Co to jest paragrypa i dlaczego się pojawia?
Parainfluenza jest chorobą zakaźną, która atakuje błony śluzowe górnych dróg oddechowych, towarzyszy jej umiarkowane zatrucie organizmu i może prowadzić do epidemii. Czynnikiem sprawczym infekcji jest wirus grypy rzekomej, a źródłem choroby jest chory.
Osoby zarażone grypą stanowią zagrożenie dla innych podczas całego okresu inkubacji oraz w ostrej fazie rozwoju choroby. Wirus jest przenoszony przez unoszące się w powietrzu kropelki, więc paragrypa u dzieci zaczyna się rozwijać zarówno poprzez bezpośredni kontakt z chorym, jak i podczas wdychania powietrza zawierającego patogeny. Parainfluenza dotyka głównie dzieci w wieku poniżej 7 lat i prowadzi do wybuchów choroby, które obejmują większość zespołu dziecięcego.
Mechanizm infekcji
Wraz z kroplami śliny lub cząstkami pyłu wirus grypy dostaje do błony śluzowej górnych dróg oddechowych. Tam osiada na nabłonku górnych zatok i krtani, a także przenika bezpośrednio do komórek. Wirus paragrypy ma zdolność do całkowitego zniszczenia komórek nabłonkowych wraz z dalszym rozwojem procesu zapalnego i przejawem ogólnych objawów toksycznych (zmęczenie, ból głowy, gorączka, zmniejszony apetyt).
W miarę postępu grypy ludzki układ odpornościowy osłabia się. Prowadzi to do aktywacji własnej patogennej mikroflory i pojawienia się wtórnych infekcji. Parainfluenza, której leczenie przeprowadzono prawidłowo, rozwija odporność, jednak jest krótkotrwała. Przeciwciała szybko tracą swoje właściwości ochronne, dlatego dziecko może zachorować na grypę dwa lub więcej razy w roku. Jednak nawet niewielka odporność zapobiega rozwojowi ciężkich postaci choroby, co jest szczególnie ważne w przypadku dzieci, u których organizm nie jest w stanie zapewnić odpowiedniej odporności na różne choroby.
Objawy Parainfluenza
Okres inkubacji choroby trwa około tygodnia. Następnie pacjent ma ostre objawy grypy:
- wzrost temperatury ciała (osiąga maksimum po 2-3 dniach choroby);
- przekrwienie błony śluzowej nosa;
- złe samopoczucie, słabość;
- bóle głowy
- zmniejszony apetyt;
- zmęczenie
Ogólny stan pacjentów jest zadowalający. W przypadku objawów paragrypy zatrucia są zwykle słabo wyrażane, dlatego na pierwszy plan wysuwają się zmiany nabłonkowe górnych dróg oddechowych, które służą jako podstawa do prawidłowej diagnozy. Pacjentów niepokoją: suchy, kaszel nosowy, przekrwienie błony śluzowej nosa, ból gardła, chrypka. Ponadto paragrypa u dzieci powoduje obrzęk migdałków i zaczerwienienie błony śluzowej gardła.
Występuje łagodna, umiarkowana i ciężka paragrypa. Ten ostatni jest niezwykle rzadki, ale prowadzi do licznych powikłań: zapalenie płuc, zapalenie migdałków, zapalenie zatok, ból w klatce piersiowej, zmiany w centralnym układzie nerwowym, zwężenie i zespół Krupa. Dziecko staje się niespokojne, ma opuszki palca sinic i ciężki częstoskurcz. Ciężka paragrypa, której leczenie zaczęło się zbyt późno, może przejść w najbardziej niebezpieczną fazę - uduszenie, w której skóra staje się blada, temperatura ciała znacznie spada i obserwuje się poważne problemy z oddychaniem. W tym okresie konieczna jest pilna resuscytacja, w przeciwnym razie pacjent może umrzeć.
Parainfluenza u dzieci w wieku poniżej 1 roku ma niewielkie objawy. Jednocześnie, do 6 miesięcy, dziecko ma wrodzoną odporność otrzymaną od matki, więc rzadko choruje i bez powikłań. Po sześciu miesiącach dziecko staje się podatne na grypę i jej powikłania, w tym zespół Croupa.
Leczenie paragrypy
Podczas leczenia grypy rzekomej należy zapewnić odpoczynek w łóżku, odpoczynek, obfite picie i ciągłe monitorowanie ich samopoczucia. Środki przeciwwirusowe (cykloferon, arbidol, viferon) stosuje się w leczeniu grypy rzekomej. Aby obniżyć temperaturę, zaleca się stosowanie leków przeciwgorączkowych. Wskazane jest stosowanie środków przeciwbakteryjnych podczas dołączania wtórnych infekcji. Pacjenci z poważnymi powikłaniami, takimi jak zespół Krupa, podlegają hospitalizacji, gdzie otrzymują specjalistyczną opiekę medyczną.
Pamiętaj również, że samoleczenie jest bardzo niebezpieczne. Parainfluenza u dzieci może prowadzić do poważnych konsekwencji, dlatego dziecko należy pokazać lekarzowi, który wybierze najbezpieczniejsze leki i będzie monitorował zmianę stanu dziecka.
Zapobieganie paragrypy
Nie ma szczególnych środków zapobiegania paragrypy. Rodzice powinni odizolować chore dziecko od zdrowych dzieci, przewietrzyć pomieszczenie, regularnie przeprowadzać czyszczenie na mokro. W kontakcie z chorą grypą zaleca się stosowanie opatrunku z gazy i traktowanie mebli i innych artykułów gospodarstwa domowego w pokoju środkami dezynfekującymi.
