Choroba zwyrodnieniowa stawu kolanowego 2 stopnie: przyczyny, objawy, leczenie

Choroba zwyrodnieniowa stawu kolanowego II stopnia (gonartroza) jest chorobą zwyrodnieniowo-dystroficzną, w której dochodzi do zniszczenia chrząstki stawowej. Jest to dość powszechna patologia: prawie 20% populacji napotyka taki problem. Choroba może wpływać na jeden lub oba stawy. Kod ICD-10: M17 - artroza stawu kolanowego.

Staw kolanowy łączy piszczel z kością udową i jest podtrzymywany przez kilka grup więzadeł. Składa się z maziowej kapsułki wypełnionej płynem, która umożliwia płynne przesuwanie kości stawów podczas ruchu. Powierzchnie stawowe pokryte są chrząstką (tkanka łączna, składająca się z gęstej substancji międzykomórkowej), która pełni funkcję podtrzymującą.

Dlaczego występuje choroba? Pod wpływem niekorzystnych czynników chrząstka ulega zniszczeniu. W małych naczyniach, które ją karmią, krążenie krwi jest zaburzone, w wyniku czego powierzchnia staje się sucha i pojawiają się mikropęknięcia.

Chrząstka traci swoją elastyczność, a powierzchnie kości są odsłonięte, co powoduje tarcie. Zapalenie błony maziowej prowadzi do zmiany składu i lepkości mazi stawowej. Nastąpiło pogrubienie torebki stawowej. Powierzchnia kości pokryta jest kolcami kostnymi (osteofitami), które rosną i zakłócają swobodny ruch.

Powody

Choroba zwyrodnieniowa deformująca warunkowo (DOA) dzieli się na pierwotną i wtórną postać. Jeśli dokładna przyczyna choroby nie jest określona przez oddalenie, rozpoznawana jest idiopatyczna choroba zwyrodnieniowa stawów.

Pierwotna postać DOA jest najczęściej wykrywana u pacjentów w podeszłym wieku, w większości przypadków jest obustronna, podczas gdy w wtórnej dotyczy jednej kończyny.

Przyczyny rozwoju gonartrozy drugiego stopnia obejmują:

• urazy kończyn dolnych (złamania nóg, uszkodzenie łąkotki, podarte więzadła);
• palucha koślawego;
• nadwaga;
• zespół hipermobilności kolana;
• akromegalia;
• zapalenie stawów o różnej etiologii (reumatoidalne, reaktywne, łuszczycowe);
• dna moczanowa
• wrodzony skrócenie nóg;
• zaburzenia unerwienia w chorobach neurologicznych (urazy kręgosłupa lub urazowe uszkodzenia mózgu);
• dysplazja stawu kolanowego;
• zapalenie kości i szpiku;
• słabość aparatu więzadłowego (uwarunkowana genetycznie);
• chondrokalcynoza;
• cukrzyca.

Następujące czynniki mogą wpływać na rozwój deformującej choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego 2. stopnia:

• starość pacjenta;
• wysoka gęstość mineralna tkanki kostnej;
• płeć żeńska;
• częsta aktywność fizyczna;
• niektóre sporty;
• niewłaściwe odżywianie, powodujące niewystarczającą ilość witaminy C, D3 lub wapnia;
• częste obrażenia;
• palenie
• dziedziczna predyspozycja;
• hormonalna terapia zastępcza.

Często pacjenci w wieku powyżej 40 lat nie biorą pod uwagę zmian związanych z wiekiem i zaczynają przeciążać stawy, na przykład biegając lub aktywnie kucając. W rezultacie szybko pojawiają się zmiany zwyrodnieniowo-dystroficzne.

Objawy

Istnieją trzy etapy choroby. Początkowo DOA praktycznie się nie objawia, pacjent ma lekki trzask w stawach i lekki ból po długotrwałym obciążeniu. Kości prawie nie są zdeformowane, zachowując swój pierwotny kształt.

Z biegiem czasu choroba postępuje, a u pacjenta zdiagnozowano gonartrozę stopnia 2.

Ból stawów

Można to zaobserwować nawet w spoczynku. Najdłuższe ataki odnotowuje się po długich spacerach lub wysiłku fizycznym.

Najbardziej charakterystycznym objawem choroby jest ból w stawie kolanowym.

Aby pozbyć się bólu, potrzebujesz długiego odpoczynku, ale warto wznowić ruch, a ból powraca. Powodem tego jest usunięcie górnej warstwy chrząstki i odsłonięcie zakończeń nerwowych. Jeśli dana osoba odpoczywa przez kilka godzin, błony stawowe są przywracane.

Sztywność stawów po śnie

Ten objaw występuje po porannym przebudzeniu. W większości przypadków sztywność znika w ciągu pół godziny. Jeśli będzie obserwowany dłużej, może to wskazywać na rozwój procesu zapalnego.

Przyczyną sztywności jest naruszenie produkcji glukozaminy i chondroityny - składników naturalnego smaru śródstawowego.

Klikanie i chrupanie stawów

Objaw ten obserwuje się już w pierwszym stopniu DOA, ale wraz z rozwojem choroby nasila się.

Crunch występuje nie tylko podczas zginania kończyn, ale także podczas chodzenia. Powodem tego jest uszkodzenie powierzchni stawowych, tworzenie bruzd i osteofitów.

Redukcja amplitudy

Próbując zmniejszyć ból, pacjent ma tendencję do zginania i prostowania kończyny w możliwie najmniejszym stopniu. Po chwili aparat więzadłowy dostosowuje się do zakresu ruchów, a więzadła są skracane.

W wyniku tego zmniejsza się amplituda ruchów, osoba nie może w pełni zgiąć lub zgiąć nogi, w niektórych przypadkach zaczyna kuleć. Możliwe jest opracowanie stawu, ale w tym celu musisz wykonywać specjalne ćwiczenia przez długi czas.

Wspólny wzrost głośności

Najczęściej przyczyną tego jest zapalenie błony maziowej - proces zapalny zachodzący w błonie maziowej. Może temu towarzyszyć gromadzenie się płynu w jamie stawowej.

Również obrzęk tkanek miękkich, który występuje w przewlekłej postaci choroby, może również prowadzić do wzrostu stawu. Przyczyną patologii może być również tworzenie osteofitów (kolców) wzdłuż krawędzi powierzchni stawowych.

Diagnostyka

W celu zdiagnozowania choroby traumatolog ortopeda przeprowadza wywiad z pacjentem, identyfikując dolegliwości. Klasyczną metodą pozwalającą ustalić chorobę jest radiografia.

Radiografia jest najczęściej wykonywana w celu postawienia diagnozy.

Przy 2 stopniach choroby zwyrodnieniowej stawów można zaobserwować deformację stawu, zwężenie szczeliny stawowej 2 lub 3 razy oraz zagęszczenie strefy podchrzęstnej. Końce piszczeli i kości udowej rozszerzają się, a krawędzie kłykci są zaostrzone.

Ponadto ta metoda badawcza eliminuje obecność guzów lub innych procesów patologicznych. W niektórych przypadkach zaleca się obrazowanie rezonansem magnetycznym w celu potwierdzenia diagnozy.

Leczenie

Leczenie artrozy stawu kolanowego drugiego stopnia powinno być kompleksowe.

Terapia lekowa

Niesteroidowe leki przeciwzapalne

Leki z tej grupy - diklofenak, meloksykam, ibuprofen, nimesulid - zmniejszają ból i eliminują stany zapalne. Ponieważ takie leki niekorzystnie wpływają na stan przewodu żołądkowo-jelitowego, należy je przyjmować po posiłkach.

W ramach kompleksowego leczenia stosuje się niesteroidowe leki przeciwzapalne, na przykład diklofenak

Okres leczenia powinien być ograniczony. Nie przekraczaj dopuszczalnej dawki, ponieważ może to spowodować rozwój dużej liczby działań niepożądanych.

Glukokortykoidy

Są to leki hormonalne, które mają działanie przeciwzapalne. Są stosowane w intensywnym procesie zapalnym.

Najczęściej stosowane są mometazon (Diprospan, Kenalog) lub deksametazon, który podaje się domięśniowo lub dostawowo. Przed wstrzyknięciem do kolana płyn jest usuwany, a jama stawowa jest myta.

W niektórych przypadkach glukokortykoidy podaje się doustnie, na przykład metyloprednizolon.

Chondroprotektory

Preparaty z tej grupy poprawiają procesy metaboliczne w tkankach i przyczyniają się do ich regeneracji. Najczęściej w leczeniu choroby przepisywane są Teraflex, Don lub Artiflex. Stosowane są również leki do wstrzykiwań Mucosat lub Alflutop.

Leki wpływają na produkcję i lepkość mazi stawowej. Ponadto leki z tej grupy mają łagodne działanie przeciwbólowe i przeciwzapalne. Leczenie chondroprotektorami powinno być długotrwałe.

Należy zwrócić uwagę na fakt, że aby zatrzymać niszczenie chrząstki, przebieg terapii powinien wynosić od 2 do 6 miesięcy. Mogą być wymagane powtarzające się kursy.

Obiekty na zewnątrz

W kompleksowym leczeniu choroby stosuje się preparaty do stosowania zewnętrznego w postaci maści, żeli lub kremów na bazie NLPZ, jadu pszczół i węża lub ekstraktów z roślin leczniczych. Stosuje się je na dotknięty obszar 2-3 razy dziennie, zgodnie z instrukcjami.

Do łagodzenia bólu i stanów zapalnych stosuje się środki zewnętrzne.

Takie fundusze mogą poprawić krążenie krwi, zmniejszyć ból i przywrócić ruchomość stawów.

Terapia nielekowa

W okresie zaostrzenia choroby pacjent musi maksymalnie rozładować dotkniętą kończynę. Do chodzenia możesz użyć laski lub specjalnych wkładek.

Gimnastyka lecznicza jest ważnym składnikiem leczenia DOA

Zastosowanie fizjoterapii jest skuteczne:

Metoda	Opis
Elektroforeza	Za pomocą prądu elektrycznego do organizmu wprowadza się leki - nowokainę, dimeksyd i inne leki, które zatrzymują ból i stany zapalne. Lokalne stosowanie narkotyków pozwala uniknąć wielu skutków ubocznych.
Magnetoterapia	Prądy wirowe magnetyczne przyczyniają się do podgrzewania tkanek na głębokości 10-12 cm, co zwiększa napięcie naczyń krwionośnych, przyspiesza reakcje regeneracyjne, poprawia procesy metaboliczne w dotkniętym obszarze
Ozoceriterapia	Jeden z rodzajów terapii cieplnej. Ozokeryt jest substancją pochodzenia naftowego, zawierającą oleje mineralne, żywice i parafiny. Stosowany w postaci aplikacji lub okładów, co poprawia mikrokrążenie, zmniejsza ból
Krioterapia	Pod wpływem schłodzonego gazu zmniejsza się obrzęk tkanek, receptory bólu są blokowane, a napięcie mięśniowe maleje
Fonoforeza	Połączona metoda fizjoterapii, łącząca działanie leków i ultradźwięków. Kiedy gonartroza jest najczęściej stosowana z hydrokortyzonem

Konieczne jest również wykonywanie ćwiczeń terapeutycznych. Masaż pomaga poprawić krążenie krwi w dotkniętym obszarze.

Dość często środki ludowe stosuje się w postaci nalewek, balsamów i okładów na bazie czarnej rzodkiewki, żywego inwentarza, złotych wąsów, które stosuje się na uszkodzone obszary.

Nawet kompleksowe leczenie i stosowanie najnowocześniejszych środków farmaceutycznych nie może całkowicie przywrócić tkanki chrzęstnej. W ciężkich przypadkach może być wymagana operacja.

Powikłania

Stopniowe niszczenie tkanki chrzęstnej prowadzi do tego, że z czasem dochodzi do deformacji kolan. Z powodu słabości aparatu więzadłowego pacjent często ma zwichnięcia i złamania.

Patogenne mikroorganizmy mogą przenikać przez pęknięcia w tkance chrzęstnej, co może powodować aseptyczną martwicę. W ciężkich przypadkach choroba zwyrodnieniowa stawów prowadzi do niepełnosprawności.

Zapobieganie

Aby spowolnić niszczenie chrząstki, konieczne jest:

• unikać silnych obciążeń dotkniętej kończyny;
• wybierz wygodne buty i użyj specjalnych wkładek ortopedycznych;
• angażować się w wychowanie fizyczne i pływanie;
• monitorować masę ciała.

Nie można wyleczyć gonartrozy drugiego stopnia, ale rozpoczęta terapia w odpowiednim czasie pomaga zatrzymać chorobę na tym etapie. Ponadto leczenie pozwala pozbyć się niektórych objawów choroby (ból, obrzęk), dlatego jeśli zostaną zidentyfikowane objawy patologii, należy skonsultować się z lekarzem.