Glejoza [glejoza; Grecki glia - klej + -? sis (word-form. sufiks) - choroba] - wzrost neuroglików astrocytowych, któremu towarzyszy nadprodukcja włókien glejowych, jest procesem jego hiperplazji zastępczej (wzrost liczby elementów strukturalnych) w odpowiedzi na śmierć tkanki nerwowej.
Rodzaje glejozy:
- anizomorficzny (anizomorficzny) - charakteryzujący się chaotycznym rozkładem rozciągających się włókien glejowych;
- włóknisty (fibrosa) - w którym tworzenie włókien glejowych jest bardziej wyraźne w porównaniu z elementami komórkowymi glej;
- rozproszony (diffusa) - rozprzestrzeniający się na znaczące obszary rdzenia kręgowego lub mózgu;
- izomorficzny (izomorfa) - charakteryzujący się względnie poprawnym rozmieszczeniem rosnących włókien glejowych;
- marginalis (marginalis) - wyrażany głównie w strefach podpowłoki mózgu;
- okołonaczyniowy (okołonaczyniowy; grecki. ok. - wokół + łac. naczynia krwionośnego, zdrobnienie nasieniowodu - naczynia) - zlokalizowany wokół naczyń sklerotycznych i / lub zapalnych;
- subependymal (subependymalis; lat. sub - under + Greek. ependyma - outerwear) - zlokalizowany w obszarach mózgu znajdujących się pod wyściółką.
