Każdy z nas komunikuje się codziennie z dziesiątkami ludzi. Są to kontakty rodzinne, przyjazne i biznesowe, ulotne spotkania w transporcie, sklepach i na ulicach, ukierunkowane połączenia z różnymi organizacjami. Czasami komunikacja pozostawia nieprzyjemny posmak, którego przyczynę trudno wyjaśnić. Psychologowie uważają, że to uczucie powstaje w przypadkach, gdy spotykamy ludzi podatnych na tak zwane zachowania toksyczne.
Dzisiaj porozmawiamy o jego typach i przyczynach, a także o sposobach ochrony nerwów i utrzymania spokoju ducha podczas komunikacji z ludźmi, którzy zachowują się w ten sposób.
Pozycja ofiary
Na pierwszy rzut oka taka osoba wygląda na nieszczęśliwą, ale nieszkodliwą. Jest tylko pewien, że ludzie wokół niego są niesprawiedliwi, a okoliczności życiowe są niesprawiedliwie okrutne. Od rozmówcy oczekuje tylko współczucia i zrozumienia.
W rzeczywistości nazwane stanowisko jest niezwykle wygodne. Potrafi usprawiedliwić wszelkie błędy, niechęć do podejmowania decyzji, a nawet popełnianie niestosownych działań. Komunikacja z „ofiarą” jest nieprzyjemna: próby pocieszenia lub pomocy w jej protestach, a zapewnienia, że świat nie jest taki zły, to agresywne oskarżenia o bezduszność.
Akumulacja ujemna
Ci ludzie we wszystkich okolicznościach zauważają skrajnie negatywne punkty. Nic dziwnego, że ich wieczna przygnębienie powoduje, że inni są zirytowani, zmieszani z poczuciem winy, których używają „negatywy” do własnych celów: z reguły uważają, że zasługują na większą uwagę i wyjątkową lojalność. Jednak sami nie martwią się, że ich rozmowy o tym, jak złe rzeczy znajdują odzwierciedlenie w nastroju innych.
Narcyzm
Kiedy człowiek stale się chwali, trudno się z nim komunikować, nawet jeśli naprawdę odnosi on sukces. Faktem jest, że nie zauważa innych ludzi, nic o nich nie wie i nie interesuje się nikim oprócz siebie. Ludzie wokół niego zwykle nie cierpią, ale nie starają się skontaktować z narcystycznym egoistą.
Drażliwość
Nadmierna delikatność jest często uważana za oznakę czułości, wrażliwości, a nawet nieśmiałości. W rzeczywistości nawyk obrażania się na każde słowo i postrzegania najbardziej niewinnego żartu jako niegrzeczności nie ma nic wspólnego z subtelną organizacją umysłową. Jest to raczej tendencja do manipulowania innymi ludźmi za pomocą sztucznie kultywowanej winy. Stanowisko to powstaje w oparciu o obniżoną samoocenę i chęć wyróżnienia się, nie robiąc przy tym nic istotnego.
Gadatliwość
Komunikacja z rozmówcą jest zawsze męcząca, co nie jest w żaden sposób związane z treścią rozmowy: nadmiernie rozmowna osoba może być interesująca, erudycyjna i dowcipna. Jednak kontaktując się z nim, rozmówca często ma wrażenie, że mówiący używa go do pewnego stopnia: ignoruje swoje myśli, uczucia, doświadczenia życiowe, a nawet obecność lub brak wolnego czasu z góry. Poczucie tylko odbiorcy informacji jest wstydem, nawet jeśli jesteś w pełni obdarzony talentem słuchacza.
Brak samokontroli
Problemy w ogóle się zdarzają. Każdy z nas może czuć się źle, być zmęczony lub zdenerwowany, ale zakłócanie emocji na innych ludziach jest niedopuszczalne. Ludzie, którzy nie wiedzą, jak się kontrolować, są nieprzyjemni. Zawsze możesz oczekiwać od nich chamstwa lub histerii. Utrzymuje to innych w ciągłym napięciu, co nie jest najlepszym sposobem na wpływanie na ich zdrowie i styl komunikacji.
Zdarza się, że osoba po prostu nie chce się kontrolować, uznając cechy swojego zachowania za znak jasnej osobowości. Ludzie wokół nich postrzegają takie wybuchy jako przejaw złych manier. Przeprosiny („przepraszam, zgubiłem”) bardzo szybko przestają budzić zaufanie, jeśli nieprzyjemne sytuacje komunikacyjne pojawiają się zbyt często.
Nadmierny perfekcjonizm
Bolesne dążenie do ideału jest jednym z najbardziej niewygodnych dla innych. Perfekcjonista może być trudny do zrozumienia, szczególnie w tych przypadkach, gdy jego osobliwości dotyczą zwykłych codziennych chwil (zmywanie naczyń, porządkowanie w domu, stan ubrań i butów itp.). Jeszcze trudniej jest znosić ciągłe podrywanie nitów: z reguły taka osoba nie jest w stanie zaakceptować stylu życia innych ludzi i uważa, że jego preferencje są ważniejsze niż wszystkie inne okoliczności, a nawet wyższe niż elementarna uprzejmość. Komunikacja z perfekcjonistą pozostawia poczucie urazy, niesprawiedliwości w ocenach i zmęczenie od nudy.
Niemożność współczucia
Dorośli zwykle przestrzegają ogólnie przyjętych zasad zachowania. Zdają sobie sprawę, że radowanie się z problemów innych ludzi, okazywanie lekceważenia osób niepełnosprawnych, śmiech z niepełnosprawności fizycznej lub intelektualnej jest niedopuszczalne. Osoba, która zachowuje się inaczej, nie jest po prostu nieprzyjemna - powoduje uczucie nieprzewidywalności i niebezpieczeństwa.
Otwarta demonstracja niezdolności do współczucia jest postrzegana jako przejaw infantylizmu i ograniczeń umysłowych. Ponadto każda publiczna manifestacja bezduszności pociąga za sobą natychmiastową reakcję innych, co zagraża rozwojowi otwartego konfliktu. Nic dziwnego, że kontakty z taką osobą starają się minimalizować.
Szukaj zgody
Wątpliwości u niektórych osób przejawiają ciągłe poszukiwanie pozytywnych recenzji zewnętrznych. W tej sytuacji nieprzyjemna jest komunikacja z osobą z dwóch powodów. Po pierwsze: robi coś nie tak dobrze, jak inni ludzie, ale wcale nie akceptuje nawet najłagodniejszej krytyki. Po drugie: osoba ubiegająca się o aprobatę zabiera zbyt wiele czasu innym, nieustannie domagając się uwagi. Zamiast empatii powoduje uczucie zmęczenia i niezręczności.
W większości przypadków przyczyna „toksycznego” zachowania jest bezpośrednio związana z niską samooceną. Ludzie, którzy nie wiedzą, jak się normalnie komunikować, do pewnego stopnia wykorzystują innych do potwierdzenia siebie. Kontakty z nimi zwykle kończą się zepsutym nastrojem. Szczególnie nieprzyjemne są sytuacje, w których nie można uniknąć regularnej komunikacji. Jeśli twój kolega lub krewny jest skłonny do „toksycznego” zachowania, ryzykujesz nie tylko utratę spokoju, ale także stanie się ofiarą jednej z wielu chorób spowodowanych przedłużającym się stresem. Co robić
Po pierwsze, zadbaj o siebie. Ważne jest, aby zrozumieć, że zmiana zachowania innej osoby jest niemożliwa. Próby kłótni, przekonania go o niepoprawności swojego stanowiska przyniosą jedynie dalsze pogorszenie relacji.
Po drugie, sensowna jest ocena sytuacji z medycznego punktu widzenia. Faktem jest, że niektóre rodzaje „toksycznych” zachowań są objawami chorób: patologiczna dokładność czasami występuje z zaburzeniem obsesyjno-kompulsyjnym, wrażliwością na nerwice, gadatliwością z zaburzeniem koncentracji uwagi itp.
Po trzecie, „toksyczne” zachowanie jest zwykle skierowane do wszystkich wokół ciebie, a nie do ciebie osobiście. Oznacza to, że nieprzyjemne odczucia związane z taką komunikacją nie powinny być wzięte do serca. Jeśli osoba, która Cię denerwuje, jest chora, możesz tylko współczuć jej. W każdym razie powinna istnieć możliwość zminimalizowania komunikacji z nim.
