Rak

Rak jest złośliwym nowotworem pochodzącym z tkanki nabłonkowej. Jest to rak, który zwykle ma na myśli mówiąc o raku.

Leczenie raka ma swoją specyfikę. Dlatego onkolog specjalizujący się w tym konkretnym rodzaju guza powinien je leczyć. Jednym z najbardziej znanych ekspertów w dziedzinie leczenia raka na świecie jest profesor Moshe Inbar. Pracuje w izraelskiej klinice Top Ihilov - https://www.topichilov.com/

Po raz pierwszy termin „karkinos”, czyli „rak”, został wspomniany w jego pismach przez Hipokratesa (dr. Grecki ????????? - „krab”,? ??? od ?????? - „guz” ) ze względu na zewnętrzne podobieństwo rozprzestrzeniającego się nowotworu złośliwego ze stawonogiem.

W przeciwieństwie do łagodnych nowotworów, rak charakteryzuje się szybką niekontrolowaną proliferacją z penetracją do pobliskich tkanek, przerzutami (badania przesiewowe atypowych komórek) zarówno w sąsiednich strukturach i narządach, jak i odległych.

Roczna zapadalność na raka przekracza 10 milionów ludzi: na pierwszym miejscu znajduje się rak płuc (około 1,3 miliona osób rocznie), a następnie rak piersi (nieco ponad 1 milion) i rak jelita grubego (ponad 900 tysięcy). W Rosji około 2% populacji kraju jest nosicielami diagnozy raka.

Każdego roku ponad 8 milionów ludzi umiera na różne formy raka na świecie.

Przyczyny i czynniki ryzyka

Powstawanie nowotworu złośliwego wskazuje termin „rakotwórczość”, a szkodliwymi czynnikami środowiskowymi lub wewnętrznymi (endogennymi), które mogą wywoływać proces rakotwórczości, są „czynniki rakotwórcze”.

Obecnie istnieje kilka teorii wyjaśniających początek rakotwórczości:

• teoria fizykochemiczna, która przypisuje dominującą rolę w rozwoju raka efektom agresywnego działania fizycznego (promieniowanie ultrafioletowe, ekstremalne temperatury, promieniowanie jonizujące, efekty mechaniczne itp.) lub chemicznego (pestycydy, epoksydy, związki nitrozowe, aflotoksyny, chloroetyloaminy, szereg produktów własnego metabolizmu ciało i inne rzeczy) prowokatorzy;
• teoria deontogenetyczna sugeruje niepowodzenie proliferacji komórek na etapie embriogenezy, gdy nadmiar komórek o niskim zróżnicowaniu nadal występuje u osoby dorosłej w stanie nieaktywnym; w przypadku narażenia na czynniki stresowe rozpoczyna się ich niekontrolowana reprodukcja;
• teoria immunologiczna uważa nieprawidłowe funkcjonowanie układu odpornościowego za wiodący czynnik w karcynogenezie, w której system obronny organizmu przestaje rozpoznawać i terminowo usuwać obce czynniki i własne uszkodzone komórki;
• wirusowa teoria genetyczna wyjaśnia powstawanie raka pod wpływem wirusów onkogennych, w tym wirusów opryszczki, ludzkich wirusów niedoboru odporności, ludzkich wirusów brodawczaka itp., które wywołują restrukturyzację aparatu genetycznego zdrowych komórek ciała, a następnie złośliwą degenerację;
• Polietiologiczna teoria rakotwórczości uznaje rolę wszystkich tych czynników w rozwoju raka.

Istnieje kilka teorii na temat raka

Pod wpływem czynników prowokujących naturalna przeciwnowotworowa obrona ciała jest osłabiona, aparat genetyczny ulega uszkodzeniu na poziomie jądrowym, gromadzą się złośliwe atypowe komórki, a degeneracja normalnych tkanek stopniowo wzrasta.

Formy choroby

W zależności od cech morfologicznych komórek, z których zachodzi proces złośliwy, rozróżnia się następujące formy raka:

• płaskonabłonkowy (utworzony na podstawie nabłonka rogowacącego lub nie rogowacącego);
• gruczolakorak (pochodzący ze struktur gruczołowych).

W zależności od stopnia zróżnicowania (złośliwość wzrasta wraz ze zmniejszaniem się różnicowania nowotworu):

• wysoce zróżnicowany rak (guzy te charakteryzują się podobieństwem strukturalnym do komórek, z których pochodzą);
• średnio zróżnicowane;
• słabo zróżnicowany;
• niezróżnicowany (w tym przypadku stopień różnicowania jest czasami tak mały, że nie można ustalić źródła guza; wariant najbardziej złośliwy i najszybciej postępujący).

Rak charakteryzuje się szybkim niekontrolowanym namnażaniem z przenikaniem do pobliskich tkanek, przerzutami (badania przesiewowe atypowych komórek) w sąsiednich strukturach i narządach, a także w odległych.

Zgodnie z dominującymi elementami strukturalnymi w składzie guza:

• rak prosty (elementy tkanki łącznej i komórki rakowe prezentowane są w przybliżeniu w równych proporcjach);
• rak rdzeniasty (objętość komórek nowotworowych znacznie przewyższa liczbę zrębu tkanki łącznej);
• Skirr lub rak włóknisty (w nowotworach przeważa tkanka łączna).

W zależności od liczby ognisk, które jednocześnie pojawiły się w niezmienionych tkankach, izolowany jest rak jedno- i wielo-centryczny.

Jeśli nowotwór wrasta w ścianę narządu, mówią o raku endofitycznym (naciekającym), jeśli w świetle - o egzoficie.

Oprócz powyższych kryteriów nowotwory złośliwe są również klasyfikowane zgodnie z lokalizacją ogniska patologicznego: rak żołądka, rak płuc, rak okrężnicy, rak tarczycy itp.

Stopnie

Nasilenie procesu patologicznego określa się na podstawie kompleksowej oceny rozpowszechnienia procesu, obecności zainteresowanych węzłów chłonnych i przerzutów zgodnie z układem TNM (guz, guzek, przerzuty).

Stopień rozwoju głównego ogniska wskazuje „T” (guz) z odpowiednim indeksem:

• Tis lub T0 - tak zwany „rak in situ” („rak w miejscu”), gdy zmienione komórki są zlokalizowane śródnabłonkowo bez kiełkowania w tkance podstawowej;
• T1-4 - stopień rozwoju nowotworu złośliwego, odpowiednio od minimalnie wyrażonej (T1) do maksymalnej (T4).

Rokowanie jest korzystne dla zróżnicowanego raka zdiagnozowanego na wczesnym etapie.

Zaangażowanie w proces patologiczny regionalnych węzłów chłonnych (miejscowe przerzuty) jest oznaczone jako „N” (guzek):

• Nx– nie przeprowadzono badania pobliskich węzłów chłonnych;
• N0– nie wykryto żadnych zmian podczas badania regionalnych węzłów chłonnych;
• N1– podczas badania potwierdzono przerzuty do pobliskich węzłów chłonnych.

Obecność przerzutów - „M” (przerzuty) - wskazuje na zajęcie innych narządów, uszkodzenie pobliskich tkanek i odległych węzłów chłonnych:

• Мx - nie wykryto odległych przerzutów;
• M0 - nie wykryto odległych przerzutów;
• M1 - potwierdzone odległe przerzuty.

Odpowiednio najcięższym stopniem będzie T4N1M1 (maksymalne nasilenie procesu onkologicznego obejmującego węzły chłonne i obecność odległych przerzutów).

Stopień raka na przykładzie raka szyjki macicy

Istnieją 4 etapy patologii onkologicznej:

1. Formowanie małych rozmiarów, ograniczone, nie rośnie poza ciałem, przerzuty są nieobecne.
2. Tworzenie się znacznych rozmiarów nie rośnie poza ciałem, możliwe jest zaangażowanie pojedynczych węzłów chłonnych.
3. Tworzenie się znacznych rozmiarów, z ogniskami rozpadu, rozciągającymi się poza ciało lub tworzenie małych rozmiarów z licznymi zmianami regionalnych węzłów chłonnych.
4. Znaczące rozprzestrzenianie się nowotworu poza ciałem, nieoperacyjne kiełkowanie w sąsiednich narządach i tkankach (w tym ważnych), obecność odległych przerzutów.

Objawy

Nowotwór złośliwy objawia się w dwóch grupach objawów. Po pierwsze, jest to działanie ogólnoustrojowe na organizm z powodu zatrucia. Po drugie, lokalne objawy spowodowane zaburzeniami funkcjonowania i restrukturyzacją strukturalną uszkodzonego narządu.

Lokalne objawy raka są czysto indywidualne i różnią się znacznie w zależności od lokalizacji guza:

• zmiany w skórze i błonach śluzowych (obrzęk, zaczerwienienie, przebarwienie i rozmiar znamion, pogrubienie, owrzodzenie itp.);
• wyczuwalne guzki w tkankach miękkich;
• krwawienie z żołądka i jelit;
• uczucie obcego ciała lub trudności w połykaniu;
• uporczywy kaszel niezwiązany z ostrymi chorobami układu oddechowego;
• krwioplucie;
• bóle o różnej lokalizacji;
• ból podczas stosunku, rozmazywanie wydzieliny międzymiesiączkowej lub ciężkie krwawienie u kobiet;
• opóźnienia i ból w oddawaniu moczu, zaburzenia erekcji u mężczyzn;
• chrypka głosu;
• przedłużona biegunka, niezwiązana z naruszeniem diety, przy braku chorób żołądkowo-jelitowych;
• uporczywe bóle głowy, zawroty głowy, migające muchy przed oczami, utrata pola widzenia itp.;
• pojawienie się śladów krwi w moczu; i inni

Ogólne niespecyficzne znaki:

• brak apetytu do całkowitego odrzucenia jedzenia;
• postępujący spadek masy ciała przy stałym stereotypie żywienia;
• perwersja smaku;
• osłabienie, zmęczenie, nietolerancja zwykłego wysiłku fizycznego, senność;
• zmniejszona wydajność;
• przedłużony stan podgorączkowy;
• pocenie się itp.

Diagnostyka

W zależności od lokalizacji procesu stosowane są następujące metody diagnozowania raka:

• laboratoryjna identyfikacja markerów nowotworowych;
• radiografia (jeśli to konieczne, ze środkiem kontrastowym);
• badanie endoskopowe (fibrogastroduodenoskopia, kolonoskopia, sigmoidoskopia, histeroskopia itp.);
• Badanie ultrasonograficzne;
• rezonans magnetyczny i tomografia komputerowa;
• pozytronowa tomografia emisyjna;
• elektroencefalografia; itd.

MRI, CT, PET-CT - najbardziej pouczające typy diagnozy raka

Pomimo szerokiego zakresu możliwych metod badawczych, główną techniką diagnostyczną, która niezawodnie potwierdza obecność atypowych komórek złośliwych, jest celowana biopsja, a następnie badanie cytologiczne i histologiczne uzyskanej próbki.

Leczenie

Objętość i metody leczenia w każdym przypadku są ustalane indywidualnie. Wybór taktyki medycznej zależy od wielkości i lokalizacji guza, jego wpływu na pobliskie struktury i funkcje życiowe organizmu, obecności uszkodzeń węzłów chłonnych, przerzutów i innych kryteriów.

Każdego roku ponad 8 milionów ludzi umiera na różne formy raka na świecie.

Leczenie zachowawcze:

• efekt chemoterapeutyczny (supresja leku niekontrolowanej proliferacji komórek złośliwych lub ich bezpośrednie zniszczenie, zniszczenie mikroprzerzutów);
• immunostymulacja;
• radioterapia (ekspozycja na guz promieniami rentgenowskimi i rentgenowskimi);
• krioterapia (wpływ na komórki atypowe w niskich temperaturach);
• terapia fotodynamiczna;
• eksperymentalne metody narażenia, dla których oceny nie zebrano jeszcze wystarczających dowodów.

W większości przypadków, oprócz leczenia zachowawczego, wskazane jest chirurgiczne usunięcie złośliwego guza z pobliskimi tkankami, węzłami chłonnymi, chirurgiczne usunięcie odległych przerzutów.

Najkorzystniejszym leczeniem raka jest jego całkowite usunięcie, a następnie chemioterapia i radioterapia.

Jeśli pacjent znajduje się w końcowym stadium choroby (rozległa zmiana, której nie można zlokalizować ani usunąć chirurgicznie, liczne przerzuty, próchnica itp.), Zalecane jest tak zwane leczenie paliatywne, czyli leczenie mające na celu zmniejszenie cierpienia, jeśli leczenie nie jest możliwe (na przykład , narkotyczne środki przeciwbólowe, uspokajające).

Możliwe komplikacje i konsekwencje

Powikłania raka są różnorodne i ciężkie, są właśnie przyczyną wysokiej śmiertelności choroby:

• krwawienie
• perforacja narządów pustych;
• kiełkowanie w sąsiednich narządach;
• zapalenie otrzewnej;
• obrzęk płuc;
• obrzęk mózgu;
• niedrożność jelit, moczowodów, oskrzeli;
• ucisk dużych pni krwi, nerwów i limfy;
• niewydolność oddechowa i serca;
• niewydolność wielonarządowa;
• przerzuty;
• nawrót;
• wyczerpanie ciała;
• śpiączka itd. d.

Prognoza

Prognozy dotyczące choroby są indywidualne i zależą od wielu czynników:

• wiek i ogólny stan zdrowia pacjenta;
• rodzaj raka;
• lokalizacja nowotworu;
• stopień różnicowania nowotworów;
• dotkliwość procesu (etap);
• obecność przerzutów;
• odpowiedź na terapię;
• obecność powikłań.

Najcięższym stopniem raka jest T4N1M1 (maksymalny stopień nasilenia procesu onkologicznego obejmującego węzły chłonne i obecność odległych przerzutów).

Rokowanie jest korzystne dla zróżnicowanego raka zdiagnozowanego na wczesnym etapie. Korzystne rokowanie pogarsza się z niskim lub niezróżnicowanym procesem, masowym uszkodzeniem węzłów chłonnych, przerzutami, wielo-centrycznym (wielokrotnym) charakterem patologii.

Okresy przeżycia są indywidualne dla poszczególnych form raka.

Zapobieganie

1. Regularne badania profilaktyczne.
2. Terminowe pełne leczenie stanów przedrakowych.
3. Odmowa złych nawyków.
4. Regularna aktywność fizyczna.
5. Utrzymanie optymalnej masy ciała wraz ze zdrową dietą.