Informacje ogólne o kardiomiopatiach
Kardiomiopatia to zbiorowa nazwa wielu chorób, których głównym objawem jest zmiana mięśnia sercowego. Dokładne przyczyny rozwoju tego procesu nie są znane, ale obecnie lekarze dość dokładnie nauczyli się odróżniać kardiomiopatię od innych patologii i wad układu sercowo-naczyniowego. Diagnozę pierwotnej lub wtórnej kardiomiopatii dokonuje się w przypadkach, gdy zmiana mięśnia sercowego nie jest związana z wadami wrodzonymi, wadami zastawkowymi, układowymi chorobami naczyniowymi, zapaleniem osierdzia, nadciśnieniem tętniczym i rzadkimi patologiami, na które wpływa układ przewodzący serca.
Obecnie istnieją trzy rodzaje zmian mięśnia sercowego: kardiomiopatia rozstrzeniowa, restrykcyjna i przerostowa. Z reguły specjaliści mogą postawić dokładną diagnozę już na wczesnych etapach procesu patologicznego lub przynajmniej mają pomysł, w którym kierunku powinni się poruszać, aby ustalić przyczyny choroby. Należy pamiętać, że w niektórych przypadkach nie można ustalić, dlaczego kardiomiopatia pojawiła się u dzieci. W tej sytuacji lekarze mówią o rozwoju idiopatycznej postaci choroby. Pomimo znaczących różnic wszystkie powyższe kardiomiopatie mają wiele wspólnych cech:
- brak oznak rozwoju reakcji zapalnych;
- skłonność do tworzenia zakrzepów;
- powiększone rozmiary serca;
- trudności w leczeniu niewydolności serca, zwykle spowodowane kardiomiopatią.
Masz więc pojęcie o charakterystycznych objawach omawianej choroby, a dokładniej o grupie chorób. Porozmawiajmy teraz bardziej szczegółowo o każdej formie patologii serca, ale najpierw zajmiemy się metodami ich diagnozowania
Diagnoza kardiomiopatii
Główną metodą określania obecności kardiomiopatii jest USG serca. W 40% przypadków USG pozwala postawić dokładną diagnozę już przy pierwszym badaniu. Powiększone serce można również wykryć radiograficznie. Z kolei EKG nie wykazuje żadnych szczególnych oznak rozwoju kardiomiopatii i dlatego nie nadaje się do diagnozy. Dane laboratoryjne dostarczają niewiele danych. Dlatego przy diagnozie kardiomiopatii przyczyny patologii są wykrywane tylko za pomocą ultradźwięków, a częściowo przez badanie rentgenowskie. Zauważamy również, że w procesie diagnozy lekarze mogą stosować inne metody, ale tylko w celu kontrolowania skuteczności trwającej terapii terapeutycznej.
Kardiomiopatia rozstrzeniowa
Naruszenie funkcji skurczowej mięśnia sercowego, a jednocześnie wyraźne rozszerzenie komór serca są oznakami, że u osoby rozwinęła się obecnie szeroko rozpowszechniona kardiomiopatia rozstrzeniowa (objawy występują w 5-10 przypadkach na 100 000 populacji). Pojawienie się tej formy zwykle wiąże się z predyspozycjami genetycznymi i słabą dziedzicznością. To częściowo tłumaczy fakt, dlaczego kardiomiopatia rozstrzeniowa jest powszechna u dzieci.
Przyczyny pojawienia się patologii nie są w pełni zrozumiałe. W ostatnich latach coraz częściej wyrażano pogląd, że jego rozwój jest wywoływany przez różne czynniki zakaźne, zatrucia toksyczne, procesy metaboliczne i immunologiczne w organizmie. Niemniej jednak, pomimo znacznych postępów w dziedzinie diagnozy, przy diagnozie kardiomiopatii rozstrzeniowej leczenie nadal stanowi problem ze względu na niemożność zrozumienia przyczyny patologii w ponad połowie zgłaszanych przypadków.
Jeśli mówimy o najczęstszych czynnikach wywołujących, wówczas niewątpliwie należą do nich napoje alkoholowe. Kardiomiopatia alkoholowa jest jedną z najczęstszych wtórnych kardiomiopatii rozstrzeniowych. jest to dość niebezpieczne, ponieważ jeśli pacjenci będą nadal pić alkohol, pomimo zakazu lekarza, 75% z nich umrze w ciągu najbliższych 3 lat. Takie niekorzystne rokowanie wynika z faktu, że kardiomiopatia alkoholowa wpływa nie tylko na mięsień sercowy, ale także na inne części układu sercowo-naczyniowego, powodując wiele patologii.
Kardiomiopatia rozstrzeniowa - objawy choroby
- duszność
- zmęczenie;
- obrzęk
- niebieska skóra;
- objawy niewydolności serca
Kardiomiopatia rozstrzeniowa - leczenie choroby
Główne środki terapeutyczne mają na celu przeciwdziałanie niewydolności serca i zapobieganie powikłaniom. Inhibitory ACE obniżają ciśnienie krwi (najczęściej stosowanym lekiem jest enalapryl). Mięsień sercowy jest również narażony na małe dawki alfa-beta-blokerów. Jednocześnie pacjentom przepisywane są leki moczopędne. Ponieważ kardiomiopatia rozstrzeniowa ma złe rokowanie, pacjenci są uważani za kandydatów do przeszczepu serca.
Kardiomiopatia przerostowa
Wraz ze wzrostem grubości ściany lewej komory u pacjentów diagnozuje się kardiomiopatię przerostową. Najbardziej prawdopodobną przyczyną rozwoju patologii są wady genetyczne, ale w ostatnich latach coraz częściej wykrywana jest nie tylko wrodzona kardiomiopatia u dzieci, ale także forma nabyta u dorosłych, których krewni nigdy nie cierpieli na takie wady serca. Objawy postaci hipotroficznej:
- duszność
- ból po lewej stronie klatki piersiowej;
- niestabilne tętno;
- skłonność do omdlenia.
Kardiomiopatia przerostowa jest bardzo niebezpieczna, ponieważ prowadzi do zaburzenia bicia serca i nagłej śmierci. Niektórzy pacjenci szybko rozwijają niewydolność serca, która również stanowi poważne zagrożenie dla życia. W związku z tym podczas diagnozowania kardiomiopatii przerostowej leczenie ma na celu poprawę funkcji lewej komory i przywrócenie jej normalnej wydajności. W tym celu pacjentom przepisuje się werapamil, beta-blokery, rozrusznik serca do ciągłego stymulacji. W przeciwieństwie do postaci rozszerzonej, kardiomiopatia hipotroficzna ma bardziej korzystne prognozy leczenia i niską śmiertelność pacjentów.
Ograniczająca kardiomiopatia
Rozluźnienie ściany mięśnia sercowego i zaburzenia czynności mięśnia sercowego są głównymi objawami ograniczającej kardiomiopatii. Przyczyny choroby w większości przypadków nie mogą być zidentyfikowane. Ponadto wtórna kardiomiopatia restrukturyzacyjna, której objawy są podobne do wielu innych chorób układu sercowo-naczyniowego, jest bardzo trudna pod względem prawidłowej diagnozy. W rzeczywistości u wielu pacjentów skargi na nieprawidłowości serca występują tylko w późnych stadiach choroby, kiedy rozwój niewydolności serca jest już w pełnym toku. Należy pamiętać, że w przypadku większości pacjentów przyczyną dolegliwości był obrzęk i duszność przy najmniejszym wysiłku.
Podobnie jak Dianostics, leczenie restrykcyjnej kardiomiopatii wydaje się zniechęcającym zadaniem z powodu późnej diagnozy. W tym okresie przeszczep serca rzadko prowadzi do pożądanego rezultatu, nie wspominając już o standardowych lekach, których skuteczność dąży do zera. W rezultacie wskaźnik umieralności u pacjentów z kardiomiopatią restrykcyjną osiąga 70% w ciągu pierwszych 5 lat po rozpoczęciu leczenia.
