Zatrucie Jaskierem

Ranunculus należy do roślin zielnych z rodziny Ranunculaceae, może być jednoroczny lub wieloletni, w zależności od gatunku, którego jest ponad 400. Około 40 gatunków rośnie na środkowej linii, ale najczęstsze są żrące, wielokwiatowe, pełzające, polne, trujące i woda Łacińska nazwa Ran? Nculus (od rana - „żaba”) została uzyskana przez ranunculus ze względu na specyfikę jego siedliska: w pobliżu zbiorników wodnych, na wilgotnej, wilgotnej, podmokłej glebie.

Wygląd rośliny jest bardzo charakterystyczny: pomimo faktu, że wysokość łodygi jest bardzo różna (od 15 do 100 cm), wszystkie jaskry mają cienkie liście w kształcie dłoni i małe pięciopłatkowe kwiaty w różnych odcieniach żółtego lub białego, zebrane w pół-parasole.

Jaskier hoduje się w celach dekoracyjnych, wykorzystywanych jako surowce lecznicze. W medycynie ludowej produkty oparte na jaskierach stosuje się w leczeniu zapalnych chorób skóry, chorób wątroby, przewodu pokarmowego, stawów, gruźlicy, chorób oczu, jako środków przeciwbólowych.

Podczas korzystania z jaskier do celów domowych i leczniczych należy pamiętać o ekstremalnej toksyczności niektórych jego gatunków.

Jak dochodzi do zatrucia jaskierami?

Zagrożenie dla zdrowia reprezentuje żrący jaskier (nocna ślepota, kozie oko), trujący (kora, gorączkowa trawa, gotowanie) i pieczenie (trądzik).

Wszystkie części jaskier są trujące. Sok z rośliny zawiera gamma-laktony: ranunculin i protoanemoninę, które mają wyraźny efekt kauteryzujący i nekrotyczny. Pary protoanemoniny powodują silne podrażnienie błon śluzowych oczu, nosa i krtani.

Charakterystyczne jest, że po wysuszeniu jaskier traci właściwości trujące.

Zatrucie występuje z reguły podczas prac ogrodniczych i pozyskiwania surowców leczniczych bez środków ochrony osobistej (rękawice, okulary ochronne). Sok roślinny, dostający się na skórę i błony śluzowe, powoduje oparzenie chemiczne, może wywołać rozwój reakcji alergicznej.

Często podczas gry jaskier jest spożywany przez dzieci, co prowadzi do ostrego zatrucia.

Zatrucie u dorosłych jest możliwe w przypadku spożycia tradycyjnej medycyny wykonanej z nadmiarem dawki substancji czynnej lub przy niewłaściwym spożyciu nalewki, wywaru z jaskieru.

Przyjmowanie toksyn do organizmu następuje, gdy wdychany jest zapach oskubanych kwiatów.

Podczas stosowania balsamów, kompresów opartych na soku z jaskieru, możliwe są zarówno lokalne reakcje bezpośrednio w miejscu aplikacji, jak i ogólne zatrucie organizmu podczas wchłaniania trujących składników roślinnych przez uszkodzoną skórę.

Objawy zatrucia

Kiedy sok z jaskieru dostanie się na skórę lub błony śluzowe, rozwija się miejscowy obrzęk, przekrwienie w miejscu kontaktu, pieczenie, swędzenie, wysypki skórne jak pokrzywka, pojawienie się pęcherzyków o przezroczystej zawartości, skłonnych do ropienia.

Po dostaniu się do oczu sok powoduje pieczenie, ostry ból w oczach, uczucie obcego ciała, łzawienie, obrzęk powiek, możliwa jest tymczasowa utrata wzroku.

Kiedy pojawia się zatrucie z powodu wdychania aromatu jaskieru, łaskotania i pieczenia w nosogardzieli, obserwuje się aktywny wypływ z jamy nosowej, kichanie, kaszel, przekrwienie błony śluzowej nosa.

Biorąc wewnętrzne napary, wywary, leki zawierające sok z jaskier, możesz dostać zatrucie, którego objawami są:

  • pieczenie w jamie ustnej, gardle wzdłuż przełyku;
  • ból w nadbrzuszu w jamie brzusznej;
  • obfite wydzielanie śliny;
  • nudności, wymioty i biegunka ze śladami krwi;
  • ogólne objawy zatrucia (ból głowy, silne osłabienie, gorączka, przyspieszenie akcji serca).

Przy wysokim stężeniu toksyn wchłanianych do krążenia układowego pojawiają się oznaki uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego: drżenie kończyn, brak koordynacji, dezorientacja.

Pierwsza pomoc w przypadku zatrucia jaskierami

Pierwsza pomoc w oparzeniach sokiem z jaskier: spłukać dotknięty obszar dużą ilością wody, delikatnie poklepać go miękką ściereczką, nałożyć środek przeciw oparzeniom (na przykład spray Panthenol).

Jeśli sok z jaskieru dostanie się do oczu, przepłucz je obficie bieżącą wodą, a następnie ociekaj kroplami do oczu o działaniu przeciwzapalnym (na przykład Diklofenak).

Pierwsza pomoc w przypadku zatrucia jaskierami spowodowanego wnikaniem toksyn do środka:

  1. Pokój psycho-emocjonalny i fizyczny.
  2. Płukanie żołądka (wypić 1-1,5 l słabego roztworu nadmanganianu potasu lub zawiesiny węgla aktywowanego i wywołać wymiotny nacisk poprzez naciśnięcie na korzeń języka) do czystej wody do mycia.
  3. Sól przeczyszczająca (siarczan magnezu).
  4. Odbiór enterosorbentu (Smecta, Enterosgel, węgiel aktywny).

W przypadku reakcji alergicznej wywołanej przez jaskier należy wziąć tabletkę leku przeciwhistaminowego (Suprastin, Tavegil, Loratadin).

Kiedy wymagana jest pomoc medyczna?

Musisz szukać pomocy medycznej, jeśli:

  • sok z jaskieru spowodował chemiczne oparzenie oczu;
  • dziecko jest ranne;
  • po udzieleniu pierwszej pomocy stan nie poprawia się ani nie pogarsza;
  • ślady krwi są obecne w kale lub wymiocinach;
  • zatrucie komplikowały objawy neurologiczne;
  • ciężka reakcja alergiczna (w tym przypadku konieczne jest pilne wezwanie zespołu pogotowia).

Możliwe konsekwencje

Kontakt z protoanemoniną na skórze i błonach śluzowych może powodować ciężką reakcję alergiczną, aż do obrzęku Quinckego, czasami o piorunującym charakterze, który stanowi zagrożenie dla życia.

Zatrucie spowodowane użyciem soku z jaskieru może być skomplikowane przez ostre zapalenie żołądka i jelit ze składnikiem krwotocznym (krwawienie z erozji i owrzodzenie błony śluzowej żołądka i jelit).

Zapobieganie

Aby zapobiec zatruciu jaskierem, musisz:

  • wszelkie prace ogrodowe i przygotowywanie surowców leczniczych powinny odbywać się przy użyciu środków ochrony indywidualnej (okulary, rękawiczki ogrodowe);
  • wyjaśnić dzieciom niebezpieczeństwo stosowania jaskieru w środku lub nakładania jego soku na skórę i błony śluzowe;
  • w przypadku niezależnej produkcji medycyny alternatywnej zawierającej sok z jaskier, ściśle przestrzegaj zalecanych dawek;
  • nie należy stosować produktów zawierających sok roślinny w przypadku zwiększonej gotowości alergicznej, indywidualnych reakcji na preparaty ziołowe w historii.