Torbiel pajęczaka

Torbiel mózgu jest pustą patologiczną formacją wypełnioną cieczą podobną w składzie do płynu mózgowo-rdzeniowego, który ma inną lokalizację w mózgu. Istnieją dwa główne typy torbieli mózgu: pajęczynówki, torbiele móżdżku.

Arachnoidalna torbiel mózgu jest łagodną pustą masą wypełnioną płynem, który tworzy się na powierzchni mózgu w obszarze błon pajęczynówkowych (pajęczaków).

Pajęczynówki opon mózgowych to jeden z trzech opon mózgowo-rdzeniowych znajdujących się między powierzchowną twardą błoną mózgu a głębokim placem.

Ściany torbieli pajęczaka tworzą komórki błony pajęczynówkowej mózgu (torbiel pierwotna) lub kolagen bliznowy (torbiel wtórna). Torbiel pajęczaka może być dwojakiego rodzaju:

Pierwotna lub wrodzona torbiel pajęczaka jest konsekwencją nieprawidłowości rozwoju opon mózgowych u płodu w wyniku narażenia na czynniki fizyczne i chemiczne (leki, promieniowanie, czynniki toksyczne);
Wtórna lub nabyta torbiel pajęczaka jest konsekwencją różnych chorób (zapalenie opon mózgowych, ciałko modzelowate) lub powikłań po urazach, interwencji chirurgicznej (siniaki, wstrząsy mózgu, mechaniczne uszkodzenie zewnętrznych powłok mózgu).

W większości przypadków rozwój torbieli pajęczaka przebiega bezobjawowo. Wyraźne objawy neurologiczne występują tylko w 20% przypadków.

Wśród czynników wpływających na wygląd i wzrost torbieli pajęczaka są:

Zapalenie opon mózgowych (wirus, infekcja, zapalenie pajęczynówki);
Zwiększone ciśnienie płynu w torbieli torbielowatej;
Wstrząs mózgu lub jakiekolwiek inne uszkodzenie mózgu u pacjenta z wcześniej utworzoną torbielą pajęczaka.

Objawy pajęczej torbieli móżdżku

W większości przypadków torbiele mózgu (pajęczynówki, torbiele móżdżkowe) są bezobjawowe. Nowotwory te są wykrywane podczas następnego badania pacjenta lub w diagnozie chorób neurologicznych o podobnych objawach. Objawy torbieli pajęczaka są niespecyficzne. Nasilenie objawów pajęczynówki, torbieli móżdżkowej zależy od umiejscowienia i wielkości formacji. Większość pacjentów ma objawy mózgowe związane z kompresją niektórych obszarów mózgu. Ogniskowe objawy spowodowane tworzeniem się higromatu, pęknięcie torbieli pajęczaka są niezwykle rzadkie.

Główne objawy pajęczynówki, torbieli móżdżku:

Zawroty głowy nie spowodowane przez inne czynniki (przepracowanie, niedokrwistość, leki, ciąża u kobiet);
Nudności, wymioty, niezwiązane z innymi czynnikami (przyjmowanie narkotyków, zatrucie, inne choroby);
Omamy, zaburzenia psychiczne;
Skurcze
Utrata przytomności;
Uczucie drętwienia kończyn, niedowład połowiczy;
Bóle głowy, zaburzenia koordynacji;
Uczucie pulsacji, pełnia w głowie;
Upośledzenie słuchu, wzroku;
Wyraźne rozpoznawanie szumu usznego przy jednoczesnym zachowaniu słuchu;
Uczucie ciężkości w głowie;
Zwiększony ból podczas ruchu głowy.

Należy zauważyć, że w przypadku wtórnego rodzaju torbieli pajęczaka obraz kliniczny można uzupełnić objawami podstawowej choroby lub urazu, który jest podstawową przyczyną powstawania torbieli torbielowatej.

Rozpoznanie torbieli płynów mózgowo-rdzeniowych pajęczynówki

Do diagnozowania torbieli płynu mózgowo-rdzeniowego pajęczynówki stosuje się różne metody (torbiel wypełniona płynem mózgowo-rdzeniowym). Głównymi są obrazowanie rezonansem magnetycznym i tomografia komputerowa w celu wykrycia tworzenia torbielowatej, określenia jej lokalizacji, wielkości. Dożylne podanie kontrastu pozwala nam odróżnić torbiel płynu mózgowo-rdzeniowego od guza (guz gromadzi kontrast, torbiel nie).

Należy pamiętać, że torbiel pajęczak jest częściej wynikiem innej choroby neurologicznej lub nieprawidłowego działania dowolnego układu narządów. Aby zidentyfikować podstawowe przyczyny torbieli pajęczaka, stosuje się następujące metody diagnostyczne:

Badania krwi w celu wykrycia wirusów, infekcji, chorób autoimmunologicznych;
Testy krzepnięcia krwi i poziomy cholesterolu;
Badanie dopplerowskie pozwala wykryć upośledzoną drożność naczyń, co powoduje brak dopływu krwi do mózgu;
Monitorowanie ciśnienia krwi, ustalanie wahań ciśnienia na dzień;
Badania serca.

Dokładna identyfikacja przyczyn rozwoju torbieli pajęczaka pozwala wybrać optymalne leczenie tworzenia torbieli i zminimalizować ryzyko nawrotu.

Leczenie torbieli pajęczaka

Zgodnie z dynamiką rozwoju torbieli pajęczaków wyróżnia się zamrożone torbiele i postępujące torbiele. Z reguły zamrożone formacje nie powodują bólu pacjenta, nie stanowią zagrożenia dla normalnej aktywności mózgu. W takim przypadku leczenie torbieli pajęczaka nie jest wymagane. W przypadku zamrożonych form torbieli diagnoza i leczenie mają na celu identyfikację pierwotnych przyczyn powstawania torbieli, a także wyeliminowanie i zapobieganie czynnikom przyczyniającym się do powstawania nowych torbieli.

W przypadku postępującego rodzaju formacji torbielowatych leczenie torbieli pajęczaka obejmuje zestaw środków mających na celu zidentyfikowanie i wyeliminowanie przyczyn torbieli, a także bezpośrednie usunięcie samej torbieli.

Leczenie farmakologiczne torbieli pajęczaków ma na celu wyeliminowanie procesów zapalnych, normalizację dopływu krwi do mózgu i naprawę uszkodzonych komórek mózgu.

Przy nieskuteczności lub niskiej skuteczności konserwatywnych metod leczenia torbieli pajęczaka stosuje się radykalne metody. Wskazaniami do interwencji chirurgicznej są:

Ryzyko pęknięcia torbieli pajęczaka;
Zaburzenia stanu psychicznego pacjenta z rosnącym napadem i napadami padaczkowymi;
Zwiększone ciśnienie śródczaszkowe;
Wzmocnienie objawów ogniskowych.

Głównymi metodami chirurgicznego leczenia torbieli pajęczaka są:

Drenaż - usuwanie płynu z jamy przez aspirację igły;
Manewrowanie - tworzenie drenażu odpływu płynu;
Fenestracja jest wycięciem torbieli.