Kukurydza jest jednym z najstarszych uprawianych zbóż, a jej popularność w diecie populacji wynika z różnorodności produktów, które można przygotować z kukurydzy i jej przetworzonych produktów.
W 100 g kukurydzy: kalorie - 120 kcal, białka 3,9 g, tłuszcze (nienasycone) 1,3 g, węglowodany 20-25 g. Indeks glikemiczny - 70.
Pomimo wysokiej kaloryczności kukurydza jest uważana za dobry produkt dietetyczny ze względu na obecność w swoim składzie substancji, które mogą wiązać cholesterol i usuwać go z organizmu, a także zwiększać spalanie ostatnio spożywanych tłuszczów w jelitach.
We współczesnym przemyśle spożywczym kukurydza służy do produkcji:
- Chleb kukurydziany lub wyroby piekarnicze;
- Płatki kukurydziane, popcorn;
- Kasza kukurydziana (mąka razowa);
- Budynie kukurydziane, ciastka, wyroby cukiernicze (drobna mąka);
- Kukurydza w puszkach (do pierwszego i drugiego dania, sałatki);
- Skrobia kukurydziana (zagęszczacz, słodzik, surowce do napojów alkoholowych, ocet);
- Olej kukurydziany (z zarodków nasion kukurydzy).
Ponadto w okresie dojrzewania spożywane są świeżo zebrane kolby kukurydzy w postaci gotowanej. Kukurydza gotowana na kalorii wynosi 100-150 kcal na 100 g i zależy od odmiany, dojrzałości i warunków uprawy.
Gotowana kukurydza jest produktem przyjaznym dla środowiska, ze względu na jej właściwość, że nie gromadzi się i nie zatrzymuje chemikaliów z nawozów masowych stosowanych na polach. Jednocześnie zawartość kalorii w gotowanej kukurydzy jest nieznaczna, a jej wartość odżywcza i właściwości lecznicze są niezbędne w żywieniu.
Owsianka kukurydziana jest przygotowywana z kaszy kukurydzianej, której wartość kaloryczną należy wziąć pod uwagę przy włączaniu owsianki do menu dietetycznego. Grys kukurydziany ma niską alergię, hamuje proces gnicia i fermentacji w jelitach oraz zmniejsza ryzyko chorób sercowo-naczyniowych. Grys kukurydziany jest szeroko stosowany w menu dla dzieci i do gotowania płatków w diecie i codziennym żywieniu.
Owsianka kukurydziana: kalorie w 100 g produktu końcowego 337 kcal, białko 8,3 g, tłuszcz 1,2 g, węglowodany 75,0 g
Płatki kukurydziane, których kaloryczność jest trzykrotnie wyższa niż wartość kaloryczna początkowego produktu, są wytwarzane z grysów kukurydzianych otrzymanych w specjalny sposób. Skorupkę usuwa się z ziaren, zarodki rozdziela się, powstałe płatki gotuje się w syropie cukrowo-solnym, masę spłaszcza się w cienkie płatki i smaży się, aż będą chrupiące. Płatki kukurydziane są wzbogacane różnymi dodatkami - syropem cukrowym, karmelem, czekoladą, witaminami i kompleksami mineralnymi. Są one mieszane z różnymi drobno posiekanymi suszonymi owocami.
Płatki kukurydziane: zawartość kalorii na 100 g 363 kcal, białko 6,9 g, tłuszcz 2,5 g, węglowodany 83,6 g.
We współczesnym gotowaniu kukurydza w puszkach jest szeroko stosowana. Ma niską zawartość kalorii, a przy przygotowywaniu niektórych potraw i różnych sałatek jest niezbędny. Podczas konserwowania traci się połowę korzystnych właściwości kukurydzy, ale jej okres przydatności do spożycia znacznie się wydłuża.
Kukurydza w puszkach: kalorie w 100 g 119 kcal, białko 3,9 g, tłuszcz 1,3 g, węglowodany 22,7 g.
Naczynia z kukurydzy przyczyniają się do szybkiego nasycenia organizmu składnikami odżywczymi i tłumią uczucie głodu przez długi czas.
Znamiona kukurydziane do odchudzania
Znamiona kukurydziane (włosy) są stosowane w oficjalnej medycynie do produkcji różnych preparatów. Ciekły ekstrakt lub napar z piętna kukurydzianego zwiększa wydzielanie żółci, pomaga zmniejszyć jej lepkość i ciężar właściwy, przyspiesza krzepnięcie krwi, zwiększa liczbę płytek krwi i zwiększa diurezę.
Znamiona kukurydziane do odchudzania stosuje się ze względu na ich działanie moczopędne i żółciopędne. Napar lub wywar z piętna kukurydzianego zmniejsza apetyt, stabilizuje poziom cukru we krwi i tłumi apetyt na słodycze, zwiększając w ten sposób komfort diety.
Aby przygotować bulion, zaleca się kupowanie stygmatów kukurydzianych w aptekach, w których produkt przechodzi specjalne testy, nie należy ich zbierać same, ponieważ pestycydy przetwarzające pola gromadzą się głównie w tkankach włóknistych kukurydzy.
