziale doświadczonych specjalistów.
