Śledź

Śledź jest cenną rybą przemysłową z rodziny śledzi. Żyje głównie w oceanach północnego Atlantyku i Pacyfiku. Zasięg występowania różnych gatunków ryb obejmuje południową i zachodnią część Morza Białego, Finmarken i wybrzeże Murmańskie, południową część Zatoki Biskajskiej, Morze Bałtyckie, atlantyckie wybrzeża Ameryki Północnej i Europy, a także obszar wodny wokół Grenlandii.

Ciało śledzia jest ściśnięte na bokach i pokryte dużą lub średnią łuską. Krawędź brzucha ma wycięcia; płetwa ogonowa jest lekko rozwidlona. Długość śledzia wynosi od 36 do 42 cm, sporadycznie występują szczególnie duże ryby do 75 cm, występuje kilkadziesiąt gatunków śledzia.

Ponieważ ryba szybko się psuje, konieczne jest jej zamrożenie lub smarowanie jak najszybciej po złowieniu. W zależności od tradycji połowowych i regionów połowowych metody połowu i przechowywania tych ryb są różne. Na przykład w Holandii złowione połowy są solone bezpośrednio na statkach. Najpierw za pomocą noża skrzela są usuwane z żywych ryb, a następnie przenoszone do beczek z solą, za pomocą których rybacy wracają z połowu. Szkoci mają nieco inny schemat. W dniu połowu natychmiast łapią rybę na brzeg, a stamtąd już wchodzi w samotność. Ponieważ skrzela są już odcięte od martwych ryb, naczynia krwawią znacznie mniej. W rezultacie mięso takiego słonego śledzia jest miękkie i jasne. Brytyjczycy mają również ciekawe tradycje. Pieczą śledzie w rusztach na molo. Tłuste ryby umieszcza się w gazecie i umieszcza na brytfannie. Tak przygotowane śledzie mają niezwykły smak. Mówią, że tak pyszną rybę można spróbować tylko w angielskim porcie.

Smakosze szczególnie doceniają solone śledzie z Astrachania za jego doskonały smak i mięsność. Ta duża ryba jest również nazywana „halą”. Większość złowionego śledzia jest wykorzystywana do pożywienia, ale niektóre jego gatunki są wysyłane w celu stopienia tłuszczu i produkcji nawozów, a także wykorzystywane jako przynęta dla innych ryb.

Śledź nabiera smaku w soleniu. Przechowują go tylko w zimnym i ciemnym miejscu, ponieważ pod wpływem wilgoci i światła olej rybny ma tendencję do utleniania się, a ryba nabiera gorzkiego smaku. W gotowaniu śledzie stosuje się głównie już w gotowej formie, to znaczy wędzonego lub solonego śledzia. Przed podaniem przyprawia się go octem, olejem roślinnym, dodatkiem cebuli lub zielonej cebuli. Ryba ta jest szczególnie popularna na czczo, a gulasz warzywny, fasola i ziemniaki są zwykle podawane jako przystawka. Jest również integralną częścią niektórych sałatek (na przykład „Futro”).

Skład, śledź kaloryczny

100 g śledzia zawiera 17,96 g białka, 1,46 g popiołu, 9,04 g tłuszczu i 72,05 g wody. Śledź jest bogaty w następujące witaminy: A, grupy B, C, E, D, K, PP; makroelementy: wapń, potas, fosfor, sód, magnez; pierwiastki śladowe: mangan, żelazo, cynk, selen, miedź.

Zawartość kalorii w śledziu wynosi 112 kcal na 100 g produktu.

Śledź

Ze względu na bogatą zawartość witamin i minerałów, tłuszczów i białek śledź jest cennym produktem spożywczym. Zawiera wiele białek, które zawierają niezbędne aminokwasy, których organizm sam nie jest w stanie wyprodukować. Ponadto śledź zawiera prawie całe spektrum witamin, a kawior zawiera lecytynę i inne związki organiczne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania organizmu. Tak więc korzyści ze śledzia przyczyniają się do szybkiej regeneracji komórek skóry, regulują ciśnienie krwi i zwiększają poziom hemoglobiny we krwi.

Tłuszcz rybny zawiera „dobry” cholesterol, tak niezbędny w chorobach sercowo-naczyniowych i miażdżycy. Uważa się, że stosowanie śledzia korzystnie wpływa na pracę niektórych funkcji mózgu, wzroku i osłabia niektóre objawy łuszczycy.

Jednak oprócz korzyści ze śledzia istnieją przeciwwskazania. Tak więc, na przykład, nie przesadzaj w stosowaniu osób cierpiących na zapalenie żołądka, wysoką kwasowość żołądka, nadciśnienie, zapalenie jelit, wrzód. W tych chorobach śledź jest wskazany w ograniczonych ilościach i lepiej jest wstępnie namoczyć go w mleku, mocnej herbacie lub zagotować, aby zmniejszyć zawartość soli.