Przetłumaczone z greckiego słowo „znak” oznacza „pieczęć, gonienie”. To jest indywidualna definicja jego cech społecznych. Stosunek do ludzi wokół, oparty na psychicznym rdzeniu osobowości, przejawia się w zachowaniu, szczególnie w sytuacjach skrajnych.
Zasadniczo kształtowanie charakteru osoby jest uwarunkowane genetycznie, czynnik wychowawczy ma potężną siłę, ale nie jest decydujący. We wczesnym dzieciństwie dzieci są w większości pod opieką, spełniają wszystkie swoje pragnienia, stosują system nagród i kar. Niektóre umiejętności są ustalone na poziomie bezwarunkowego odruchu: czegoś nie da się zrobić, ale coś wręcz przeciwnego jest konieczne. Ale kształtowanie charakteru dziecka nie ogranicza się do czynnika edukacyjnego. Fakt, że dla jednego dziecka nie znaczy absolutnie nic, dla drugiego - jest tragedią. W stosunku do świata najważniejszymi czynnikami są wrodzone bezwarunkowe odruchy, tak zwane instynkty:
- Żywność;
- Defensywny;
- Indykatywny;
- Rodzic
Stopień przejawu ludzkiej instynktownej aktywności wpływa na kształtowanie charakteru i niezależnie od temperamentu. Dobrzy ludzie nie zawsze są grubi, a szczupli ludzie nie muszą cierpieć na wrzody trawienne.
Jeśli chodzi o wyrażanie instynktów, to także odruchy bezwarunkowe, które są całkowicie i całkowicie kontrolowane przez korę mózgową.
Czynniki kształtowania postaci
Dziwna formacja, co dziwne, zaczyna się w okresie prenatalnym i zależy od stanu zdrowia matki. Na zachowanie płodu wpływa ogólne tło hormonalne przyszłej matki. Główne hormonalne czynniki kształtujące charakter zależą od ilości zsyntetyzowanej adrenaliny. To hormon stresu, którego uwalnianie do krwi w naturalny sposób wpływa na rozwój dziecka. Nocne zmiany, uprawianie sportu, intensywna aktywność fizyczna przed porodem przyczyniają się do znacznej ilości hormonu stresu. Dziecko rodzi się nie zawsze hartowane, ale często zmęczone gwałtownymi emocjami na długo przed narodzinami.
Odwrotna sytuacja ma miejsce, gdy kobieta w ciąży jest w półśnie, biernie przez cały okres rodzenia dziecka, płód otrzymuje hormony mające na celu trawienie jedzenia, spanie i odpoczynek. Oczywiście taki stan płodu z pewnością wpłynie na kształtowanie się charakteru dziecka.
W pierwszych miesiącach życia człowiek naśladuje swoich krewnych. Działania i formy zachowania dziecka zależą od psychologicznych reakcji rodziców, dziadków. Od dwóch do dziesięciu lat kształtowanie się postaci przechodzi przez specjalny, wrażliwy (zmysłowy) etap. Dziecko postrzega i przyjmuje styl zachowania innych:
- Dorośli między sobą;
- Dorośli z dziećmi;
- Dzieci między sobą.
W tym wieku kształtowanie charakteru osoby przechodzi przez etap kładzenia fundamentów zasad moralnych. Dziecko ma poczucie krytyczności wobec działań otaczających go dzieci. W wieku dwunastu lat powstaje główny rdzeń postaci, który obejmuje stosunek do prawdy. O ile dziecko rozumie „prawdę”, stanie się ono tak „wykształcone”.
Okres tak zwanego „wieku przejściowego” charakteryzuje się podwyższonym poczuciem sprawiedliwości, które dzieci postrzegają inaczej. Jednak reakcje negatywne są powszechne u prawie wszystkich nastolatków. Ich objawy są różne. W tym wieku tworzenie postaci jest prawie ukończone. Ani edukacja, ani dalsza edukacja, ani zmiana środowiska - praktycznie nic już nie wpływa na rozwój cech charakteru danej osoby. Rdzeń osobowości nie ulega drastycznym zmianom do końca życia.
Jednak takie czynniki kształtujące postać, jak zachęta i kara (w znacznie mniejszym stopniu) nadal mają wpływ korygujący na ludzkie zachowanie. Osobiste reakcje w wieku dorosłym zależą od zewnętrznego pola informacji, które obejmuje następujące typy:
- Opinia ludzi na temat jednostki;
- Działania innych;
- Ideologia społeczeństwa;
- Postacie artystyczne: ich myśli, osądy, działania;
- Kino
- Media, w tym Internet.
A u dorosłych możemy powiedzieć, że następuje dalsza formacja charakteru, pod warunkiem ponownej oceny ich własnego zachowania. Samokształcenie może złagodzić przejawy agresji, bierności, odrzucenia opinii innych. Niemniej jednak w ekstremalnych okolicznościach życiowych ponownie pojawiają się instynktowne przejawy natury. Dlatego ludzie, którzy aktywnie uczestniczą w samokształceniu, z reguły unikają takich sytuacji życiowych.
Cechy kształtowania postaci
Cechy charakteru danej osoby są określone przez jej dziedziczność. Główne tło emocjonalne funkcji umysłowych leży w prenatalnym okresie rozwoju płodu. Dziecko w tym czasie otrzymuje dokładnie ten sam skład krwi, który krąży w ciele matki. Następnie podczas karmienia piersią dziecko otrzymuje te same hormony z mlekiem matki. W tym okresie życia kształtowanie się postaci zależy w dużej mierze od nastroju emocjonalnego kobiety karmiącej.
Rdzeniem osobowości jest stosunek do świata zewnętrznego i zewnętrzne przejawy: działania, emocje, działania aktywne lub pasywne. Czynnik edukacyjny odgrywa ważną rolę w kształtowaniu charakteru, ale nie jest decydujący. System nagród i kar przyczynia się do rozwoju i konsolidacji odruchów warunkowych, które są kontrolowane przez korę mózgową. Im wyższa inteligencja osoby, tym bardziej uruchamiany jest układ hamulcowy, co anuluje działania, które są niestosowne w społeczeństwie.
Niemniej jednak nie należy zapominać, że prawdziwe cechy charakteru są widoczne tylko w ekstremalnych sytuacjach, gdy manifestują się wrodzone odruchy.
