Choroby zakaźne są plagą ludzkości, która do niedawna stanowiła największe niebezpieczeństwo. Nie tak dawno temu masowe rozprzestrzenianie się infekcji doprowadziło do tego, że choroby zakaźne kosiły miliony ludzi, czasami zmniejszając populację. Tak więc epidemia dżumy dymieniczej w IV wieku w Europie spowodowała śmierć 25 milionów ludzi, całe miasta pozostały niezamieszkane.
Po odkryciu antybiotyków śmiertelne choroby osłabiły ich przyczepność. Niemniej jednak naturalne ogniska niebezpiecznych chorób pozostają do dziś, a łatwość przemieszczania się, która nie była w przeszłości, ułatwia rozprzestrzenianie się infekcji na całym świecie. Dlatego turyści podróżujący do egzotycznych krajów, gdzie ludzie nadal cierpią z powodu niebezpiecznych infekcji, muszą zostać zaszczepieni. Ten środek chroni nie tylko samych siebie przed chorobą, ale także zapobiega zabraniu śmiertelnej „niespodzianki” do domu.
Z tego samego powodu podjęto środki kwarantanny wobec migrantów. Nie jest tajemnicą, że często migranci pochodzą z krajów znajdujących się w niekorzystnej sytuacji epidemicznej. Dlatego po przybyciu są monitowani o poddanie ich kwarantannie, której czas trwania jest równy okresowi inkubacji niebezpiecznych infekcji, i tylko wtedy mogą swobodnie przemieszczać się po kraju.
W sumie istnieje kilka sposobów rozprzestrzeniania się infekcji: aerogenna, odżywcza, kontaktowa, pozajelitowa, przenoszona przez wektory. Aerogeniczne przenoszenie patogennych drobnoustrojów jest najbardziej niebezpieczne, ponieważ mikroorganizmy rozprzestrzeniają się na dużym obszarze i nikt nie jest bezpieczny przed ich penetracją. Aerogenne rozprzestrzenianie się infekcji jest unoszące się w powietrzu i zakurzone.
Druga droga rozprzestrzeniania się infekcji jest drugą najbardziej niebezpieczną. W takim przypadku infekcja przenoszona jest przez wodę i jedzenie. Jak dokładnie to się dzieje, można zrozumieć z drugiej nazwy tej drogi transmisji: kałowo-jamy ustnej. Jeśli higiena nie jest przestrzegana, odchody chorego rozprzestrzeniają się przez brudne ręce lub brudną wodę, dotykając każdego, kto ma kontakt z zanieczyszczoną żywnością lub wodą.
Droga pozajelitowa - zakażenie przez krew z naruszeniem integralności skóry lub błony śluzowej. Obejmuje to rozprzestrzenianie się infekcji za pomocą strzykawek, narzędzi do tatuowania, manicure i instrumentów dentystycznych, a czasem poprzez kontakt seksualny, co często powoduje mikrouraz. W ten sposób rozprzestrzenia się wirusowe zapalenie wątroby typu C i HIV. Podczas rozprzestrzeniania się kontaktu czynnik sprawczy choroby przenoszony jest przez bezpośredni kontakt (wścieklizna) lub pośrednio przez brudne pospolite przedmioty (gronkowce). Drogą przenoszoną przez wektory jest rozprzestrzenianie się infekcji przez owady ssące krew (dżuma, malaria).
