Osteochondroza 2 stopnie

Osteochondroza drugiego stopnia jest chorobą zwyrodnieniowo-dystroficzną kręgosłupa, która ma długi przebieg ze stopniowym niszczeniem stawów i uszkodzeniem sąsiednich struktur (naczyń, nerwów, mięśni i tkanki chrzęstnej). Patologia może wystąpić w różnych częściach kręgosłupa (szyjna, piersiowa, lędźwiowa, krzyżowa). Kiedy osteochondroza powstaje na granicy dwóch segmentów, występuje połączone uszkodzenie (L5-S1). Nie ma dokładnej przyczyny wystąpienia (dotyczy chorób polietiologicznych).

Co to jest osteochondroza, etap 2

Istnieje kilka rodzajów klasyfikacji choroby.

Klasyfikacja L. Armstronga (1952) według etapów rozwoju:

1. Początkowe zmiany w środku włóknistego pierścienia.
2. Etap związany jest z przesunięciem rdzenia włóknistego dysku, aw konsekwencji deformacją przestrzeni między stawowej. Zdeformowane elementy mogą wystawać do przodu, bocznie, przyśrodkowo względem ciał kręgowych lub w kierunku kanału kręgowego. W rzeczywistości okres ten odpowiada pojawieniu się przepukliny dysku międzykręgowego.
3. Etap związany z zastąpieniem dysku tkanką włóknistą.

Klasyfikacje HW Meyerdin (1932) według poziomu przemieszczenia:

1. Przesunięcie dwóch sąsiednich kręgów o 0,25 względem osi.
2. Przesunięcie dwóch sąsiednich kręgów o 0,5 w stosunku do osi (wychodząc poza miejsce połączenia).
3. Przesunięcie kręgów o 0,75 względem osi.
4. Prawie całkowite oderwanie powierzchni stawowych.
5. Kręgosłupa.

Klasyfikacja I.M. Mitbreita i V.E. Belenky (1978), który uwzględnia kąt nachylenia:

1. Przechyl 50-60 stopni.
2. Przechyl 61–70 stopni.
3. Przechyl 71–90 stopni.
4. Nachylenie 91-105 stopni.
5. Przechyl o więcej niż 106 stopni.

Klasyfikacja A.I. Osna dokonuje również podziału na etapy postępu:

1. Patologiczny proces patologiczny.
2. Utrata zdolności naprawczej dotkniętego dysku. Okres ten wiąże się z zaangażowaniem wszystkich elementów dysku. Staw międzykręgowy zaczyna tracić zdolność do mocowania kręgów na miejscu i nabywa ruchliwość patologiczną. Pomimo wyraźnego odkształcenia struktury połączeń na taśmie nie wchodzą w otaczającą przestrzeń.
3. Etap powstawania przepuklinowych krążków międzykręgowych.
4. Zwłóknienie krążka międzykręgowego.

Wszystkie klasyfikacje opisują, że 2. stopień osteochondrozy jest nieco inny, stąd istnieją pewne niespójności dotyczące obrazu klinicznego w różnych źródłach.

Obecnie preferowana jest klasyfikacja Osna, ponieważ bierze ona pod uwagę ważny okres niestabilności miejsca kręgosłupa (istnieje pośredni etap między początkiem osteochondrozy a powstaniem przepukliny międzykręgowej).

Objawy

Choroba ma kilka klasycznych zespołów. Każdy poziom ma swoją własną charakterystykę manifestacji choroby, ale istnieją cztery trwałe klasyczne zespoły (niewymienione w 2 stopniach):

1. Zespół statyczny . Jest to związane z naruszeniem integralności anatomicznej elementów stawu międzykręgowego (dyski, chrząstki, kręgi). Wraz z ich przesunięciem struktury nośne kręgosłupa (szkielet mięśniowy) nie są w stanie utrzymać integralności struktury.
2. Zespół neurologiczny . Jest to związane z kompresją korzeni nerwowych i upośledzeniem przewodnictwa nerwowego. Struktury nerwowe można ściskać przy wyjściu z kanału kręgowego (objawy miejscowe) lub bezpośrednio w kanale (objawy korzeniowe).
3. Zespół naczyniowy . Występuje z powodu niedrożności tętnic i pojawienia się lokalnych procesów niedokrwiennych. Ze względu na obecność zabezpieczeń ciężkie zaburzenia krążenia można wykryć tylko na końcowych etapach (3-4).
4. Zespół troficzny . Płynie płynnie z naczyń krwionośnych i neurologicznych, ponieważ niedożywienie i unerwienie powodują przesunięcie procesów metabolicznych w tkankach.

Tabela pokazuje jedynie objawy charakterystyczne dla osteochondrozy stopnia 2 zgodnie z klasyfikacją Osna (niestabilność dysku bez oznak przepukliny międzykręgowej - przepuklina) bez uwzględnienia innych objawów klinicznych.

Departament	Objawy
Szyjki macicy	Dominuje zespół naczyniowy (ucisk tętnicy kręgowej). Objawy kliniczne: · Szyjki macicy (miejscowy ból szyi z możliwością nawadniania na sąsiednie obszary); Zespół tętnicy kręgowej (zaburzenia widzenia, trzaski i szumy uszne, zawroty głowy, bóle głowy); · Niespodziewana upośledzona aktywność ruchowa (z kończyn górnych, z odcinka szyjnego kręgosłupa - wiotkie porażenie); · Lekkie naruszenie wrażliwego unerwienia kończyn górnych (drętwienie, mrowienie, niedowład).
Klatka piersiowa (rzadko dotyczy)	Dominuje zespół statyczny. Cechy kliniczne: · Lokalny zespół bólowy (ból może się nasilić podczas głębokiego oddychania); · Lekkie naruszenie aktywności ruchowej kończyn górnych (wiotkie porażenie, zmniejszony zakres ruchu); · Niewielkie naruszenie wrażliwej sfery (temperatura, ból, proprioceptywne); · Odruchowy skurcz mięśni.
Odcinek lędźwiowy	Dominuje zespół neurologiczny (zwykle korzeniowy). Objawy kliniczne: Lumbalgia (miejscowy ból w dolnej części pleców, który nasila się wraz z ruchem); · Lekkie naruszenie aktywności ruchowej kręgosłupa lędźwiowego i kończyn dolnych; · Drobne wrażliwe zaburzenia kończyn dolnych (mrowienie, gęsia skórka).
Sacral	Częściej występuje w połączeniu z odcinkiem lędźwiowym na poziomie L5-S1 z odpowiednimi objawami (typowa klinika osteochondrozy lędźwiowej).

Taktyka dalszego postępowania z pacjentem zależy od stopnia uszkodzenia kręgosłupa.

Diagnostyka

Metody diagnostyczne osteochondrozy kręgosłupa oddziału 2 stopnia 2, a także innych oddziałów, są reprezentowane przez ogólny schemat:

1. Biorąc historię. Pod warunkiem, że w 2. okresie osteochondrozy nie ma wyraźnego odkształcenia stawu międzykręgowego (wypukłość, przemieszczenie kręgów), dolegliwości będą z natury nieco rozmyte - ból o różnej lokalizacji i intensywności, okresowe naruszenie wrażliwości.
2. Badanie fizykalne. Każdy oddział ma swoje cechy charakterystyczne podczas badania palpacyjnego: obszar szyjny związany jest z pojawieniem się objawu Sperlinga (przechylenie na bok zmiany zwiększa ból) i objawem Putmana-Schultza (zjawisko nocnej ramiennej); na osteochondroza 2 stopnie kręgosłupa piersiowego
3. objaw Dejerine jest charakterystyczny (podczas kaszlu silniej boli plecy); zmiany w okolicy lędźwiowej charakteryzują się objawem Lasego (ból, gdy stawy biodrowe są zgięte w pozycji leżącej na plecach) i objawem Amosa (konieczne jest uniesienie z pozycji poziomej).
4. Rentgen kręgosłupa (badanie, obserwacja). Na drugim etapie obrazy można wykorzystać do określenia niewielkiego odkształcenia przestrzeni między stawowej, zwężenia szczeliny stawowej i miejscowego zniszczenia kręgów.
5. CT / MRI Pozwala określić stopień zwyrodnienia krążków międzykręgowych, zaburzenia krążenia, drożność kanału kręgowego.

Są to główne metody wykrywania drugiego stopnia osteochondrozy (zbyt małe zmiany destrukcyjne), jednak w celu diagnostyki różnicowej schemat może ulec zmianie, na przykład można zastosować inne metody (epidurografia, venospondylografia, arteriografia).

Leczenie

Leczenie choroby na tym etapie jest dopuszczalne tylko metodami zachowawczymi (wymagana jest interwencja chirurgiczna z obrazem przepukliny międzykręgowej i zwyrodnienia włóknistego). Leczenie nie zależy od poziomu uszkodzenia i jest przeprowadzane zgodnie z jednym schematem.

Leczenie zachowawcze obejmuje:

• terapia lekowa;
• leczenie nielekowe.

Terapia farmakologiczna polega na przyjmowaniu leków z różnych grup:

1. Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ). Stosowany w celu łagodzenia bólu i tłumienia procesów zapalnych w tkankach. Typowi przedstawiciele to Meloxicam, Ibuprofen.
2. Leki przeciwbólowe - fundusze bezpośrednio ukierunkowane na wyeliminowanie zespołu bólowego (nieco silniejsze niż NLPZ).
3. Blokady nowokainy i lidokainy (rzadko stosowane na tym etapie).
4. Preparaty steroidowe - do wstrzyknięć domięśniowych lub zewnątrzoponowych w połączeniu ze środkami przeciwbólowymi (przedłużają działanie innych leków).
5. Leki zwiotczające mięśnie - stosowane w celu złagodzenia skurczu mięśni, który występuje w odpowiedzi na przedłużone podrażnienie bólu spowodowane dolegliwościami.
6. Terapia miejscowa w postaci różnych maści i żeli o działaniu znieczulającym (żel Nise). Czasami zaleca się stosowanie leku o działaniu drażniącym (żel Fastum) w celu zmiany dominującego w ośrodkowym układzie nerwowym (przeniesienie bólu kręgosłupa na inny obszar).

Oprócz klasycznej terapii pokazano kompleksy multiwitaminowe, które przyczyniają się do pewnego wzmocnienia szkieletu kręgosłupa.

Terapia ruchowa - jedna ze skutecznych metod leczenia osteochondrozy drugiego stopnia

Środki leczenia nielekowego obejmują:

1. Zestaw ćwiczeń LFK. Jest wybierany ściśle indywidualnie, biorąc pod uwagę cechy procesu. Pierwszy cykl leczenia odbywa się pod nadzorem specjalisty i trwa średnio 7-14 dni. Celem jest przywrócenie procesów metabolicznych i rozwój chorego kręgosłupa.
2. Fizjoterapia Najczęściej stosuje się elektroforezę, fonoforezę, magnetoterapię i ultradźwięki. Celem jest złagodzenie lokalnej bolesności, miejscowego stanu zapalnego i usprawnienie procesów regeneracyjnych.
3. Masaż Wskazany w celu zmniejszenia napięcia mięśniowego. Dopuszczalne jest stosowanie różnych technik (odkurzanie, masaż własny, punktowy, klasyczny).
4. Refleksologia ma punktowy wpływ na rzut splotów nerwowych na skórę. Wymagana jest dokładna znajomość topografii i anatomii, ponieważ istnieje ryzyko dodatkowego podrażnienia nerwów i zwiększonego bólu.
5. Noszenie specjalnych urządzeń ortopedycznych (gorset). Pełni głównie funkcję dodatkowego wsparcia, a także wykonuje niewielką trakcję kręgosłupa, co nieco zmniejsza obciążenie dotkniętego obszaru.

Leczenie jest takie samo dla każdego poziomu obrażeń. Brak efektu po trzech cyklach leczenia zachowawczego jest bezpośrednim wskazaniem do przejścia na inne metody leczenia pacjentów. Oznacza to, że możesz potrzebować dodatkowej diagnozy i wyjaśnienia stopnia choroby.