Nerwica jest patologią układu nerwowego, w której obserwuje się odchylenia w wyższych procesach nerwowych. Najczęściej dzieci są podatne na nerwice - z powodu niestabilnej psychiki. Warunkiem wystąpienia takich naruszeń może być niezdrowa, wroga atmosfera w zespole, rodzinie, silny i ostry szok oraz wiele innych czynników wpływających na małą osobę, która jeszcze nie nauczyła się przezwyciężyć stresu.
Jak określić obecność nerwicy u dziecka? Typowymi objawami chorób psychicznych w dzieciństwie są lęki (strach przed ciemnością, zwierzęta, nieznajomi), napady złości, zaburzenia snu, w tym lunatycy, mimoza, jąkanie, nerwowe tiki (drżenie oka, częste mruganie, powtarzane ruchy), nastrój, drażliwość, płaczliwość . Często ze względu na zatrudnienie rodzice nie zauważają objawów nerwicy ani nie przywiązują do niej żadnej wagi oprócz choroby. Rzeczywiście, w większości przypadków nerwica jest odwracalna, ale tylko wtedy, gdy zostanie skorygowana przez rodziców lub psychoterapeutę. Jeśli nie pomożesz dziecku w przezwyciężeniu stanu neurotycznego, istnieje ryzyko, że wpłynie ono na zdrowie fizyczne (w postaci problemów metabolicznych, pracy układu sercowo-naczyniowego, układów autonomicznych itp.), A także spowoduje negatywne zmiany osobowości.
Rozważ pięć głównych czynników, które mogą uruchomić mechanizm powstawania nerwicy u dziecka.
Brak codziennej rutyny
Chaos i nieprzewidywalność są uważane za głównych wrogów zdrowia dziecka - fizycznego i psychicznego. Brak reżimu jest źródłem stresu dla delikatnej psychiki, a stwierdzenie to jest więcej niż prawdziwe dla nastolatków. Wiele procesów nerwowych dziecka jest nadal niestabilnych, a komórki kory mózgowej łatwo się wyczerpują. Późna pora snu wraz z wczesnym wstawaniem, brak codziennej rutyny powoduje zwiększone zmęczenie, powolny powrót do zdrowia po wysiłku, a tym samym zwiększoną drażliwość, niestabilność emocjonalną. Jeśli aktywność i odpoczynek nie są regulowane zgodnie z wiekiem (długie klasy, gry, rozrywka itp.), Towarzyszy im ciągła intensywna praca mózgu, duże marnotrawstwo energii nerwowej, co nawet przy braku innych niekorzystnych czynników może prowadzić do nerwicy.
Dzięki wyraźnej codziennej rutynie ciało samodzielnie dostosowuje się do nadchodzącej aktywności, która jest wykonywana łatwo, wydajnie i nie powoduje stresu psychicznego.
Zmiana nawykowego stylu życia
Ostra zmiana scenerii - styl życia (od zmierzonego do aktywnego), zespół dzieci (szkoła, przedszkole), miejsce zamieszkania, życie rodzinne (narodziny brata lub siostry, pojawienie się macochy lub ojczyma) - może być również punktem wyjścia do rozwoju zaburzeń nerwowych u dziecka. Najczęściej nerwica powstaje z połączenia kilku czynników - na przykład przeprowadzki i zmiany szkoły, przeprowadzki i pojawienia się nowego członka rodziny. Najbardziej podatne na zaburzenia nerwicowe są dzieci z rodzin dysfunkcyjnych, które nie otrzymują pomocy i wsparcia od starszych.
Uraz psychiczny
Psychotrauma oznacza sytuacje w życiu dziecka, które wywierają silny negatywny wpływ na jego psychikę. Jest to pożar, klęska żywiołowa, rozwód rodzicielski, wypadek, poważne lęki i inne ostre sytuacje, które mogą później przekształcić się w fobie, kompleksy, ataki paniki itp. Aby skorygować poważne obrażenia psychiczne, konieczna jest pomoc psychoterapeuty, aby uniknąć niepożądanych konsekwencji.
Błąd modelu rodzicielskiego
Zła pozycja rodziców w edukacji jest częstą przyczyną neurotycznych reakcji dziecka, a związane z tym problemy mogą utrzymywać się przez całe życie. Według psychologów najbardziej negatywnymi modelami edukacyjnymi dla psychiki dziecka są:
- model odrzucenia, czyli demonstracja dziecku, że jego pojawienie się stworzyło dodatkowe trudności, że chcieli chłopca, ale urodziła się dziewczynka itp.
- model hiper-opieki - nadmierna opieka, zakaz dokonywania przez dziecko niezależnych działań. W rezultacie przed rozpoczęciem jakiejkolwiek działalności doświadcza lęków, wątpliwości, obaw;
- autorytarny model edukacji. Niechęć rodziców do wzięcia pod uwagę opinii dziecka, stłumienie, upokorzenie, kara fizyczna;
- model dopuszczalności. Brak norm zachowania i porządku w rodzinie, kontrola nad działaniami dziecka, w wyniku czego nie odczuwa różnicy między „dobrem” a „złem”, jest dezorientowany moralnie.
Ponadto negatywny wpływ na psychikę dziecka ma różnica w podejściu rodziców do edukacji, na przykład gdy ojciec woli wychowywać dziecko metodami autorytarnymi, a matka stosuje zasady pobłażliwości. Nadmierne okrucieństwo, chamstwo, konflikty w rodzinie stają się również dużym obciążeniem dla dziecka, zapewniając predyspozycje do pojawienia się nerwicy i późniejszych zaburzeń psychicznych.
Cechy charakteru dziecka
Fakt, że metody edukacji akceptowane przez jedno dziecko absolutnie nie są odpowiednie dla drugiego, jest dobrze znanym faktem. Szczekanie psa dla jednego stanie się tylko bodźcem dźwiękowym, a dla innego rozpocznie się tworzenie nerwicy, a każde kolejne spotkanie z psem tylko pogorszy reakcję negatywną. Uważa się, że dzieci z temperamentem typu melancholijnego są najbardziej podatne na nerwice - wrażliwe, wrażliwe, wymagające większej uwagi i opieki. W przypadku takich dzieci surowe metody edukacji, szczególnie kary fizyczne są przeciwwskazane, powodują ogromne szkody w psychice. Jednak kara fizyczna jest przeciwwskazana dla wszystkich.
Nie mniej wrażliwe są dzieci o wyraźnych cechach przywódczych. Dzieci z własnymi opiniami, niezależne stanowiska w każdej sprawie silnie reagują zarówno na dyktaturę rodzicielską, jak i na opiekę nad dzieckiem. Ograniczenie niezależności w jakichkolwiek przejawach u takich dzieci może stać się żyznym gruntem do powstawania reakcji neurotycznych.
Ponadto osłabione, często chore dzieci, które często czują się bezradne, trudno tolerować przeciążenie psychiczne.
Aby zapobiec pojawieniu się nerwicy u dzieci w trudnych sytuacjach (i nie można ich całkowicie uniknąć), psychologowie doradzają rodzicom, aby stworzyli przyjazną atmosferę w rodzinie, która przyczynia się do kształtowania zdrowej i silnej psychiki dziecka. Ważne jest również, aby nie zaniedbać ogólnego wzmocnienia zdrowia - przestrzegać codziennego trybu życia, dobrze się odżywiać, spędzać czas na świeżym powietrzu, angażować się w nieniszczące formy aktywności fizycznej.
