Dolichocolon jest chorobą charakteryzującą się wydłużaniem jednego lub więcej odcinków jelita grubego bez zmiany średnicy jego jamy i bez pogrubienia warstwy mięśniowej. Konsekwencją tego nienormalnego rozwoju jest naruszenie funkcji ewakuacyjnej jelita, a funkcja motoryczna się nie zmienia. Choroba występuje zarówno u dorosłych, jak iu dzieci.
Przyczyny i czynniki ryzyka
Dolichocolon może być wrodzony lub rozwijać się przez całe życie. Pojawienie się wrodzonego dolichokolonu przyczynia się do szeregu czynników wpływających na płód podczas rozwoju prenatalnego:
- złe nawyki matki;
- narażenie kobiety w ciąży na niektóre chemikalia;
- choroby zakaźne przenoszone podczas ciąży.
Ryzyko dolichokolonu wzrasta wraz z obciążoną historią rodziny.
Przejęty dolichokolon może rozwinąć się z następujących powodów:
- siedzący tryb życia;
- częste stosowanie lewatyw;
- zaburzenia metaboliczne;
- wegetarianizm
- przeniesione infekcje wirusowe.
Choroba może również wystąpić na tle żółciowych dyskinez, dysbiozy, hemoroidów, żylaków jelita.
Formy choroby
Zgodnie z kliniczną zasadą klasyfikacji choroba dzieli się w następujący sposób:
- bezobjawowy dolichokolon;
- dolichocolon z naruszeniem tranzytu przez jelito grube;
- skomplikowany dolicholon.
W zależności od części jelita zaangażowanej w proces patologiczny wyróżnia się następujące formy choroby:
- dolichosigma;
- prawy dolicholon;
- lewostronny dolicholon;
- dolichotransversum;
- dolicholon ogółem;
- suma dolichocolon.
Etapy choroby
W obrazie klinicznym dolichokolonu wyróżnia się trzy etapy:
- Zrekompensowane
- Subskompensowane.
- Zdekompensowane.
Objawy
W przypadku bezobjawowego dolichokolonu nie ma specyficznych objawów choroby.
Najczęstsze objawy dolichokolonu:
- regularne zaparcia;
- ból brzucha, nasilony przez wysiłek fizyczny i przedłużony pobyt w pozycji pionowej;
- bóle głowy
- zmniejszony apetyt;
- wzdęcia, wzdęcia;
- ból podczas wypróżnień;
- uczucie niepełnego wypróżnienia.
W przypadku skomplikowanego dolichokolonu charakterystyczny jest okresowy rozwój inwersji jelitowej, guzkowania i niedrożności jelit.
Diagnostyka
Podstawowa diagnoza dolichokolonu obejmuje wywiad lekarski i ręczne metody badania (badanie dotykowe). Aby wyjaśnić diagnozę i wykluczyć inne patologie jelitowe, stosuje się następujące metody sprzętowe i laboratoryjne:
- irygoskopia z podwójnym kontrastem;
- esophagogastroduodenoscopy;
- proktografia;
- kolonoskopia;
- badanie ultrasonograficzne i tomograficzne narządów miednicy i jamy brzusznej;
- sfinkterometria, elektromiometria;
- ogólne badanie krwi;
- analiza kału pod kątem krwi utajonej; i tak dalej
Konieczne jest przeprowadzenie diagnostyki różnicowej dolichokolonu z wieloma chorobami o podobnych objawach, a mianowicie:
- z nowotworami jelit;
- z megakolonem;
- z chorobą Hirschsprunga;
- z procesami zapalnymi w jelitach;
- z niedokrwiennym zapaleniem jelita grubego;
- z zaparciami medycznymi.
Leczenie
Wybór taktyk terapeutycznych zależy od formy i etapu dolichokolonu.
Bezobjawowa postać choroby nie wymaga szczególnych metod leczenia. Pacjentowi zaleca się stosowanie środków zapobiegawczych, aby zapobiec możliwym powikłaniom.
W przypadku rozpoznania dolichokolonu z obecnością oczywistych zaburzeń przewodu żołądkowo-jelitowego można przepisać leki i (lub) leczenie chirurgiczne. Preferowana jest terapia złożona. W niektórych przypadkach odbywa się to w szpitalu.
Leczenie farmakologiczne polega na przyjmowaniu środków przeczyszczających, kompleksów witaminowych. W obecności silnego bólu są one zatrzymywane za pomocą leków przeciwbólowych i przeciwskurczowych.
W przypadku silnego bólu brzucha wskazane są leki przeciwskurczowe i przeciwbólowe.Główne leczenie można uzupełnić medycyną, metodami fizjoterapeutycznymi (laseroterapia, akupunktura), fizykoterapią. Aby przyspieszyć proces wypróżnienia, można przepisać lewatywy z syfonu. Konieczne jest również przestrzeganie diety: należy zrezygnować ze słodyczy, roślin strączkowych, ryżu, ziemniaków, konserw i smażonych potraw.
W poważnym stanie pacjenta lub braku efektu terapii lekowej interwencja chirurgiczna jest wskazana przez laparoskopię lub laparotomię. Po operacji pacjenci podlegają obserwacji z częstością badań w pierwszym roku po leczeniu chirurgicznym - 1 raz na 6 miesięcy, a następnie - 1 raz na rok.
Możliwe komplikacje i konsekwencje
W przypadku braku niezbędnego leczenia dolichokolon może prowadzić do niedrożności jelit, hamowania odruchu wypróżniania, zatrucia organizmu, chorób zapalnych i rozwoju nowotworów jelitowych.
Prognoza
Przy terminowej diagnozie i leczeniu rokowanie jest korzystne.
Zapobieganie
Aby zapobiec rozwojowi choroby, a także zmniejszyć ryzyko możliwych nawrotów i powikłań u pacjentów z dolichokolonem, zaleca się przestrzeganie szeregu środków zapobiegawczych, które obejmują:
- aktywny tryb życia, regularna i wystarczająca aktywność fizyczna;
- normalizacja diety;
- picie wystarczającej ilości wody;
- porzucenie nawyku tłumienia wypróżnień;
- przestrzeganie higieny osobistej.
Aby uniknąć rozwoju wrodzonej postaci choroby u płodu, kobietom w ciąży zaleca się porzucenie złych nawyków i uniknięcie wpływu niekorzystnych czynników środowiskowych na organizm.
