Ciśnienie nerkowe (nefrogenne nadciśnienie tętnicze, nadciśnienie nerkowe, nadciśnienie nerkowe, nadciśnienie naczyniowo-nerkowe) jest stanem patologicznym, w którym odchylenie ciśnienia krwi od normy występuje na tle zaburzeń nerek. W przypadku braku odpowiedniej terapii może wystąpić niewydolność serca lub nerek, wypadek mózgowo-naczyniowy, krwotok siatkówki, miażdżycowe uszkodzenie naczyń krwionośnych i metabolizm lipidów.
Nefrogenne nadciśnienie tętnicze występuje zarówno u dorosłych, jak iu dzieci.
Presja nerek - co to jest?
Istnieje kilka podstawowych mechanizmów rozwoju nadciśnienia nerkowego. Po pierwsze, z zaburzeniami czynności nerek w ciele dochodzi do zwiększenia objętości krążącej krwi i zatrzymania płynów. Po drugie, nadmiar sodu we krwi zwiększa wrażliwość ściany naczynia na działanie hormonów, które zwiększają napięcie naczyń krwionośnych. Po trzecie, impuls do rozwoju nadciśnienia nefrogennego daje niski poziom prostaglandyn i bradykinin (substancji, które pomagają zmniejszyć napięcie naczyń krwionośnych) we krwi na tle uszkodzenia tkanki nerkowej.
Często z nadciśnieniem nerkowym obserwuje się asymetrię ciśnienia krwi po prawej i lewej ręce.Wszystkie te czynniki prowadzą do wzrostu ciśnienia krwi, szczególnie rozkurczowego (niższego), który z tego powodu jest czasami nazywany nerkowym.
Nefrogenne nadciśnienie tętnicze dzieli się na trzy typy:
- naczynioruchowy - występuje na tle uszkodzenia naczyń, często spowodowanego zwężeniem włóknisto-mięśniowym (częściej u kobiet w wieku powyżej 30 lat) lub zwężeniem miażdżycy tętnicy nerkowej (częściej u mężczyzn w wieku powyżej 50 lat);
- miąższ - rozwija się w chorobach charakteryzujących się uszkodzeniem miąższu nerki (wodonercze, odmiedniczkowe zapalenie nerek, kłębuszkowe zapalenie nerek, gruźlica nerek, cukrzycowe stwardnienie kłębuszków nerkowych);
- mieszany - pojawia się, gdy dotyczy to zarówno naczyń krwionośnych, jak i tkanki nerek, co obserwuje się w przypadku nefroptozy, łagodnych lub złośliwych nowotworów, a także w przypadku kombinacji kilku procesów, które powodują formy naczyniowo-nerkowe i miąższowe.
Ponadto ciśnienie krwi wzrasta wraz z przedłużoną kolką nerkową.
Ciśnienie nerkowe: objawy
Objawy nadciśnienia nerkowego pod wieloma względami przypominają te z wysokim ciśnieniem serca (nadciśnienie kardiogenne). Często z nadciśnieniem nerkowym obserwuje się asymetrię ciśnienia krwi po prawej i lewej ręce. W niektórych przypadkach stan patologiczny może nie wykazywać żadnych objawów klinicznych przez długi czas.
Nefrogenne nadciśnienie tętnicze objawia się w dwóch głównych grupach objawów - nadciśnieniu i uszkodzeniu nerek.
Wolno płynąca postać patologii charakteryzuje się wzrostem ciśnienia skurczowego (górnego) i rozkurczowego (dolnego). W takim przypadku pacjent ma osłabienie, zmęczenie, ból głowy, zawroty głowy, uczucie braku powietrza, tachykardię, dyskomfort w klatce piersiowej.
Możliwe jest złagodzenie podwyższonego ciśnienia nefrogennego za pomocą leków przeciwnadciśnieniowych, jednak długotrwałe leczenie objawowe bez eliminacji czynnika etiologicznego może prowadzić do zmarszczek nerek.Przy szybko płynącym nefrogennym nadciśnieniu obserwuje się wysokie ciśnienie rozkurczowe (do 120 mm Hg i więcej przy normie 60–80 mm Hg) z normalnym lub nieznacznie podwyższonym skurczem. Ten stan objawia się szybkim nasileniem objawów: ból głowy zlokalizowany z tyłu głowy, nudności, wymioty, zaburzenia widzenia, ogólne pogorszenie stanu zdrowia, dezorientacja.
Nadciśnienie nerkowe objawia się nie tylko zwiększonym ciśnieniem, ale także bólem dolnej części plecówKażda postać charakteryzuje się bólem w okolicy lędźwiowej, ostrym z szybko płynącym nefrogennym nadciśnieniem i ciągnięciem - z wolno płynącym. Może również wystąpić krwawienie z nosa i splątanie.
Jak określić ciśnienie nerkowe
Nadciśnienie nerkowe można podejrzewać na podstawie niewielkiej różnicy między ciśnieniem skurczowym i rozkurczowym, w którym to przypadku wynosi on mniej niż 30 mm Hg. Art.
Stosowane są następujące metody diagnostyczne:
- USG nerek;
- ultrasonograficzna doppleroangiografia;
- urografia wydalnicza;
- komputerowe lub rezonans magnetyczny obrazowania nerek.
Ponadto konieczne są badania laboratoryjne krwi i moczu. Badamy reninę, katecholaminy (diagnostyka różnicowa z guzem chromochłonnym), aldosteron (w przypadku podejrzenia nowotworów nadnerczy). W ogólnej analizie moczu można wykryć białkomocz, hipostenurię, krwiomocz.
Nadciśnienie nerkowe charakteryzuje się hałasem w projekcji tętnic nerkowych.
Zmiany siatkówki często występują z nefrogenem niż z nadciśnieniem o innej etiologii. Z tego powodu pacjenci są koniecznie kierowani na badanie okulistyczne z badaniem dna oka.
Jak obniżyć ciśnienie w nerkach
Po zapoznaniu się z diagnozą pacjenci szukają informacji o tym, co robić, co można pić z tą patologią. Należy pamiętać, że nie można samodzielnie leczyć nefrogennego nadciśnienia tętniczego - niekontrolowane przyjmowanie tabletek o wysokim stopniu prawdopodobieństwa tylko pogorszy stan. Dlaczego środki ludowe można również stosować tylko po konsultacji z lekarzem.
Nefrogenne nadciśnienie tętnicze objawia się w dwóch głównych grupach objawów - nadciśnieniu i uszkodzeniu nerek.Możesz szybko złagodzić wysokie ciśnienie krwi w domu za pomocą kompresu na nogi octu stołowego rozcieńczonego wodą w stosunku 1: 1, ale musisz zrozumieć, że jest to tylko tymczasowa ulga, ta procedura nie ma efektu terapeutycznego i nie anuluje potrzeby interwencji medycznej.
Możliwe jest złagodzenie podwyższonego ciśnienia nefrogennego za pomocą leków przeciwnadciśnieniowych, jednak długotrwałe leczenie objawowe bez eliminacji czynnika etiologicznego może prowadzić do zmarszczek nerek.
Leczenie
Leczenie ciśnienia nerkowego ma na celu wyeliminowanie podstawowej choroby, co było przyczyną, dlatego angażuje się w to nefrolog lub urolog.
Terapia lekowa, w zależności od wskazań, może obejmować leki przeciwzapalne, przeciwbakteryjne i przeciwgrzybiczne. Przy wodonerczu, lekach przeciwskurczowych, przeciwbólowych, przeciwbakteryjnych o szerokim spektrum działania wskazane są leki moczopędne. Gruźlica nerek wymaga aktywnej terapii przeciwgruźliczej. W przypadku kłębuszkowego zapalenia nerek stosuje się bezpośrednie inhibitory reniny, blokery receptora angiotensyny, inhibitory enzymu konwertującego angiotensynę.
Uwaga! Zdjęcie szokującej zawartości.
Aby wyświetlić, kliknij link.
W niektórych przypadkach konieczna jest interwencja chirurgiczna: resekcja lub proteza tętnicy nerkowej, poszerzenie balonu. W przypadku nefroptozy z reguły wykonuje się nefropeksję. W przypadku uszkodzenia tylko jednej nerki i nieskuteczności leczenia zachowawczego można rozważyć wykonalność częściowej lub całkowitej nefrektomii. Ta operacja wyeliminuje nadciśnienie, które w przeciwnym razie może prowadzić do uszkodzenia drugiej nerki. Przy znacznym uszkodzeniu obu nerek może być konieczne przeszczepienie jednego z nich.
Szybko złagodź wysokie ciśnienie krwi w domu za pomocą kompresu na stopach octu stołowego rozcieńczonego wodą w stosunku 1: 1.Prognoza
Przy odpowiednim i odpowiednio dobranym leczeniu rokowanie jest korzystne. Pogarsza się w przypadku szybkiego postępu choroby naczyń i braku odpowiedniego leczenia jakiejkolwiek postaci, ponieważ w tkance nerkowej występują nieodwracalne zmiany. Przy zaniedbanej formie miąższu i obustronnym uszkodzeniu nerek rokowanie jest złe, co staje się warunkowo korzystne po przeszczepie nerki.
Zapobieganie
Aby zapobiec rozwojowi nadciśnienia nefrogennego i jego powikłań, zaleca się korekcję nadwagi, dietę z ograniczeniem spożycia soli i odrzucenie złych nawyków. W przypadku braku przeciwwskazań pacjent powinien zwiększyć aktywność fizyczną.
