Gonartroza stawu kolanowego 2 stopnie: objawy, diagnoza, leczenie, zapobieganie

Gonartroza stawu kolanowego II stopnia jest złożonym kompleksem procesów zwyrodnieniowych i dystroficznych, w których wpływają wszystkie struktury stawu: chrząstka, błona maziowa, kość podchrzęstna, tkanka okołostawowa. Rozwój i postęp choroby może być związany z wiekiem, czynnikami hormonalnymi, genetycznymi i środowiskowymi.

Według statystyk częstość występowania gonartrozy wśród mężczyzn wynosi 14,1 / 100 tys., Wśród kobiet - 22,8 / 100 tys. Zajmuje jedno z wiodących miejsc wśród wszystkich rodzajów artrozy (ponad 20%). Ze wszystkich patologii stawów kolanowych rzeżączka objawia się w ponad 50% przypadków.

Choroba zwyrodnieniowa stawu kolanowego jest procesem wieloskładnikowym, który opiera się na wrodzonym lub nabytym braku równowagi w kształcie lub strukturze strukturalnej kończyn stawowych, ich przewlekłym urazie z powodu naruszenia reżimu aktywności fizycznej, nadwagi. Może również wystąpić z powodu chorób zapalnych, metabolicznych, hormonalnych i niedokrwiennych.

W przypadku braku odpowiedniego leczenia choroba postępuje aż do inwalidztwa

Gonartroza jest powszechna wśród osób powyżej 45 lat. Jeśli ta choroba nie zostanie wyleczona, postęp jest możliwy, co może powodować ograniczenie układu mięśniowo-szkieletowego, a także niepełnosprawność pacjenta. Choroba jest problemem medycznym i społecznym, ponieważ prowadzi do wzrostu niepełnosprawności i obniżenia poziomu życia.

Przyczyny wystąpienia

Głównymi przyczynami rozwoju gonartrozy są następujące naruszenia procesów fizjologicznych w tkance chrzęstnej:

• niewystarczająca synteza proteoglikanów;
• zwiększone procesy kataboliczne;
• wytwarzanie reaktywnych form tlenu;
• zmniejszenie syntezy kwasu hialuronowego;
• hiperprodukcja interleukiny 1 i czynnik martwicy nowotworów?
• nadprodukcja prostaglandyny E2.

Czynniki zaangażowane w rozwój i postęp choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego dzielą się na mechaniczne, biochemiczne i genetyczne:

Czynniki
Mechaniczne				Biochemiczne	Genetyczne
Nadwaga, co prowadzi do wzrostu obciążenia stawu Traumatyzacja stawów kolanowych (łzy więzadeł, łąkotki, złamania, pęknięcia) Zwiększone obciążenie stawów, które dotyka sportowców (tenisistów, piłkarzy, sportowców, gimnastyczek) Niewłaściwie leczone obrażenia lub urazy, które nie zostały zakończone	Zaburzenia metaboliczne Zaburzenia hormonalne i hormonalne Zaburzenia krążenia i zwiększona kruchość naczyń włosowatych Wcześniejsze choroby zapalne (reumatyzm, zapalenie stawów)	Wrodzone wady rozwojowe tkanki stawowej

Ponadto czynnikami ryzyka rozwoju choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego mogą być:

• zaawansowany wiek;
• płeć żeńska;
• wysoka aktywność fizyczna;
• wysoka gęstość mineralna kości;
• stosowanie hormonalnej terapii zastępczej;
• brak przeciwutleniaczy, witaminy C i D;
• osłabienie mięśni;
• palenie

Nadwaga działa jako niezależna przyczyna rozwoju gonartrozy, szczególnie u kobiet z obustronną lokalizacją choroby.

Z powodu negatywnego wpływu tych czynników dochodzi do deformacji stawu ze zmniejszeniem objętości chrząstki, powstawania osteofitów, stwardnienia kości podchrzęstnej, zwłóknienia torebki stawowej.

Objawy gonartrozy stawu kolanowego 2 stopnie

W zależności od lokalizacji gonartroza dzieli się na następujące typy: lewostronny, prawostronny i dwustronny. W przypadku obustronnej gonartrozy drugiego stopnia stawy obu nóg są zdeformowane, osoby starsze są na nią najbardziej podatne.

Gonartroza charakteryzuje się ciągłym lub przerywanym bólem.

Klasyfikacja choroby według rodzaju i formy stała się powszechna wśród lekarzy: kompensacyjny, subkompensacyjny, dekompensacyjny, które odpowiadają 1., 2. i 3. etapowi radiologicznemu zapalenia kości i stawów stawu kolanowego. Pacjenci z zaawansowanymi stadiami (2 i 3), którzy najpierw szukali pomocy medycznej, stanowią do 75% pacjentów z tą chorobą.

Gonartroza opiera się na patologicznym procesie niszczenia chrząstki stawowej, z którym związane są objawy kliniczne i radiologiczne choroby, a mianowicie ból, ograniczenie ruchomości w stawie, zwężenie szczeliny stawowej, osteofity.

Te objawy diagnostyczne pojawiają się w późniejszych stadiach choroby, a zmiany patologiczne w tkance chrzęstnej pojawiają się, zanim będą widoczne na poziomie makro- i mikroskopowym.

Gonartroza klasy 2 charakteryzuje się:

• przerywany lub stały zespół bólowy ze względną zależnością od leków;
• niewielka niestabilność stawu bez zakłócania biomechaniki;
• częściowa utrata funkcji artykulacji w ramach wymagań funkcjonalnych;
• zanik mięśnia czworogłowego uda (możliwy, ale nie wymagany);
• znaczne zwężenie wspólnej przestrzeni i wzrost osteofitów.

Pacjent odczuwa ból, który nasila się podczas chodzenia, schodzenia po schodach, długotrwałego stania i uspokaja się w spoczynku; miejscowy ból obserwuje się podczas dotykania i zginania stawu, a później podczas przedłużania.

W gonartrozie ograniczenie ruchu rozwija się stopniowo i nasila się w okresach zaostrzenia. Przy przedłużającym się bólu mogą pojawić się objawy zapalenia błony maziowej - zapalenie błony maziowej stawu kolanowego. Choroba zwyrodnieniowa stawu kolanowego jest powoli postępującą chorobą przewlekłą ze wzrostem objawów, która charakteryzuje się okresami zaostrzeń i remisji.

Diagnoza choroby

Istnieje kilka podejść do diagnozy gonartrozy, ale najskuteczniejsza jest ich złożona aplikacja. Metody diagnozowania patologii:

• radiografia;
• artroskopia;
• rezonans magnetyczny (MRI);
• badanie ultrasonograficzne (ultradźwięki);
• ultrasonografia;
• scyntygrafia.

Roentgenografia

Obecnie akceptowana w diagnozie choroby pozostaje metoda rentgenowska. Jednak stopień niszczącego uszkodzenia chrząstki stawowej nie koreluje z radiologicznym etapem gonartrozy, chociaż korelacja między nimi jest zwiększona w obecności zapalenia błony maziowej.

Dlatego we wczesnych stadiach zmian zwyrodnieniowych stawów, gdy zmiany w tkance kostnej są nadal nieznaczne, metoda badania rentgenowskiego nie jest bardzo pouczająca.

Artroskopia

Wartość diagnostyki artroskopowej jest dość wysoka, ponieważ dokładność tej techniki w badaniu stawu kolanowego sięga 90-100%. Jego głównymi wadami są inwazyjność i wysokie koszty sprzętu.

Artroskopia jest niezawodną metodą diagnostyczną.

Ponadto identyfikacja zmian zwyrodnieniowych chrząstki nie zawsze oznacza, że ​​pacjent ma gonartrozę. Wykryte zmiany mogą prowadzić do choroby zwyrodnieniowej stawów, jednak urazy chrząstki kostnej do 10 mm lub więcej w strefie obciążonej kłykci kości udowej i piszczeli są uważane za stan przedartrozowy.

MRI

Ostatnio do wczesnej diagnozy choroby zwyrodnieniowej stawów i innych chorób stawów, wraz z artroskopią, stosuje się nieinwazyjną metodę MRI, która zapewnia najbardziej kompletne i wczesne informacje diagnostyczne i pozwala badać zmiany w kości, chrząstki i artykulacji tkanek miękkich, a także kości podchrzęstnej w okresie prześwietlenia.

Pomimo wysokiej wartości diagnostycznej MRI nie jest uważany za dostępny dla szerokiej gamy pacjentów i placówek medycznych.

USG

Metoda ultradźwiękowa jest bardziej dostępna i tańsza w diagnozowaniu choroby zwyrodnieniowej stawów. Pozwala zidentyfikować ilość i lokalizację płynu stawowego, zmiany w tkankach okołostawowych, grubość i strukturę chrząstki.

USG

Ultrasonografia stawu kolanowego ma wiele zalet:

• nieinwazyjną metodą operacyjną badanie można przeprowadzić wielokrotnie, ponieważ jest nieszkodliwe;
• niski koszt.

Wśród wad należy wymienić rozmytą wizualizację zmian w chrząstce stawowej i dostawowej.

Scyntygrafia

Scyntygrafia - metoda wizualizacji, która pozwala ocenić aktywność metaboliczną okołostawowej tkanki kostnej, jest bardzo wrażliwa we wczesnych stadiach zmian chrząstki stawu kolanowego.

Scyntygrafia pozwala wizualizować i oceniać aktywność metaboliczną okołostawowej tkanki kostnej

Często choroba rozwija się bez zespołu bólowego, co komplikuje wczesną diagnozę, nawet przy użyciu nowoczesnych, wysoce pouczających metod. Z tego powodu dla osób o wysokim stopniu ryzyka gonartrozy istotne jest poszukiwanie markerów diagnostycznych, prognostycznych, a także markerów do oceny skuteczności leczenia.

Leczenie gonartrozy kolana 2 stopnie

Podstawa leczenia choroby zwyrodnieniowej stawów 2 łyżki. są złożonymi i konserwatywnymi zasadami. Główne cele terapii to zmniejszenie lub całkowite zahamowanie zespołu bólowego i przywrócenie funkcji stawu kolanowego dotkniętego gonartrozą.

Leczenie uzależnień

Celem terapii lekowej jest zmniejszenie intensywności bólu poprzez zastosowanie prostych i opioidowych środków przeciwbólowych, niesteroidowych leków przeciwzapalnych. Zastosowanie glukokortykoidów i preparatów kwasu hialuronowego pomaga również zmniejszyć ból.

Podstawą leczenia farmakologicznego są chondroprotektory, których skuteczność potwierdza baza dowodowa, takie jak siarczan glukozaminy i siarczan chondroityny - naturalne składniki międzykomórkowej substancji chrząstki.

Przeciw artretyczne chondroprotekcyjne leki o przedłużonym działaniu tłumią główne objawy kliniczne choroby zwyrodnieniowej stawów, spowalniają jej postęp, stabilizują zmiany strukturalne w chrząstce szklistej i zapobiegają zmianom w niezmienionym stawie.

Wskazane jest łączenie tych dwóch leków, są one synergetykami, a gdy są stosowane razem, uzupełniają się i wzmacniają działanie nawzajem.

Aby przywrócić wewnętrzny przepływ krwi i poprawić trofizm tkanek, stosuje się leki rozszerzające naczynia krwionośne.

Leczenie chirurgiczne

Do interwencji chirurgicznej można się zastosować w przypadku braku pozytywnej dynamiki leczenia zachowawczego. Rodzaje operacji gonartrozy:

• i rtrodeza (eliminacja zdeformowanej tkanki chrzęstnej): pozwala zachować fizjologiczną ruchliwość kończyny;
• oraz oczyszczanie rotoskopowe : podobnie jak artrodeza, pomaga wyeliminować ból;
• o osteotomia stawowa (utrwalenie kości stawowych): stosowana do redystrybucji obciążenia;
• endoprotetyka (wymiana stawu): pozwala zachować ruchomość kończyny.

Powikłania są możliwe podczas endoprotetyki: martwica skóry, niedowład nerwu strzałkowego, zakrzepica żyły udowej, odrzucenie protezy, chociaż są one niezwykle rzadkie.

Masaż i terapia manualna

Masaż służy do rozciągania, rozgrzewania i poprawy krążenia krwi w stawie. Wymagania dotyczące wydajności: przeprowadzane w kolanie, wzdłuż przepływu limfatycznego z obrzeża do centrum, bez wpływu na jamę podkolanową.

Masaż poprawia krążenie krwi i wpływa na mięśnie otaczające staw.

Zadaniem terapii manualnej jest rozciąganie i stabilizacja stawu, odbywa się wyłącznie po masażu.

Gimnastyka lecznicza

Zajęcia z terapii ruchowej mają na celu osiągnięcie następujących celów:

• redukcja bólu;
• zwiększony zakres ruchu chorego kolana;
• przywrócenie siły mięśni stabilizujących dotknięty staw.

Terapia ruchowa obejmuje ćwiczenia o charakterze statycznym i dynamicznym, które należy wykonywać regularnie w pozycji stojącej lub siedzącej z maksymalnym zmniejszeniem obciążenia dotkniętych stawów.

Fizjoterapia

Fizjoterapia jest przepisywana w celu remisji lub niewypowiedzianego zaostrzenia choroby, ale nie w najostrzejszej fazie z zapaleniem. Aby przedłużyć fazę remisji, kurs fizjoterapii musi odbywać się kilka (2–4) razy w roku, co również zależy od stopnia zaawansowania choroby.

W ramach kompleksowego leczenia zalecana jest fizjoterapia

Rodzaje fizjoterapii stosowane w gonartrozie:

• elektroforeza;
• USG
• magnetoterapia;
• obróbka parafiny;
• kąpiele siarkowodoru;
• terapia mikrofalowa;
• terapia błotna.

Kompresy błotne nakłada się na kolano, ich temperatura podczas zabiegu powinna wynosić 40–45 ° C.

Zapobieganie gonartozie

Ważnym elementem leczenia są programy edukacyjne, które rozpowszechniają informacje na temat zapobiegania chorobie zwyrodnieniowej stawów wśród zdrowych osób.

Ćwiczenia fizjoterapeutyczne pomagają zwiększyć zakres ruchu i przywrócić siłę mięśni

Jako środek zapobiegawczy w przypadku gonartrozy zaleca się:

• angażować się w taniec i sport, regularnie utrzymywać aktywność fizyczną;
• unikać urazów (pęknięcia więzadeł, złamania, siniaki rzepki);
• tworzą pożywną dietę, biorąc pod uwagę potrzeby chrząstki i tkanki kostnej;
• monitorować wagę;
• szukać wykwalifikowanej pomocy medycznej w przypadku urazu lub dyskomfortu w stawach kolanowych;
• brać chondroprotekcyjne leki z częstotliwością raz w roku;
• pić wystarczającą ilość wody dziennie.

Jeśli pojawią się objawy choroby, skonsultuj się z lekarzem i umów się na wizytę.