Brodawki pod pachami

Brodawki pod pachami są łagodnymi nowotworami o charakterze wirusowym. Ich rozwój jest spowodowany wirusem brodawczaka, który powoduje również brodawki i brodawki odbytu i narządów płciowych (pojęcia te są synonimami, a różnica polega na osobliwościach lokalizacji).

Cechy choroby:

1. Wirus jest oportunistyczny i występuje, według różnych źródeł, u 90% ludzi na świecie, ale w większości przypadków infekcja ma postać subkliniczną lub utajoną (okresowo występujące pojedyncze formacje lub zwykły nosiciel).
2. Nie ma wczesnych objawów choroby.
3. Występuje częściej w populacji dorosłych w wieku powyżej 20 lat (u mężczyzn jest nieco rzadziej niż u kobiet), ale może również występować u dzieci (w szczególności w grupie często chorych dzieci o obniżonej odporności).
4. W tym obszarze częściej występuje nitkowata postać brodawczaków, jednak mogą pojawić się inne warianty formacji - w zależności od rodzaju wulgarnych i płaskich brodawek.
5. Klęska tego obszaru wiąże się z dość wysokim ryzykiem złośliwości. Powodem są trwałe obrażenia spowodowane zwiększonym poceniem się i tarciem.

Przed leczeniem wymagana jest dokładna diagnoza, ponieważ wiele chorób o podobnych objawach klinicznych jest związanych z nowotworami złośliwymi, a podczas próby leczenia ich z brodawczakami może wystąpić znaczne pogorszenie. Przede wszystkim rak podstawnokomórkowy i płaskonabłonkowy należą do takich patologii (dlatego wymagana jest wstępna konsultacja).

Przyczyny brodawczaków pod pachami

Głównym powodem pojawienia się zmian skórnych tego typu jest zakażenie wirusem brodawczaka zawierającego DNA (wirus brodawczaka, wirus brodawczaka ludzkiego, HPV).

Wirus brodawczaka

Wirus ma niewielki rozmiar, płaszcz białkowy, jest termostabilny, odporny na środowisko zewnętrzne, a także na działanie wielu środków dezynfekujących.

Znak	Opis
Tropizm	Ma tropizm do nabłonka i błon śluzowych, co oznacza lokalizację brodawczaków na szyi i pod pachami, na innych powierzchniach ciała, a także w górnych drogach oddechowych, przełyku, strefie odbytu (czasami nawet powoduje polipy w jelicie).
Hodowla	Rozmnażanie wirusa zachodzi w podstawowej warstwie skóry, co powoduje poważne odkształcenie dotkniętego obszaru.
Ścieżka infekcji	Seksualne, kontaktowe i rzadziej pionowe (od matki do dziecka). Znane są przypadki samozakażenia, to znaczy przeniesienia wirusa do części ciała o podobnej strukturze komórkowej (na przykład od szyi do pach). Niemożliwe jest ustalenie dokładnego momentu zakażenia, a zatem przebieg leczenia jest przepisywany znacznie później, zwykle w szczytowym momencie choroby.
Szczepy	Formacje wpływające na zrogowaciały nabłonek i błony śluzowe są wywoływane przez różne szczepy, co oznacza, że ​​nie można się zarazić, na przykład brodawki narządów płciowych po kontakcie z brodawkami lub brodawczakami na szyi, pod pachami, tułowiu lub kończynach.
Odporność	Odporność powstaje tylko w odniesieniu do określonego szczepu i nie chroni przed zakażeniem innymi szczepami HPV.

Klasyfikacja HPV według urodzenia:

Rodzaj	Funkcja
Alfa	Uszkadza błony śluzowe okolicy odbytu i jamy ustnej (dodatkowo podzielone w zależności od wysokiego lub niskiego ryzyka zwyrodnienia na nowotwór złośliwy).
Beta i gamma	Mają powinowactwo do rogowacenia nabłonka (beta często płynie bezobjawowo i pojawia się tylko u osób cierpiących na niedobory odporności). Mają małe prawdopodobieństwo zwyrodnienia w złośliwe formy.

Przyczyny infekcji

1. Uszkodzenie skóry (na przykład podczas golenia pod pachami). Do przeniesienia patogenu nie wymaga dużej powierzchni rany, dość niewielkie naruszenie integralności naskórka.
2. Niewystarczająca odpowiedź immunologiczna u osób z obniżoną odpornością.
3. Długotrwałe procesy zakaźne i zapalne w organizmie, które prowadzą do wyczerpania układu odpornościowego.
4. Przyjmowanie leków, które pośrednio lub bezpośrednio mogą wpływać na funkcjonowanie układu odpornościowego (antybiotyki, cytostatyki, glikokortykosteroidy).
5. Zwiększone pocenie się z powodu zakłócenia układu hormonalnego.

Czynniki predysponujące

Czynniki, które przyczyniają się do infekcji i rozwoju choroby obejmują następujące stany:

1. Wpływ środowiska zewnętrznego (na przykład hipotermii), który może pośrednio wpływać na funkcjonowanie układu odpornościowego. Na przykład częsta hipotermia lub przegrzanie.
2. Odzież syntetyczna. Powoduje naruszenie normalnego pocenia się i podrażnia skórę, przyczyniając się do pojawienia się mikropęknięć, maceracji skóry, rozwoju reakcji alergicznych.
3. Nieprzestrzeganie zasad higieny. W szczególności stosowanie produktów higieny ogólnej, takich jak ręczniki, maszynki do golenia, kapcie z osobą potencjalnie zarażoną.
4. Zaburzenia odżywiania - nieodpowiednia, niezrównoważona dieta.
5. Naruszenie stylu życia, w szczególności regularne nieprzestrzeganie rytmów dobowych (cykl snu / czuwania) - a także złe odżywianie, ma pośredni wpływ na funkcje ochronne organizmu.
6. Chroniczny stres i przepracowanie prowadzą do zmniejszenia odpowiedzi immunologicznej z powodu całkowitego wyczerpania.

Manifestacje zewnętrzne

Pojawienie się brodawczaków w okolicy pachowej ma następujące cechy (patrz zdjęcie ) :

1. W większości przypadków wygląda jak nowotwór na cienkiej łodydze zawieszony na niezmienionej powierzchni skóry (formacje wiszące). Wzrosty w tym obszarze mają szeroką bazę w 10% przypadków.
2. Kolor często nie różni się od koloru otaczającej skóry. Rzadko podczas redystrybucji komórek pigmentowych może uzyskać ciemniejszy lub jaśniejszy odcień.
3. Powierzchnia jest gładka lub nierówna z łączącymi się splecionymi zwężeniami.
4. Rzadko są izolowane, zwykle rozmieszczone losowo na całej powierzchni jamy pachowej z chwytaniem pobliskich obszarów anatomicznych (szyi, klatki piersiowej).
5. Granice są istotne tylko dla formacji, które są na szerokiej podstawie, zwykle są jasne i równe.

Zazwyczaj ostrość jest niewielka (w granicach 0,3 mm) i rośnie bardzo powoli, osiągając średnicę 2-3 mm. Jedynymi wyjątkami są wulgarne i płaskie brodawki o średnicy do 1 cm Szybki wzrost jest potencjalnie niebezpiecznym objawem i wymaga pomocy lekarskiej.

Z powodu trwałego urazu i słabego utrwalenia formacje mogą przypadkowo oderwać się z późniejszym stanem zapalnym. W większości przypadków takie wady skórne samozaciskają się, tworząc niewielką bliznę normotroficzną.

Subiektywne objawy, takie jak swędzenie i pieczenie, są rzadkie i zwykle są związane z urazem formacji.

Leczenie

Brodawki można pozbyć się pod pachami zarówno metodami zachowawczymi, jak i chirurgicznymi.

Następujące metody to konserwatywne metody leczenia:

• terapia lokalna z zastosowaniem kauteryzujących leków keratolitycznych;
• terapia regeneracyjna mająca na celu ustabilizowanie układu odpornościowego i zmniejszenie ryzyka klinicznych objawów choroby (przejście od fazy utajonej do klinicznej lub subklinicznej);
• metody niszczenia chirurgicznego - usuwanie nowotworów.

Środki lokalne

Lista niektórych aktualnych leków:

1. Superchistotel. Dostępny w postaci butelek o pojemności 1, 2 ml i zawiera wodorotlenek potasu i sodu. Nakłada się go punktowo na formację skóry, aż zmieni się jej kolor. W każdym przypadku całkowite usunięcie formacji zajmuje inny czas, zwykle dla danej strefy wystarczą 2-3 zabiegi w odstępie kilku dni.
2. Viferon . Lek należy do grupy immunomodulatorów, zawiera interferon alfa. Ma wyraźne działanie przeciwwirusowe i antyproliferacyjne. Dostępny w postaci maści lub żelu. Nakłada się go cienką warstwą 2 razy dziennie (ze względu na specyfikę tego obszaru anatomicznego można nałożyć gazę po nałożeniu lub przykleić natłuszczoną formację lepkim bandażem). Kurs trwa 7-14 dni.
3. Cryopharma . Specjalny rodzaj leku, którego działanie wiąże się ze zniszczeniem brodawczaków za pomocą czynnika chłodniczego o temperaturze poniżej -190 ° C. Kauteryzować punktowo, bez wpływu na sąsiednie tkanki. Leczenie ognisk w strefie pachowej trwa 30-40 sekund. Z reguły formacje znikają po 10-14 dniach od zastosowania.
4. Ferezol . Narzędzie ma efekt kauteryzujący i mumifikujący z powodu denaturacji białka. Dostępny w postaci butelek z aplikatorem. Lek nie jest stosowany, jeśli brodawczak ma wyraźną pigmentację (może się okazać, że jest to barwnikowy znamię, jego kauteryzacja wiąże się z ryzykiem złośliwości). Jeśli formacja nie przekracza 2 mm, wystarczy jednorazowe użycie. Większe ogniska należy smarować 2-3 razy (przerwy trwają na czas suszenia).

Opcje usuwania fizycznego

Metoda	Czas zabiegu	Esencja
Elektrokoagulacja	15-20 s dla formacji nitkowych i do 1 min z płaskimi formacjami na szerokiej łodydze	Elektroda pali dotknięty obszar. Aby usunąć wzrost nitkowatych, wystarczy odciąć ognisko u samej podstawy (z cytologicznym badaniem odległej formacji, jeśli istnieją podejrzenia). W przypadku brodawczaków o szerokich podstawach może być konieczne głębsze wycięcie do głębszych warstw skóry (powstanie wrzodu, który leczy się przez 14 dni). Wykonaj w znieczuleniu miejscowym.
Kriodestrukcja	Średnio 20 s jest wymagane dla formy nitkowatej, a 40 s dla innych form	Użyj ciekłego azotu o temperaturze poniżej 180 ° C. Pod jego wpływem tkanki wzrostowe obumierają, a następnie są odrzucane (niezależnie usuwane), tworząc szybko gojący się wrzód w miejscu poprzedniego ogniska. Często podczas przetwarzania formacji otaczające tkanki są lekko wychwytywane, dlatego aplikacja wymaga ostrożności.
Laserowe usuwanie	Czas jest ustawiany indywidualnie w zależności od rodzaju skóry zgodnie z Fitzpatrick (10-120 s)	Najbardziej skuteczna ze wszystkich przedstawionych metod, która pozwala szybko usunąć wzrosty. Opiera się na ekspozycji na skoncentrowane światło tak ukierunkowane, że ryzyko wpływu na otaczające tkanki wynosi mniej niż 1%. Prawie żadnych przeciwwskazań i nie pozostawia pozostałości (wyjątkiem są duże formacje o średnicy większej niż 2 cm).
Zniszczenie radiochirurgiczne	10 s do 1-2 min	Pozwala natychmiast pokryć duży obszar skóry (na przykład połączone uszkodzenie wgłębień pachowych i klatki piersiowej). Działanie fali elektromagnetycznej w zakresie od 100 kHz do 105 MHz prowadzi do podgrzewania tkanek i ich niszczenia.

Brodawki pod pachami można usunąć za pomocą elektrokoagulacji.

Aby usunąć formacje w domu, możesz postępować zgodnie z przepisami:

1. Odłam kilka łodyg glistnika, naciśnij lub zmielić, aż pojawi się sok. Smaruj je brodawczakami 2-5 razy dziennie.
2. Wcieraj ząbki czosnku w kleik, nałóż punktowo na dotknięty obszar (użyj łatki do utrwalenia). Czas 10-15 minut 3-4 razy dziennie przez 10-15 dni.
3. Weź 1 surowy ziemniak i zetrzyj go. Następnie oddziel sok i smaruj dotknięty obszar 5-7 razy dziennie przez 20 dni.

Przed zastosowaniem metod leczenia w domu wymagana jest konsultacja ze specjalistą i ustalenie dokładnej diagnozy.