Nietrzymanie stolca to utrata kontroli nad wypróżnieniami spowodowana różnymi zaburzeniami i urazami.
Przyczyny nietrzymania stolca
Główną przyczyną nietrzymania stolca jest naruszenie funkcji miazgi mięśniowej i niemożność zatrzymania zawartości w okrężnicy.
Urządzenie zamykające musi przechowywać zawartość jelita, które ma postać płynną, stałą i gazową. Kał jest zatrzymywany wewnątrz odbytnicy z powodu interakcji aparatu receptorowego i kanału odbytu, co odbywa się za pomocą zakończeń nerwowych, rdzenia kręgowego i aparatu mięśniowego.
Główne przyczyny nietrzymania stolca mają inną etiologię i mogą być patologiami wrodzonymi lub nabytymi. Przyczyny te obejmują:
- patologie anatomiczne, w tym wady rozwojowe aparatu odbytu, wady odbytnicy i obecność przetok w odbycie;
- obrażenia organiczne otrzymane po porodzie, uszkodzenie mózgu;
- odchylenia psychiczne, w tym nerwica, histeria, psychoza, schizofrenia itp.;
- obecność poważnych chorób i powikłań po nich (demencja, epilepsja, zespół maniakalny itp.);
- urazowe obrażenia obturatora, w tym uraz operacyjny, urazy domowe i upadki, pęknięcie odbytnicy;
- ostre choroby zakaźne powodujące biegunkę i niedrożność stolca;
- zaburzenia neurologiczne spowodowane cukrzycą, urazami miednicy, guzami odbytu itp.
Rodzaje nietrzymania stolca
Nietrzymanie stolca u dorosłych i dzieci różni się etiologią i rodzajem nietrzymania odbytu. Można wyróżnić następujące rodzaje nietrzymania moczu:
- regularne wydalanie kału bez potrzeby wypróżniania;
- nietrzymanie stolca podczas chęci wypróżnienia;
- częściowe nietrzymanie stolca podczas wysiłku fizycznego, kaszlu, kichania itp.;
- związane z wiekiem nietrzymanie stolca pod wpływem procesów zwyrodnieniowych w ciele.
Nietrzymanie stolca u dzieci w okresie niemowlęcym jest normalnym stanem, w którym dziecko nadal nie ma zdolności powstrzymywania wypróżnień i gazów. Jeśli nietrzymanie stolca u dzieci trwa do 3 lat, należy skonsultować się z lekarzem, ponieważ można wykryć naruszenia i patologie.
Nietrzymanie stolca u dorosłych jest zwykle związane z obecnością patologii nerwowej i odruchowej. Pacjenci mogą objawiać się niewydolnością odbytu, która jest spowodowana naruszeniem zewnętrznego zwieracza i patologicznym nietrzymaniem treści wypełnionej odbytnicy.
W przypadku zaburzeń unerwienia nietrzymanie stolca u dorosłych występuje w momencie utraty przytomności, to znaczy podczas snu, omdlenia i stresujących sytuacji.
Nietrzymanie stolca u pacjentów w podeszłym wieku obserwuje się przy braku potrzeby wypróżniania, spowodowanej uszkodzeniami dystalnej części odbytnicy i ośrodkowego układu nerwowego. Nietrzymanie stolca u osób starszych obserwuje się zwykle po zaburzeniu koordynacji ruchów, zaburzeń psychicznych i procesów zwyrodnieniowych.
Aby przepisać najbardziej odpowiednie leczenie, konieczne jest dokładne określenie rodzaju nietrzymania stolca - wrodzone, poporodowe, pourazowe i funkcjonalne.
U kobiet nietrzymanie stolca może być spowodowane uszkodzeniem zwieracza odbytu po porodzie. W wyniku zaburzeń poporodowych dochodzi do pęknięcia krocza i dalszego ropienia, co prowadzi do rozwoju dysfunkcji aparatu odbytu.
Diagnoza choroby
Aby ustalić dokładną diagnozę i ustalić prawidłowy typ nietrzymania stolca, lekarz prowadzący przepisuje testy diagnostyczne, a także bada obecność zaburzeń anatomicznych, neurologicznych i traumatycznych aparatu odbytu.
Terapeuta i proktolog zalecają badanie wrażliwości odbytu, sigmoidoskopii, ultrasonografii i rezonansu magnetycznego.
Leczenie nietrzymania stolca
Pierwszym krokiem w leczeniu nietrzymania stolca jest ustanowienie regularnych wypróżnień i normalne funkcjonowanie przewodu pokarmowego. Dla pacjenta przepisywana jest nie tylko właściwa dieta, ale także dieta jest regulowana za pomocą korekty diety, jej składników i ilości.
Po normalizacji trawienia przepisywane są leki, które zatrzymują defekację, w tym furazolidon i imod.
Najskuteczniejszym sposobem leczenia nietrzymania stolca będzie wyznaczenie specjalnego treningu i ćwiczeń wzmacniających mięśnie odbytu. Program ćwiczeń pozwoli ci wytrenować zwieracz i przywrócić normalne funkcjonowanie aparatu odbytu.
W przypadku poważnego uszkodzenia odbytu i odbytnicy zalecana jest operacja. Kolostomia to operacja mająca na celu chirurgiczne połączenie okrężnicy i ściany brzucha. Kanał odbytu jest całkowicie zszyty, a pacjent po operacji można wypróżnić tylko w specjalnej wymiennej torbie, która jest połączona ze ścianą brzucha. Taka operacja jest przeprowadzana tylko w skrajnie ciężkich przypadkach.
Zachowawcze leczenie nietrzymania stolca obejmuje leczenie farmakologiczne, stymulację elektryczną i ćwiczenia terapeutyczne. Elektryczna stymulacja krocza i miazgi ma na celu poprawę funkcji skurczowej mięśni odbytu, przywrócenie zdolności blokowania odbytnicy i wzmocnienie odbytu. Leki w terapii głównej poprawią pobudliwość nerwową w synapsach i znormalizują stan tkanki mięśniowej. Leki są przepisywane w zależności od wskazań diagnostycznych i stanu pacjenta, takich jak nietrzymanie stolca i stadium choroby.
W razie potrzeby zaleca się łączone leczenie nietrzymania stolca, w którym wykonuje się chirurgiczne usunięcie węzłów hemoroidalnych i przywrócenie odbytnicy.
Jako dodatkową terapię można przepisać kurs procedur wodnych i Biofeedback, który ma na celu trening mięśni odbytu za pomocą specjalnego urządzenia i monitora diagnostycznego.
