Polip odbytu: przyczyny, objawy, diagnoza, leczenie

Polip odbytu jest łagodną masą, która powstaje z komórek błony śluzowej odbytnicy i charakteryzuje się przedłużonym przebiegiem bezobjawowym z możliwą złośliwością. Lokalizacja jest ograniczona ścianami kanału odbytu, którego długość wynosi około 4 cm.

Oprócz prawdopodobieństwa zwyrodnienia do postaci złośliwej polip może być komplikowany przez dodanie infekcji z rozwojem szczelin odbytu, zapalenia przyzębia, owrzodzenia i, w rezultacie, krwawienia.

Kanał odbytu (odbytu) jest końcową częścią jelita. Jego górna granica to połączenie anorektalne, w dół kanału kończy się odbytem.

Jakie są polipy

Polip jest terminem opisowym, odnosi się do proliferacji tkanek błony śluzowej (nie skóry). Formacje mają wzrost wewnątrz światła i można je znaleźć w wielu narządach jamy, na przykład w macicy, pochwie, w jelicie, w moczu, woreczku żółciowym itp.

Polipy w odbycie mogą być pojedyncze lub wielokrotne

Polipy wyglądają jak wysokie wzrosty i są przymocowane na dwa sposoby: cienką nogą lub szeroką podstawą. Mogą być pojedyncze i wielokrotne. Obecność polipowatości (wielu form) w historii rodziny zwiększa ryzyko ich złośliwej transformacji.

Patologia występuje w prawie wszystkich grupach wiekowych populacji. Mężczyźni są 1,5 razy bardziej narażeni na polipowatość jelit. Ta patologia jest diagnozowana u 10% osób w wieku powyżej 40 lat, z czego w 1% przypadków obserwuje się zwyrodnienie do postaci złośliwej.

Choroba występuje u 30% pacjentów z przewlekłą szczeliną odbytu i u 10% z wypadnięciem błony śluzowej odbytnicy.

Klasyfikacja

Znanych jest kilka klasyfikacji, w zależności od cech polipów kanału odbytu:

Znak	Opis
Rozpowszechnienie procesu	Single Wiele (polipowatość) Rozproszony (rodzinny typ polipowatości)
Według struktury histologicznej	Pierwsza grupa: gruczolakowata, gruczołowo-kosmkowa, tkanka łączna (włóknista), torbielowata ziarnista (młodzieńcza), przerostowa Druga grupa: kosmków Trzecia grupa (rzadko): tłuszczak, znamię, naczyniak krwionośny, chłoniak, rakowiak
Po charakterystycznym wyglądzie	Gładka płaska powierzchnia Gładka powierzchnia Klapowany Villous
Z natury wzrost	Łagodny Z oznakami złośliwości (z inwazją i bez).

Diagnozę kliniczną ustala się na podstawie wszystkich powyższych klasyfikacji, po zebraniu skarg, anamnezie choroby i życia, wynikach badań histologicznych i cytologicznych nowotworu.

Powody

Etiologiczna rola w tworzeniu polipów w odbycie nie została w pełni zbadana. Istnieje kilka teorii opisujących przyczynę powstawania wzrostu, z których najczęstsze to:

• przewlekły proces zapalny błony śluzowej : teorię potwierdzono eksperymentalnie, w której przedłużone podrażnienie ściany jelita prowadziło do polipowatości;
• teoria embrionalna : implikuje naruszenie tworzenia się ściany jelita podczas embriogenezy;
• predyspozycje genetyczne .

Czynniki ryzyka to:

• brak aktywności fizycznej;
• częste zaparcia;
• przyjmowanie produktów, które podrażniają błonę śluzową jelit;
• alkoholizm;
• patologie naczyniowe;
• choroby zapalne przewodu żołądkowo-jelitowego itp.

Objawy

Przez długi czas (w niektórych przypadkach do kilku lat) patologia przebiega bez żadnych objawów. Wzrost jest czasami wykrywany losowo podczas badania endoskopowego innej choroby.

Pojawienie się pierwszych objawów jest możliwe z dużym polipem, naruszeniem jego odżywiania lub integralności, stanem zapalnym, złośliwym zwyrodnieniem itp.

Patologia objawia się naruszeniem stolca

Całe spektrum objawów można podzielić na kilka grup:

• ból i dyskomfort : obecność bólu w jamie brzusznej, pieczenie i swędzenie, ciężkość w odbycie;
• patologiczne wydzielanie i domieszka ich w kale : obfity śluz, krwawy lub mieszany;
• dysfunkcja ściany jelita : zaburzenie stolca z przewagą zaparć lub biegunki lub z ich naprzemiennością, częste pragnienie wypróżnienia;
• uczucie polipa w pobliżu odbytu .

Najbardziej niebezpiecznym objawem jest krwawienie, szczególnie uporczywe krwawienie. Krwawienie z odbytu powinno zawsze powodować czujność.

W przypadku wystąpienia powyższych objawów należy natychmiast skontaktować się z lekarzem rodzinnym lub proktologiem.

Diagnostyka

Wczesne wykrycie, diagnoza i leczenie prowadzą do skutecznego usunięcia guza i późniejszego wyzdrowienia w 80–90% przypadków.

Po tym, jak lekarz przeprowadził wywiad z pacjentem, przechodzi do badania i badania palca odbytu. Pozwala to wykryć patologię dostępnego obszaru błony śluzowej jelit (pęknięcia, nowotwory, patologia prostaty, przetoki, torbiele, hemoroidy).

Sigmoidoskopia lub kolonoskopia w celu potwierdzenia diagnozy.

Do wizualizacji formacji i biopsji stosuje się:

• sigmoidoskopia : sigmoidoskopia - urządzenie optyczne, które pozwala dokładnie zbadać jelita w odległości 25 cm od odbytu. Zwykle za pomocą sigmoidoskopii wykrywa się większość nowotworów;
• kolonoskopia : metoda endoskopowa stosowana do badania ścian całego jelita grubego.

Podczas przeprowadzania sigmoidoskopii lub kolonoskopii i wykrycia nowotworu pobierana jest biopsja (część tkanki patologicznej) i wysyłana do laboratorium w celu zbadania struktury histologicznej i cytologicznej. Jest to konieczne, aby ocenić stopień różnicowania komórek, wykluczyć lub potwierdzić obecność objawów złośliwości i wybrać optymalną taktykę dla dalszego postępowania z pacjentem.

Dodatkowe metody badania

Do diagnozy można zastosować rentgenowską metodę badawczą - głównie irygoskopię - do wykrywania dużych nowotworów w górnych częściach jelita grubego. Metoda polega na wstrzyknięciu wstecznie środka kontrastowego do jamy jelitowej z dalszym zastosowaniem promieni rentgenowskich.

MRI i CT (obrazowanie rezonansem magnetycznym i tomografia komputerowa) pozwalają również na identyfikację i robienie zdjęć guzów w ścianie jelita. W przypadku braku wyraźnego obrazu klinicznego można przepisać test na krew utajoną w kale.

Leczenie polipów w odbycie

Leczenie jest tylko chirurgiczne. Usunięcie można przeprowadzić na wiele sposobów. Wybór zależy od lokalizacji, wielkości i liczby formacji. Małe polipy można kauteryzować za pomocą elektrokoagulatora. Nowotwory na łodydze lub o wielkości 5 mm lub większej są usuwane po obowiązkowym kolejnym badaniu histologicznym (aby wykluczyć obecność prawdziwego gruczolaka).

Jedynym skutecznym leczeniem jest usunięcie chirurgiczne.

Po znieczuleniu kanał odbytu jest przetwarzany, nie jest wymagane specjalne rozwarcie zwieraczy odbytu. Do kanału odbytu wprowadza się lustro odbytnicze. Szczyt wzrostu jest przechwytywany przez terminal Alice i jest wyciągany nieco na zewnątrz. W zdrowych tkankach polip wycina się nożem elektrycznym lub skalpelem. Pacjent zostaje wypisany ze szpitala po pierwszym niezależnym fotelu.

Operacja usunięcia polipa nazywa się polipektomią. Uważa się, że chroni narządy, jest stosunkowo bezpieczny i niesie minimalne ryzyko powikłań, takich jak krwawienie lub perforacja ściany jelita.

W przypadku rozlanej rodzinnej polipowatości, ze względu na wysokie ryzyko złośliwości, można usunąć cały dotknięty obszar jelita. Operację kończy się, łącząc pozostałą część jelita z odbytem. W przypadku wykrycia transformacji złośliwej, dalsze leczenie jest podejmowane wspólnie z onkologiem.

Prognoza i zapobieganie

Terminowa diagnoza i terapia w większości przypadków prowadzą do całkowitego wyzdrowienia, a także zmniejszają ryzyko raka jelita grubego.

Nawroty są możliwe, dlatego rok po zabiegu zaleca się kontrolną kolonoskopię z dalszym badaniem przez proktologa i regularne badanie endoskopowe co najmniej raz na 3-5 lat.

Dlatego nie ma specjalnej profilaktyki, aby zmniejszyć ryzyko rozwoju patologii, właściwe odżywianie, aktywny tryb życia, terminowa diagnoza i prawidłowe leczenie chorób układu pokarmowego.