Wszystkie żywe istoty są w stanie przekazać pewne znaki i właściwości swoim potomkom. Ta zdolność określa dziedziczność osoby, co tłumaczy podobieństwo dziecka i jego rodziców. Jednocześnie znaki dziecka charakterystyczne dla każdego z rodziców wyglądają inaczej. Na przykład na zewnątrz dziecko może przypominać ojca, a jego charakter zostanie przekazany matce. Wynika to z faktu, że w ludzkim ciele istnieją dwa rodzaje genów - dominujący i recesywny. Pierwszy z nich koniecznie pojawia się w procesie rozwoju dziecka, tłumiąc efekt drugiego.
Wpływ dziedziczności na ludzi
Geny odpowiedzialne za dziedziczność człowieka przekazują dziecku informację o wszystkich cechach poprzednich pokoleń. Noworodek otrzymuje cały zestaw potencjalnych cech osobistych, z których każda była charakterystyczna dla jego rodziców, dziadków lub bardziej odległych krewnych. Spośród całej gamy możliwych ścieżek rozwoju małego człowieka, tylko jedna zostaje powołana do życia, z powodu dominujących genów.
Dziedziczność osoby znajduje odzwierciedlenie w jej rozwoju psychicznym i fizycznym. Jednocześnie nie można ocenić potencjału dziecka tylko przez jego rodziców. Możliwe, że dominującymi cechami dziecka będą te, które wyróżniają dość odległych przodków. W związku z tym badanie dziedziczności człowieka jest bardzo interesujące przede wszystkim poprzez skompilowanie drzewa genealogicznego. Pozwala prześledzić dominujące cechy pokrewnych osób przez kilka pokoleń.
Z praktycznego punktu widzenia takie badanie jest bardzo ważne dla identyfikacji różnych chorób przenoszonych w wyniku wpływu dziedziczności na ludzi. Studiowanie rodowodu zapewnia przyszłym rodzicom możliwość dowiedzenia się o prawdopodobieństwie poważnej choroby przed poczęciem dziecka. Genetyk, specjalista w dziedzinie dziedziczności ludzkiej, zajmuje się takimi zagadnieniami. W razie potrzeby opracowuje metody diagnozowania i zapobiegania możliwej patologii.
Dziedzictwo ludzkie i środowisko
Każde dziecko, gdy się rodzi, ma wiele różnych skłonności ze względu na ludzką dziedziczność. Nie wszyscy mogą się w pełni przejawiać. Indywidualny proces rozwoju zależy nie tylko od czynników genetycznych, ale także od warunków społecznych, w których rozwija się dziecko. Aby w pełni zrealizować potencjalną jakość, konieczne jest odpowiednie kształcenie i szkolenie. Zatem dziedziczność osoby i środowisko jej istnienia powinny znajdować się w stanie harmonii.
Czynniki otaczające dziecko na świecie odgrywają znaczącą rolę w zapewnianiu rosnącemu organizmowi wszystkich niezbędnych warunków do rozwoju. Prawidłowe, odpowiednie wychowanie, a także trening mający na celu pełne ujawnienie wrodzonych skłonności, pozwalają nam kształtować pewne umiejętności na ich podstawie. Jeśli dziedziczność osoby nie jest poparta niezbędnymi warunkami społecznymi, naturalne możliwości nie podlegają dalszemu rozwojowi. Jednocześnie, w wyniku systematycznych czynności, które wywołują pewne czynności, dziecko może rozwinąć całkiem dobre zdolności, nawet przy braku niezbędnych działań.
Związek między dziedzicznością człowieka a otaczającym go środowiskiem jest widoczny w takich wskaźnikach, jak na przykład masa ciała i wzrost. Te parametry oczywiście w dużej mierze zależą od naturalnych możliwości. Jednak jakość jedzenia i styl życia dziecka nie mają znaczenia.
Genetyczne predyspozycje lub dziedziczność osoby są tylko potencjalnym czynnikiem w tworzeniu i rozwoju wszelkich cech, właściwości, chorób. Naturalne cechy można zidentyfikować za pomocą rodowodu, który uwzględnia obecność genów dominujących i recesywnych. W zależności od warunków środowiskowych dziecka predyspozycje te można dalej rozwijać lub pozostawać w powijakach.
