Przepuklina międzykręgowa

Przepuklina międzykręgowa jest jedną z najczęstszych przyczyn bólu pleców. Patologia charakteryzuje się występem krążka międzykręgowego znajdującego się między ciałami kręgowymi. W większości przypadków przepuklina jest powikłaniem osteochondrozy. Jeśli pojawią się objawy, musisz udać się do lekarza i przejść badanie, wczesne wykrycie patologii zwiększa skuteczność leczenia. W leczeniu stosowane są metody zachowawcze; jeśli nie ma efektu, wykonywana jest operacja.

Co to jest patologia?

Przepuklina międzykręgowa jest chorobą, w której wystaje miąższowe jądro krążka międzykręgowego. Mechanizm rozwoju choroby jest związany ze strukturą kręgosłupa.

Cechy struktury kręgosłupa

Kręgosłup składa się z 33-34 kręgów, które są połączone za pomocą elastycznych dysków. Dzięki temu ostatnie zapewnia ruchomość i elastyczność kręgosłupa.

Struktura dysków jest następująca:

miazgowy rdzeń - umieszczony wewnątrz, miękki, ma konsystencję żelową i zawiera 90% wody;
włóknisty pierścień - umieszczony na zewnątrz, solidny i trwały, otacza i ogranicza jądro miazgi.

Dyski regionu szyjki macicy są mniejsze, lędźwiowe - największe.

Mechanizm rozwoju choroby

Zwykle każdy dysk międzykręgowy znajduje się ściśle między ciałami dwóch kręgów. Jeśli wyjdzie poza tę przestrzeń międzydyskową, rozwinie się przepuklina kręgowa.

Rozwój choroby jest zwykle związany ze zwyrodnieniem (zużyciem) dysku. Pierścień włóknisty traci swoją elastyczność, mogą powstawać łzy i pęknięcia. Wszystko to prowadzi do wysunięcia jądra miazgi.

Dlaczego rozwija się patologia?

Jedyny powód, który doprowadziłby do rozwoju choroby, nie istnieje. W większości przypadków tworzenie przepukliny wiąże się z osteochondrozą kręgosłupa. Jest to choroba zwyrodnieniowo-dystroficzna, w której krążek międzykręgowy traci elastyczność i wysycha. Jego wysokość jest zmniejszona, więc każda aktywność fizyczna może prowadzić do obrażeń.

Jakie czynniki zwiększają prawdopodobieństwo przemieszczenia krążka międzykręgowego:

podnoszenie ciężarów;
ostre ruchy skręcające;
przedłużona pozycja siedząca;
otyłość
nadmierna aktywność fizyczna;
przeciążenie kręgosłupa związane z płaskimi stopami i noszeniem niewygodnych butów;
nagłe zaprzestanie regularnego treningu.

Rolę odgrywa także rola genetyczna. Przepuklina przestrzeni międzykręgowej może rozwinąć się nie tylko jako powikłanie osteochondrozy, ale także z urazem i skrzywieniem kręgosłupa u osób z zaburzeniami rozwojowymi prowadzącymi do przeciążenia kręgosłupa.

Gatunek

Może to dotyczyć dowolnej części kręgosłupa, ale częściej - odcinka lędźwiowo-krzyżowego i szyjki macicy. Kliniczna symptomatologia zależy od lokalizacji, każdy rodzaj choroby ma swoje własne objawy. Rozróżnia się następujące typy patologii, biorąc pod uwagę lokalizację:

Przepuklina lędźwiowo-krzyżowa jest najczęstsza. W 90% przypadków występ jest zlokalizowany na poziomie L4-L5 i L5-S1.
Kręgosłup szyjny jest drugim najczęściej występującym.
Klatka piersiowa - niezwykle rzadka.

W zależności od etapu powstawania przepukliny wyróżnia się następujące odmiany:

wypadnięcie;
występ;
wytłaczanie
sekwestracja dysku.

Przepuklina to wypukłość jądra miąższowego dysku poza włóknisty pierścień

Objawy przepukliny międzykręgowej

Na początku powstawania przepukliny choroba zwykle nie pojawia się w żaden sposób, osoba nie podejrzewa, że jest chora. Objawy pojawiają się, gdy występ ściska otaczające nerwy i naczynia krwionośne. Objawy kliniczne zależą przede wszystkim od rodzaju choroby.

Typowe objawy to miejscowy ból i naruszenie unerwienia podczas ściskania nerwów rdzeniowych.

Szyjki macicy

Głównym objawem choroby jest ból w tylnej części szyi. Wrażenia bólowe nasilają się podczas ćwiczeń, zmniejszają się podczas leżenia. Ból jest tępy z natury, może promieniować do kończyny górnej.

Oprócz bólu podczas ucisku nerwów dochodzi do naruszenia unerwienia:

drętwienie palców;
troficzne zmiany skórne;
okresowe zawroty głowy;
ból głowy
wahania ciśnienia krwi.

Nasilenie objawów zależy od wielkości wypukłości i stopnia ucisku nerwów.

Oddział klatki piersiowej

Ból najczęściej zlokalizowany jest w górnej części pleców. Poprawia to aktywność fizyczna, przedłużony pobyt w niewygodnej pozycji. Ból może być również zlokalizowany w mostku, przypominając choroby serca lub żołądka.

Lędźwiowo-krzyżowy

Ból jest zlokalizowany w dolnej części pleców, często promieniując do kończyn dolnych, kości krzyżowej, narządów płciowych. Wrażenia bólowe nasilają się podczas ćwiczeń, przechodzą w spoczynku.

Istnieją inne objawy związane z upośledzeniem unerwienia:

drętwienie i mrowienie w nodze;
osłabienie mięśni kończyn dolnych;
zmniejszona wrażliwość;
zaburzenia miednicy - nietrzymanie moczu i kału, zaburzenia erekcji.

Lokalizacja objawów może być różna - tylko uda, uda i dolnej nogi, od pośladków po opuszki palców. To zależy od tego, który nerw jest ściśnięty.

Głównym objawem, z którym pacjenci cierpiący na przepuklinę międzykręgową konsultują się z lekarzem, jest ból kręgosłupa

Konsekwencje i możliwe powikłania

Przy wczesnym wykryciu choroby i rozpoczęciu leczenia rokowanie jest korzystne. W około 75% przypadków stan poprawia się w ciągu 4-6 tygodni, ale istnieje wysokie ryzyko nawrotu.

Obraz kliniczny nie ogranicza się tylko do głównych objawów. W niektórych przypadkach rozwijają się komplikacje, które zmieniają objawy. Powikłania mogą być różne, w zależności od tego, w której części kręgosłupa zlokalizowana jest przepuklina.

Lokalizacja	Charakterystyczne komplikacje
Szyjki macicy	Najczęstszym powikłaniem jest zespół tętnicy kręgowej. Występuje ucisk tętnicy kręgowej, która zasila mózg. Klinicznie objawia się to następującymi objawami: Szum w uszach; Zawroty głowy Utrata przytomności; · Błyski światła w oczach; · Naruszenie koordynacji. W ciężkich przypadkach zespół tętnicy kręgowej może powodować przejściowe ataki niedokrwienne (TIA) - przejściowe zaburzenia dopływu krwi do mózgu.
Oddział klatki piersiowej	Przepuklina w odcinku piersiowym kręgosłupa może ściskać gałęzie trzewne, które unerwiają narządy wewnętrzne. Dlatego powikłaniem choroby może być nieprawidłowe działanie przełyku, oskrzeli, wątroby, trzustki, jelit.
Lędźwiowo-krzyżowy	Najczęściej komplikuje go zespół korzeniowy (radikulopatia). Jest to stan, w którym rdzeń kręgowy jest ściśnięty, co prowadzi do silnego bólu.

Innym powikłaniem, które może rozwinąć się przy wszystkich typach choroby, jest mielopatia dyskogenna. Jest to stan, w którym występ płyty prowadzi do zwężenia kanału kręgowego i ucisku rdzenia kręgowego. Z jednej strony występują zaburzenia ruchowe lub czuciowe:

niedowład kończyny dolnej (prawa lub lewa) z utratą odruchów ścięgien;
utrata czucia;
dysfunkcja narządów miednicy - nietrzymanie moczu i kału.

Z czasem stan pogarsza się, zmiany stają się nieodwracalne.

Metody diagnostyczne

Przepuklina kręgowa może być podejrzewana na podstawie charakterystycznych objawów, ale konieczne jest dodatkowe badanie w celu postawienia diagnozy. Obrazowanie rezonansu magnetycznego (MRI) jest uważane za złoty standard, ale czasami wymagane są inne testy.

Metoda diagnostyczna	Do kogo pokazano	Wyjaśnienie
Radiografia rentgenowska	Wszystkim chorym	Niedroga, ale nie informacyjna metoda badawcza. Na zdjęciu rentgenowskim można zobaczyć objawy osteochondrozy i nieprawidłowości kręgosłupa, ale nie będzie możliwe zdiagnozowanie patologii krążków międzykręgowych.
Rezonans magnetyczny (MRI)	Wszystkim chorym	Wykryj patologię pomoże MRI lub CT. Miękkie struktury, takie jak dysk międzykręgowy, są lepiej wizualizowane na MRI. Badanie pomoże określić lokalizację i rozmiar występu.
Dopplerografia ultrasonograficzna (ultrasonografia dopplerowska) naczyń krwionośnych	Z uszkodzeniem odcinka szyjnego kręgosłupa	Wybrzuszony występ w odcinku szyjnym kręgosłupa może ściskać nie tylko tkankę nerwową, ale także naczynia krwionośne. Jest to wskazanie do badań naczyniowych (USG naczyń).
Elektrokardiografia (EKG)	Z uszkodzeniem kręgosłupa piersiowego	Gdy dysk jest uszkodzony w okolicy klatki piersiowej, objawy mogą przypominać dusznicę bolesną. Aby wykluczyć patologię kardiologiczną, wykonuje się EKG.

MRI - główna metoda diagnozy przepuklin międzykręgowych

Jak pozbyć się choroby

Istnieje kilka metod leczenia choroby. Można zastosować leczenie zachowawcze lub chirurgiczne. Wybór taktyk terapeutycznych zależy od kilku czynników - wielkości i lokalizacji wypukłości, nasilenia objawów, obecności powikłań, czasu trwania choroby.

Leczenie bez operacji

W 90% przypadków choroba jest skutecznie podatna na leczenie zachowawcze. Terapia zachowawcza jest złożona - przepisywane są leki, blokady przedkręgowe, fizjoterapia i fizjoterapia. Czas trwania leczenia powinien wynosić co najmniej 1 miesiąc.

Metoda leczenia		Wyjaśnienie
Terapia lekowa	Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ)	NLPZ są przepisywane w celu łagodzenia bólu i łagodzenia stanów zapalnych. Stosowane są ogólnoustrojowe NLPZ: Meloksykam Diklofenak (dikloberl); Ibuprofen Naproksen
	Leki zwiotczające mięśnie	Centralne środki zwiotczające mięśnie są przepisywane w celu zmniejszenia napięcia mięśniowego, ponieważ hipertoniczność mięśni pogarsza uszkodzenie nerwów. Stosowane są następujące leki: Midokalm; Moksyx · Toccata.
	Witaminy z grupy B.	Witaminy z grupy B są przepisywane w celu poprawy trofizmu włókien nerwowych.
Blokada międzykręgowa		Blokady Paravertebral są przepisywane w celu łagodzenia bólu. Istotą procedury jest wprowadzenie środków znieczulających i glukokortykoidów do tkanek kręgowych.
Fizjoterapia		W ostrym okresie choroby stosuje się następujące metody fizjoterapeutyczne: · UHF; Ultrafonoforeza z hydrokortyzonem; Elektroforeza. Mają na celu zmniejszenie stanu zapalnego i obrzęku, poprawę krążenia krwi. Po zatrzymaniu ostrych objawów stosuje się refleksologię i terapię błotną. Terapia trakcyjna ma dobry efekt, który ma na celu zwiększenie odległości międzykręgowej i zmniejszenie obciążenia krążka międzykręgowego.
Ćwiczenia fizjoterapeutyczne		Ważnym elementem leczenia jest fizykoterapia (terapia ruchowa). Za pomocą specjalnych ćwiczeń można uzyskać przyczepność kręgosłupa, wzmacniając szkielet mięśniowy. W ten sposób zmniejsza się obciążenie dysku, którego dotyczy problem. Oprócz terapii ruchowej masaż służy do poprawy krążenia krwi i zmniejszenia napięcia mięśniowego.

Zgodność z ogólnymi zaleceniami wpływa również na skuteczność leczenia:

spać na twardej powierzchni lub na podłodze;
podnieś poduszkę ortopedyczną;
wyeliminować ciężki wysiłek fizyczny;
ruszaj się więcej w ciągu dnia.

Wskazania do leczenia chirurgicznego

Operacja jest najskuteczniejszą i najbardziej radykalną metodą leczenia, ale operacja nieuchronnie wiąże się z wysokim ryzykiem powikłań pooperacyjnych, dlatego nie wszystkim pokazano to leczenie. Operacja jest wymagana w około 10% przypadków.

W jakich przypadkach wskazana jest operacja:

Zespół bólu nie ustaje w ciągu 1,5 miesiąca od leczenia zachowawczego.
Chorobę komplikowała dyskogenna mielopatia, zespół tętnicy kręgowej.
Występują zaburzenia narządów miednicy (nietrzymanie moczu i kału, zaburzenia erekcji).

Decyzja o potrzebie operacji jest podejmowana indywidualnie. Bierze się również pod uwagę wiek pacjenta, ogólny stan i obecność współistniejących chorób.

10% pacjentów z przepukliną międzykręgową wymaga operacji

Rodzaje interwencji chirurgicznej

Celem operacji może być usunięcie przepukliny lub dekompresja rdzenia kręgowego (wraz z rozwojem powikłań). Leczenie może polegać na laminektomii, mikrodisektomii lub endoskopowym usunięciu przepukliny.

Nazwa operacji	Zalety i wady	Wyjaśnienie
Laminektomia	Jedyną zaletą jest to, że nie ma potrzeby używania specjalnego sprzętu. Wady: Urazy; Wysokie ryzyko powikłań pooperacyjnych; · Długi powrót do zdrowia.	Laminektomia jest najbardziej traumatycznym leczeniem. Podczas operacji łuk kręgowy jest usuwany. Jego usunięcie prowadzi do rozszerzenia jamy kanału kręgowego i eliminuje jego kompresję. Obecnie laminektomia jest rzadko stosowana, ponieważ istnieją mniej inwazyjne metody leczenia.
Mikrodisektomia	Zalety obejmują możliwość usunięcia przepukliny o dowolnym rozmiarze i lokalizacji. Wady: względna inwazyjność, ryzyko powikłań (ale mniej niż przy laminektomii).	Coraz częściej stosuje się mikrochirurgiczne usuwanie przepuklin (mikrodisektomia). Operację wykonuje się w znieczuleniu, na skórze nacina się 3-4 cm, a przepuklinę usuwa się za pomocą mikroskopu.
Endoskopowe usunięcie	Główną zaletą jest niska inwazyjność. Wadą jest to, że niemożliwe jest usunięcie dużych przepuklin.	Najmniej inwazyjne leczenie to endoskopowe usunięcie przepukliny. Operację wykonuje się w znieczuleniu ogólnym za pomocą specjalnego urządzenia - endoskopu. Urządzenie wprowadza się przez małe nacięcia w skórze.

Okres pooperacyjny

Czas powrotu do zdrowia zależy od rodzaju operacji (od 2-3 dni w przypadku operacji endoskopowej do kilku miesięcy w przypadku laminektomii). Po operacji zaleca się noszenie półsztywnego gorsetu przez 1-2 miesiące. Aktywność fizyczna jest ograniczona do 1 miesiąca.