Jak zbierać rtęć ze zepsutego termometru

Zbieranie rtęci ze zepsutego termometru nie jest łatwym zadaniem, jak to zrobić poprawnie, przeczytaj w naszym artykule.

Termometr medyczny rtęciowy jest szeroko stosowany ze względu na dokładność pomiaru temperatury ciała, przystępną cenę i łatwość użytkowania. Jednak oprócz oczywistych zalet ten typ termometru ma również znaczną wadę, a mianowicie zastosowanie rtęci jako płynu roboczego urządzenia pomiarowego.

Rtęć jest metalem przejściowym, który należy do podgrupy cynku, jest w stanie ciekłym w temperaturze pokojowej i ma właściwości diamagnetyczne. Pary rtęci są bezbarwne i bezwonne, niezwykle toksyczne dla ludzi i mogą gromadzić się w organizmie, wywierając toksyczny wpływ na układ trawienny, nerwowy, odpornościowy, skórę, nerki i oczy. Szczególnie niebezpieczne jest rtęć dla kobiet w czasie ciąży i dla rozwijającego się płodu.

Jeśli znajdziesz pierwsze oznaki ostrego zatrucia rtęcią, musisz pilnie szukać pomocy medycznej.

Jak prawidłowo zbierać rtęć, jeśli termometr ulegnie awarii w mieszkaniu

Jeśli termometr rtęciowy rozbije się w domu, przede wszystkim należy usunąć wszystkie osoby i zwierzęta domowe z pomieszczeń, po czym należy zamknąć drzwi do pokoju, w którym rozprzestrzenia się rtęć i otworzyć okno. W takim przypadku konieczne jest zapobieganie przeciągowi, ponieważ przyczynia się do rozprzestrzeniania substancji toksycznych. Możesz samodzielnie zbierać rtęć ze zepsutego termometru, jednak jeśli metalowe kule dostaną się do trudno dostępnych miejsc, a także w wątpliwych przypadkach wskazane jest skontaktowanie się z serwisem specjalizującym się w odwapnianiu.

Termometr się rozbił? Natychmiast skontaktuj się z serwisem usuwającym zanieczyszczenia rtęcią! Sprawdź działanie!

Infolinia - 24 godziny Moskwa i region moskiewski: +7 (495) 128-95-95
Infolinia - 24 godziny Sankt Petersburg: +7 (812) 243-15-59

Specjaliści doradzą Ci, jak zbierać rtęć i nie zatruwać się! Nasi certyfikowani eksperci używają sprawdzonego sprzętu, mierzą stężenie par rtęci w powietrzu i na powierzchniach, określają źródła MUK 4.1.1468-03. Rtęć jest eliminowana podczas specjalnych środków odmrażania.

Gwarancje na bezobsługowy pomiar kontrolny pary rtęci.

Specjaliści z najwyższą chemią. wykształcenie certyfikowane do pracy z rtęcią. Utylizacja klasy zagrożenia I-IV. Spełnia wymagania GOST R ISO. Usługi są licencjonowane. Kompleks rtęciowy GI, stan. akredytacja.

Zanim zaczniesz samodzielnie zbierać rtęć, musisz założyć respirator lub bawełniany gazik namoczony w wodnym roztworze sody oczyszczonej (30 g na 200 ml wody), gumowe rękawice, a także gumowe buty lub pokrowce na buty medyczne na zwykłe buty.

Zanim zaczniesz zbierać rtęć, chroń swoją skórę.

Najpierw musisz zebrać resztki zepsutego termometru. Zebraną rtęć umieszcza się w szczelnie zamkniętym słoju z wodą lub roztworem nadmanganianu potasu, ponieważ zapobiega to dalszemu parowaniu. Rtęć można zebrać z podłogi za pomocą arkusza papieru złożonego na pół (lub dwóch arkuszy), gumowej strzykawki, jednorazowej strzykawki, mokrej waty, pędzla i miedzianej płytki. Możesz również użyć serwetek zwilżonych olejem roślinnym lub gazet zwilżonych wodą. Małe kulki rtęci są wygodnie zbierane za pomocą kawałka taśmy lub taśmy klejącej.

Strzykawka lub strzykawka jednorazowego użytku pomoże zebrać rtęć z dywanu, po czym dywan należy usunąć z domu i pozostawić na kilka dni na ulicy lub na otwartym balkonie w celu wentylacji. Wszystkie małe przedmioty, które były używane do zbierania rtęci, umieszcza się w tym samym słoju z wodą lub roztworem nadmanganianu potasu.

Rtęć może łatwo przenikać przez barierę łożyskową, a także przez barierę krew-mózg, powodując dalsze uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego płodu.

Po zebraniu rtęci wszystkie powierzchnie, z którymi miała kontakt, powinny zostać poddane obróbce w celu maksymalnego usunięcia substancji toksycznej. W tym celu można zastosować 20% wodny roztwór chlorku żelazowego, należy jednak pamiętać, że substancja ta jest również toksyczna i pozostawia plamy na niektórych powierzchniach. Po obróbce chlorkiem żelazowym powierzchnię należy dokładnie umyć roztworem sody mydlanej. Zamiast chlorku żelazowego można zastosować roztwór nadmanganianu potasu lub dowolną substancję zawierającą chlor. Przez następny tydzień pomieszczenie, w którym rozbił się termometr, jest starannie wentylowane i regularnie czyszczone. Jednocześnie nie należy zbyt mocno chłodzić pomieszczenia, ponieważ pozostała rtęć odparuje wolniej i pozostanie w domu dłużej. Ponadto w ciągu tygodnia nie zaleca się spania ani pozostawania przez dłuższy czas w pomieszczeniu, w którym rtęć została rozlana z uszkodzonego termometru.

Zebrana rtęć musi zostać przekazana do punktu zbiórki i usuwania rtęci. Odzież i duże przedmioty, które miały kontakt z substancją toksyczną, należy umieścić w zamkniętej torbie lub szczelnym pojemniku i wyrzucić.

Jeśli chcesz zmierzyć stężenie par rtęci w powietrzu w pomieszczeniu, w którym termometr został uszkodzony, powinieneś skorzystać z usług akredytowanego laboratorium.

Czego nie robić podczas zbierania rtęci

Podczas próby zbierania rtęci nie należy używać odkurzacza, ponieważ ciepło z silnika działającego urządzenia przyczyni się do szybszego odparowania toksycznej substancji, co może prowadzić do niekorzystnych skutków zdrowotnych. Ponadto, jeśli zbierzesz rtęć za pomocą odkurzacza, jej cząsteczki osadzą się na wewnętrznej powierzchni, po czym toksyczne opary będą nadal rozprzestrzeniać się w pomieszczeniu.

Przed przybyciem lekarza ofiarę należy zabrać na świeże powietrze i obficie wypić, a także spróbować jak najszybciej zebrać rtęć w pokoju, przestrzegając wszystkich środków bezpieczeństwa.

Ponadto nie należy próbować zbierać rtęci za pomocą miotły - doprowadzi to do jej zmiażdżenia i skomplikowanego czyszczenia. Nie zbieraj rtęci za pomocą szmatki lub ściągaczki, ponieważ spowoduje to rozprzestrzenienie się substancji w całym pomieszczeniu i tylko pogorszy sytuację. Ponieważ ten metal jest diamagnetem, próba zbierania rtęci za pomocą magnesu nie jest praktyczna.

Nie zbieraj rozlanej rtęci za pomocą odkurzacza

Niebezpieczne jest dotykanie substancji gołymi rękami, zbyt długie przebywanie w pomieszczeniu, w którym dochodzi do awarii termometru i wypływającej rtęci (podczas czyszczenia, regularnie przerywaj, wychodź z pokoju i oddychaj świeżym powietrzem), pozostawiaj dzieci i zwierzęta w pokoju.

Zebranej rtęci nie wolno wyrzucać do zsypu śmieci ani odprowadzać do kanalizacji, ponieważ stwarza to zagrożenie dla środowiska i innych osób (rtęć może dostać się do ziemi, zbiorników wodnych lub osiąść na rurach kanalizacyjnych).

Usługa rtęci 24 godziny Gorąca linia Moskwa i region moskiewski: +7 (495) 128-95-95
https://ekonyus.info/

Serwis rtęciowy 24 godziny Gorąca linia St. Petersburg: +7 (812) 243-15-59
Rozbity termometr http://. Rf /

Ubrania, w których zebrano rtęć i posprzątano pomieszczenia, nie mogą być prane w pralce. Przedmioty mające kontakt z substancją toksyczną nie podlegają dalszemu użyciu. Przed unieszkodliwieniem zebranej rtęci nie wolno przechowywać w bezpośrednim sąsiedztwie urządzeń grzewczych i / lub w źle zamkniętym pojemniku.

Należy pamiętać, że aby uniknąć uszkodzenia medycznego termometru rtęciowego, nie wolno pozostawiać go w miejscu dostępnym dla dzieci, nie zasnąć podczas pomiaru temperatury ciała, zabrać urządzenie mokrymi rękami i pozwolić małym dzieciom na samodzielne korzystanie z termometru.

Oznaki zatrucia rtęcią

Ponieważ rtęć zaczyna aktywnie parować już w temperaturze 18 ° C, najbardziej prawdopodobnym sposobem dostania się do organizmu jest wdychanie jej par. Po przeniknięciu do dróg oddechowych rtęć jest absorbowana głównie w płucach, skąd znaczna część (80–100%) przenika do krwioobiegu.

Zebraną rtęć umieszcza się w szczelnie zamkniętym słoju z wodą lub roztworem nadmanganianu potasu, ponieważ zapobiega to dalszemu parowaniu.

W przewodzie pokarmowym absorpcja rtęci elementarnej, która jest stosowana w termometrach medycznych, jest znikoma. Okres półtrwania w fazie eliminacji rtęci elementarnej z organizmu człowieka wynosi około 60 dni.

Zatrucie rtęcią może być ostre i przewlekłe. Pod wpływem wysokich stężeń substancji pierwsze objawy zatrucia pojawiają się w ciągu kilku godzin po kontakcie. W ostrym zatruciu obserwuje się nudności (czasami wymioty), ból brzucha i / lub klatki piersiowej, utratę apetytu, biegunkę, metaliczny smak w jamie ustnej, gorączkę, duszność, niestabilność emocjonalną. Ostre zatrucie parami rtęci powoduje proces zapalny w drogach oddechowych z rozwojem śródmiąższowego zapalenia płuc, co z kolei może prowadzić do niewydolności oddechowej.

Jeśli termometr ulegnie awarii w mieszkaniu, rtęć może przeniknąć do szczelin podłogowych, pod listwami przypodłogowymi, rozprzestrzenić się po mieszkaniu na podeszwie butów i mieć długoterminowy niekorzystny wpływ na ludzkie ciało, dlatego rtęć powinna zostać zebrana jak najszybciej. Rtęć odnosi się do kumulujących się trucizn, to znaczy ma zdolność gromadzenia się w ciele, powodując chroniczne zatrucie. Przejawia się jako uporczywy ból głowy, zapalenie jamy ustnej, niedokrwistość, zaburzenia stolca, w niektórych przypadkach zaburzenia układu moczowego. W przewlekłym zatruciu rtęcią pojawia się szybkie zmęczenie, zmniejsza się masa ciała, zwiększa się wydzielanie śliny, zęby są niszczone, na skórze tworzą się wysypki. Obserwuje się również światłowstręt, obfite pocenie się, któremu towarzyszy złuszczanie skóry stóp i dłoni, niedociśnienie tętnicze, zaburzenia rytmu serca. Wraz z dalszą ekspozycją na rtęć na ciele rozwija się drżenie rąk i powiek, które ostatecznie uogólniają się, czemu towarzyszą zaburzenia snu, lęk (eretyzm rtęci).

Szczególnie niebezpieczne jest rtęć dla kobiet w czasie ciąży i dla rozwijającego się płodu.

W trakcie klinicznego badania krwi, obniżenia poziomu hemoglobiny, zmniejszenia liczby czerwonych krwinek i białych krwinek, określa się przesunięcie formuły leukocytów w lewo.

Rtęć może łatwo przenikać przez barierę łożyskową, a także przez barierę krew-mózg, powodując dalsze uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego płodu. Narażenie kobiety w ciąży na rtęć może prowadzić do atrofii kory mózgowej i móżdżku płodu oraz wystąpienia porażenia mózgowego.

Pierwsza pomoc w przypadku zatrucia rtęcią

Jeśli znajdziesz pierwsze oznaki ostrego zatrucia rtęcią, musisz pilnie szukać pomocy medycznej. Przed przybyciem lekarza ofiarę należy zabrać na świeże powietrze i obficie wypić, a także spróbować jak najszybciej zebrać rtęć w pokoju, przestrzegając wszystkich środków bezpieczeństwa. Jeśli rtęć zostanie połknięta, spróbuj wywołać wymioty i weź enterosorbent.

W przypadku przewlekłego zatrucia należy przerwać kontakt z rtęcią i skonsultować się z lekarzem.