Kamienne zapalenie pęcherzyka żółciowego

Kamienne zapalenie pęcherzyka żółciowego jest wieloczynnikowe, tj. Choroba rozwija się w wyniku działania wielu czynników sprawczych, ostrego lub przewlekłego zapalenia pęcherzyka żółciowego, którego warunkiem jest obecność kamieni (kamieni) w świetle.

Pomimo faktu, że przewlekłe obliczeniowe zapalenie pęcherzyka żółciowego jest głównym objawem choroby kamieni żółciowych, jego objawowa postać, w większości przypadków, pojęcia te są zwykle identyfikowane, ponieważ obecność kamieni w jamie pęcherzyka żółciowego nieodwracalnie prowadzi do rozwoju zmian zapalnych w nim, bezobjawowe przenoszenie kamienia nazębnego jest dość rzadkie zjawisko

Obecnie w krajach rozwiniętych gospodarczo utrzymuje się tendencja do zwiększania zapadalności około 2 razy co 10 lat. Ostatnie badania wskazują, że 1/10 światowej populacji cierpi na kalkowe zapalenie pęcherzyka żółciowego, według wstępnych szacunków, do 2050 r. Liczba takich pacjentów wzrośnie co najmniej dwukrotnie. W Federacji Rosyjskiej częstość występowania choroby wynosi około 12%, w większości przypadków cierpią osoby w wieku od 40 do 60 lat, kobiety chorują 6 razy częściej niż mężczyźni.

Zapalenie pęcherzyka żółciowego jest czasem nazywane „chorobą dobrego samopoczucia”, ponieważ głównymi warunkami jego rozwoju są nadmierna ilość tłuszczów zwierzęcych, rafinowane węglowodany w diecie, niewielka ilość pokarmu roślinnego i wysokie spożycie kalorii.

W strukturze patologii chirurgicznej przewodu żołądkowo-jelitowego obliczeniowe zapalenie pęcherzyka żółciowego zajmuje również jedną z wiodących pozycji: na przykład w Rosji wykonuje się rocznie ponad 100 000 operacji jamy brzusznej w celu usunięcia zmienionego, funkcjonalnie niewypłacalnego pęcherzyka żółciowego.

Przyczyny obliczeniowego zapalenia pęcherzyka żółciowego i czynniki ryzyka jego rozwoju

Pęcherzyk żółciowy to wydrążony narząd w kształcie worka o cienkiej ściance, o objętości od 30 do 70 ml, leżący w odpowiednim dole na powierzchni wątroby. Wytwarzanie w nim żółci nie występuje: tutaj gromadzi się, dostarczane z płatków wątroby przez wspólne przewody wątrobowe i torbielowate i dojrzewa.

Po każdym posiłku (w porcjach), a także w małych objętościach w ciągu dnia, żółć z pęcherza jest wydzielana do dwunastnicy przez przewód żółciowy, aby zapewnić normalną fizjologię trawienia. W sumie dziennie w wątrobie powstaje 500–600 ml żółci.

W wyniku zmian właściwości fizykochemicznych żółci, jej infekcji, upośledzonej ruchliwości (dyskinezy) przewodów, obecności niektórych współistniejących chorób i innych czynników, następuje wytrącanie, tworzenie jąder mikrokrystalizacji, przekształcanie się w kamienie żółciowe (kamień nazębny).

Stagnacji żółci towarzyszy uszkodzenie wewnętrznej wyściółki pęcherzyka żółciowego, uwalnianie enzymów prozapalnych i mediatorów zapalnych, które wywołują rozwój lokalnej reakcji zapalnej, często związanej z infekcją bakteryjną (normalnie, żółć jest sterylna).

Kamienie w większości przypadków mają zaokrąglony kształt, czasem fasetowany, szlifowany do siebie nawzajem (kamienie fasetowane), mogą być pojedyncze i wielokrotne, w ciężkich przypadkach zajmują całe światło bańki.

Skład chemiczny kamieni żółciowych może być następujących rodzajów:

• cholesterol (powstały wokół krystalizowanych cząsteczek cholesterolu);
• pigmentowane (składające się głównie z bilirubinianu wapnia, powstają w wyniku wytrącania się nierozpuszczalnej pośredniej bilirubiny);
• mieszane

Przyczyny obliczeniowego zapalenia pęcherzyka żółciowego:

• przewlekła niedokrwistość hemolityczna;
• marskość wątroby (w tym z chorobą alkoholową);
• procesy zakaźne w drogach żółciowych;
• wrodzone choroby metaboliczne;
• zaburzenia krążenia jelitowo-wątrobowego (przedłużone żywienie pozajelitowe, patologia jelita krętego lub resekcja);
• patologie enzymatyczne;
• patologia struktury strefy wątrobowo-żółciowej, która determinuje naruszenie przejścia żółci;
• systematyczne łamanie zasad dobrego odżywiania;
• przekrwienie woreczka żółciowego, wywołane mechaniczną kompresją przez wolumetryczne nowotwory sąsiednich narządów.

Marskość wątroby może prowadzić do rozwoju naliczego zapalenia pęcherzyka żółciowego

Czynniki ryzyka:

• płeć żeńska, wysoka płodność (płodność);
• ciąża
• szybka utrata masy ciała (dieta niskokaloryczna);
• długie przerwy między posiłkami;
• nadmierna masa ciała;
• masywne interwencje chirurgiczne;
• rozległe oparzenia;
• zaburzenia neuroendokrynne;
• przewlekłe przeciążenie psycho-emocjonalne lub ostry stres;
• nieodpowiednia aktywność fizyczna;
• przyjmowanie doustnych środków antykoncepcyjnych;
• predyspozycje genetyczne (obciążony wywiad rodzinny w zakresie obliczeniowego zapalenia pęcherzyka żółciowego);
• częste stosowanie pikantnych, pikantnych, tłustych, smażonych, słonych potraw;
• niska zawartość błonnika pokarmowego i błonnika;
• zaawansowany wiek (inwolucja związana z wiekiem);
• brak aktywności fizycznej;
• wysoki poziom cholesterolu we krwi; i inni

Ostatnie badania wskazują, że 1/10 światowej populacji cierpi na kalkowe zapalenie pęcherzyka żółciowego, według wstępnych szacunków, do 2050 r. Liczba takich pacjentów wzrośnie co najmniej dwukrotnie.

Formy choroby

W zależności od czasu trwania leczenia, zapalenie pęcherzyka żółciowego ma dwie postacie:

• ostry - charakteryzuje się ostrym, intensywnym zespołem bólowym z powodu blokady przez drogi żółciowe na dowolnym poziomie lub szyi pęcherzyka żółciowego, infekcja treści;
• przewlekły - długi powolny proces z epizodami zaostrzeń i remisji.

Niemniej jednak, nawet z manifestacją choroby z ostrym atakiem, wskazane jest uznanie jej za zaostrzenie utajonego przewlekłego procesu, ponieważ tworzenie się kamieni implikuje długotrwałe istnienie patologii.

Formy przewlekłego obliczeniowego zapalenia pęcherzyka żółciowego w zależności od przebiegu procesu zapalnego:

• rzadko nawracające;
• często nawracający;
• monotonna;
• nietypowe przewlekłe zapalenie pęcherzyka żółciowego.

Zgodnie z fazą choroby:

• zaostrzenie;
• uspokajające pogorszenie;
• remisja (trwała, niestabilna).

W zależności od ciężkości, zapalenie pęcherzyka żółciowego dzieli się na łagodne, umiarkowane i ciężkie postacie.

Objawy zapalenia pęcherzyka żółciowego

Manifestacje zapalenia pęcherzyka żółciowego zależą od wielu czynników:

• liczba i rozmiar kamieni;
• lokalizacja kamienia nazębnego;
• stopień narażenia na prowokatorów;
• początkowy stan ciała pacjenta;
• obecność wtórnej infekcji.

W okresie przejściowym (w remisji) przebieg przewlekłego obliczeniowego zapalenia pęcherzyka żółciowego nie różni się wyrażonym obrazem klinicznym, charakterystyczne są następujące objawy choroby:

• możliwe są nieprzyjemne odczucia, dyskomfort w okolicy wątroby, pogarszające się po wysiłku, z błędami w diecie, tępe, nieintensywne bóle pękające po jedzeniu, rozciągające się na prawe ramię, prawą połowę szyi, plecy;
• pojawienie się lub nasilenie bólu po ostrych ruchach, przedłużonym pobycie w pochyłej pozycji;
• nawracające nasilenie w prawym podżebrzu;
• gorycz, suchość w ustach;
• oddech wątroby;
• odbijanie gorzkie;
• nudności
• skłonność do zaparć.

W ponad 70% przypadków głównymi objawami przewlekłego obliczeniowego zapalenia pęcherzyka żółciowego (szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku) są objawy asteniczne: ogólne osłabienie, senność, nawracające bóle głowy, epizody zawrotów głowy, nietolerancja intensywnego stresu, zmniejszona zdolność do pracy, drażliwość, płaczliwość itp.

Gorycz w jamie ustnej może wskazywać na zapalenie pęcherzyka żółciowego

Objawy zapalenia pęcherzyka żółciowego podczas zaostrzenia przewlekłego procesu i w ostrej postaci choroby są podobne:

• napadowy (skurczowy) ostry ból o wysokiej intensywności w prawym podżebrzu, trwający od kilku godzin do kilku dni (zespół bólu dłuższy niż kolka żółciowa, któremu nie towarzyszy zapalenie pęcherza);
• napromienianie bólu z prawej strony, prawej połowy pleców, szyi, dolnej części pleców;
• nudności, powtarzające się wymioty (początkowo z domieszką wcześniej zjedzonego jedzenia, następnie z gorzkim żółtawym płynem);
• odbijanie gorzkie;
• gorycz w ustach;
• wzdęcia;
• opóźnienie odruchowe w oddawaniu moczu, stolec;
• wzrost temperatury ciała do 38-39 ° C, dreszcze, ciężki pot (w niektórych przypadkach);
• rozwój żółtaczki obturacyjnej podczas utrwalania kamienia nazębnego we wspólnym przewodzie żółciowym (mocz w kolorze piwa, przebarwienie stolca, zażółcenie twardówki i powłoki skóry).

Zapalenie pęcherzyka żółciowego jest czasami nazywane „chorobą dobrego samopoczucia”, ponieważ głównymi warunkami jego rozwoju są nadmiar tłuszczów zwierzęcych, rafinowanych węglowodanów i niewielka ilość pokarmu roślinnego w diecie zwierząt.

Charakterystyczną cechą przebiegu obliczeniowego zapalenia pęcherzyka żółciowego u osób starszych i starczych jest przebieg utajony: niewyraźny obraz kliniczny i brak wyraźnych objawów choroby w większości przypadków (ponad 75% pacjentów).

Diagnostyka

Środki diagnostyczne w przypadku podejrzenia obliczeniowego zapalenia pęcherzyka żółciowego:

• kliniczne badanie krwi (zwiększona ESR, zwiększona liczba białych krwinek z neutrofilowym przesunięciem w lewo);
• analiza biochemiczna krwi (wzrost cholesterolu, sprzężona bilirubina, markery ostrej fazy w ostrym procesie lub zaostrzenie przewlekłego);
• USG narządów jamy brzusznej (obecność kamienia nazębnego w jamie pęcherzyka żółciowego lub w świetle przewodu żółciowego, zmiany zapalne w ścianie torbielowatej);
• cholecystografia, cholangiografia;
• scyntygrafia hepatocholowa;
• endoskopowa retroskopowa pankreatocholangiografia (ERPC).

Leczenie obliczeniowego zapalenia pęcherzyka żółciowego

Głównymi celami leczenia obliczeniowego zapalenia pęcherzyka żółciowego są:

• ulga w ostrym stanie;
• neutralizacja bólu;
• zapobieganie rozwojowi powikłań (w tym zagrażających życiu).

Zaostrzenie przewlekłego lub ataku ostrego obliczeniowego zapalenia pęcherzyka żółciowego jest wskazaniem do hospitalizacji pacjenta w szpitalu i podjęcia decyzji o celowości operacji w pierwszych godzinach.

W przypadku braku przeciwwskazań preferuje się wczesne, w ciągu pierwszych 3 dni od momentu hospitalizacji, endoskopową cholecystektomię (śmiertelność i prawdopodobieństwo wystąpienia powikłań pooperacyjnych w tym przypadku są minimalne) po wstępnej terapii infuzyjno-lekowej:

• środki detoksykacyjne;
• leki przeciwbakteryjne;
• przeciwskurczowe;
• leki przeciwwymiotne;
• preparaty enzymatyczne;
• leki stosowane w łagodzeniu współistniejących zaburzeń dyspeptycznych.

Endoskopowa cholecystektomia jest wskazana w ostrym obliczeniowym zapaleniu pęcherzyka żółciowego.

Pacjenci z ostrym powikłanym zapaleniem pęcherzyka żółciowego są poddawani nagłym operacjom brzucha.

W Rosji rocznie wykonuje się ponad 100 000 operacji brzucha w celu usunięcia zmienionego, funkcjonalnie niewypłacalnego pęcherzyka żółciowego.

Leczenie przewlekłego obliczeniowego zapalenia pęcherzyka żółciowego podczas remisji odbywa się w kilku kierunkach:

• zniszczenie kamienia (doustnie, za pomocą leków (kwas ursodeoksycholowy lub chenodeoksycholowy) lub litotrypsja pozaustrojowa fali uderzeniowej);
• farmakoterapia mająca na celu normalizację funkcjonowania przewodu żołądkowo-jelitowego (przeciwskurczowe, prokinetyczne, preparaty enzymatyczne, enterosorbenty);
• terapia dietetyczna (ułamkowa, częste odżywianie, odrzucanie tłustych, smażonych, wysokokalorycznych potraw, produkty zawierające gruboziarnisty błonnik, zgodność z reżimem wodnym - 1,5-2 litrów dziennie).

Możliwe komplikacje i konsekwencje

Powikłaniami obliczeniowego zapalenia pęcherzyka żółciowego mogą być:

• zespół postcholecystektomii po usunięciu pęcherzyka żółciowego (do 50% pacjentów);
• zapalenie dróg żółciowych;
• zapalenie trzustki
• zapalenie pęcherzyka żółciowego;
• zapalenie otrzewnej;
• ropień, zgorzel zgorzel;
• przetoka żółciowa, niedrożność jelit;
• zapalenie wątroby, marskość wątroby;
• ropień okołopęcherzykowy itp.

Prognoza

Przy nieskomplikowanym przebiegu rokowanie jest korzystne. Śmiertelność w skomplikowanym obliczeniowym zapaleniu pęcherzyka żółciowego (zapalenie otrzewnej, ropień, zgorzel zgorzelinowa, tworzenie się przetok, ropni itp.) Lub w obecności ciężkiej współistniejącej patologii u pacjenta sięga 50-60%.

Zapobieganie

1. Zgodność z racjonalną dietą.
2. Odmowa przejadania się, głodu, przymusowej utraty wagi.
3. Odpowiedni tryb aktywności fizycznej.